Με διπλό πέλεκυ σε βάρος των λαών | ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΣΥΝΟΔΟΣ ΚΟΡΥΦΗΣ ΤΗΣ ΕΕ

Με διπλό πέλεκυ σε βάρος των λαών

Η αυστηροποίηση των πολιτικών λιτότητας από τη μια και το οριστικό τσάκισμα των εργασιακών και συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων περιγράφονται στις αποφάσεις της Συνόδου

Eurokinissi

Με δοσμένους τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, το κεφάλαιο και το πολιτικό προσωπικό του εκφράζουν ενιαία την αποφασιστικότητά τους να τσακίσουν το λαό και τα δικαιώματά του

ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ

(Του απεσταλμένου μας Παναγιώτη ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ).--

Με δοσμένους τους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς που οξύνονται σε συνθήκες οικονομικής κρίσης, μπροστά στις διαφαινόμενες ανακατατάξεις στην παγκόσμια ιμπεριαλιστική πυραμίδα και σε μια προσπάθεια να διασφαλίσουν τα ευρωενωσιακά μονοπώλια, οι ηγέτες των κρατών - μελών της ΕΕ ενέκριναν χτες την αντιλαϊκή στρατηγική «ΕΕ 2020».

Αποφάσισαν, ταυτόχρονα, να επιβάλουν πρόσθετα μέτρα λιτότητας σε βάρος των λαών της Ευρώπης, στο πλαίσιο της λεγόμενης «οικονομικής διακυβέρνησης» της ΕΕ. Η ελληνική κυβέρνηση υποστήριξε τους παραπάνω στόχους και μαζί με τα κόμματα του ευρωμονόδρομου είναι πολιτικά συνένοχη στην επίθεση που θα ενταθεί σε βάρος των λαών.

Οι διαπραγματεύσεις στις Βρυξέλλες και τα συμπεράσματα της Συνόδου δεν μπορούν παρά να αποτυπώνουν τους ανταγωνισμούς ανάμεσα στο κεφάλαιο της κάθε χώρας, αλλά και την ενιαία στρατηγική τους απέναντι στους λαούς της Ευρώπης και στους εργαζόμενους σαν τάξη.

Οπως υπογραμμίζεται στο κείμενο των Συμπερασμάτων, η «ανάκαμψη της ευρωπαϊκής οικονομίας, για να γίνει πιο δυνατή στο εσωτερικό και στο διεθνές επίπεδο, περνάει μέσα από την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και της παραγωγικότητας».

Αυτήν την ανάπτυξη προς όφελος των μονοπωλίων, οι Ευρωπαίοι εταίροι τη στηρίζουν σε δυο βασικούς άξονες:

α. Μέσα από ένα πρόγραμμα μεσοπρόθεσμων και μακροπρόθεσμων μεταρρυθμίσεων, που θα διασφαλίζει τη «σταθεροποίηση των δημοσιονομικών μεταρρυθμίσεων». Ιδιαίτερη έμφαση σ' αυτό το κεφάλαιο δίνεται στα συνταξιοδοτικά δικαιώματα και τις εργασιακές σχέσεις, προμηνύοντας νέες σαρωτικές αλλαγές το επόμενο διάστημα, σε συνέχεια αυτών που σήμερα εξελίσσονται και στη χώρα μας.

β. Την εξασφάλιση φορολογικής σταθερότητας για την επιτυχία των οικονομικών στόχων. Η διατύπωση παραπέμπει ευθέως σε φορολογικά βάρη για τους λαούς, προκειμένου τα κρατικά ταμεία να αναδιανέμουν τον παραγόμενο πλούτο προς όφελος του κεφαλαίου.

Μετά την αποτυχημένη προσπάθεια να υλοποιηθεί μέχρι κεραίας η Στρατηγική της Λισαβόνας και να καταστεί η ευρωενωσιακή οικονομία η πλέον ανταγωνιστική παγκόσμια μέχρι το 2010, οι «27» βάζουν τώρα στόχο να μην υπάρξει καμιά απόκλιση από τους στόχους που θέτει η «νέα» στρατηγική 2020, η οποία αντανακλά τα μακροπρόθεσμα συμφέροντα του κεφαλαίου στις νέες συνθήκες που δημιουργεί ο παγκόσμιος ανταγωνισμός.

Οι «27» τονίζουν στα Συμπεράσματα την ανάγκη να υλοποιηθεί με γρήγορους ρυθμούς η «ΕΕ 2020», με συστηματικό έλεγχο για την υλοποίηση των ανατροπών που προβλέπει από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. «Οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις είναι ουσιαστικές για μια ισχυρή και βιώσιμη ανάκαμψη» υπογραμμίζεται, δίνοντας το στίγμα για την επιτάχυνση των αντεργατικών και αντιλαϊκών ανατροπών στο όνομα της ενίσχυσης της καπιταλιστικής ανάπτυξης, με φτηνότερους εργατοϋπάλληλους.

Οι βασικοί αντιλαϊκοί στόχοι

Σ' αυτό το πλαίσιο, οι 27 έθεσαν τους πρωταρχικούς στόχους της νέας στρατηγικής. Οι πέντε κεντρικοί στόχοι που αναφέρονται στα Συμπεράσματα θέτουν το πλαίσιο των ανατροπών:

1. Πρώτος στόχος είναι «να ανέλθει στο 75% το ποσοστό απασχόλησης των γυναικών και των ανδρών ηλικίας 20 με 64 ετών, μεταξύ άλλων μέσω της μεγαλύτερης συμμετοχής των νέων, των ηλικιωμένων εργαζόμενων, των ανειδίκευτων εργαζόμενων και καλύτερης ενσωμάτωσης των μόνιμων μεταναστών». Πρόκειται για ξεκάθαρη επιδίωξη των πολιτικών εκπροσώπων του κεφαλαίου να διασφαλίσουν φτηνό εργατικό δυναμικό για το μεγάλο κεφάλαιο, να ακυρώσουν κάθε ενδεχόμενο συνταξιοδότησης πριν από τα 65, σε μια πρώτη τουλάχιστον φάση.

2. Ο δεύτερος στόχος περιγράφει την επέκταση του κεφαλαίου στη λεγόμενη «πράσινη ανάπτυξη». Επαναλαμβάνεται ο στόχος για αύξηση του μεριδίου των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας στο 20% του συνόλου της ενεργειακής κατανάλωσης καθώς και η αύξηση της ενεργειακής απόδοσης κατά 20%. Για τους στόχους αυτούς, οι Ευρωπαίοι εταίροι δεσμεύτηκαν να ενισχύσουν με ζεστό χρήμα και τσακισμένες εργασιακές σχέσεις τους επιχειρηματικούς ομίλους, προκειμένου να επενδύσουν στον υπερκερδοφόρο τομέα της «πράσινης οικονομίας».

3. Ο τρίτος στόχος αφορά στην «προώθηση κοινωνικών μοντέλων με σκοπό να μην κινδυνέψουν 20.000.000 Ευρωπαίοι πολίτες από τη φτώχεια και την εξαθλίωση». Το πλήθος των αντιλαϊκών μέτρων που έχουν πάρει οι Ευρωπαίοι εταίροι οδηγεί εκατομμύρια ανθρώπους σε συνθήκες πραγματικής φτώχειας. Με την απόφασή τους αυτή, επιδιώκουν να στήσουν ένα δίχτυ προστασίας από την απόλυτη εξαθλίωση, για να αποτραπούν οι λαϊκές αντιδράσεις και να γιγαντωθεί ταυτόχρονα ο κερδοφόρος για το κεφάλαιο τομέας της «κοινωνικής οικονομίας».

4. Ο τέταρτος στόχος «είναι η βελτίωση των επιπέδων εκπαίδευσης ώστε να μειωθούν τα ποσοστά των νέων ανθρώπων που εγκαταλείπουν το σχολείο και να αυξηθεί το μερίδιο του πληθυσμού που ολοκληρώνει την τριτοβάθμια ή ισοδύναμη εκπαίδευση». Επί της ουσίας, επιδιώκουν να επιταχύνουν την ισοπέδωση της μόρφωσης, να ενισχύουν την κατάρτιση από τις μικρές ακόμα ηλικίες, να δώσουν γενναίο μερίδιο στον ιδιωτικό τομέα σε ό,τι αφορά την εκπαίδευση και να ανεβάσουν τον πήχη στην παραγωγή μισομορφωμένου εργατικού δυναμικού για τους μεγαλοεργοδότες.

5. Ο πέμπτος στόχος «είναι η βελτίωση των συνθηκών έρευνας και ανάπτυξης, επιδιώκοντας να ανέλθουν τα επίπεδα των δημόσιων και ιδιωτικών επενδύσεων στο συγκεκριμένο τομέα στο 3% του ΑΕΠ της ΕΕ». Μ' αυτό το στόχο επιδιώκουν να υποτάξουν την έρευνα στις ανάγκες των μονοπωλίων. Με δεδομένο ότι η έρευνα σχετίζεται άμεσα με τη βελτίωση των μέσων παραγωγής και την εισαγωγή τεχνολογίας αιχμής στην παραγωγή, γίνεται φανερό από πού προκύπτει το ενδιαφέρον των κυβερνήσεων του κεφαλαίου για την αύξηση της χρηματοδότησης.

Η δρομολόγηση και ενίσχυση μέτρων που υπηρετούν τους παραπάνω στόχους θα ενταχθούν στα «εθνικά προγράμματα μεταρρυθμίσεων», τα οποία όλες οι κυβερνήσεις των κρατών - μελών θα πρέπει να καταθέσουν μέχρι το φθινόπωρο και θα ελέγχονται συστηματικά σε ετήσια βάση.

Οπως αποφάσισαν οι 27, «οι μακροοικονομικές και διαρθρωτικές εξελίξεις και οι εξελίξεις στην ανταγωνιστικότητα θα εξετάζονται ταυτόχρονα με την αξιολόγηση της δημοσιονομικής σταθερότητας». Κάτι που αυτόματα σημαίνει ότι η προώθηση των καπιταλιστικών διαρθρώσεων και η συνέχιση των προγραμμάτων λιτότητας θα αποτελούν κοινούς στόχους για τις κυβερνήσεις των κρατών της ΕΕ.

Η «οικονομική διακυβέρνηση»

Με επίκεντρο τα κράτη - μέλη που παρουσιάζουν υψηλά δημοσιονομικά ελλείμματα και μεγάλο δημόσιο χρέος, οι Ευρωπαίοι εταίροι συμφώνησαν στην «ενδυνάμωση της οικονομικής πειθαρχίας». Κατέληξαν μάλιστα σ' ένα στρατηγικό σχεδιασμό, που περιλαμβάνει πρόσθετα μέτρα και αυστηρή «εναρμόνιση των κρατικών προϋπολογισμών».

Αυτό που επί της ουσίας επιδιώκουν οι πολιτικοί εκπρόσωποι του κεφαλαίου, είναι να θωρακίσουν την οικονομία της ΕΕ από «χαλαρότητες» στην εφαρμογή των σκληρών αντιλαϊκών μέτρων, τα οποία συνδέουν άμεσα με τη δημοσιονομική πειθαρχία.

Με τον τίτλο «ενδυνάμωση της οικονομικής πειθαρχίας», οι «27» αποφάσισαν:

Ενίσχυση του Συμφώνου Σταθερότητας με τη θέσπιση κυρώσεων για τις χώρες που δε συμμορφώνονται με τους κανόνες.
Αυστηρό έλεγχο για τα επίπεδα των χρεών των κρατών - μελών.
Επιβολή πρόσθετων εθνικών οικονομικών κανόνων για τις χώρες που παρουσιάζουν μεγάλα ελλείμματα και υψηλό χρέος.
Από το 2011 αξιολόγηση σε κοινοτικό επίπεδο των σχεδίων προϋπολογισμών των κρατών - μελών, πριν κατατεθούν και εγκριθούν από τα εθνικά κοινοβούλια!

Φανερώνοντας την ανισομετρία στο εσωτερικό της ΕΕ, πληροφορίες ήθελαν χτες τις ισχυρές ιμπεριαλιστικές χώρες Γερμανία και Γαλλία να συμφωνούν στο ενδεχόμενο αναστολής των κοινοτικών χρηματοδοτήσεων και του δικαιώματος ψήφου των κρατών - μελών που δεν εκπληρώνουν τους όρους του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης. Οι οριστικές αποφάσεις, ωστόσο, θα ληφθούν τον Οκτώβρη, στην επόμενη Σύνοδο Κορυφής.

Σε μια προσπάθεια, τέλος, να προσδώσουν ορισμένα εύπεπτα κεϋνσιανά χαρακτηριστικά στην πολιτική τους, αποφάσισαν να προτείνουν στο G 20 να υιοθετήσει φόρο επί των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών, γνωστό και ως «φόρος Tompin». Αν η πρόταση δε γίνει δεκτή στους G 20, δε θα υιοθετηθεί ούτε από την ΕΕ.

Σύμφωνα με τον Γ. Παπανδρέου, η επιβολή ενός φόρου της τάξης του 0,05% θα επιφέρει 200 δισ. Το ποσό αυτό δείχνει το μέγεθος του τζόγου που γίνεται με τον ιδρώτα του λαού, αλλά και το μέγεθος του κόστους που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο θα μετακυληθεί στις πλάτες του από τα τραπεζικά μονοπώλια.

Αποφασίστηκε, τέλος, να επιβληθεί εισφορά στις τράπεζες για την ενίσχυση των επενδύσεων της ΕΕ, ενώ θα συζητηθεί από τους τραπεζικούς ομίλους να δημοσιοποιήσουν και τα αποθεματικά τους, για να ελεγχθεί το ύψος της ρευστότητας.