Παπαγεωργίου Βασίλης

Η πολιτική της ΕΕ και του ΠΟΕ έχουν πλήξει την εγχώρια αγροτική παραγωγή και παραδοσιακές καλλιέργειες όπως η σταφίδα, το λάδι και τα οπωροκηπευτικά έχουν συρρικνωθεί, το ίδιο ισχύει για το καπνό, τα τεύτλα και το βαμβάκι. Τα μεσογειακά προϊόντα είναι υγιεινά, αλλά αυτό δεν εξασφαλίζει από μόνο του την απορρόφηση της ντόπιας παραγωγής και τιμές επιβίωσης στους μικρομεσαίους αγρότες. Γιατί, πολλά από τα τρόφιμα που συμπεριλαμβάνονται στη μεσογειακή διατροφή, αν και τα παράγουμε, μένουν απούλητα και σαπίζουν στις αποθήκες, γιατί εισάγονται ομοειδή προϊόντα. Μεσογειακή διατροφή μπορεί να γίνει και με λάδι από το Μαρόκο ή την Ισπανία, ντομάτες από την Πολωνία ή Ολλανδία, μήλα Ιταλίας, αχλάδια Αργεντινής, χυμούς Βραζιλίας, κόκκινο κρασί Χιλής ή Αυστραλίας, πορτοκάλια Ν. Αφρικής κ.ο.κ. Το θέμα είναι η προστασία της εγχώριας παραγωγής και μια ανάπτυξη γεωργίας, κτηνοτροφίας και αλιείας που θα εξυπηρετεί και θα καλύπτει της διατροφικές ανάγκες του λαού και όχι τα συμφέροντα των μονοπωλίων και την κερδοφορία τους. Αυτό όμως απαιτεί έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης της οικονομίας, που θα ικανοποιεί τις λαϊκές ανάγκες και προϋποθέτει το πέρασμα της εξουσίας στο λαό, τη λαϊκή εξουσία, καθετοποιημένες κρατικές επιχειρήσεις, παραγωγικούς συνεταιρισμούς.

Εδώ και αρκετές μέρες, οι δύο μεγαλύτερες συνδικαλιστικές οργανώσεις της Ισπανίας ...συσκέπτονται πώς, υποτίθεται, θα αντιδράσουν στα ιδιαίτερα σκληρά μέτρα λιτότητας που έχει ανακοινώσει η «σοσιαλιστική» κυβέρνηση του Χοσέ Λουίς Ροντρίγκεθ Θαπατέρο. Μέτρα που, ανάμεσα στα άλλα, προβλέπουν μείωση κατά 5% των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων, «πάγωμα» των μισθών και των συντάξεων, ακύρωση του επιδόματος για τις γεννήσεις, απολύσεις στο δημόσιο τομέα κ.ά. Μάλιστα, αναμένεται σύντομα νέο νομοσχέδιο που θα αυξάνει το όριο συνταξιοδότησης από τα 65 στα 67 χρόνια. Και αυτά στο όνομα της αντιμετώπισης των συνεπειών της καπιταλιστικής κρίσης σε μια χώρα που μαστίζεται με ποσοστά ανεργίας που ξεπερνούν το 20%.

Οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες της Γενικής Ενωσης Εργαζομένων (UGT) και των Εργατικών Επιτροπών (CCOO) της Ισπανίας συμμετείχαν «ενεργά» στο λεγόμενο κοινωνικό διάλογο ανάμεσα στα συνδικάτα, τους εργοδότες και την κυβέρνηση, ένα διάλογο που διήρκεσε δύο χρόνια περίπου και προήγαγε σε ...ανώτερο επίπεδο την υποταγή στη στρατηγική του κεφαλαίου.

Ωστόσο, επειδή δέχονται έντονες πιέσεις από ταξικές αγωνιστικές δυνάμεις για να κλιμακωθούν οι διαμαρτυρίες και να προκηρυχθεί γενική απεργία τόσο στο δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα, αναγκάστηκαν τελικά να ανακοινώσουν γενική απεργία. Για πότε; Για τις 29 Σεπτέμβρη (!) «Ζήσε Μάη, δηλαδή, να φας τριφύλλι...». Αυτό θα πει εργοδοτικός και συμβιβασμένος συνδικαλισμός.

Μέχρι και τη... θεωρία «αν η γιαγιά μου είχε καρούλια θα ήταν πατίνι» επικαλέστηκε η κυβέρνηση, προκειμένου να κάνει στη συνείδηση των εργαζομένων το μαύρο άσπρο γύρω από την ακρίβεια που αποτυπώνεται ακόμα και στα επίσημα στοιχεία του πληθωρισμού. Με ανακοίνωσή του το υπουργείο Οικονομίας Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας επιχείρησε μια υποθετική προσέγγιση του θέματος, του τύπου «στην περίπτωση που οι φόροι για τα βασικά προϊόντα διατηρούνταν σταθεροί, η μεταβολή του δείκτη τιμών καταναλωτή παρουσιάζει πτωτική τάση»! Μόνο που ούτε οι φόροι διατηρήθηκαν σταθεροί, ούτε η πραγματικότητα έχει καμία σχέση με την υπόθεση της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου που αυτή τη φορά ξεπέρασε τον εαυτό της. Πολύ, δε, περισσότερο που και οι εργαζόμενοι δεν τρώνε κουτόχορτο, επειδή πολύ θα το ήθελε η κυβέρνηση. Ως εδώ...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Γιατί, αν συνεχιστεί αυτή η επιχείρηση διάσωσης, τότε μάλλον αυτοί (οι κυβερνώντες, αυτοί που τους στηρίζουν και όλοι οι σχετικοί) θα τρέχουν για να σωθούν από το θυμό του κόσμου.

Οχι τίποτε άλλο, μα εδώ γίνονται όσα γίνονται (ανατροπές σε εργασιακές σχέσεις και Ασφάλιση) κι έχεις τον Γιώργο Παπανδρέου στις Βρυξέλλες να αναρωτιέται για το μέλλον της Ευρώπης και να προτείνει πιο ...«προνοητικές πολιτικές».

Τέτοια χαλαρότητα και νηφαλιότητα, δηλαδή. Πάνε όλα καλά στην Ελλάδα και αποφάσισε να προσφέρει τα «φώτα του» στην υπόλοιπη Ευρωπαϊκή Ενωση, ακόμη και στον πλανήτη.

Αυτά, την ώρα που τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ (και δικαίως) δεν μπορούν να εμφανισθούν πουθενά δημοσίως. Γιατί, στην καλύτερη των περιπτώσεων, θα τους βρίσουν.

ΠΑΝΤΩΣ, ΥΠΗΡΞΕ κι ένας που ...χάρηκε από τη χτεσινή συνέντευξη του πρωθυπουργού: Ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ!

Μάλιστα, σε τηλεοπτικό δελτίο, ομολόγησε ότι στα αυτιά του έφθασε σαν ...μουσική! «Νότες», λέει, άκουγε, περί του ότι τα αντιλαϊκά μέτρα θα είναι λιγότερο αντιλαϊκά και λιγότερο «αντισυνταγματικά».

Θα του συνιστούσαμε, αν του αρέσει να ακούει αυτό το είδος ...«μουσικής», να μερακλώνει σπίτι του, μόνος του.

Γιατί οι εργαζόμενοι έχουν ...διαφορετικά μουσικά γούστα και δεν τους αρέσουν καθόλου τα στημένα παιγνίδια, όπως αυτά της κυβέρνησης με την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ.

Α, ΚΑΙ ΚΑΤΙ τελευταίο: Οσοι στην κυβέρνηση νομίζουν ότι από την τσαντίλα του κόσμου θα τους σώσουν ο ...Ρεχάγκελ, ο Τοροσίδης και ο Σαλπιγγίδης είναι βαθιά νυχτωμένοι.

Το σύστημα με τον «άρτο» και τα «θεάματα» δεν πιάνει σε τόσο ακραίες καταστάσεις. Ασε, που το επόμενο παιγνίδι είναι με την Αργεντινή....

Γρηγοριάδης Κώστας

Μεσουρανούν σε κάθε Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ ή των G20, αλλά στη συνέχεια σβήνουν. Ο λόγος για τις προτάσεις - πυροτεχνήματα περί δήθεν αντιμετώπισης και ελέγχου των κερδοσκόπων, ρύθμισης των χρηματοπιστωτικών αγορών, και, από την πρώτη στιγμή που ξέσπασε η καπιταλιστική κρίση το φθινόπωρο του 2008 έρχονται και επανέρχονται, αλλά ποτέ δεν αποφασίζονται από τους ηγέτες της ΕΕ ή του παγκόσμιου καπιταλισμού, απλούστατα γιατί ο καπιταλισμός δε χαλιναγωγείται ή ρυθμίζεται. Ο λόγος, λοιπόν, που εμφανίζονται αυτές οι προτάσεις είναι να ρίχνουν στάχτη στα μάτια των λαών, ενώ την ίδια στιγμή σαρώνουν ό,τι έχει απομείνει από τις κατακτήσεις και τα δικαιώματα των εργαζομένων, για να διασώσουν και ενισχύσουν την κερδοφορία των μονοπωλιακών ομίλων. Το ίδιο σκηνικό εξαπάτησης στήθηκε και στη χτεσινή Σύνοδο Κορυφής στις Βρυξέλλες, όπου η Α. Μέρκελ εμφανίστηκε να δίνει «μάχη», για να περάσει στο κείμενο των συμπερασμάτων διατύπωση περί (κάποιας) εισφοράς στις τράπεζες, τάχα για να πληρώσουν «αυτοί που προκάλεσαν την κρίση», ενώ την ίδια στιγμή οι «27» ηγέτες ομόφωνα δίνουν το «πράσινο φως» για μια άνευ προηγουμένου επίθεση κατά των λαών μέσω της «στρατηγικής 2020», την ενίσχυση του Συμφώνου Σταθερότητας, κ.ο.κ. Αυτό είναι και το μόνο σίγουρο. Οι «κερδοσκόποι» μπορούν να περιμένουν. Είναι, άλλωστε, χρήσιμοι σε κάθε αντιλαϊκή επίθεση.

«Η Νέα Δημοκρατία εφόσον θέλει να είναι κόμμα εξουσίας, πρέπει να στηρίξει την επίλυση του μεγάλου αυτού ζητήματος», υπογράμμιζε στο χτεσινό άρθρο της η «Καθημερινή», ζητώντας από την ηγεσία του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης να υπερψηφίσει το νομοσχέδιο για το Ασφαλιστικό. Δεν είναι η πρώτη φορά που η εφημερίδα του εφοπλιστή Αλαφούζου, που φιλοδοξεί να κατοχυρώσει ρόλο άτυπου «οργάνου» συνολικά της αστικής τάξης, ασκεί δημόσια πίεση στη ΝΔ να βάλει πιο γερές πλάτες για να περάσουν τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα. Δεν έχει «εισακουστεί» όμως από τη Ρηγίλλης, η οποία, όπως προκύπτει από το όχι στο μνημόνιο έχει επιλέξει μια διαφορετική τακτική: Να ψηφίζει όχι στη Βουλή αλλά στην πράξη να βάζει γερές πλάτες και να εργάζεται φιλότιμα για να περάσουν τα αντιλαϊκά - αντεργατικά μέτρα, τα οποία θεωρεί μονόδρομο αλλά ταυτόχρονα όχι αρκετά για να βγει η χώρα από την κρίση πλειοδοτώντας υπέρ επιπρόσθετων μέτρων ενίσχυσης της επιχειρηματικότητας. Είτε λοιπόν υπέρ ψηφίσει είτε καταψηφίσει η ΝΔ το νομοσχέδιο στη Βουλή, στην πράξη θα το στηρίξει. Είναι εκκωφαντική η απουσία οποιασδήποτε κριτικής στο εκτρωματικό νομοσχέδιο από τα στελέχη της ΝΔ, τα οποία ταυτόχρονα τάσσονται υπέρ της «ενίσχυσης της ανταποδοτικότητας» της κοινωνικής ασφάλισης. Την ίδια στάση βέβαια τηρεί η ηγεσία της ΝΔ και στο Προεδρικό Διάταγμα - νεκροθάφτη των εργασιακών δικαιωμάτων, το οποίο θεωρεί «ελλιπή και αναποτελεσματική επιλογή», η οποία «δεν εγγυάται την ανάπτυξη"(!). Οι εργαζόμενοι έχουν μάθει μέσα από την πείρα τους να διακρίνουν τους φίλους και τους εχθρούς τους. Γνωρίζουν λοιπόν άριστα ότι η ΝΔ από την ίδρυσή της ανήκει στους τελευταίους.