Δεν πρόλαβε ο Ομπάμα να καλέσει τον Γ. Παπανδρέου στις ΗΠΑ και τον προσκάλεσε η Μέρκελ στη Γερμανία, πριν μάλιστα την επίσκεψη στις ΗΠΑ. Εν μέσω οικονομικής κρίσης οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί οξύνονται στο έπακρο. Κάθε ισχυρό ιμπεριαλιστικό κράτος επιδιώκει για τα συμφέροντα των δικών του μονοπωλίων να δημιουργεί συνασπισμούς με άλλα. Τα κράτη σε υποδεέστερη θέση, χωρίς επίσης να ακουμπήσουν στα ισχυρά, δυσκολεύονται να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα της δικής τους πλουτοκρατίας. Η κυβέρνηση παίζει παιχνίδι μέσα σ' αυτούς τους ανταγωνισμούς εντός της ΕΕ (γαλλογερμανικός άξονας - Αγγλία), στους ανταγωνισμούς της ΕΕ με την Κίνα, τις ΗΠΑ, τη Ρωσία. Σ' αυτούς εντάσσονται και οι ανταγωνισμοί στο Αιγαίο, στα Βαλκάνια, που εκφράζονται και στις ελληνοτουρκικές διαφορές. Η κυβέρνηση ψάχνει διέξοδο για το κεφάλαιο. Και από τη μια μεριά χτυπά αδυσώπητα λαϊκά δικαιώματα και ανάγκες, από την άλλη συμμετέχει στη διεκδίκηση μοιράσματος νέων αγορών διεθνώς με την προσκόλληση στα ισχυρά ιμπεριαλιστικά κράτη που ανταγωνίζονται μεταξύ τους. Η διεκδίκηση νέων αγορών είναι για τα ισχυρά κράτη πόλεμος και θέλουν τα υποδεέστερα, σαν την Ελλάδα, συμμέτοχα σε αυτόν τον πόλεμο. Η συμμετοχή της κυβέρνησης είναι πολιτική επιλογή για την εξυπηρέτηση στρατηγικών συμφερόντων της πλουτοκρατίας. Είτε με την ΕΕ είτε με τις ΗΠΑ, το αποτέλεσμα είναι οδυνηρό για το λαό.