Δεν είναι «κεραυνός εν αιθρία» οι εξελίξεις στον όμιλο «Ενωμένη Κλωστοϋφαντουργία», όπου οι εργαζόμενοι απειλούνται να μείνουν οριστικά στο δρόμο καθώς η εταιρεία είναι πλέον ακέφαλη. Για τις εξελίξεις είχαν προειδοποιήσει εδώ και χρόνια οι ταξικές δυνάμεις και στην ΟΕΚΙΔΕ, και στο Εργατικό Κέντρο Νάουσας, και στα πρωτοβάθμια συνδικάτα του κλάδου και του ομίλου.

Από μια πλευρά, οι εξελίξεις είναι και λογικές. Τι γίνεται, δηλαδή; Ενας επιχειρηματίας, ένας όμιλος, αφού έφτιαξε το «μαγαζάκι» του και έβγαλε τα κέρδη του, αφού τσέπωσε τις επιδοτήσεις και το ζεστό χρήμα που του έδωσε το αστικό κράτος τα παρατάει. Λογικό είναι, αναζητώντας περισσότερα κέρδη και μια καλύτερη θέση στη λίστα της «ανταγωνιστικότητας» να ψάχνει είτε για φτηνότερα εργατικά χέρια (βλ. ο Λαναράς έχει ήδη μετακομίσει σε Βουλγαρία και αλλού), είτε για άλλους κλάδους όπου επενδύοντας τα λεφτουδάκια του θ' αυγατίσουν περισσότερο και γρηγορότερα. Για να «εγκατασταθεί» και στο νέο αυτό κλάδο και ανάλογα να απολύει, πετσοκόβει δικαιώματα, προσαρμόζει εργασιακές συνθήκες ανάλογα με τις ανάγκες των κερδών του.

Αυτός ο φαύλος, για τους εργαζόμενους, κύκλος δε θα 'χει τελειωμό αν δεν αλλάξει ο τρόπος ανάπτυξης της οικονομίας. Οι εργαζόμενοι πρέπει να αναζητήσουν τη διέξοδο κόντρα σ' αυτή, την πολιτική. Μέσα από σχεδιασμένη ανάπτυξη του κλάδου της κλωστοϋφαντουργίας στη βάση βαμβάκι - νήμα - ένδυση, με την αξιοποίηση των γεωργικών και κτηνοτροφικών δυνατοτήτων της χώρας. Προϋπόθεση αποτελεί η ανάπτυξη της γεωργίας και της κτηνοτροφίας έξω από τα ασφυκτικά πλαίσια της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ). Μόνο αυτή η ανάπτυξη θα δημιουργεί νέες θέσεις εργασίας, θα προσαρμόζεται απόλυτα στην ικανοποίηση των διευρυνόμενων αναγκών του εργαζόμενου λαού, από τη μια μεριά για πλήρη σταθερή εργασία, με πλήρη μισθολογικά, ασφαλιστικά δικαιώματα και, από την άλλη, για ένδυση ποιοτική, αντίστοιχη των εκάστοτε αναγκών του πληθυσμού, ανάλογα με τις γεωγραφικές, κλιματολογικές συνθήκες. Αλλά αυτή η ανάπτυξη απαιτεί τη μετατροπή της ιδιοκτησίας των καπιταλιστών σε κοινωνική, σε λαϊκή ιδιοκτησία. Ετσι, η πάλη για τη διατήρηση των θέσεων εργασίας, σε συνδυασμό με τον αγώνα για προστασία των ανέργων συνδέεται άμεσα με την πάλη ανατροπής της πολιτικής και της εξουσίας των μονοπωλίων. Ταξικός πολιτικός αγώνας έως το τέλος ολόκληρης της εργατικής τάξης μαζί με τους συμμάχους της.