Μέχρι προχτές, η απεργία που έχει κηρύξει - από εδώ κι ένα μήνα - για σήμερα το ΠΑΜΕ και οργανώνουν δεκάδες Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα, πρωτοβάθμια σωματεία σε όλη τη χώρα, δεν είχε εμφανιστεί ούτε σαν είδηση στα μέσα ενημέρωσης που ελέγχει το κεφάλαιο. Οι εργάτες δεν έπρεπε να μαθαίνουν τις κακές ειδήσεις, αυτές που τους δείχνουν πως εκτός από την υποταγή υπάρχει και η αντίσταση.

Χτες, όμως, έφτασε η ώρα της κρίσης, η ώρα που η απεργία δεν μπορεί πια να κρυφτεί (σε 63 πόλεις έχουν ανακοινωθεί συγκεντρώσεις). Και διαπιστώθηκε πως χιλιάδες και χιλιάδες εργάτες είχαν ήδη ανταποκριθεί στο κάλεσμα των συνδικάτων και του ΠΑΜΕ, επιτροπές αγώνα είχαν ξεπηδήσει εκεί που οι εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ είχαν φροντίσει να βασιλεύει η βία του εργοδότη, η απειλή της απόλυσης.

Ξαμολήθηκαν, λοιπόν, οι υπερασπιστές του νόμου και της τάξης να συμμαζέψουν τα ασυμμάζευτα. Η ΓΣΕΕ - μόλις μια μέρα πριν είχε ανακοινώσει ότι συμφωνεί με την κυβερνητική πολιτική που ξεσκίζει τα εργατικά δικαιώματα - έστειλε ανακοίνωση στα μέσα ενημέρωσης που ελέγχει το κεφάλαιο (σιγά μην τολμούσαν να πάνε να την μοιράσουν σε χώρο δουλειάς) με την οποία απειλεί τους εργάτες ότι είναι παράνομοι αν απεργήσουν. Από κοντά η παράταξη του ΣΥΝ κάλεσε τους απεργούς - που με τη στάση της τους έχει ήδη απαγορέψει να απεργούν - να μην πάνε στις συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ, γιατί μπορεί να κολλήσουν καμιά κακή συνήθεια... Ο αρμόδιος υπουργός κατέβηκε στο λιμάνι, για να βεβαιώσει τους εφοπλιστές πως θα εφαρμοστεί το δίκιο τους.

Στις πύλες των εργοστασίων, στους άλλους χώρους δουλειάς, η διαδήλωση σηκώνει το πανό με το σύνθημα «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη». Κάνει καθαρό πως όχι μόνο όλα είναι θέμα συσχετισμών, αλλά και πως είναι αποφασισμένη να φέρει αυτούς τους συσχετισμούς σε τέτοιο σημείο που να μην υπάρχει νόμος του εργοδότη για να τον επικαλούνται οι δικαστές.

Η σημερινή απεργία είναι από αυτές που καταργούν κάθε προηγούμενο «διαβατήριο» για τους πάντες. Από σήμερα, έγκυρο είναι μόνο αυτό που πέρασε από το καμίνι της οξύτατης ταξικής σύγκρουσης.

Οσο για τη ΓΣΕΕ, ισχύει απόλυτα η σκωπτική απάντηση του ΠΑΜΕ: «Γεια σου Παναγόπουλε εργατοπατέρα, οι εργάτες θα 'ναι στο δρόμο κάθε μέρα».

Ούτως εχόντων των πραγμάτων, τις επόμενες μέρες αναμένεται να ακούσουμε πολλά για τη βία. Οι εφοπλιστές θα μιλάνε για τη βία των ναυτεργατών. Οι ξενοδόχοι για τη βία των ξενοδοχοϋπαλλήλων. Ο Μίχαλος του ΕΒΕΑ θα ωρύεται για τη βία των κλεισμένων από διαδηλωτές δρόμων, ενώ ο Κυριάκος (ένας είναι πια ο Κυριάκος) θα ψάχνει Πορτοσάλτε για να πει τον πόνο του (του 'κλεψε τη δόξα ο πατέρας του).

Ας μιλήσουμε, λοιπόν, και για τη βία. Γι' αυτούς που την υφίστανται, για αυτούς που τους είπαν προνομιούχους - το πίστεψαν αλλά ξύπνησαν κάτω απ' το κρεβάτι - και για κείνους που ξορκίζοντας τη βία φροντίζουν να εξασφαλίσουν ότι το κεφάλαιο θα συνεχίσει να ασκεί ανεμπόδιστο τη βία του.

Ας μιλήσουμε για τη βία με τα στοιχεία που συλλέγει ο καθένας. Εμείς βρήκαμε την ιστορία από τη Χιλή: Μια μάνα που έχει φέρει τόνους χρυσάφι στις πολυεθνικές που διαφημίζει ως αθλήτρια, δεν έχει καν δικαίωμα να είναι έγκυος (τ' άλλα που γράφονται είναι μέρος της βίας για να μη σηκώσει κεφάλι η μάνα). Πόσες εργάτριες κρύβουν την εγκυμοσύνη για να μην απολυθούν;

Ας μιλήσουμε και για το φάντασμα. Μόλις χτες, στο κύριο άρθρο στα ΝΕΑ έγραφαν ότι οι ανισότητες σε καθεστώς ελεύθερης αγοράς κάνουν καλό γιατί βοηθούν στην αύξηση της παραγωγικότητας. Λένε, δηλαδή, πως ο ανταγωνισμός μεταξύ εργατών τούς κάνει να τρέχουν κι αυτό είναι καλό για τα κέρδη.

Ωσπου οι κάτω δεν αντέχουν και βγαίνουν στο δρόμο. Κι εκεί συναντάνε το ταξικό κίνημα. Ε, αυτό κι αν είναι εφιάλτης για τους Εφιάλτες. Που σπεύδουν να βεβαιώσουν ότι ο κόσμος που διαδηλώνει δείχνει ανοχή στην κυβέρνηση κι ότι αυτό που βγαίνει στο δρόμο δεν είναι άλλο από μια φαντασίωση.

Ας το επαναλάβουμε: Από σήμερα ισχύουν νέα διαβατήρια.