Ποικίλα πολιτικά σενάρια δρομολόγησε η ανακοίνωση του Μαχμούντ Αμπάς ότι δε θα επιδιώξει να επανεκλεγεί στην Προεδρία. Το διάγγελμα Αμπάς, κατά πολλούς αναλυτές, απευθυνόταν, κυρίως, στην προεδρία Ομπάμα, επικρίνοντας την «πολιτική απροθυμία της να ασκήσει πραγματικές πιέσεις στην ισραηλινή πλευρά». Αλλη εκδοχή υποστηρίζει πως «ο Αμπάς θέλησε, με τον τρόπο αυτό, να εκφράσει ότι ένιωσε εξευτελισμένος από τις πιέσεις του Λευκού Οίκου για συνομιλίες, τη στιγμή που η Ουάσιγκτον, παρά τις αρχικές της διακηρύξεις, υπαναχώρησε, τελικά, από την απαίτηση για ολικό πάγωμα των εποικισμών».

Ωστόσο, το διάγγελμά του ενδεχομένως να αποτελεί τον τελευταίο του πολιτικό ελιγμό. Με δεδομένο το τέλμα στις ισραηλινο-παλαιστινιακές διαπραγματεύσεις και την προκλητική αδιαλλαξία του Τελ Αβίβ, ο Αμπάς, μετά την αρχική πλήρη συμπόρευσή του με τον Ομπάμα, εκτίμησε (και ορθώς) ότι δεν έχει κανένα περιθώριο περαιτέρω υποχώρησης στα μάτια του παλαιστινιακού λαού. Αποχωρώντας από την προεδρική υποψηφιότητα, αλλά όχι και από την ηγεσία της ΟΑΠ, παραμένει πάντα «έτοιμος» να επανέλθει στην περίπτωση που του «ζητηθεί εντόνως» ελλείψει «συνομιλητή».

Πάντως, ήδη, καταγράφονται ορισμένοι πιθανοί υποψήφιοι της «Φατάχ», μιας από τις δύο μεγαλύτερες παλαιστινιακές πολιτικές δυνάμεις: Ο ηγέτης της οργάνωσης στη Δ. Οχθη Μαρουάν Μπαργούτι, φυλακισμένος όμως, ο Νάσερ αλ Κίντουα, διπλωμάτης στον ΟΗΕ, οπότε απρόσβλητος από το κύμα διαφθοράς που παρέσυρε την Π. Αρχή και ο Μουχάμαντ Ντάχλαν, πρώην επικεφαλής Ασφαλείας της Γάζας και προτιμώμενος από τις ΗΠΑ.