Νέα επεισόδια προστέθηκαν στο σχέδιο συκοφάντησης του σοσιαλισμού. Τόσο η προχτεσινή ομιλία του προέδρου του Ευρωκοινοβουλίου σχετικά με το Σύμφωνο Ρίμπεντροπ - Μολότοφ, όσο και τα ευρωενωσιακής έμπνευσης συνέδρια σε ευρωπαϊκά πανεπιστήμια για τη συμπλήρωση 20 χρόνων από τη διάλυση της Γερμανικής Λαοκρατικής Δημοκρατίας εντάσσονται στο ίδιο παζλ: Εκείνο της επιχείρησης να ξαναγραφτεί η Ιστορία στα μέτρα των ιμπεριαλιστών με την κατασυκοφάντηση και αμαύρωση της πρώτης απόπειρας κατάργησης της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο που γνώρισε η ανθρωπότητα.

Και τα δύο παραπάνω επεισόδια παίρνουν τη σκυτάλη από το Αντικομμουνιστικό Μνημόνιο του Συμβουλίου της Ευρώπης. Κινούνται στην κατεύθυνση που χάραξε πέρσι τον Απρίλη το Ευρωκοινοβούλιο με την ανακήρυξη της 23ης Αυγούστου ως «μέρας μνήμης των θυμάτων των ολοκληρωτικών καθεστώτων», όπου εξισώνεται ο σοσιαλισμός με το φασισμό - ναζισμό. Αλλωστε, η συντονισμένη προσπάθεια τόσο της ΕΕ όσο και συνολικά των ιμπεριαλιστικών οργανισμών να ξαναγραφτεί η Ιστορία είναι μια πολυπλόκαμη εκστρατεία. Περνάει μέσα από την εκπαίδευση, μέσα από το χαρακτηρισμό της υπεράσπισης της επανάστασης από τους αντεπαναστάτες ως «εγκλήματα» του σοσιαλισμού, μέσα από κινηματογραφικές ταινίες, ενώ περιβάλλεται με επιστημονικοφανές περίβλημα αξιοποιώντας ονόματα επιστημόνων ή κάνα - δυο (!) ζωντανών μαρτυριών...

Οι ιμπεριαλιστές ασελγούν στην αλήθεια και την Ιστορία με στόχο: Να ακυρώσουν την προσφορά του σοσιαλισμού. Να ξεριζώσουν από τη συνείδηση των εργαζομένων, και γενικότερα του λαού, τα επιτεύγματα στην επιστήμη και την τεχνολογία, τα δικαιώματα στη μόρφωση, στη δουλειά, στην Υγεία, στη στέγη, στον πολιτισμό που απολάμβαναν οι εργαζόμενοι και ο λαός στις σοσιαλιστικές χώρες. Να συκοφαντήσουν τον ίδιο το σοσιαλισμό ως ρεαλιστική και αναγκαία διέξοδο της εργατικής τάξης και των συμμάχων της. Γι' αυτό και φτάνουν στο σημείο να επιχειρούν να εξισώσουν το σοσιαλισμό με το φασισμό - ναζισμό, να βάλουν στο ίδιο τσουβάλι το θύτη με το θύμα, δηλαδή, τη ναζιστική μπότα με τους πρωτοπόρους πολέμιους του ναζισμού, που πολέμησαν αλύγιστα ενάντια στους ναζί, με τεράστιες απώλειες, που μετριούνται σε αρκετά εκατομμύρια νεκρούς και σακατεμένους.

Η αποφασιστικότητα της πλουτοκρατίας να «ξεμπερδεύει» με το σοσιαλισμό δεν αφορά στο παρελθόν. Αντίθετα, έχει ξεκάθαρα το βλέμμα στραμμένο στο παρόν και στο μέλλον. Η πλουτοκρατία θέλει να τσακίσει στη συνείδηση της εργατικής τάξης, των λαών, το δρόμο της πάλης για την ανατροπή της βάρβαρης εξουσίας της εκμεταλλευτικής κοινωνίας. Θέλει το κίνημα τσακισμένο, χειραγωγημένο, ελεγχόμενο, ιδιαίτερα σε συνθήκες οικονομικής κρίσης, που ετοιμάζει ακόμα πιο σφοδρό χτύπημα στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων. Γι' αυτό και κατασυκοφαντεί το σοσιαλισμό, για να εγκλωβίσει το λαό στο «μονόδρομο» του καπιταλισμού. Ο ιμπεριαλισμός παίρνει τα μέτρα του και με την επιχείρηση συκοφάντησης του σοσιαλισμού στοχεύει στο χτύπημα του ίδιου του κινήματος, του ριζοσπαστικού προσανατολισμού του, της διεξόδου που συμφέρει την εργατιά και τα πλατιά λαϊκά στρώματα για να αλλάξει χέρια η εξουσία. Η πλουτοκρατία θέλει εργαζόμενους που όχι μόνο δε θα αμφισβητούν την εξουσία των μονοπωλίων, αλλά θα υπερασπίζονται κιόλας τους εκμεταλλευτές τους, θα αντιμετωπίζουν τον καπιταλισμό ως αέναο σύστημα που δεν αλλάζει. Και χτυπά ιδιαίτερα τις νεανικές συνειδήσεις - που δεν έχουν πείρα από το σοσιαλισμό που γνωρίσαμε. Αλλά η ιστορία τραβά αντικειμενικά στο σοσιαλισμό - κομμουνισμό. Στους λαούς βρίσκεται η δύναμη να κινήσουν τον τροχό της.