Η εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα έχουν από σήμερα απέναντί τους μια κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ που καλείται να προωθήσει μέτρα προαποφασισμένα, με διακηρυγμένο στόχο να επανέλθει το κεφάλαιο στις ράγες της υπερκερδοφορίας. Αλλος τρόπος για να γίνει αυτό δεν υπάρχει, πέρα από το να μειωθεί στο σύνολό της η τιμή στην οποία η μεγαλοεργοδοσία αγοράζει την εργατική δύναμη. Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Αρκεί μια ματιά στα προγράμματα και τις διακηρύξεις του ΠΑΣΟΚ για να καταλάβει κανείς τι περιμένει από σήμερα κιόλας το λαό.

Τι θα δούμε τους επόμενους μήνες; Θα δούμε τους μισθούς στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα να συρρικνώνονται στο όνομα της «δημοσιονομικής σταθερότητας», των «αντοχών της οικονομίας» και της «οικονομικής ανάκαμψης» από την κρίση. Θα δούμε κυβερνητικές απόπειρες και νομοσχέδια που θα προωθούν νέες ανατροπές στο σύστημα της Κοινωνικής Ασφάλισης, συμπεριλαμβανομένης της Υγείας, της Πρόνοιας, της σύνταξης. Θα δούμε νόμους που θα δίνουν ώθηση στην παραπέρα ιδιωτικοποίηση της Παιδείας, με γενίκευση των ιδιωτικών τριτοβάθμιων εκπαιδευτηρίων και μεταρρυθμίσεις που θα κάνουν ακόμα πιο ακριβό για τα λαϊκά στρώματα το εμπόρευμα - Παιδεία, από την πρώτη κιόλας βαθμίδα της.

Θα δούμε ακόμα νόμους που θα κάνουν απροσπέλαστες για τους φτωχούς τις υπηρεσίες Υγείας. Θα φορτώσουν στις πλάτες του λαού νέα φορολογικά βάρη και θα δημιουργήσουν νέα πεδίο δόξης λαμπρό για την επιχειρηματική δραστηριότητα. Θα δούμε νέα μέτρα, που θα πριμοδοτούν την εργοδοτική κερδοφορία, όπως γενίκευση των ελαστικών μορφών απασχόλησης, απελευθέρωση των απολύσεων, επιδείνωση των προϋποθέσεων για την παροχή επιδόματος ανεργίας, ισοπέδωση των εργασιακών δικαιωμάτων. Θα αισθανθούμε το σφίξιμο στα κοινωνικά και δημοκρατικά διακαιώματα, με ένταση της καταστολής και της εργοδοτικής τρομοκρατίας στους τόπους δουλειάς.

Θα δούμε όμως και κάτι άλλο, εξίσου σημαντικό: Μια συνδικαλιστική ηγεσία στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα που από σήμερα αναλαμβάνει καινούρια, αναβαθμισμένα καθήκοντα. Καλείται να παίξει τον πλέον καθοριστικό ρόλο στην ενσωμάτωση, τον ευνουχισμό κάθε ριζοσπαστικής αντίδρασης που θα γεννηθεί ή θα οξυνθεί στην πορεία υλοποίησης του αντιδραστικού προγράμματος του ΠΑΣΟΚ. Οι εργατοπατέρες σε όλα τα επίπεδα του συνδικαλιστικού κινήματος προετοιμάζονται ήδη στο πλαίσιο του «κοινωνικοεταιρισμού» να αποτελέσουν την ομάδα κρούσης και της νέας κυβέρνησης του κεφαλαίου σε βάρος του εργατικού - λαϊκού κινήματος.

Κανένα νόμο της ΝΔ δεν πρόκειται να καταργήσει το ΠΑΣΟΚ, όπως η ΝΔ δεν κατάργησε κανέναν δικό της, επιβεβαιώνοντας με τον πιο πανηγυρικό τρόπο το βασικό στοιχείο που διαχρονικά αναδεικνύει το ΚΚΕ, ασκώντας πολιτική κριτική στους εταίρους του δικομματισμού: Οτι η πολιτικής τους είναι ταυτισμένη και ενιαία στο επίπεδο της στρατηγικής, ανεξάρτητα από τις επιμέρους διαφορές τους και τις διαφορετικές ιστορικές καταβολές.

Πέρα από το εκλογικό αποτέλεσμα, η αλήθεια αυτή έχει καταξιωθεί στις συνειδήσεις εκατομμυρίων ανθρώπων του μόχθου, οι οποίοι, ανεξάρτητα από την κομματική τους τοποθέτηση στην κάλπη, αναγνωρίζουν πως κριτήριο ψήφου αποτελεί το «μικρότερο κακό». Ποιο ήταν το ιδιαίτερο στοιχείο αυτής της προεκλογικής μάχης, που σε μεγάλο βαθμό αναγνωρίζεται ακόμα και από στελέχη του ΠΑΣΟΚ; Οτι η επιλογή της νέας κυβέρνησης, για την πλειοψηφία των ψηφοφόρων, δεν έγινε με πρόσημο θετικό, δεν αποτελεί διαπιστευτήριο έγκρισης της στρατηγικής του ΠΑΣΟΚ, αλλά έγινε με «κρύα καρδία», στη λογική του «καλύτερου» διαχειριστή της ίδιας βάρβαρης πολιτικής, ο οποίος αόριστα και συγκεχυμένα καλλιέργησε προσδοκίες ότι θα εξασφαλίσει μια κατ' επίφαση αλλαγή. Είναι ο ίδιος λόγος για τον οποίο καταδικάστηκε η ΝΔ, που είχε πανηγυρικά αναλάβει τα κυβερνητικά ηνία το 2004. Αυτή η πραγματικότητα, η οποία καταγράφηκε και προεκλογικά σαν τάση, ενισχύεται τα τελευταία χρόνια. Είναι αδιαμφισβήτητη και διατηρεί την αυτοτέλειά της, ανεξάρτητα από τα επιμέρους ποσοστά των δυο κομμάτων και το άθροισμα του δικομματισμού.

Η κατάσταση αυτή στη συνείδηση πλατιών λαϊκών στρωμάτων, πέρα από τις όποιες αδυναμίες και ελλείψεις στη δράση του ΚΚΕ, έχει υπόβαθρο αντικειμενικό. Το ΚΚΕ δεν έπαψε ούτε στιγμή να λέει πως η εκλογική του δύναμη είναι συνάρτηση του βαθμού της ριζοσπαστικοποίησης της λαϊκής συνείδησης. Ριζοσπαστικές συνειδήσεις όμως γεννιούνται κατά κανόνα μέσα στο κίνημα, στο πεδίο της εργατικής λαϊκής πάλη. Εκεί διαλύονται αυταπάτες. Εκεί στοχοποιείται καθαρά ο πραγματικός αντίπαλος. Εκεί, μέσα από την πολιτική και ιδεολογική αντιπαράθεση ξεχωρίζει η ήρα από το στάρι, αποκαλύπτεται ο οπορτουνισμός και ο εχθρικός ρόλος του απέναντι στους εργαζόμενους και τα πραγματικά τους συμφέροντα. Εκεί ατσαλώνονται οι αντιστάσεις στους εκβιασμούς και τους ελιγμούς του κυρίαρχου αστικού πολιτικού συστήματος. Το οποίο δεν εκφράζεται μόνο από τα κόμματά του, αλλά από ένα ολόκληρο σύστημα που ανακυκλώνει και υπηρετεί τον εκφοβισμό και τον εκμαυλισμό συνειδήσεων, αναπαράγει τον πλαστό μονόδρομο της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, συκοφαντεί, πολεμάει και λοιδορεί κάθε ριζοσπαστική διέξοδο.

Για να αντιστραφεί αυτή η κατάσταση, για να συντονιστεί σε μεγαλύτερο βαθμό η ψήφος με τις πραγματικές διαθέσεις και τα συμφέροντα των λαϊκών στρωμάτων, χρειάζεται πολλή δουλειά στο κίνημα, με αναντικατάστατο εργαλείο τη στρατηγική που έχει επεξεργαστεί το ΚΚΕ. Κριτήριο για την ορθότητα αυτής της στρατηγικής σαν τη μοναδική που μπορεί να οδηγήσει σε πραγματική φιλολαϊκή διέξοδο, είναι η ίδια η πείρα των εργαζομένων και του λαού, τα σταθερά βήματα που καταγράφει το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, η σταθερότητα που έχει αποκτήσει το ΚΚΕ στις εκλογικές μάχες, παρά τις λυσσαλέες επιθέσεις, τη συκοφάντησή του από τους κυρίαρχους οικονομικούς και πολιτικούς κύκλους.

Με δεδομένο ότι οι συνειδήσεις αλλάζουν στους δρόμους, στους καθημερινούς ταξικούς αγώνες. Στο καμίνι της ταξικής πάλης αναδεικνύεται η προοπτική του άλλου δρόμου ανάπτυξης. Εκεί χτίζεται πρωτίστως στην πράξη η πλατιά κοινωνική και πολιτική συμμαχία, το Αντιιμπεριαλιστικό Αντιμονοπωλιακό Δημοκρατικό Μέτωπο πάλης, όρος αναγκαίος και απαραίτητος για να κερδίσει η εργατική τάξη και οι σύμμαχοί της έδαφος στην αναμέτρηση με τον ταξικό αντίπαλο, που θα φτάνει μέχρι την κατάκτηση της εξουσίας. Με αισιοδοξία και αποφασιστικότητα, με πίστη στη δύναμη και στις ανεξάντλητες δυνατότητες που έχει ο λαός όταν αντιληφθεί και βάλει σε κίνηση τη δύναμή του, συνεχίζουμε. Με τη στρατηγική του ΚΚΕ, με την πείρα που προσθέτει η καθημερινή πάλη στην 91χρονη δράση του Κόμματός μας.