Παπαγεωργίου Βασίλης

Δεν χρειάζεται φιλοσοφία για να καταλάβει κανείς προς τα πού σπρώχνουν παρόμοιες νουθεσίες. Ο καθένας αντιλαμβάνεται ότι όταν γίνεται επίκληση των Βρυξελλών, των αγορών και των οικονομικών δεικτών και όταν όλα αυτά αντιπαραβάλλονται με ιδεοληψίες και ακροβατισμούς, το «πακέτο» της πολιτικής που επιζητείται είναι η ανοιχτή σύγκρουση με τα λαϊκά στρώματα, η ακόμα μεγαλύτερη ενίσχυση των πολυεθνικών ομίλων, η αταλάντευτη, τελικά προώθηση των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων που περιέχονται στην Στρατηγική της Λισαβόνας. Η αναφορά στους οικονομικούς δείκτες, πέρα από την κάμψη των ρυθμών ανόδου του ΑΕΠ, παραπέμπει ευθέως στην περιβόητη ανταγωνιστικότητα των ελληνικών επιχειρήσεων που υποτίθεται πως πρέπει να ενισχυθούν ακόμα περισσότερο, οι Βρυξέλλες συνδέονται άμεσα με το λεγόμενο Σταθεροποιητικό Πρόγραμμα και τα ανεκτά όρια διακύμανσης του δημοσιονομικού ελλείμματος και του εξωτερικού χρέους της χώρας, η δε αναφορά στις αγορές δεν είναι τίποτα άλλο από την αξίωση για περισσότερες ιδιωτικοποιήσεις, ευνοϊκότερες συνθήκες διακίνησης των κεφαλαίων, παραπέρα «απελευθέρωση» των αγορών.

Η κατάσταση που έχει να αντιμετωπίσει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, είναι πράγματι μια κατάσταση έκτακτη, με την έννοια ότι το σύστημα βρίσκεται εν μέσω μιας σφοδρής οικονομικής κρίσης. Μιας κρίσης τις συνέπειες της οποίας η οικονομική ολιγαρχία επιχειρεί να φορτώσει στις πλάτες των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Ολόκληρη η προεκλογική περίοδος απέδειξε ότι και τα δύο κόμματα του δικομματισμού έχουν υιοθετήσει πλήρως τις αξιώσεις του κεφαλαίου για αντιμετώπιση της κρίσης, ενώ εδώ και καιρό ήταν φανερό ότι τα κυρίαρχα κέντρα του κεφαλαίου είχαν επιλέξει το ΠΑΣΟΚ για να φέρει σε πέρας την πολιτική που είναι αναγκαία για το κεφάλαιο προκειμένου να αντιμετωπίσει τις συνέπειες της κρίσης.

Αυτού του είδους οι «έκτακτες καταστάσεις» δεν αφορούν τους εργαζόμενους στο παραμικρό. Το επιχείρημα είναι αναμάσημα παλαιότερων εκβιαστικών διλημμάτων που έβαζαν τα κόμματα εξουσίας στους εργαζόμενους, προκειμένου να εξουδετερώσουν την λαϊκή αντίδραση, να αποπροσανατολίσουν τους εργαζόμενoυς από το κύριο, να υπονομεύσουν την προοπτική των αγωνιστικών διεκδικήσεων. Μια τακτική στην οποία το ΠΑΣΟΚ, δεκαετίες τώρα, έχει αποδειχθεί «μανούλα».

Η οικονομική κρίση που βρίσκεται σε εξέλιξη, είναι κρίση καπιταλιστική, κρίση υπερσυσσώρευσης κεφαλαίων και κερδών. Τα ελλείμματα του δημοσίου είναι αποτέλεσμα της δημοσιονομικής πολικής που ακολουθούν εναλλάξ ΝΔ και ΠΑΣΟΚ προκειμένου να μεταφέρονται κονδύλια προς τις επιχειρηματικές ομάδες. Η άσχημη κατάσταση στην αγορά είναι αποτέλεσμα του ανηλεούς ανταγωνισμού των πολυεθνικών ομίλων για να καταλάβουν όλο και μεγαλύτερα κομμάτια της. Το σύνολο των στοιχείων που καθορίζουν και προσδιορίζουν την (όποια αρνητική) κατάσταση της οικονομίας, είναι αποτέλεσμα της δράσης του κεφαλαίου, της στρατηγικής της ΕΕ και της πολιτικής του πολιτικού προσωπικού της οικονομικής ολιγαρχίας. Καμιά απολύτως ευθύνη δεν έχουν οι εργαζόμενοι, οι φτωχοί αγρότες, τα μεσαία στρώματα στην πόλη και το χωριό.

Η «έκτακτη κατάσταση» που θέλουν να επιβάλουν τα «παπαγαλάκια» της άρχουσας τάξης προκειμένου να βάλουν από τώρα τρικλοποδιές στους εργαζόμενους, είναι μια εκτίμηση που πρέπει να απορριφθεί από την πρώτη στιγμή. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεν έχει ούτε μία μέρα ανοχής. Η λαϊκή δυσαρέσκεια που εκφράστηκε με την καταδίκη της ΝΔ στις χτεσινές εκλογές, μπορεί να αποτελέσει τη βάση για την αγωνιστική απόκρουση των νέων επιθέσεων που εξυφαίνονται σε βάρος ολόκληρου του λαού και να γίνει εφαλτήριο για κλιμάκωση της αγωνιστικής παρέμβασης για τη διεκδίκηση και ικανοποίηση δίκαιων και ώριμων λαϊκών αιτημάτων.