Οπως οι κότες που για να κρύψουν το αυγό πάνε και κακαρίζουν σ' άλλο σημείο, έτσι και τα δύο κόμματα του κεφαλαίου, για να κρύψουν το κοινό γέννημά τους, μια βαθιά αντεργατική πολιτική, κακαρίζουν περί άλλων.

Για να ξεπεράσουν την κρίση οι καπιταλιστές δε θέλουν μόνο το κράτος τους σε άμεση ετοιμότητα, αλλά και τους πολιτικούς τους να ευθυγραμμίζονται στις λεπτομέρειες ως προς το κύριο: το πώς θα βαθύνει η εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης, εκείνου δηλαδή του εμπορεύματος από το οποίο πηγάζει όλος ο πλούτος. Τα σχέδια για το Ασφαλιστικό δείχνουν μια πλευρά αυτής της τάσης. Το γεγονός ότι η ΝΔ βάζει μπροστά την αξιοποίηση του νόμου του ΠΑΣΟΚ, για να περάσουν μερικές από τις πλέον αντιδραστικές αξιώσεις του κεφαλαίου, δηλώνει για μια ακόμα φορά την κοινή ταξική αναφορά αυτών των κομμάτων. Κι αφού συμφωνούν στα κύρια, μετά μπορούν να παζαρεύουν για την εκπροσώπηση διαφόρων τμημάτων της εκλογικής πελατείας τους: «εσύ θα παίζεις με τη γρίπη κι εγώ με την απόσυρση αυτοκινήτων», θέματα που επίσης διαχειρίζονται από τη σκοπιά εξυπηρέτησης των αναγκών του κεφαλαίου. Για να έχει ολίγον «σασπένς» η όλη σούπα, κρατάνε ζωντανή και την «απειλή» εκλογών, ώστε να πείθουν πως το παιχνίδι της δημοκρατίας καλά κρατεί.

Στην καλλιέργεια της αυταπάτης για το παιχνίδι της δημοκρατίας οι αστοί δεν είναι μόνοι τους. Την ώρα που ο εργάτης αρχίζει να ψιθυρίζει «να σου δώσω μια να σπάσεις», εμφανίζονται οι συνήθεις πρόθυμοι. Με χτεσινό άρθρο στην «Αυγή» ο ΣΥΝ σπεύδει να καταδικάσει όσους διακηρύττουν ότι οι εργάτες πρέπει να ανατρέψουν αυτό το σύστημα (ο «Ριζοσπάστης» έχει και πάλι την τιμητική του). Δεν αρκείται, μάλιστα, ο αρθρογράφος της «Αυγής» στη καταδίκη, αλλά σπεύδει να δώσει και τα διαπιστευτήριά του με μαθήματα για το πώς θα γίνει ποιοτικότερη η αστική δημοκρατία, χωρίς να θιγεί η οικονομική βάση που αντανακλά σ' αυτό το πολιτικό σύστημα. Εξαφανίζει το μονοπωλιακό καπιταλισμό ώστε να μην αναγκαστεί να μιλήσει για τη με κοινοβουλευτικό μανδύα δικτατορία του κεφαλαίου ως πολιτικό εποικοδόμημα αυτής της οικονομικής βάσης και τεντώνει το δάχτυλο για να δείξει ως «αντιδημοκρατική» τη στρατηγική που επιδιώκει τη συντριβή αυτού του συστήματος. Πρέπει να αναγνωρίσουμε στον αρθρογράφο το γεγονός ότι ακριβώς αυτό διακήρυσσε και το 1991 όταν αξίωνε τη διάλυση του ΚΚΕ. Φαίνεται πως δεν έχει ξεπεράσει ακόμα όχι ότι τον πήραμε από τότε χαμπάρι, αλλά ότι δεν εκτιμά το σύστημα τις υπηρεσίες τους, δηλαδή και του «κόμματός» του, ή όπως το εκτιμά ο ίδιος των «δυόμισι κομμάτων τους σε ένα». Γι' αυτό και η πίκρα...

Οσο, πάντως, ο ΣΥΝ θα δίνει τη μάχη του για το δημοκρατικό δικαίωμα των καπιταλιστών να ξεσκίζουν εργάτες, οι τελευταίοι θα μετράνε θύματα. Η χτεσινή καταγραφή στο «Ρ» είναι ένα πολύ μικρό τμήμα από τα παραδείγματα της επελαύνουσας δημοκρατίας. Οπως είναι παραδείγματα «χρηστής διοίκησης» και τα παραδείγματα από τη μητρόπολη του καπιταλισμού, όπου δηλώνεται πως δεν υπάρχει πρόβλημα με το τι παίρνεις αρκεί να πληρώνεις το φόρο σου. Αντίστοιχο και το «φεμινιστικό» παράδειγμα μιας επίσης από τις καλυτερότερες δημοκρατίες, αυτής στη Σουηδία, όπου η γυναίκα μπορεί να είναι και σεξουαλικό εμπόρευμα, αρκεί να πληρώνονται οι φόροι, που τόσο αναγκαίοι είναι για να λειτουργεί η δημοκρατία.

Αν οι εργάτες έχουν διαφορετική γνώμη και συγκεντρώνουν δυνάμεις για ένα και μόνο σκοπό, να καταργήσουν τη δημοκρατική εκμετάλλευσή τους και να εγκαταστήσουν ένα σύστημα χωρίς εκμετάλλευση, πρέπει να γνωρίζουν πως όπως στο παρελθόν βρέθηκαν κατηγορούμενοι για τα ανοσιουργήματα του κομμουνισμού, έτσι κι αύριο θα καταγγελθούν τουλάχιστον σαν αντιδημοκράτες. Ηδη ο εισαγγελέας με υπογραφή Καρτερού προειδοποιεί...