«Δημοσιογράφοι και "παρατηρητές" είδαν ένα σώμα που δεν εκπροσωπούσε ένα, αλλά δυόμισι κόμματα.... ο εκπρόσωπος ενός από τα "έσω κόμματα" (τα κόμματα μέσα στο κόμμα) δηλώνει από το βήμα "εμείς θα ψηφίσουμε λευκό"... Το πρόβλημα δεν είναι αν θα γίνει ή δε θα γίνει κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ. Το πρόβλημα είναι αν θα αποφασίσει να γίνει κόμμα ο Συνασπισμός. Γιατί αν δεν το πάρει απόφαση να συμπεριφερθεί ως ένα ενιαίο κόμμα, να σοβαρευτεί, να λάβει άμεσα μέτρα, συντονισμένα, ακόμα και έκτακτα μέτρα (οργάνωσης, όχι άλλου είδους, μη μας μπαίνουν ιδέες)... τότε όποιος δεν καταλαβαίνει δεν ξέρει πού πατά και πού πηγαίνει». Αυτά γράφει η «Αυγή» (19/7/2009), για τον ΣΥΝ. Ομολογούν αναξιοπιστία; Οταν τους το λέμε σκούζουν. Θέλουν ενιαία έκφραση προς τα έξω; Οχι, θέλουν μόνο ενιαία οργάνωση, μη μας μπαίνουν ιδέες, γράφουν. Γιατί τότε θα χαθεί η δύναμη των πολλών διαφορετικών ιδεών που κυκλοφορούν στο κόμμα μέσω των πολλών κομμάτων εντός του ΣΥΝ. Μόνο για τη σοσιαλδημοκρατική πολιτική τους δε λέει κουβέντα, όπως και για την τέχνη τους να λένε άλλα χθες και άλλα σήμερα, πολιτική ανάλογα με τη συγκυρία. Τυχοδιωκτισμός δηλαδή. `Η μάλλον, πιο σωστά, καραμπινάτος οπορτουνισμός. Τι να κάνουμε; Αυτά έχει «η ενότητα στη διαφορετικότητα», όπως έλεγαν όταν πάσχιζαν να διαχυθεί το ΚΚΕ στον ΣΥΝ. Τώρα η ιστορία επαναλαμβάνεται σαν πραγματική φάρσα με τους ίδιους πρωταγωνιστές. Ας τους πάρουν χαμπάρι όσοι ακόμη δεν τους πήραν και ας συνειδητοποιήσουν ότι είτε έτσι είτε αλλιώς εργαλείο του συστήματος είναι.