Πετσόκομμα των Βαρέων και Ανθυγιεινών Επαγγελμάτων, επιτάχυνση της εμπορευματοποίησης της Υγείας, Πρόνοιας και Ασφάλισης, μετατροπή της Ασφάλισης των δημοσίων υπαλλήλων σε επαγγελματική, αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης γυναικών εργαζομένων στο Δημόσιο, οφειλές δισεκατομμυρίων ευρώ από το κράτος και τους εργοδότες στα Ταμεία. Τα παραπάνω αποτελούν μόνον ένα μέρος της ολομέτωπης επίθεσης του μεγάλου κεφαλαίου και των πολιτικών του οργάνων, όπως ξετυλίγεται αυτήν την περίοδο. Επίθεση, που δεν πρόκειται να σταματήσει, αφού, όπως διαμηνύουν σε όλους τους τόνους τα επιτελεία της ΕΕ και της ελληνικής κυβέρνησης, οι εργαζόμενοι πρέπει να είναι έτοιμοι για νέες θυσίες, που δήθεν επιβάλλει η οικονομική κρίση.

Στόχος των προωθούμενων μέτρων είναι το χτύπημα των δικαιωμάτων των εργατών και των λαϊκών στρωμάτων. Κάτι που είναι απαραίτητος όρος στο πλαίσιο του σκληρού ανταγωνισμού μεταξύ των καπιταλιστών που διεξάγεται, ιδιαίτερα σε συνθήκες οικονομικής κρίσης του συστήματός τους. Αυτό το κρύβουν από τους εργάτες, προσπαθώντας να αποσπάσουν την ανοχή και τη συναίνεσή τους, να εμποδίσουν τη ριζοσπαστικοποίηση της συνείδησής τους.

Στην επίθεση αυτή, το κεφάλαιο και οι πολιτικοί του εκφραστές έχουν την απλόχερη στήριξη του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού, που έργο του είναι να εγκλωβίζει και να αποπροσανατολίζει τους εργαζόμενους. Να υπονομεύει τις αγωνιστικές διαθέσεις. Να αμβλύνει, να τεμαχίζει, να εκτονώνει τις όποιες αντιδράσεις. Να δρα για την ενίσχυση της «κοινωνικής συνοχής» και «συναίνεσης», κρατώντας τους εργάτες δέσμιους της πεποίθησης ότι είναι κοινή η μοίρα τους με αυτήν των εργοδοτών τους.

Το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα έχει από την πρώτη στιγμή προειδοποιήσει τους εργαζόμενους για το περιεχόμενο της επίθεσης που δέχονται. Εχει εγκαίρως αποκαλύψει τους συγκεκριμένους κάθε φορά στόχους της και τους φορείς της. Το ρόλο των κομμάτων του ευρωμονόδρομου και του κυβερνητικού - εργοδοτικού συνδικαλισμού. Αποτελεί πάγια θέση του ότι η ρίζα των προβλημάτων των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων είναι κοινή και, γι' αυτό, κοινή πρέπει να είναι η αγωνιστική απάντηση που πρέπει να δώσουν. Βήμα σ' αυτήν την κατεύθυνση αποτελεί το άπλωμα της δράσης των ταξικών δυνάμεων στους χώρους δουλειάς, αλλά και στις εργατογειτονιές. Η διαρκώς αναπτυσσόμενη έμπρακτη έκφραση ταξικής αλληλεγγύης του ενός κλάδου στους αγώνες του άλλου.

Μέσα σ' αυτές τις συνθήκες, η πρωτοβουλία της Ομοσπονδίας Οικοδόμων Ελλάδας, να καλέσει σε σύσκεψη συνδικαλιστικούς φορείς εργαζομένων και ΕΒΕ, γυναικείες οργανώσεις για την ανάπτυξη κοινής, συντονισμένης δράσης ενάντια στους σχεδιασμούς για την Υγεία και τα ΒΑΕ, αποκτά μεγάλη σημασία. Αναδεικνύει τη δράση που πρέπει να εμπλουτιστεί, ώστε ο κάθε εργάτης να συνειδητοποιήσει ότι αποτελεί μέλος της τάξης του. Αλλά και την ανάγκη η εργατική τάξη να ηγηθεί της συμμαχίας με τη μικρή και μεσαία αγροτιά, τους αυτοπασχολούμενους κλπ., όχι μόνο για να βάλουν εμπόδια στην επίθεση που δέχονται, αλλά για να περάσουν στην αντεπίθεση, διεκδικώντας στόχους που υπηρετούν τις σύγχρονες ανάγκες τους. Οχι για να διαχειριστούν το πρόβλημα, αλλά για να το ξεριζώσουν.