Την ενίσχυση του ρόλου της Ελλάδας στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων και της Μεσογείου, στο πλαίσιο του ιμπεριαλιστικού καταμερισμού, πρόβαλε ως στόχο ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, παρουσιάζοντας χτες τα συμπεράσματα του «Συμποσίου της Σύμης» που ολοκληρώθηκε στη Σκιάθο. Ο Γ. Παπανδρέου μιλώντας κατά το κλείσιμο της συνάντησης υποστήριξε ότι «η Ελλάδα μπορεί να έχει έναν πολύ σημαντικό ρόλο στα Βαλκάνια, την Ευρώπη, τη Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή. Υπό την προϋπόθεση βέβαια ότι θα σχεδιάσει το μέλλον της, θα αναλάβει πρωτοβουλίες και δε θα παραμένει στη σημερινή ακινησία».

Για το τι ακριβώς εννοεί το ΠΑΣΟΚ, αρκεί να ανατρέχει κανείς στις πρωτοβουλίες που ανέλαβε για τα Βαλκάνια, με το σημερινό πρόεδρό του μάλιστα στη θέση του υπουργού Εξωτερικών, προωθώντας όλους τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς στην περιοχή και ενισχύοντας τις πολεμικές επεμβάσεις, με παράλληλη προώθηση στα Βαλκάνια των ελληνικών επιχειρηματικών συμφερόντων.

Ξεχωριστή θέση στα συμπεράσματα έχουν και οι αναφορές στη λεγόμενη «πράσινη ανάπτυξη», όπου το όλο θέμα με κάθε ευκαιρία παρουσιάζεται ως κάτι ξεκομμένο από την ασκούμενη εκμεταλλευτική πολιτική και τις επιπτώσεις που έχει σε ανθρώπους και περιβάλλον. Μάλιστα, όπως προκύπτει συνολικά από τον τρόπο που προσεγγίζει η σοσιαλδημοκρατία το θέμα όταν γίνεται λόγος για «ευκαιρίες», στην ουσία εννοεί επιχειρηματικές ευκαιρίες για βάθεμα της εκμετάλλευσης. Ετσι, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ μιλάει για τις «τεράστιες δυνατότητες» που έχει η Ελλάδα και το «σημαντικό λόγο και ρόλο».

Από τη συζήτηση δεν έλειψαν και τα ζητήματα δημοκρατίας όπου συμπερασματικά αναφέρθηκε ότι «η Ελλάδα έχει πολλά να προσφέρει» και ο Γ. Παπανδρέου μίλησε για «νέες μορφές δημοκρατίας» και «δυνατότητες δημοκρατικής έκφρασης και αυτόνομης οργάνωσης αλλά και διαβούλευσης και συμμετοχής των πολιτών». Επί της ουσίας, αυτό το οποίο μεθοδεύει η σοσιαλδημοκρατία είναι η κατοχύρωση νέων θεσμών που θα αναπαράγουν την ψευδαίσθηση της δημοκρατίας στο πλαίσιο ενός συστήματος που είναι εξορισμού βάρβαρο και αντιδημοκρατικό, αφού βασίζεται στην κυριαρχία της αστικής τάξης και στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Το πρόσχημα, εξάλλου, της «δημοκρατίας» έχει αξιοποιηθεί ουκ ολίγες φορές, για να δικαιολογηθούν επεμβάσεις, που συνήθως προηγούνται της οικονομικής διείσδυσης.