Η ενορχηστρωμένη προσπάθεια για αξιοποίηση του ΛΑ.Ο.Σ., ώστε να χρησιμοποιηθεί ως «υπομόχλιο» με σκοπό να μετατοπιστεί ο συνολικότερος άξονας της πολιτικής ζωής σε πιο συντηρητικές θέσεις, ήταν ολοφάνερη πριν τις ευρωεκλογές. Γίνεται όμως απροσχημάτιστη και επιταχύνεται μετά το εκλογικό αποτέλεσμα της περασμένης Κυριακής, καθώς οι πάντες επιχειρούν να εμφανίσουν την άνοδο του ΛΑ.Ο.Σ. ως «δικαίωση» και επιδοκιμασία των ξενοφοβικών, ρατσιστικών και εθνικιστικών αντιλήψεών του. Ηδη, η κυβέρνηση, στο όνομα του επαναπατρισμού των ψηφοφόρων της που «διέρρευσαν» προς το ΛΑ.Ο.Σ., έχει αναδείξει στην πρώτη γραμμή τα θέματα της «ασφάλειας του πολίτη», κραδαίνοντας τη σημαία του νόμου και της τάξης, δηλαδή την επίδειξη πυγμής απέναντι στους μετανάστες, τις διαδηλώσεις, το πανεπιστημιακό άσυλο. Ταυτόσημες και οι θέσεις του ΠΑΣΟΚ, που δε διστάζει να πλειοδοτεί ειδικά για τους μετανάστες, αξιώνοντας την «επαναπροώθησή» τους στις πατρίδες τους, όπου μαίνονται οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι και θερίζουν η πείνα και οι αρρώστιες. Με άλλα λόγια, το πρόβλημα δεν είναι, ούτε ήταν ποτέ, το αποκρουστικό μόρφωμα του ΛΑ.Ο.Σ., αλλά το ίδιο το σύστημα, που χρησιμοποιεί, ειδικά σε περιόδους κρίσης, όλες τις εφεδρείες για να κρατάει καθυποταγμένο το λαό.