1. Η ΕΕ, κάτω από το ψευδεπίγραφο αίτημα για ισότητα μεταξύ ανδρών και γυναικών, προσπαθεί να κρύψει την πρόθεσή της να εξισώσει προς το χειρότερο τους όρους εργασίας και ασφάλισης ανδρών και γυναικών, παραγνωρίζοντας τις βιολογικές και κοινωνικές ιδιαιτερότητες του γυναικείου φύλου.

2. Βασικός στόχος της ΕΕ είναι να διατηρήσει για περισσότερα χρόνια τη γυναίκα στην εργασία, προκειμένου αυτή να αποτελεί μια σίγουρη πηγή για την άντληση υπεραξίας και να μη χρειάζεται - κύρια λόγω των κοινωνικών και βιολογικών της ιδιαιτεροτήτων - να αποσύρεται νωρίτερα από την παραγωγή.

3. Σ' αυτή την κατεύθυνση, η ΕΕ του κεφαλαίου αναζητά και προωθεί μέτρα που στόχο έχουν να αυξήσουν τον εργάσιμο βίο των γυναικών, καταργώντας κάθε πιθανή έξοδο από την εργασία πριν τη συμπλήρωση των - εξισωμένων πλέον - τυπικών ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης. Με άλλα λόγια, όπως έχει ήδη πετύχει ως ένα βαθμό ο νόμος Πετραλιά και σύμφωνα με τα όσα έχει ήδη προαναγγείλει ο πρωθυπουργός, στόχος είναι να καταργηθεί κάθε πρόωρη συνταξιοδότηση των γυναικών στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Μόνιμα στο στόχαστρο βρίσκεται και το καθεστώς των Βαρέων και Ανθυγιεινών Επαγγελμάτων, τα οποία επίσης διασφαλίζουν χαμηλότερα ηλικιακά όρια συνταξιοδότησης για τους εργαζόμενους που απασχολούνται σε ιδιαίτερα δύσκολες εργασίες.

4. Προκειμένου να κρατήσει τη γυναίκα στην παραγωγή, αλλά από την άλλη να αποφύγει τις συνέπειες που αυτό θα έχει στη φροντίδα παιδιών και ηλικιωμένων - δραστηριότητες που σήμερα πέφτουν κατά κανόνα στις πλάτες των γυναικών -, η ΕΕ, μέσω της λεγόμενης «κοινωνικής οικονομίας», προωθεί την ανάπτυξη ενός ευρύτατου δικτύου για την παροχή στοιχειωδών υπηρεσιών «φροντίδας», το οποίο θα στηρίζεται σε ιδιώτες, εθελοντές, δήμους και Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις. Ολοι αυτοί, απασχολώντας προσωπικό με άθλιες εργασιακές σχέσεις, θα αναλάβουν - με το αζημίωτο - να αντισταθμίσουν την απουσία της γυναίκας, προκειμένου αυτή να παραμένει απρόσκοπτα στην παραγωγή.

5. Τη διατήρηση στην απασχόληση για το μέγιστο δυνατό χρόνο επιδιώκει η ΕΕ και για τους μεγαλύτερους σε ηλικίας εργαζόμενους. Προπαγανδίζει τη λεγόμενη «ενεργό γήρανση» σαν την πολιτική εκείνη πρακτική που μπορεί να εξασφαλίσει «αξιοπρεπή» ζωή στους ηλικιωμένους. Κρύβει από τους εργαζόμενους ότι η «ενεργός» και η «αξιοπρεπής» γήρανση, στη γλώσσα του κεφαλαίου ταυτίζεται με τη διά βίου εκμετάλλευση ανδρών και γυναικών από την εργοδοσία. Μια τέτοια τάση, πέρα από την εξίσωση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης που έχει ήδη ολοκληρωθεί στη χώρα μας για το δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα, αργά ή γρήγορα θα οδηγήσει και στη συνολική αύξηση των γενικών ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης.