Πολύ «κλάμα» έχει ...πέσει από αυτούς που διαμορφώνουν με τα μέσα που διαθέτουν το κλίμα (ΜΜΕ, δημοσκόποι, δημοσιολόγοι και εν γένει επιτελεία της αστικής τάξης) για τη μεγάλη αποχή που παρατηρήθηκε στις προχτεσινές ευρωεκλογές. Φυσικά, το γεγονός ότι σημαντικά τμήματα των λαϊκών στρωμάτων επέλεξαν να εκφράσουν τη δυσαρέσκειά τους με αυτόν τον άστοχο τρόπο δεν είναι αυτό που κυρίως απασχολεί αυτά τα επιτελεία. Και αυτό γιατί η αποχή προπαγανδίστηκε ποικιλοτρόπως, αλλά κυρίως γιατί αυτό που ενδιαφέρει τα κόμματα του κεφαλαίου, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, και τα διάφορα κόμματα - αναχώματα στη ριζοσπαστικοποίηση των εργαζομένων είναι η αποχή των λαϊκών ανθρώπων από την καθημερινή δράση για τα εργασιακά, κοινωνικά προβλήματα.

Αυτό δεν αποδεικνύεται μόνο από την παντελή απουσία που έχουν οι λαϊκοί αγώνες, εκεί που πρωτοστατούν οι κομμουνιστές και το ταξικό κίνημα του ΠΑΜΕ, από τα ΜΜΕ, που είναι μέσα χειραγώγησης, αλλά και από τη συνολική προσπάθεια της εμπέδωσης της απάθειας και του ιδεολογήματος της κοινωνικής συναίνεσης και ταξικής συνεργασίας. Κάθε ενέργεια των πολιτικών εκπροσώπων της άρχουσας τάξης, κάθε «πόρος» της συνολικής τους δραστηριότητας «βρωμάει» από το κάλεσμά τους στο λαό «να κάτσει στα αυγά του», να «βάλει πλάτη για το ξεπέρασμα της κρίσης», συνολικά να υποταχθεί στη λογική των «ατομικών λύσεων», του βολέματος και του συμβιβασμού. Αυτή η ιδεολογική παρέμβαση γίνεται από παντού, με όλα τα μέσα, με πιο ευάλωτους νέους εργαζόμενους που δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι χρειάζεται σύγκρουση με την εργοδοσία και ρήξη με το κεφάλαιο. Ταυτόχρονα, καλλιεργούν στη νέα γενιά τη λογική της «αρπαχτής», του «κοίτα την πάρτη σου», της απαξίας της συλλογικής δράσης, του κοινωνικού και πολιτικού αγώνα.

Σε ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση - και ουσιαστικά εκεί είναι η ποιοτική διαφορά του από το λαϊκισμό, από το συμβιβασμό των οπορτουνιστών - είναι το κάλεσμα του ΚΚΕ στα λαϊκά στρώματα να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους. Το ΚΚΕ ξέρει καλά πως η δύναμη του λαού μπορεί να ανοίξει το δρόμο για το δίκιο του. Ποτέ δεν είπε, όπως τ' άλλα κόμματα, ότι αυτό θα λύσει τα προβλήματα, ακριβώς γιατί ξέρει πως τη δύναμη των μονοπωλίων και του κράτους μόνο ο ενωμένος λαός μπορεί να την αντιμετωπίσει. Το ΚΚΕ είναι μαζί του σ' αυτό τον αγώνα.

Ετσι, όπως και πριν τις εκλογές, σταθερά και τώρα, την επόμενη μέρα, καλεί τους εργαζόμενους, τους φτωχούς αγρότες, τους αυτοαπασχολούμενους, τους νέους από τα λαϊκά στρώματα, σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης, να δυναμώσουν τον αγώνα, πρώτα και κύρια στους τόπους δουλειάς, αλλά και σε όλες τις πτυχές της ζωής και να οργανώσουν μαζί με το ΚΚΕ τη λαϊκή αντεπίθεση. Αυτό σημαίνει την πιο πλατιά συμμετοχή στη σκληρή ταξική πάλη, σημαίνει «ξεβόλεμα» από τη λογική «κάποιοι άλλοι θα βγάλουν τα κάστανα απ' τη φωτιά», σημαίνει συνειδητοποίηση ότι ο συσχετισμός δύναμης αλλάζει μόνο σε σύγκρουση με τα μονοπώλια. Σε αυτό το δρόμο θα συνεχίσει το ΚΚΕ, αξιοποιώντας και τη δύναμη που του δίνει ο λαός στις εκλογές. Το κύριο όμως εξακολουθεί να είναι η λαϊκή δυσαρέσκεια και οργή να μετατραπεί σε οργανωμένο κίνημα και δύναμη ανατροπής του εκμεταλλευτικού συστήματος.