Μήνες τώρα το μαθητικό κίνημα ενάντια στην αντιεκπαιδευτική "μεταρρύθμιση" της κυβέρνησης συγκλόνισε όλη τη χώρα απ' άκρη σ' άκρη. Με καταλήψεις, αποκλεισμούς δρόμων, μεγαλειώδη μαθητικά και παλλαϊκά συλλαλητήρια, οι μαθητές διατράνωναν την απόφασή τους: "Στο σκουπιδοτενεκέ που ετοιμάζετε για μας θα στείλουμε τους νεοφιλελεύθερους νόμους σας. Εμείς θα κατακτήσουμε με τους αγώνες μας το σχολείο, τη μόρφωση, το μέλλον που δικαιούμαστε και που μας ανήκει".

Η κυβέρνηση που στην αρχή προσπάθησε να σφυρίξει αδιάφορα - επετειακές καταλήψεις, τα παιδία παίζει - αναγκάστηκε από το φούντωμα του κινήματος να συνειδητοποιήσει τη σοβαρότητα της κατάστασης. Και χρησιμοποίησε όλα τα μέσα για να το ανακόψει. Το "καρότο" του πρωινού καφέ και του ψευτοδιαλόγου, των δήθεν υποχωρήσεων και των κάποιων μικροβελτιώσεων των διάτρητων νόμων της. Το "μαστίγιο" των εισαγγελέων, των συλλήψεων, των απειλών για απώλεια της χρονιάς, των "αγανακτισμένων" γονιών και οδηγών. Εκείνο όμως που κατά κόρον προσπάθησε η κυβέρνηση - "αξιοποιώντας" όχι μόνο τα μέλη της και τους βουλευτές της, αλλά και κάθε λογής "πρόθυμους" γι' αυτό το "έργο", "έγκυρους" και "έγκριτους" δημοσιογράφους και "σχολιαστές", "πνευματικούς" ανθρώπους κλπ., κλπ. - ήταν να διαβάλει, να δυσφημίσει, να συκοφαντήσει το μαθητικό κίνημα και οποιονδήποτε στεκόταν στο πλάι του. Υποκινούμενοι οι μαθητές. Και υποκινητές το ΚΚΕ, οι ανίερες συμμαχίες, οι καθηγητές. Ολοι ήταν ένοχοι για την κυβέρνηση, που παρίστανε ότι δεν καταλάβαινε πως ο μοναδικός υποκινητής ήταν η ίδια η αντιεκπαιδευτική αντιλαϊκή πολιτική της.

Ενάντια στους καθηγητές εξαπολύθηκε ένας πραγματικός οχετός ύβρεων και συκοφαντιών. Ο ίδιος ο κ. πρωθυπουργός μόνο έναν καθηγητή είδε σε τάξη κατά τη διάρκεια της θητείας του στο υπουργείο Παιδείας κι εκείνον μεθυσμένο (!!!). Σε πρόσφατη δε τηλεοπτική του συνέντευξη, αναφερόμενος με υπερηφάνεια στις αριστερές καταβολές του και στα δύσκολα, εξαιτίας αυτών των καταβολών, μαθητικά του χρόνια, δεν έχασε την ευκαιρία - το απαιτούσαν οι περιστάσεις - να θυμηθεί τη συμπεριφορά κοντόφθαλμων καθηγητών του. (Τελικά ο κ. Σημίτης δε βρήκε ποτέ και πουθενά κανέναν καθηγητή της προκοπής; Και πώς έμαθε γράμματα; Και κάτι ακόμη. Τα οράματα του ΕΑΜ και του Γληνού θεωρεί ότι υλοποιούνται με τη "μεταρρύθμιση" της κυβέρνησής του; Και μόνο εμείς οι κακόπιστοι πιστεύουμε ότι υλοποιούνται τα "οράματα" της "Λευκής Βίβλου" και του ΟΟΣΑ σε βάρος της παιδείας και των παιδιών του λαού μας;).

Από κοντά και ο υπουργός της Παιδείας να καταγγέλλει με αγανάκτηση το όργιο της συναλλαγής, τους "υποκινητές" καθηγητές που αντιδρούν γιατί θα χάσουν τις συναλλαγές τους, τα ιδιαίτερά τους.

Διεφθαρμένοι, αγράμματοι και τεμπέληδες, που δεν αξίζουν το μισθό που παίρνουν, συμπληρώνει με το γνωστό του ύφος ο κ. Πάγκαλος. Και μαζί μ' αυτούς πολλοί άλλοι παπαγαλίζοντας τα ίδια. Οι κυβερνητικοί βουλευτές που από του βήματος της Βουλής κατακεραύνωναν το άθλιο εκπαιδευτικό σύστημα (που όπως είναι γνωστό το ΚΚΕ κι ο Γαβρήλος το έφτιαξαν), προκαλώντας τη γενική θυμηδία. Ο γνωστός "φίλος" των καθηγητών, αλλά και κάθε εργαζόμενου που αγωνίζεται, κ. Μαρίνος, μαζί με πολλούς άλλους αστέρες των Μέσων Μαζικής Εξαπάτησης καταγγέλλουν με ιερή αγανάκτηση τους τεμπέληδες καθηγητές, που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να μη δουλεύουν και να μην αξιολογούνται. Ο κ. Δ. Θ. Τσάτσος διακατέχεται από αηδία από τις "ασχήμιες" των μαθητικών αγώνων και από τα καμώματα και την αντιδημοκρατική συμπεριφορά των καθηγητών, που η βεντέτα τους με τον κ. Αρσένη τους ωθεί να μην εφαρμόζουν τους νόμους του κράτους. Αραγε δε διακατέχεται και από κάποια ντροπή, προβάλλοντας σαν αποκατάσταση της Γνώσης και αναβάθμιση της Παιδείας τη βίαιη απομάκρυνση των παιδιών από το Λύκειο και το ρίξιμό τους στο σκουπιδοτενεκέ των ΤΕΕ;

Αλήθεια, πέρα από τις ύβρεις, έχουν όλοι αυτοί κάποιο επιχείρημα που να πείθει κάπως τον ελληνικό λαό για όσα ισχυρίζονται; Πώς θα χτυπηθεί η κάθε είδους παραπαιδεία σ' ένα Λύκειο που η "μεταρρύθμισή" τους το καθιστά μόνο προθάλαμο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και το μεταβάλλει σ' ένα διαρκές εξεταστικό κέντρο, πολλαπλασιάζοντας τις εξετάσεις και τα εξεταζόμενα μαθήματα; Και οι γονείς και τα παιδιά γνωρίζουν πια πολύ καλά ότι ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει, τόσο που η ιδιωτική παιδεία και παραπαιδεία ετοιμάζονται να ανακηρύξουν προστάτη άγιο τον Αγιο Γεράσιμο. Οσο για τη συναλλαγή και τη διαφθορά, σε λάθος πόρτα χτυπούν. Λέτε να μην έχουν πληροφορηθεί τίποτε - για να περιοριστούμε στο χώρο της εκπαίδευσης μόνο - για βιομηχανίες παραγωγής "αριστούχων" από ιδιωτικά "εκπαιδευτήρια", από "εξετάσεις" τέτοιων "ευαγών" ιδρυμάτων; Για να τελειώνουμε. Τα άθλια υποβαθμισμένα σχολεία, το άθλιο εκπαιδευτικό σύστημα που έχει δημιουργήσει η άθλια εκπαιδευτική πολιτική τους - παλαιότερη και σύγχρονη - λειτουργούν, όσο λειτουργούν, χάρη στο φιλότιμο και την αγάπη για τη δουλιά τους της μεγάλης πλειοψηφίας των εκπαιδευτικών. Η χυδαία και υβριστική συμπεριφορά απέναντί τους δεν κάνει τίποτ' άλλο παρά να αποκαλύπτει ξεκάθαρα τη στάση τους απέναντι στη Δημόσια Δωρεάν Εκπαίδευση που επιδιώκουν να την υποβαθμίσουν ακόμα περισσότερο.

Το μπαράζ των ύβρεων και συκοφαντιών που τόσο προκλητικά και ανεύθυνα εκτοξεύεται εναντίον του κλάδου έχει και την αιτία του και τους σκοπούς του. Βασική αιτία είναι το μίσος, αλλά και ο φόβος που αισθάνεται η κυβέρνηση - και όχι μόνο - απέναντι σε κάθε κίνημα που αντιστέκεται, που αμφισβητεί και αγωνίζεται να ανατρέψει τη νεοφιλελεύθερη αντιλαϊκή πολιτική της. Ξέρουν ότι η μεγάλη πλειοψηφία των εκπαιδευτικών δεν έχει "βεντέτα" με τον σημερινό υπουργό Παιδείας, όπως προσπαθούν "ευφυέστατα" να αποδώσουν στους "υποκινητές" καθηγητές. Η "βεντέτα" των καθηγητών, των μαθητών, των εργαζόμενων γενικά είναι με την αντιλαϊκή πολιτική τους. Η αντίθεση της μεγάλης πλειοψηφίας των εκπαιδευτικών στην επιχειρούμενη "αξιολόγηση" δεν οφείλεται, όπως με τόση κακοήθεια εκτοξεύεται, στην "τεμπελιά" τους, αλλά στην απόφασή τους να παραμείνουν ελεύθεροι παιδαγωγοί, να αντισταθούν στην προσπάθεια μετατροπής τους σε υποτακτικούς και άβουλους υπαλληλίσκους, πρόθυμους να εφαρμόσουν οποιοδήποτε αντιεκπαιδευτικό και αντιλαϊκό μέτρο τους υπαγορεύεται. Και όλα αυτά τους φοβίζουν. Και ακόμη περισσότερο τους φοβίζει η προοπτική της οργάνωσης και του συντονισμού της πάλης ενάντια στην πολιτική τους από τους μαθητές, τους καθηγητές, τους γονείς. Γι' αυτό σκοπός όλου αυτού του οχετού που εξαπολύθηκε είναι ακριβώς η διάσπαση αυτού του κινήματος, η προσπάθεια να στρέψουν τους γονείς, την κοινωνία ενάντια στο μαθητικό κίνημα και στους καθηγητές, τους καθηγητές ενάντια στους γονείς, τους μαθητές εναντίον όλων.

Πρέπει να τους αποδείξουμε ότι ματαιοπονούν, ότι η προσπάθεια και η τακτική τους αυτή δε θα έχει καμία τύχη. Η πλειοψηφία βέβαια της ΟΛΜΕ στάθηκε γι' άλλη μια φορά ανάξια των περιστάσεων και της αγωνιστικής ιστορίας του κλάδου. Πότε οι συνδικαλιστές της ΠΑΣΚ - παλιά τους τέχνη κόσκινο. Οπως και πριν δυο χρόνια, απέδειξαν γι' άλλη μια φορά ότι προτιμούν το ρόλο του κομματικού υπαλλήλου από αυτόν του εκφραστή των συμφερόντων όχι στενά του κλάδου, αλλά της Δημόσιας Δωρεάν Παιδείας. Πότε οι συναινετικοί "αντιπολιτευόμενοι" - να ρίξουμε καμιά ντουφεκιά, να παραστήσουμε τους συμπαραστάτες των μαθητών, να κάνουμε "αντιπολίτευση". Ο "αγώνας" τους περιοριζόταν στην αναστολή κάποιων μέτρων, στην επίτευξη κάποιων μικροβελτιώσεων της "μεταρρύθμισης". Και το άπαν του αγώνα ο "διάλογος". Διάλογος για τι; Για να περάσει ομαλότερα και ευκολότερα, πιο "συναινετικά" η αντιεκπαιδευτική πολιτική; Αλλά τι άλλο θα μπορούσε να περιμένει κανείς; Οπαδοί των ίδιων ιδεών και της νεοφιλελεύθερης πολιτικής δεν είναι, στην ίδια "Λευκή Βίβλο" δεν ομνύουν, της ίδιας Ευρωπαϊκής Ενωσης των πολυεθνικών και του μονόδρομου της ΟΝΕ δεν είναι φανατικοί οπαδοί; Κι εμείς τι πρέπει να κάνουμε; Εμείς, κόντρα σ' αυτές τις "ηγεσίες", είναι ανάγκη να συσπειρώσουμε όλες τις ζωντανές αγωνιστικές δυνάμεις του κλάδου, όλους τους συναδέλφους που καταλαβαίνουν τα δεινά που απεργάζεται σε βάρος τους, σε βάρος των μαθητών μας, σε βάρος της Δημόσιας Παιδείας, αυτή η πολιτική. Που καταλαβαίνουν ότι η αδράνεια και η ιδιώτευση, όπου προσπαθούν να μας στρέψουν, μόνο βαρύτερα και περισσότερα θα καταστήσει αυτά τα δεινά, ότι η μόνη διέξοδος, ο μοναδικός "μονόδρομος" είναι ο οργανωμένος, συντονισμένος, συνεπής και συνεχής αγώνας. Πρέπει να χτίσουμε λιθαράκι - λιθαράκι το μέτωπο του αγώνα με τους μαθητές μας,που - άλλος περισσότερο άλλος λιγότερο - συνειδητοποιούν καθημερινά το σκοτεινό μέλλον της αμορφωσιάς, της αβεβαιότητας και της ανεργίας που τους επιφυλάσσουν, με τους γονείς,που αγωνιούν για την τύχη των παιδιών τους και που τους απομυζά όλο και πιο πολύ η παραπαιδεία, με όλους τους εργαζόμενους,που δική τους υπόθεση είναι η Παιδεία. Ας επιχαίρουν κάποιοι για την "ύφεση" των μαθητικών αγώνων. Αν είναι τόσο αφελείς που να πιστεύουν ότι "ξέμπλεξαν", το μόνο που μένει να τους πούμε είναι το γνωστό "Μωραίνει Κύριος!". Στους άλλους που παριστάνουν τους χαρούμενους, αλλά η καρδούλα τους το ξέρει, θα τους πούμε ότι πράγματι έχουν δίκιο να φοβούνται το ποτάμι, που έστω κι αν κάποιες στιγμές δείχνει ήρεμο, θα φουσκώσει πάλι οργισμένο. Γιατί, έτσι κι αλλιώς, όσο βασανιστικά και δύσκολα, όσοι αγώνες και κόποι να χρειαστούν, το παλλαϊκό μέτωπο της Παιδείας θα χτιστεί. Ο αγώνας για μόρφωση και δουλιά, για πραγματική Δημόσια Δωρεάν Παιδεία, Ενιαία για όλους, είναι καταδικασμένος να νικήσει!

Γιάννης ΑΔΑΜΑΚΟΠΟΥΛΟΣ

Καθηγητής