Σάββατο 15 Σεπτέμβρη 2018 - Κυριακή 16 Σεπτέμβρη 2018 - 2η έκδοση
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 2
ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ
Μνημονιακή «δικαίωση»

Στην αρχή «έφταιγαν» οι «λανθασμένοι συντελεστές» του ΔΝΤ, που έφεραν «υπερβολικά μέτρα δημοσιονομικής προσαρμογής». Μετά ήταν οι «εμμονές» συγκεκριμένων παραγόντων της τρόικας/κουαρτέτου. Κοντά στους παραπάνω, «έφταιγαν» οι τεχνοκράτες και τα «golden boys» των τραπεζών, η «κακή» Γερμανία, που δεν άκουγε την ...«καλή» Γαλλία και πάει λέγοντας. Ολα τα παραπάνω, κι άλλα τόσα, παρουσιάζονταν από τον ΣΥΡΙΖΑ, πριν ακόμα γίνει κυβέρνηση, ως οι «αιτίες» για τα μνημόνια, πασπαλισμένες πάντα με ολίγoν από διαφθορά. Διαχρονικά προσπαθούσε να κρύψει πίσω απ' όλα αυτά την ουσία των μνημονίων, το γεγονός δηλαδή ότι πρόκειται για αναδιαρθρώσεις που αποτελούσαν πάγιες αξιώσεις της μεγαλοεργοδοσίας. Γι' αυτό, τόσο εύκολα οι «αντιμνημονιακοί» γίνονταν «μνημονιακοί» και τούμπαλιν. Κάνοντας, λοιπόν, «ταμείο» από τα τελευταία χρόνια, εύκολα καταλαβαίνει κανείς ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, πέρα από βερμπαλισμούς, ποτέ δεν αμφισβήτησε την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου και το στόχο της καπιταλιστικής ανάκαμψης, που βρίσκονται στον πυρήνα της πολιτικής των μνημονίων. Κάπως έτσι φτάσαμε στη ΣΥΡΙΖΑίικη δικαίωση των μνημονίων, με την κυβέρνηση να δίνει όρκους πίστης στις δεσμεύσεις και τους στόχους των προγραμμάτων, να λέει ότι «το τέλος τους είναι τομή σε σχέση με το παρελθόν και όχι επιστροφή σε αυτό...», κι επομένως οι κατακτήσεις που ξηλώθηκαν είναι «περασμένα ξεχασμένα». Κάπως έτσι επιβεβαιώνεται όμως και ότι δεν υπάρχει καμιά επιστροφή απωλειών δίχως ξήλωμα όλου του μνημονιακού οπλοστασίου. Δίχως πάλη για τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, σε σύγκρουση με τον σημερινό δρόμο ανάπτυξης, που «τρέφεται» από την αντιλαϊκή πολιτική, με ή χωρίς μνημόνια.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ