Για πολλούς μέχρι πριν λίγες μέρες ο Χάρι Τρούμαν ήταν ένα άγνωστο πρόσωπο. Ξαναήρθε στην επικαιρότητα γιατί το άγαλμά του στο κέντρο της Αθήνας βρέθηκε για άλλη μία φορά στο στόχαστρο του εργατικού - λαϊκού κινήματος, αλλά και (κυρίως) γιατί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ το υπερασπίστηκε με περίσσιο ζήλο, με ΜΑΤ, χημικά, γκλομπ και συλλήψεις στο σωρό.

Ο Χάρι Τρούμαν ήταν Πρόεδρος των ΗΠΑ από τις 12 Απρίλη του 1945 (αντικατέστησε τον Ρούσβελτ) έως τις 20 Γενάρη 1953. Η αναρρίχησή του στα αξιώματα ήρθε μέσα από συνήθεις μηχανορραφίες στο πλαίσιο του αστικού πολιτικού συστήματος, ενώ πριν την πολιτική του σταδιοδρομία ήταν επιχειρηματίας (ω, τι έκπληξη!). Τα χρόνια που ήταν Πρόεδρος των ΗΠΑ, συντελούνταν μια σειρά αλλαγές στον παγκόσμιο συσχετισμό δυνάμεων. Τελείωνε ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος με την ήττα των δυνάμεων του άξονα, ως αποτέλεσμα της τιτάνιας προσφοράς της ΕΣΣΔ, των Κομμουνιστικών Κομμάτων και των απελευθερωτικών κινημάτων. Παράλληλα, η λήξη του πολέμου βρήκε ενισχυμένες τις δυνάμεις του σοσιαλισμού στην Ευρώπη. Βέβαια, ο διεθνής συσχετισμός δυνάμεων έγερνε πάλι υπέρ των δυνάμεων του καπιταλισμού, στις οποίες τον ηγετικό ρόλο κατακτούσαν οι ΗΠΑ.

Πολλές αστικές αναλύσεις, θέλοντας να χρυσώσουν το χάπι της προεδρίας Τρούμαν, τον παρουσιάζουν ως μετριοπαθή (ήταν εκλεγμένος με το κόμμα των Δημοκρατικών), ακόμα και ως «αριστερό». Βέβαια, τα έργα των ΗΠΑ (και) την περίοδο της προεδρίας του Τρούμαν όχι μόνο τους διαψεύδουν, αλλά κατατάσσουν τον Τρούμαν στους πιο στυγνούς μακελάρηδες, φανατικό αντικομμουνιστή και εχθρό του εργατικού κινήματος και διεθνώς αλλά και στη χώρα του. Στις μαύρες σελίδες της ιστορίας με τις θηριωδίες του ιμπεριαλισμού κατά των λαών κατέχει μία ξεχωριστή θέση ο Πρόεδρος Τρούμαν.

Ο Χάρι Τρούμαν αποφάσισε τη ρίψη ατομικών βομβών στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι τον Αύγουστο του 1945, το μεγαλύτερο έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Λίγα δευτερόλεπτα αρκούσαν για να σπείρουν τον θάνατο σε 200.000 αμάχους και για συνέπειες που κράτησαν ακόμα περισσότερα χρόνια. Φυσικά, από την καταστροφή που προκάλεσε με τις ατομικές βόμβες, δεν ίδρωσε το αυτί του Τρούμαν. Αλλωστε, ήταν ο ίδιος που το 1950 ενέκρινε την έναρξη πυρηνικού προγράμματος για την κατασκευή βόμβας υδρογόνου από τις ΗΠΑ.

Παράλληλα, η χώρα μας αλλά και η Τουρκία είχαν την ιδιαίτερη τιμητική επί προεδρίας Τρούμαν. Οι ΗΠΑ ήθελαν πάση θυσία να εξασφαλίσουν ότι οι δύο αυτές χώρες δεν θα φύγουν από την αμερικανική επιρροή, θέλοντας να διασφαλίσουν τα πατήματά τους στα Βαλκάνια (στις υπόλοιπες χώρες των Βαλκανίων είχε επέλθει ανατροπή της αστικής εξουσίας κάτω και από την καθοριστική συμβολή της ΕΣΣΔ) και στην Ανατολική Μεσόγειο. Σε αυτό το πλαίσιο, οι ΗΠΑ ενίσχυσαν με όλους τους τρόπους την αστική τάξη της Ελλάδας, για να διατηρήσει την εξουσία της που έτριζε κάτω από τη δράση του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας. Αυτό έγινε και οικονομικά (προγράμματα «αμερικανικής βοήθειας») αλλά και με την άμεση στρατιωτική επέμβαση των ΗΠΑ, με σταθερή επιδίωξη τη σταθεροποίηση του καπιταλιστικού συστήματος στην Ελλάδα. Ποιους στήριξε δηλαδή ο Τρούμαν, η αμερικανική πολιτική; Τους απόντες της ηρωικής πάλης του ελληνικού λαού κατά τη διάρκεια της Κατοχής αλλά και τους συνεργάτες των ναζί, που σε κοινό μέτωπο αντιμετώπιζαν με τη βία, την τρομοκρατία, τις διώξεις, τα βασανιστήρια και τον πόλεμο το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας και το εργατικό - λαϊκό κίνημα. Στα βουνά της Ελλάδας και ενάντια σε άμαχο πληθυσμό, παιδιά, γυναίκες αλλά και μαχητές του ΔΣΕ, «εγκαινιάστηκαν» από τις ΗΠΑ και την αστική τάξη της Ελλάδας οι φονικές εμπρηστικές βόμβες Ναπάλμ.

Το βασικό που ξεχώρισε στην προεδρία Τρούμαν ήταν ότι ο ίδιος ξεκίνησε και ηγήθηκε της διεθνούς αντικομμουνιστικής εκστρατείας ενάντια στην ΕΣΣΔ και τις σοσιαλιστικές χώρες. Ο «ψυχρός πόλεμος» αποτελούσε την προσπάθεια του ιμπεριαλισμού - με επικεφαλής τις ΗΠΑ - να αναχαιτίσει το επαναστατικό, εργατικό κίνημα διεθνώς, να καταφέρει πλήγματα στις χώρες της σοσιαλιστικής οικοδόμησης. Στα χρόνια της προεδρίας Τρούμαν και συγκεκριμένα τον Απρίλη του 1949 ιδρύεται το ΝΑΤΟ, αυτή η δολοφονική συμμαχία των ιμπεριαλιστών. Το ΝΑΤΟ δημιουργήθηκε ως στρατιωτική «αιχμή του δόρατος» του διεθνούς ιμπεριαλιστικού συστήματος ενάντια στην ΕΣΣΔ και τις άλλες σοσιαλιστικές χώρες. Από τότε μέχρι σήμερα, ΝΑΤΟ σημαίνει πόλεμος, επεμβάσεις, πραξικοπήματα, δολοφονίες αγωνιστών, προβοκάτσια. Ενα χρόνο αργότερα, το 1950, οι ΗΠΑ ξεκινούν τον πόλεμο της Κορέας, στον οποίο είχε αποσταλεί και ελληνικό εκστρατευτικό σώμα.

Η ένταση των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων από τις ΗΠΑ στο εξωτερικό συνοδεύτηκε με την άγρια καταστολή του εργατικού κινήματος και του ΚΚ ΗΠΑ. Στις 23/6/1947 μπήκε σε ισχύ στις ΗΠΑ ο νόμος «Ταφτ Χάρλεϊ», που περιόριζε το δικαίωμα στην απεργία και εξοβέλιζε τους κομμουνιστές από τα συνδικάτα. Το Μάρτη του ίδιου χρόνου εκδόθηκε το διάταγμα του ίδιου του Τρούμαν «περί νομιμοφροσύνης», που αποτέλεσε τη νομική βάση για την εκκαθάριση του κρατικού μηχανισμού από κομμουνιστές και συμπαθούντες το ΚΚ ΗΠΑ. Παράλληλα, διατηρούνταν ο νόμος «Σμιθ» του 1940 «κατά της προπαγάνδισης ανατρεπτικών ιδεών». Με αυτόν τον τρόπο εξασφαλιζόταν στο συνδικαλιστικό κίνημα η κυριαρχία των οπορτουνιστών και εργοδοτικών συνδικαλιστών, αλλά και των μαφιόζων.

Την ίδια περίοδο, στις ΗΠΑ καταγράφηκε το κύμα διώξεων που έμελλε να χαρακτηριστεί από τότε «μακαρθισμός», από το όνομα του γερουσιαστή Μακάρθι. Ουσιαστικά, εξαπολύθηκε ένα άνευ προηγουμένου κυνήγι μαγισσών, με στόχο να επιβληθεί «άκρα του τάφου σιωπή», να τσακιστεί το εργατικό κίνημα των ΗΠΑ. Μεταξύ των θυμάτων του μακαρθισμού ήταν και το ζεύγος Τζούλιους και Εθελ Ρόζενμπεργκ, που κατηγορήθηκαν για κατασκοπεία υπέρ της ΕΣΣΔ και εκτελέστηκαν στην ηλεκτρική καρέκλα τον Ιούνη του 1953. Θύματα του μακαρθισμού υπήρξαν επίσης πολλοί καλλιτέχνες, συγγραφείς, ηθοποιοί, σκηνοθέτες κ.ά.

Μεταπολεμικά και μαζί με τη συγκρότηση του ΝΑΤΟ, συγκροτείται σε διεθνές επίπεδο το κατασκοπευτικό αντικομμουνιστικό δίκτυο «Staybehind» που έστησε η CIA σε πολλές χώρες της Ευρώπης. Σκοπός του δικτύου ήταν η πρόκληση σαμποτάζ και δολιοφθορών σε περίπτωση κινδύνου της αστικής εξουσίας. Το δίκτυο λειτουργούσε μέσα από τις κρατικές μυστικές υπηρεσίες, έκανε στρατολογίες, αποθήκευε οπλισμό. Δρούσε με διαφορετικά ονόματα ανά χώρα (π.χ. στην Ελλάδα με το όνομα «Κόκκινη Προβιά», στην Κύπρο με το όνομα «Ακρίτας», στην Ιταλία με το όνομα «Gladio» κ.τ.λ.).

Αυτά είναι μόνο μερικά από τα «έργα» που χαρακτήρισαν την προεδρία Τρούμαν και το ρόλο των ΗΠΑ στα χρόνια μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Να γιατί το μπρούτζινο απολίθωμά του στο κέντρο της Αθήνας ήταν, είναι και θα είναι ανεπιθύμητο για το εργατικό - λαϊκό κίνημα, για κάθε τίμιο άνθρωπο που διαβάζει την Ιστορία όπως πραγματικά είναι και όχι όπως τη γράφουν η CIA, το ΝΑΤΟ, η ΕΕ και οι ιμπεριαλιστές.

Για όλους αυτούς τους λόγους, αυτό το άγαλμα πρέπει με απόφαση του κινήματος αλλά και του ελληνικού κράτους να φύγει από τη χώρα μας. Αυτόν τον χασάπη των λαών υπερασπίστηκε με τόσο ζήλο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Το μένος των ΜΑΤ σε βάρος νεαρών διαδηλωτών, οι συνεχείς προτροπές και οι βρισιές των ΜΑΤ απέναντι στους διαδηλωτές, οι συλλήψεις δύο σπουδαστών και η δίκη με ανυπόστατο και κατασκευασμένο κατηγορητήριο αυτό εκφράζουν. Το γεγονός ότι μία μέρα μετά την άγρια επίθεση των ΜΑΤ στους διαδηλωτές, ο υπερκινητικός Αμερικανός πρέσβης επέλεξε να φωτογραφηθεί στο άγαλμα του Τρούμαν, λέει πολλά. Τα οποία είναι ακόμη περισσότερα, αν υπολογίσουμε ότι πάλι μία μέρα μετά την επίθεση, ο ΥΠΕΞ Νίκος Κοτζιάς σε δήλωσή του ανέφερε: «Η Αστυνομία δεν προστάτευε το άγαλμα του Τρούμαν να μην πέσει, η Αστυνομία δεν ήθελε να δημιουργηθεί ένα καινούργιο διπλωματικό πρόβλημα, εκεί που δεν χρειάζεται».

Αν πρέπει να προσθέσουμε κάτι για να γίνει πιο κατανοητή η εικόνα που διαμορφώνεται για το λαό μας, είναι να υπενθυμίσουμε ότι ο τωρινός Αμερικανός πρέσβης πριν την Ελλάδα θήτευσε στην Ουκρανία, την περίοδο που η κόντρα για το με ποιο ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο θα πορευτεί η χώρα οδήγησε μέχρι την πολεμική σύγκρουση. Αυτός είναι που μαζί με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ φυτεύει σαν τα μαρούλια σε όλη τη χώρα νέες βάσεις - ορμητήρια του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ ενάντια στους λαούς. Αυτός είναι που προκαλεί επιβραβεύοντας το προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμενων, καθώς με τη σύμφωνη γνώμη της ελληνικής κυβέρνησης οι Ενοπλες Δυνάμεις της χώρας εντάσσονται στους πολεμικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ. Πολύ περισσότερο, όταν αναφέρεται στα στελέχη της Πολεμικής Αεροπορίας, που στην προσπάθειά τους να αναχαιτίσουν την τουρκική επιθετικότητα υπερασπίζοντας τα σύνορα, δίνουν ακόμα και τη ζωή τους. Βέβαια, τα σύνορα που υπερασπίζονται οι πιλότοι, για το ΝΑΤΟ δεν υπάρχουν, όπως δεν υπάρχει και η τουρκική επιθετικότητα, αλλά «διαφορές μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας», όπως τόνισε για πολλοστή φορά πριν λίγες μέρες ο γγ του ΝΑΤΟ μιλώντας από την Τουρκία...