Ο Κουβέλης ανακοίνωσε τη μίσθωση φρεγατών από τη Γαλλία. Ο Καμμένος το διέψευσε, χωρίς να το αποκλείει στο μέλλον. Ανακοίνωσε, παράλληλα, τον άμεσο εκσυγχρονισμό των γερμανικών φρεγατών που έχει προμηθευτεί η Ελλάδα και ζήτησε «διευκολύνσεις» από τους Αμερικανούς στις πληρωμές για τον εκσυχρονισμό των «F-16», εκφράζοντας τη «στενοχώρια» του, επειδή τα «φτωχά» δημοσιονομικά της Ελλάδας δεν μπορούν να ικανοποιήσουν όλους τους προμηθευτές. Την επόμενη μέρα, «βουίζει ο τόπος» για εμπόδια της Γερμανίας στη συζήτηση για τις γαλλικές φρεγάτες, με το επιχείρημα ότι σε χαλεπούς οικονομικά καιρούς, και με τα δάνεια να «τρέχουν», δεν μπορεί η ελληνική κυβέρνηση να σχεδιάζει προγράμματα τέτοιου μεγέθους. Τι δείχνουν όλα αυτά; Οτι στο παρασκήνιο εξελίσσεται ένα «αιμοβόρικο» παζάρι ανάμεσα στους «συμμάχους» της Ελλάδας, για το ποιος θα πουλήσει τα όπλα του, παίρνοντας υπόψη ότι η πολεμική βιομηχανία της ΕΕ ανταγωνίζεται την αμερικανική, ενώ ισχυρές αντιθέσεις υπάρχουν και ανάμεσα στα μονοπώλια της Γερμανίας και της Γαλλίας. Η εξίσωση γίνεται ακόμα πιο σύνθετη, από το γεγονός ότι η «πίτα» για τους εξοπλισμούς έχει μειωθεί λόγω της κρίσης, αλλά η Ελλάδα παραμένει ένας καλός πελάτης στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ. Αλλωστε, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι εξοπλισμοί είναι οργανικό στοιχείο της ιμπεριαλιστικής εμπλοκής που βαθαίνει, μιας και τα στρατιωτικά μέσα και οι υποδομές της Ελλάδας αξιοποιούνται κατά κανόνα για ΝΑΤΟικές ανάγκες, επιχειρήσεις και αποστολές. Αυτή είναι επομένως η ουσία, όπως και ο ΝΑΤΟικός προσανατολισμός των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, και όχι βέβαια ο καβγάς που στήνουν τα αστικά κόμματα για το ποιος «θωρακίζει καλύτερα την άμυνα», ποιος «διασύρει τη χώρα» και άλλα παρόμοια.

Εντάξει, δεν λέμε, ο τύπος είναι αεικίνητος και δεν έχει αφήσει μέρος της Ελλάδας που να μην το επισκεφτεί, για να διαφημίσει το «επενδυτικό» ενδιαφέρον των ΗΠΑ και προπάντων τους σχεδιασμούς για νέες στρατιωτικές υποδομές και βάσεις, που μετατρέπουν την Ελλάδα σε αναβαθμισμένο πολεμικό ορμητήριο των ΗΠΑ. Δεν περνάει, όμως, απαρατήρητο ότι το τελευταίο διάστημα ο πρέσβης των ΗΠΑ δείχνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την Πελοπόννησο, την οποία έχει διασχίσει απ' άκρη σ' άκρη, δίνοντας «διαλέξεις» για την ελληνοαμερικανική οικονομική και στρατιωτική συνεργασία. Μια στην Πάτρα, μια στα Καλάβρυτα, την άλλη στην Τρίπολη, μετά στη Σπάρτη, ο Τζ. Πάιατ κοντεύει πραγματικά να πολιτογραφηθεί ...Πελοποννήσιος. Είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι το αμερικάνικο ενδιαφέρον περιορίζεται στις επενδύσεις στον αγροτοδιατροφικό τομέα και τον Τουρισμό, όπως δηλώνει ο Πάιατ σε δημόσιες δηλώσεις του. Πολύ περισσότερο που η Πελοπόννησος «φιλοξενεί» ήδη στρατιωτικές υποδομές που ενδιαφέρουν τις ΗΠΑ, όπως το αεροδρόμιο της Ανδραβίδας και της Καλαμάτας, ενώ η ευρύτερη περιοχή βρίσκεται στο επίκεντρο των ερευνών για υδρογονάνθρακες. Επομένως, μόνο για «καλό» δεν περιοδεύει στην περιοχή ο Αμερικανός πρέσβης κι αυτό χρειάζεται να το μετρήσουν καλά οι εργαζόμενοι και ο λαός της Πελοποννήσου.

«Σκοτάδι - φως», «πρόοδος - συντήρηση», «αντίδραση - ανοιχτή κοινωνία»... Οπως και αν ονομαστεί, το δίπολο που συντηρεί η κυβέρνηση είναι παραπάνω από κάλπικο. Πότε με αφορμή τις αποφάσεις του ΣτΕ για τα Θρησκευτικά, πότε με αφορμή σκοταδιστικές τοποθετήσεις της ΝΔ, πότε με τη σκανδαλολογία, ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί να κατοχυρώσει στη λαϊκή συνείδηση ότι παραμένει το «μικρότερο» ή το ...«αναγκαίο κακό». Ταυτόχρονα, πιέζει και το ΠΑΣΟΚ - Κίνημα Αλλαγής για να αυξήσει τις πιθανότητες κυβερνητικής σύμπλευσης μαζί του. Τι κι αν σε όλα τα στρατηγικής σημασίας ζητήματα η ταύτιση με τη ΝΔ βγάζει μάτι; Η σύγκλιση όχι απλά ανάμεσα στην κυβέρνηση και την αξιωματική αντιπολίτευση, αλλά συνολικά ανάμεσα στα αστικά κόμματα, για την καπιταλιστική ανάπτυξη, τη διασφάλιση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρηματικών ομίλων, τη συμμετοχή στους ευρωΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς, είναι δεδομένη. «Διακομματική», ανάμεσα στις αστικές δυνάμεις, είναι και η συμφωνία ότι όσα έχασαν οι εργαζόμενοι κατά τη διάρκεια της κρίσης, είναι «περασμένα - ξεχασμένα»... Οπως έχει αποδειχθεί, κάθε φορά που κλιμακώνεται η αντιλαϊκή επίθεση, γίνονται και πιο «ομηρικοί» οι καβγάδες ανάμεσα στα αστικά κόμματα. Γι' αυτό η εργατική τάξη πρέπει να εστιάζει στις «χοντρές» συμφωνίες ανάμεσά τους και όχι στις επιμέρους διαφωνίες τους, όσο κι αν μεγεθύνονται από σκοπιμότητα...

Σάββατο 28 Απρίλη

1821 Στη σύσκεψη της Καρύταινας, οι επαναστατημένοι Ελληνες εκλέγουν τους Φιλικούς Θεόδωρο Κολοκοτρώνη και Ιάκωβο Τομπάζη Αρχιστράτηγο και Ναύαρχο του Αγώνα, αντίστοιχα.

1900 Γεννιέται ο Μορίς Τορέζ, ηγετική μορφή του γαλλικού και διεθνούς εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος, Γενικός Γραμματέας του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος από το 1930 έως το 1964.

1918 Δημοσιεύεται η εργασία του Β. Ι. Λένιν «Τα άμεσα καθήκοντα της σοβιετικής εξουσίας».

1944 Η μάχη στο «Κάστρο του Υμηττού»: Μια από τις πιο λαμπρές σελίδες του αγώνα του λαού της Αθήνας κατά των κατακτητών και των ντόπιων συνεργατών τους.

1945 Ο Μπενίτο Μουσολίνι εκτελείται από κομμουνιστές παρτιζάνους.

1961 Πεθαίνει ο Γιάννης Κορδάτος, ένας από τους σημαντικότερους Ελληνες μαρξιστές ιστορικούς, με πλούσια βιβλιοπαραγωγή γύρω από το εργατικό και αγροτικό κίνημα, αλλά και τη γενική Ιστορία της Ελλάδας (από την αρχαιότητα έως τις αρχές του 20ού αιώνα). Υπήρξε στέλεχος του ΣΕΚΕ - ΚΚΕ, μέλος της Κεντρικής του Επιτροπής (1920 - 1927) καθώς και Γραμματέας της ΚΕ (1922 - 1924). Στο διάστημα 1921 - 1924 διετέλεσε ακόμη διευθυντής του «Ριζοσπάστη». Το Μάρτη του 1927 (3ο Εκτακτο Συνέδριο) διαγράφτηκε από το ΚΚΕ. Συνελήφθη το 1940 για αντιφασιστική αρθρογραφία και ξανά το Δεκέμβρη του 1944 από τους Αγγλους. Στη διάρκεια του Εμφυλίου φυλακίστηκε και εξορίστηκε. Μετά το 1950 δραστηριοποιήθηκε στο χώρο της ΕΔΑ.

1963 Το Δ' Πανσπουδαστικό Συνέδριο αποφασίζει τη δημιουργία φοιτητικής ένωσης με την επωνυμία Εθνική Φοιτητική Ενωση Ελλάδας (ΕΦΕΕ). Πρώτος πρόεδρός της εκλέγεται ο Γιάννης Τζανετάκος.

Κυριακή 29 Απρίλη

1863 Γεννιέται ο Αμερικανός μεγαλοεκδότης Ουίλιαμ Ράντολφ Χιρστ. Θεωρείται ο «πατέρας» της κίτρινης δημοσιογραφίας. Το 1935 ο Τύπος του Χιρστ «σήκωσε» την αντικομμουνιστική καμπάνια περί «σταλινικού λιμού» στην Ουκρανία.

1863 Γεννιέται ο μεγάλος Ελληνας ποιητής Κ. Π. Καβάφης.

1930 Πεθαίνει (αυτοκτόνησε) η ποιήτρια Μαρία Πολυδούρη.

1957 Ξεκινά η δίκη των στελεχών του ΚΚΕ Γιώργη Μωραΐτη, Σπύρου Κωτσάκη, Γιώργη Σπανού, Αλέκου Παπαδάτου και Θέτιδας Κωτσάκη, με την κατηγορία της κατασκοπείας. Η δίκη ολοκληρώθηκε στις 7 Μάη. Καταδικάστηκαν δύο φορές σε θάνατο ο Γιώργης Μωραΐτης, ο Σπύρος Κωτσάκης και ο Γιώργης Σπανός. Οι άλλοι δύο σε ισόβια δεσμά και σε φυλάκιση 10 χρόνων, αντίστοιχα.

1961 Συνέρχεται στην Τσεχοσλοβακία η 15η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ. Η Ολομέλεια καθαίρεσε τον Μάρκο Βαφειάδη από μέλος της ΚΕ, ενώ τον διέγραψε και από μέλος του Κόμματος.

1980 Πεθαίνει ο Αλφρεντ Χίτσκοκ.