Συστηματική είναι η προσπάθεια του υπουργείου Παιδείας να πείσει ότι τα «ακαδημαϊκά κριτήρια» είναι ο οδηγός στις αναδιαρθρώσεις και στη νέα αλλαγή του χάρτη που δρομολογεί στην Ανώτατη Εκπαίδευση. Το επαναλάμβανε διαρκώς όταν προωθούσε το εγχείρημα της συγχώνευσης των ΤΕΙ Αθήνας και Πειραιά σε Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής, το κάνει και όποτε μιλά για τις «συνέργειες» που προωθούνται σε άλλα Ιδρύματα, όπως πρόσφατα μεταξύ του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και των ΤΕΙ Θεσσαλίας και Στερεάς Ελλάδας. Ομως, η επίκληση ακόμα κι αυτών των «θολών» «ακαδημαϊκών κριτηρίων» ακυρώνεται από την ίδια την πραγματικότητα, που δεν μπορεί να κρυφτεί. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής, που παρουσιάζεται ως υπόδειγμα από την κυβέρνηση και η λειτουργία του χαιρετίστηκε από εφοπλιστές, βιομηχάνους, επιχειρηματίες, ακόμα και πρεσβείες. Ολοι αυτοί δεν πανηγυρίζουν προφανώς για τα «ακαδημαϊκά κριτήρια» που επέβαλαν την ίδρυση του νέου Πανεπιστημίου. Τα κριτήρια συγχωνεύσεων και αλλαγών στην Ανώτατη Εκπαίδευση καθορίζονται από το στόχο της ανάκαμψης του κεφαλαίου. Ουδεμία σχέση έχουν με την ανάγκη των φοιτητών - σπουδαστών για πρόσβαση σε δουλειά με δικαιώματα, με τη διασφάλιση εργασιακών και άλλων δικαιωμάτων στους διδάσκοντες και σε όλο το προσωπικό των Ιδρυμάτων, με την παραγωγή έρευνας προς όφελος των λαϊκών αναγκών.