«Οι αλύγιστοι» είναι το δεύτερο βιβλίο του Γιώργου Τέλιου, μετά το «Αντάρτες στα Χάσια», που κυκλοφόρησε πέρσι το καλοκαίρι. Στις γραμμές του βιβλίου είναι έκδηλη η αγωνία του συγγραφέα να προλάβει να γράψει, όχι μόνο, ούτε τόσο, για όσα ο ίδιος έζησε στην Αντίσταση και στο Κίνημα, αλλά, προπάντων, για εκείνους που «έφυγαν» ηρωικά και ένδοξα. Τους συναγωνιστές τους, τους «αλύγιστους» του ΚΚΕ.

Κι έχει αξία η εισαγωγική επισήμανσή του - είναι μια αλήθεια που μας πονά και μας θλίβει - ότι «αυτή η δουλιά (σ.σ. η καταγραφή της ιστορίας μέσα από τις μαρτυρίες των αγωνιστών) να γίνεται όσο πιο γρήγορα μπορεί, γιατί, όσο περνούν τα χρόνια, οι αγωνιστές λιγοστεύουν, αδυνατίζει η μνήμη τους και οι πηγές στερεύουν».

«Κεντρίσματα μνήμης» οι αναφορές του Γιώργου Τέλιου σε ηρωικές μορφές του ΚΚΕ και «προσθήκες στην ιστορία» οι εξιστορήσεις του για τις συνθήκες «ζωής» στις φυλακές και τις εξορίες, όπου και ο ίδιος «θήτευσε» επί έτη πολλά... (Εκδόσεις «Ελλα»).