Ο πλέον αξιαγάπητος κωμικός, ο διάσημος «βλάχος», ο Θύμιος του θεάτρου και κινηματογράφου, ο Κώστας Χατζηχρήστος, υπέκυψε χτες το μεσημέρι στο Ιατρικό Κέντρο Αθηνών, όπου νοσηλευόταν τους τελευταίους μήνες.

Ο Κώστας Χατζηχρήστος καταγόταν από την Πόλη. Οι γονείς του μετά τον πρώτο διωγμό εγκαταστάθηκαν στην Καβάλα και ύστερα στη Θεσσαλονίκη, όπου γεννήθηκε ο Κ. Χατζηχρήστος (1921). Στις αρχές της δεκαετίας του '20 η πολύτεκνη οικογένεια έρχεται στην Αθήνα (Παγκράτι). Γείτονες με τον Γιώργο Οικονομίδη, έγιναν από παιδιά φίλοι. Αποφοίτησε από τη Σχολή Ανθυπασπιστών Σύρας, αλλά τον κέρδισε το θέατρο. Τελειώνοντας τη Σχολή ξέσπασε ο πόλεμος. Η στρατιωτική καριέρα τον απωθεί και την εγκαταλείπει, παρ' ότι είχε υποβάλει τα χαρτιά του για μονιμότητα. Το 1942 παντρεύεται στη Νάουσα. Φεύγει για λίγο στη Βιέννη για να δουλέψει. Το 1943 επιστρέφει και για να επιζήσει μπαίνει σε ένα θεατρικό μπουλούκι που πέρασε από τη Λάρισα. Ηταν η Σπεράτζα Βρανά, που για να τον καλύψει από τους Γερμανούς που τον κυνηγούσαν, του έδωσε ένα ρόλο. Μέχρι το 1948 περιοδεύει με μπουλούκια ανά την Ελλάδα, κυρίως με τον Παρασκευά Οικονόμου.

Στην Αθήνα γνωρίζεται με την Κούλα Νικολαΐδου, που τον προσλαμβάνει στο βαριετέ της. Ο αδελφός της Κώστας Νικολαΐδης του γράφει ένα νούμερο με ένα βλάχο που ήρθε στην Αθήνα για να γίνει τροχονόμος. Ηταν ο πρώτος «Θύμιος». Στο μεταξύ παντρεύεται με την Μαίρη Νικολαΐδου και αποκτά την κόρη του Τέτα (Φυσσούν).

Το 1952 προσλαμβάνεται στο θίασο του «Ακροπόλ». Παντρεύεται τη δημοφιλή πρωταγωνίστρια και μεγάλη αγωνίστρια της ΕΑΜικής Αντίστασης Καίτη Ντιριντάουα. Παράλληλα πρωταγωνιστεί σε πολλές ταινίες. Περισσότερες από 200 ταινίες είχε στο ενεργητικό του.

Το 1960 μέχρι το 1966 κάνει δικό του θίασο. Το 1961 ανακαλύπτει μιαν «αποθήκη ιδιοκτησίας του Πανάγιου Τάφου», τη νοικιάζει και τη μετατρέπει σε «Θέατρο Χατζηχρήστου» (εγκαινιάστηκε το 1962). Η πρόσφατη έξωσή του από το θέατρο και η μετονομασία του σε θέατρο «Ορφέας», τον πλήγωσε πολύ. Θα έπρεπε, «τιμής ένεκεν», να διατηρηθεί το όνομα αυτού του μοναδικής εμβέλειας και λαϊκότητας κωμικού.

Το 1964, στο θέατρο «Παρκ» παρουσιάζει το μπαλέτο «Καζινό ντε Παρί», δουλιά που του προκαλεί οικονομική καταστροφή. Με την Κ. Ντιριντάουα αποκτά την κόρη του Μαριαλένα. (Ο γάμος του με την Ντιριντάουα έληξε οριστικά το 1975).

Με το θάνατο της τέταρτης γυναίκας του, στα 42 της χρόνια, καταρρέει. Παρηγοριά του το ποτό, το οποίο τον περιθωριοποιεί για αρκετά χρόνια. Τελευταία του εμφάνιση εκείνη την περίοδο της απομόνωσής του ήταν στην επιθεώρηση «Ανδρέα προχώρα, σε θέλει άλλη χώρα».

Τελικά αποτοξινώνεται με τη βοήθεια φίλων και της τελευταίας συζύγου του.

Από τις τελευταίες του εμφανίσεις είναι στο θέατρο «Χατζηχρήστου»: «Δεν ήξερες δε ρώταγες» (1994-1995), «Τρελάθηκα και σώθηκα» (1996).

Σχεδόν όλες του οι ταινίες «άφησαν εποχή». Πρώτη του ταινία ήταν «Ο πύργος των ιπποτών» (1952). Ακολουθούν: «Οι τρεις ντεντέκτιβ», «Τσαρούχι, πιστόλι παπιγιόν» (δικό του σενάριο), «Διακοπές στην Κολοπετινίτσα», «Λαός και Κολωνάκι», «Ο Ηλίας του 16ου», «Ο μπακαλόγατος», «Της κακομοίρας», «Η Γκόλφω», «Ο άνθρωπος που γύρισε από τα πιάτα», «Μακρυκωστέοι και Κοντογιώργηδες», «Ο Θύμιος τα 'χει 400», «Ο απίθανος», «Τι κάνει ο άνθρωπος για να ζήσει» κ.ά.

Στη μακρόχρονη καριέρα του συνεργάστηκε με κορυφαίους ηθοποιούς, όπως οι: Αυλωνίτης, Σταυρίδης, Φωτόπουλος, Ηλιόπουλος, Βασιλειάδου, Ντιριντάουα, Ρίζος, Βέγγος, Παπαγιαννόπουλος, Γκιωνάκης κ.ά.