Τη θεματολογία της επόμενης συνεδρίασης του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, στις 19 και 20 Οκτώβρη, συζήτησε χτες η Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου. Η Σύνοδος Κορυφής στις Βρυξέλλες θα εστιαστεί στις διαπραγματεύσεις για το Brexit, στο Μεταναστευτικό, στην κοινή πολιτική ασύλου της ΕΕ, στην πολιτική άμυνας και τις σχέσεις ΕΕ - Τουρκίας. Θα προβεί σε απολογισμό των μέτρων που έχουν ληφθεί για την ανάσχεση των μεταναστευτικών ρευμάτων σε όλες τις μεταναστευτικές οδούς, ενώ αναμένεται να ληφθούν αποφάσεις όσον αφορά πρόσθετα μέτρα. Επιπλέον, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο θα ζητήσει την επίτευξη προόδου όσον αφορά τη μεταρρύθμιση του κοινού ευρωπαϊκού συστήματος ασύλου.

Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο θα συζητήσει ακόμα για το πώς μπορεί η ΕΕ να αξιοποιήσει τις «ευκαιρίες» και να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις της ψηφιοποίησης, βάσει των συζητήσεων που πραγματοποιήθηκαν κατά την ψηφιακή σύνοδο κορυφής στις 29 Σεπτέμβρη. Οι ηγέτες θα εξετάσουν επίσης την πορεία υλοποίησης της ψηφιακής ενιαίας αγοράς.

Ακόμη, συζήτηση θα γίνει και σχετικά με τη μόνιμη διαρθρωμένη συνεργασία στον τομέα της άμυνας, θέματα εξωτερικής πολιτικής, συμπεριλαμβανομένων των σχέσεων με την Τουρκία. Τέλος, θα εξετάσει τις τελευταίες εξελίξεις στις διαπραγματεύσεις που ξεκίνησαν μετά τη γνωστοποίηση του Ηνωμένου Βασιλείου ότι προτίθεται να αποχωρήσει από την ΕΕ.

Στην παρέμβασή του στη συζήτηση στο Ευρωκοινοβούλιο για το επικείμενο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Σωτήρης Ζαριανόπουλος ανέφερε τα παρακάτω:

«Ανταγωνισμοί και συμβιβασμοί κρατών και μονοπωλίων, κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης και επεμβάσεων της ΕΕ παντού με θύματα και πρόσφυγες για τα κέρδη τους, σημαδεύουν κάθε Σύνοδο Κορυφής.

Η λαϊκή δυσαρέσκεια διογκώνεται.

Στην Ελλάδα των μνημονίων, αλλά και τη Γαλλία του "αναμορφωτή" Μακρόν, θυμίζοντας ότι η ΕΕ αλλάζει μόνο προς το χειρότερο.

Στις εκλογές της πλούσιας Γερμανίας, όπου επιβεβαιώνεται το ΚΚΕ: Η καπιταλιστική ανάπτυξη χτίζεται με λαϊκές θυσίες, δίχως τέλος.

Στην Καταλονία, με τη βάρβαρη καταστολή, όπου οι εθνικισμοί των δυο πλευρών πυροδοτούνται από σύγκρουση μερίδων του κεφαλαίου. Η ανησυχία της ΕΕ για τη συνοχή των κρατών είναι αλά καρτ. Η ίδια την αμφισβητεί αλλού, υποδαυλίζοντας επικίνδυνες αλλαγές συνόρων (βλ. Βαλκάνια, Μ. Ανατολή).

Ομως, η λαϊκή δυσαρέσκεια εκφρασμένη είτε με εθνικισμούς είτε με ακροδεξιά μορφώματα, όπως το AfD στη Γερμανία, εγκλωβίζεται σε συμφέροντα άλλων μερίδων του κεφαλαίου, εξίσου αντιλαϊκών.

Για να γίνει αποτελεσματική, πρέπει να στοχεύσει στην καρδιά του θηρίου: Στην εξουσία του κεφαλαίου και την ανατροπή της».