Ορισμένοι ή δεν έχουν καμιά επαφή με την πραγματικότητα ή βρήκαν ευκαιρία να ξεσαλώσουν. Ανάμεσα στα τρελά που ακούσαμε από Ελληνα ρεπόρτερ αυτές τις μέρες ήταν κι ένας ύμνος για τον «ηρωισμό» του Τζουλιάνι, του δημάρχου της Νέας Υόρκης. Πρόκειται για το φασιστοειδές που επέβαλε ως δόγμα στην τοπική αστυνομία το «πρώτα πυροβολάτε και μετά ζητάτε τα στοιχεία του νεκρού». Είναι ο «μπαμπάς» του περίφημου δόγματος της «μηδενικής ανοχής», με βάση το οποίο οι δρόμοι της Ν. Υόρκης μοιάζουν όλο και περισσότερο με στρατοκρατούμενη ζώνη. Κι αυτό πολύ πριν το χτύπημα στους δίδυμους πύργους. Ο Τζουλιάνι είναι ίνδαλμα του Αβραμόπουλου, του Χρυσοχοΐδη και διαφόρων άλλων του αυτού φυράματος. Ταυτόχρονα όμως είναι και ο εφιάλτης κάθε κατοίκου της πόλης που έκανε το λάθος να γεννηθεί έγχρωμος. Μπορεί αυτό το στιλ να ταιριάζει σε όσους υμνούν τις ΗΠΑ ως παγκόσμιο χωροφύλακα. Πάει πολύ όμως να μας ζητούν να το δεχτούμε και σαν πρότυπό μας.