«

Σαν έτοιμες από καιρό» οι κυβερνήσεις των κρατών της ΕΕ, αξιοποιώντας με τη σειρά τους το τρομοκρατικό χτύπημα στις ΗΠΑ, προχωρούν με πυρετώδεις ρυθμούς στη συγκρότηση νέων μηχανισμών καταστολής, στην επιβολή νέας τρομο-νομοθεσίας και «τρομονόμων», με δυο λόγια στην αποφασιστική θωράκιση του οικοδομήματος των πολυεθνικών. Τα μέτρα που αποφάσισαν χτες οι υπουργοί Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξης και θα επικυρώσουν σήμερα οι ηγέτες των «15» στη Σύνοδο Κορυφής δεν είναι «κεραυνός εν αιθρία». Τα προετοίμαζαν εδώ και χρόνια, με «σταθμό» τη Σύνοδο Κορυφής στο Τάμπερε, αλλά τώρα ήρθε η ευκαιρία που ζητούσαν ώστε να τα «περάσουν» χωρίς σοβαρές αντιστάσεις και αντιρρήσεις.

Δεν είναι δύσκολο να διακρίνει κανείς ότι γενικότερα η «νέα τάξη πραγμάτων» προσπαθεί συστηματικά να δέσει χειροπόδαρα τους «από κάτω», επιχειρώντας να προλάβει και εξουδετερώσει την απειλή των λαϊκών εξεγέρσεων και τη δημιουργία αντιστασιακών κινημάτων. Επιχειρούν να σφίξουν τις αλυσίδες των σύγχρονων σκλάβων και να πολλαπλασιάσουν τα δεσμά, που θα εξασφαλίσουν, όπως πιστεύουν, την κυριαρχία τους για τις επόμενες δεκαετίες. Η «νέα εποχή», που σηματοδοτείται από το τρομοκρατικό χτύπημα στις ΗΠΑ, έχει ως ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά την επιχείρηση μετατροπής ολόκληρου του πλανήτη σε ένα απέραντο στρατόπεδο με τους φύλακες-φρουρούς της «νέας τάξης» πανταχού παρόντες. Κανείς δε θα μπορεί να αισθάνεται ασφαλής, αν δεν έχει δώσει «γην και ύδωρ» στα αφεντικά του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού.

Τα «αμυντικά δόγματα» αναθεωρούνται, στο όνομα, δήθεν, της αντιμετώπισης της «τρομοκρατίας». Για πρώτη φορά στις σύγχρονες συνθήκες τόσο ανοιχτά και επίσημα χρησιμοποιούν το στρατό αναθέτοντάς του τη στήριξη και διάσωση του συστήματος. Για πρώτη φορά σ' αυτή την πραγματικότητα, που ονομάζουν «δημοκρατία», του αναθέτουν ευθέως την αποστολή της αντιμετώπισης και εξουδετέρωσης του «εσωτερικού εχθρού», του «εχθρού-λαού». Την ίδια στιγμή, πολύ εύκολα μπορεί να βαφτιστεί κανείς «τρομοκράτης». Ο εφιαλτικός ορισμός του όρου της τρομοκρατίας από την ΕΕ είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτικός. Είναι πολύ εύκολο να φανταστεί κανείς ότι η Γένοβα με βάση αυτόν τον τρομο-ορισμό θα είχε χαρακτηριστεί «εκδήλωση τρομοκρατίας» και θα είχε αντιμετωπιστεί ανάλογα, με βάση το νέο νομικό πλαίσιο και, βέβαια, τους σιδερόφραχτους μηχανισμούς «εσωτερικής ασφάλειας».

Η ολομέτωπη επίθεση του ιμπεριαλισμού, που δε διστάζει να δίνει σε αυτή χαρακτήρα πολέμου και σταυροφορίας, δεν έχει όμως μόνο μία όψη, αυτή δηλαδή της επιβολής ενός καθεστώτος βίας και τρόμου από τους κυρίαρχους του πλανήτη. Ταυτόχρονα, υποδηλώνει την αδυναμία του να ελέγξει, με τη συναίνεση και ενσωμάτωση των λαϊκών μαζών, τις εξελίξεις. Αφήνει, δηλαδή, να διαφανεί ότι η εξώθηση των πραγμάτων «στα άκρα» μπορεί να αποτελέσει την αρχή του τέλους του.