Αργήσανε λίγο - μετά τις καλοκαιριάτικες διακοπές - αλλά τελικά, τα κατάφεραν να συντονιστούν και πάλι. Για τα... λαγωνικά του αντι-ΚΚΕ «ρεπορτάζ» μιλάμε. «Εγκέφαλος», όπως πάντα, η Μ. Μάνη του «Καρφιού» και μόνιμοι συνεργάτες και αναμεταδότες η «Αυγή» και η «Μακεδονία». Χτες, τα πανομοιότυπα... ρεπορτάζ τους «ανακάλυπταν» διαφωνίες στις γραμμές του ΚΚΕ, σχετικά με το θέμα του φονικού χτυπήματος στις ΗΠΑ, αναφέροντας ακόμη και τα όσα διαμείφθηκαν δήθεν στην πρόσφατη συνεδρίαση της ΚΕ... Είπαμε, πρόκειται για τα... λαγωνικά της δημοσιογραφίας. Της κατευθυνόμενης, βέβαια...

Πριν μερικά χρόνια και, πάντως, πριν από την αρνητική αλλαγή του διεθνούς συσχετισμού δυνάμεων, που έφεραν οι δραματικές ανατροπές των σοσιαλιστικών καθεστώτων της Ευρώπης, το διεθνές δίκαιο στηριζόταν - ανάμεσα σε άλλα - στο δικαίωμα του κάθε λαού να αποφασίζει για την πορεία του και στη μη ανάμειξη χωρών στις εσωτερικές υποθέσεων των άλλων.

Τα πράγματα σήμερα έχουν αλλάξει. Και μπορεί πολλοί να αναφέρονται στο διεθνές δίκαιο, αλλά το τελευταίο δεν έχει πλέον καμιά ουσιαστική σχέση με ό,τι ίσχυε πριν δέκα ή δεκαπέντε χρόνια. Το μεταπολεμικό διεθνές δίκαιο αντικαθίσταται γοργά από το ιμπεριαλιστικό δίκαιο, που επιβάλλουν στην πράξη οι ΗΠΑ και οι άλλες μεγάλες δυνάμεις και, μάλιστα, με ωμό και απάνθρωπο τρόπο. Αρχές, όπως η εθνική ανεξαρτησία, η λαϊκή κυριαρχία, η μη ανάμειξη, το δικαίωμα του κάθε λαού να αποφασίζει το δρόμο της ανάπτυξής του κλπ., κλπ., δεν έχουν θέση στο «δίκαιο» της νέας τάξης.

Ας ξεκαθαρίσουν, λοιπόν, όσοι μιλάνε για την ανάγκη διεθνούς αντιτρομοκρατικού αγώνα κλπ., κλπ., σύμφωνα, βέβαια, με το διεθνές δίκαιο, σε ποιο δίκαιο αναφέρονται;

Και επειδή κάποιοι μπορεί να αμφισβητήσουν τις προαναφερόμενες εκτιμήσεις, σχετικά με το σημερινό διεθνές δίκαιο, θα τους φέρουμε ένα μόλις προχτεσινό και χαρακτηριστικό παράδειγμα.

Πρόσφατα έγιναν προεδρικές εκλογές στη Λευκορωσία και ο μέχρι τότε Πρόεδρος της χώρας, Αλ. Λουκασένκο, υποστηριζόμενος από ένα ευρύ φάσμα πολιτικών δυνάμεων - ανάμεσά τους και τους κομμουνιστές - επανεκλέχτηκε, παίρνοντας το συντριπτικό ποσοστό του 76% περίπου των ψηφοφόρων.

Διαβάστε, τώρα, ποια ήταν η αντίδραση των ΗΠΑ, όπως έγινε ολοφάνερη από τη γραπτή δήλωση που έδωσε προχτές στη δημοσιότητα ο εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου, Αρι Φλάισερ: «Ο Αλεξάντρ Λουκασένκο, ο τελευταίος Ευρωπαίος δικτάτορας, δεν έκλεψε μόνο τις εκλογές από το λαό της χώρας του, αλλά τους στέρησε επίσης τη δυνατότητα να επιλέξουν την οδό της δημοκρατίας και της ελεύθερης οικονομίας. Ο Πρόεδρος Μπους πιστεύει ότι ο λαός της Λευκορωσίας μπορεί και πρέπει να γίνει μέλος μιας ενιαίας, ειρηνικής και ελεύθερης Ευρώπης».

Πάλι καλά που δεν τους κήρυξε τον πόλεμο... Τουλάχιστον μέχρι τώρα...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Πάρτε για παράδειγμα τη χτεσινή συνεδρίαση του ΚΥΣΕΑ και την εκεί συζήτηση για την αναθεώρηση του αμυντικού δόγματος των ενόπλων δυνάμεων, το οποίο περιλαμβάνει πλέον και την τρομοκρατία, ως ένα βασικό κίνδυνο.

Με άλλα λόγια, δηλαδή, ενώ μέχρι σήμερα στέλνατε τα παιδιά σας στο στρατό, για να υπερασπιστούν τα σύνορα και την εθνική ανεξαρτησία και ακεραιότητα της χώρας, από οποιαδήποτε εξωτερική απειλή, τώρα, πλέον, θα τα στέλνετε και μπορεί αύριο, να βρίσκονται απέναντί σας, επειδή πήρατε μέρος σε μια διαδήλωση, η οποία - σύμφωνα με τους κρατούντες - συνιστούσε απειλή για τους θεσμούς ή τις κοινωνικές, οικονομικές και πολιτικές δομές και, επομένως, ήταν τρομοκρατική...

Μια ...ακραία υπερβολή, ίσως πείτε. Δε νομίζουμε, αλλά δε θα προσπαθήσουμε να σας πείσουμε γι' αυτό. Αναρωτηθείτε, όμως, γιατί προχωρούν στην αναθεώρηση του αμυντικού δόγματος και, κυρίως, γιατί δίνουν στις Ενοπλες Δυνάμεις αρμοδιότητες εσωτερικής τάξης και ασφάλειας;

Γιατί, ακριβώς αυτό κάνουν στην πραγματικότητα, όταν προσθέτουν και την «τρομοκρατία» στο αμυντικό δόγμα των Ενόπλων Δυνάμεων.

Και πέρα απ' όλ' αυτά, μη μας πείτε ότι οι λογικές αυτές δε σας ξυπνούν κάποιες από τις παλιότερες και χειρότερες μνήμες της μεταπολεμικής ιστορίας της χώρας μας!..

Γρηγοριάδης Κώστας

Η εμφανής αδυναμία των αμερικανικών υπηρεσιών να υποδείξουν με σαφήνεια τους ενόχους του τρομοκρατικού χτυπήματος δε συμβαδίζει με την ετοιμότητά τους να περιγράψουν τους στόχους όπου θα κατευθυνθούν τα αντίποινά τους. Ο αποδιοπομπαίος τράγος, ο Οσάμα μπιν Λάντεν, είναι άλλωστε κατασκεύασμα των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών και «φιλοξενούμενος» σε έναν τόπο ύψιστης γεωστρατηγικής σημασίας για τα αμερικανικά συμφέροντα.

Ηδη, μεγάλα αμερικανικά ιδρύματα στρατηγικών μελετών και προβλέψεων, όπως το Stratfor, εκτιμούν πως οι χώρες της Κεντρικής Ασίας, όπως το Τουρκμενιστάν και το Ουζμπεκιστάν, μπορούν να αποτελέσουν την πίσω πόρτα για την επέμβαση στο Αφγανιστάν.

Η δε Ρωσία, παρά το γεγονός ότι φαίνεται να αρνείται την παροχή διευκόλυνσης στις ΗΠΑ, βρίσκεται μπροστά στα μελλοντικά προβλήματα που θα δημιουργήσει στα ρωσικά συμφέροντα η αμερικανική παρουσία στην περιοχή.

Από την πλευρά τους, οι Αμερικανοί επιτελείς έχουν ήδη προσδιορίσει με σαφήνεια τι είδους διευκολύνσεις ζητούν για τη διενέργεια μακράς κλίμακας και χρονικής διάρκειας επιχειρήσεων κατά του Αφγανιστάν. Πολύ απλά, ζητούν αεροπορικές βάσεις, στρατόπεδα, όπου θα αναπτυχθεί σχετικά μικρός αριθμός ειδικών δυνάμεων και «λογιστική» υποστήριξη. Με πιο απλά λόγια, η Ουάσιγκτον μεθοδεύει τη δημιουργία βάσεων, εδραιώνοντας την ήδη ισχυρή της θέση στο παιχνίδι των πετρελαίων.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Δεν βρισκόμαστε μόνο μπροστά σε μια νέα επίθεση του διεθνούς ιμπεριαλισμού εναντια στους λαούς και τα δικαιώματά τους. Βρισκόμαστε μπροστά, επίσης και στην προοπτική της παραπέρα όξυνσης των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και αντιθέσεων. Προοπτικές, που γεννούν νεους κινδύνους, αλλά και νέες δυνατότητες για τους λαούς και τους αγώνες τους.

Ορισμένοι ή δεν έχουν καμιά επαφή με την πραγματικότητα ή βρήκαν ευκαιρία να ξεσαλώσουν. Ανάμεσα στα τρελά που ακούσαμε από Ελληνα ρεπόρτερ αυτές τις μέρες ήταν κι ένας ύμνος για τον «ηρωισμό» του Τζουλιάνι, του δημάρχου της Νέας Υόρκης. Πρόκειται για το φασιστοειδές που επέβαλε ως δόγμα στην τοπική αστυνομία το «πρώτα πυροβολάτε και μετά ζητάτε τα στοιχεία του νεκρού». Είναι ο «μπαμπάς» του περίφημου δόγματος της «μηδενικής ανοχής», με βάση το οποίο οι δρόμοι της Ν. Υόρκης μοιάζουν όλο και περισσότερο με στρατοκρατούμενη ζώνη. Κι αυτό πολύ πριν το χτύπημα στους δίδυμους πύργους. Ο Τζουλιάνι είναι ίνδαλμα του Αβραμόπουλου, του Χρυσοχοΐδη και διαφόρων άλλων του αυτού φυράματος. Ταυτόχρονα όμως είναι και ο εφιάλτης κάθε κατοίκου της πόλης που έκανε το λάθος να γεννηθεί έγχρωμος. Μπορεί αυτό το στιλ να ταιριάζει σε όσους υμνούν τις ΗΠΑ ως παγκόσμιο χωροφύλακα. Πάει πολύ όμως να μας ζητούν να το δεχτούμε και σαν πρότυπό μας.

Η κορυφή του παγόβουνου και μόνο είναι η μήνυση που κατέθεσε ο Φαρμακευτικός Σύλλογος Αττικής εναντίον του Εθνικού Οργανισμού Φαρμάκων. Στην... αγορά διεξάγεται ένας αδυσώπητος πόλεμος μεταξύ πολλών εμπλεκομένων στο λεγόμενο «κύκλωμα του φαρμάκου» (όπου έγιναν ή πρόκειται να γίνουν κι άλλες μηνύσεις μεταξύ φαρμακαποθηκαρίων εναντίον εταιριών και πάει λέγοντας).

Η μια πλευρά του νομίσματος είναι οι λεγόμενες παράλληλες εξαγωγές, όπου μια εταιρία εισάγει φάρμακα και τα επανεξάγει σε άλλες χώρες, γιατί έχει μεγαλύτερα κέρδη έτσι, παρά να τα διαθέσει στην εγχώρια αγορά. Η άλλη πλευρά έχει να κάνει με την προσπάθεια των παραγωγών εταιριών να πιέσουν ώστε να προχωρήσει ακόμα περισσότερο η απελευθέρωση των τιμών (στην Ελλάδα ισχύει η μικρότερη τιμή από τις τρεις φτηνότερες χώρες - μέλη της ΕΕ).

Και στη μια και στην άλλη περίπτωση εκείνος που ζημιώνεται είναι ο άρρωστος: Και μένει χωρίς φάρμακα και καλείται να πληρώσει φαρμακερές τιμές.

Αυτά συμβαίνουν, όμως, όταν δεν αναπτύσσεται κρατική φαρμακοβιομηχανία, διαλύεται η κρατική φαρμακαποθήκη και ο ρόλος του ΕΟΦ μένει διακοσμητικός. Τότε το φάρμακο αντιμετωπίζεται ως εμπόρευμα και ισχύουν οι κανόνες της αγοράς.

Στον ουρανό

τη γύρευαν,

στη γη τη βρήκαν

κάτω,

την ευκαιρία

εννοώ

ΗΠΑ, ΕΟΚ

και ΝΑΤΟ,

έτσι, λοιπόν,

με πρόσχημα

τη σκοτεινή

την πράξη

τρομοκρατία

ξεκινά σφοδρή

η «νέα τάξη».

***

«Μέτρα»

θα πάρουν, δηλαδή,

οι μαύροι

συνεταίροι

και σ' όποιο μας

δικαίωμα

θα βάλουνε

μαχαίρι,

στους τρομοκράτες

θα μας λεν

πως στήνουνε

παγίδες,

αλλά εμάς

θα δένουνε οι τρεις

οι μπαταξήδες!