Από πρόσφατη απεργιακή κινητοποίηση στο Βιομηχανικό Πάρκο του Πορτ Ο Πρενς |
Η Αϊτή, που το 2010 έζησε τη μεγάλη τραγωδία του σεισμού των 7 Ρίχτερ, με αδιευκρίνιστο αριθμό νεκρών, πάνω από 300.000, και τη χολέρα που ακολούθησε, έγινε ο παράδεισος για την κερδοφορία των πολυεθνικών, ειδικά στο ένδυμα, που μετέφεραν την παραγωγή τους στην κατεστραμμένη χώρα, αξιοποιώντας τις χαμηλές απαιτήσεις του λαϊκού κόσμου που δούλευε με μισθούς πείνας. Σταδιακά οι εργάτες άρχισαν να διεκδικούν αξιοπρεπείς μισθούς και συνθήκες διαβίωσης, οργανώθηκαν σε εργατικά συνδικάτα και δεν άργησαν να δεχτούν την επίθεση του αστικού κράτους και του στρατού κατοχής της λεγόμενης ειρηνευτικής δύναμης του ΟΗΕ. Αρκετοί συνδικαλιστικοί ηγέτες απολύθηκαν, ωστόσο η οργή των εργατών δεν σταματάει. Τον φετινό Ιούνη συνέχισαν με νέες απεργιακές κινητοποιήσεις που κράτησαν 3 βδομάδες, απέρριψαν τα ψίχουλα που προτάθηκαν από κάποιους καπιταλιστές και την κυβέρνηση, ενώ και τις τελευταίες μέρες γίνονται νέες διαμαρτυρίες με απαίτηση την αύξηση των μισθών, στα 12,60 δολάρια τη μέρα, όπως και 1,75 δολάριο για Κοινωνική Ασφάλιση και περίθαλψη, καθώς και τη μεταφορά. Ειδικά τις τελευταίες μέρες η αγανάκτηση των εργαζόμενων κορυφώθηκε με την αύξηση στις τιμές στα καύσιμα κατά 30%.
Οι εργαζόμενοι και τα συνδικάτα τους απαιτούν από την κυβέρνηση και τους εργοδότες να απαντήσουν στα αιτήματά τους, και απειλούν να κλιμακώσουν με νέο απεργιακό αγώνα. Το κόστος από το σταμάτημα της παραγωγής αναμένεται να είναι μεγάλο και πιθανά αυτό θα προκαλέσει κάποια απάντηση τις επόμενες μέρες.