Η γαλλική αστική τάξη προσδοκά ότι οι αυριανές βουλευτικές εκλογές θα συμβάλουν στην προσπάθεια θωράκισης της θέσης της σε συνθήκες σφοδρής όξυνσης των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών. Ενώ διεθνώς μεγαλώνουν οι γεωπολιτικές αντιθέσεις και διεργασίες ακόμα και μεταξύ «εταίρων», ενώ ακονίζονται όλο και πιο «αιχμηρά» μαχαίρια για τη μοιρασιά αγορών και πρώτων υλών, η καπιταλιστική Γαλλία προσδοκά ότι τα αποτελέσματα που θα δώσουν οι κάλπες της Κυριακής θα συμβάλουν «δημιουργικά» στην αναμόρφωση του αστικού πολιτικού σκηνικού που έχει ξεκινήσει εδώ και καιρό, ενισχύοντας νέες πολιτικές συνεργασίες που διαμορφώνονται, αλλά και νέες εφεδρείες, ικανές όλες τους να στηρίξουν τις εκάστοτε ανάγκες του ντόπιου κεφαλαίου, τόσο ως προς το τσάκισμα των εργατικών - λαϊκών αναγκών και αγώνων, όσο και ως προς την υπεράσπιση των δικών του συμφερόντων έναντι ανταγωνιστών, εντός και εκτός Ευρώπης.

Σε αυτήν την προσπάθεια φαίνεται να αναλαμβάνει σημαντικό ρόλο το νεοσύστατο κόμμα του Προέδρου, Εμανουέλ Μακρόν, «Republique en Marche!» (REM), που εμφανιζόταν να έχει μεγάλο προβάδισμα σε όλες τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, κατακτώντας ακόμα και απόλυτη πλειοψηφία. Την Πέμπτη, δημοσκόπηση της «OpinionWay» έδινε 30% στο REM (μαζί με το κεντρώο κόμμα MoDem, του οποίου άλλωστε στελέχη συμμετέχουν και στην κυβέρνηση Μακρόν - Φιλίπ), στους Ρεπουμπλικάνους (μαζί με τον κεντρώο συνεργάτη τους, UDI) 21%, στο ευρωσκεπτικιστικό Εθνικό Μέτωπο 18%. Ακόμα, η «Ανυπότακτη Γαλλία», ένα νέο μόρφωμα σοσιαλδημοκρατικής διαχείρισης με επικεφαλής τον Ζαν - Λικ Μελανσόν, που διεκδικεί ρόλο στην «ανανέωση» του χώρου όπου μέχρι πρόσφατα κυριαρχούσε το Σοσιαλιστικό Κόμμα (PS), συγκέντρωνε 12%. Το PS μαζί με το σύμμαχό του Parti Radical de Gauche (PRG) 7%, ενώ ακολουθούσαν το μεταλλαγμένο ΚΚ Γαλλίας και οι Οικολόγοι (ΕΕLV) με ίδιο ποσοστό, 3% κ.τ.λ.

Μεταφέροντας την άποψη του Προέδρου Μακρόν σχετικά με τις εκλογές για τη νέα Εθνοσυνέλευση, ο εκπρόσωπος της κυβέρνησης, Κριστόφ Καστανέρ, σημείωνε μεσοβδόμαδα: «Οι Γάλλοι έχουν να δώσουν μια απλή απάντηση σε μια απλή ερώτηση. Η ερώτηση είναι: "Φτάνει ή κι άλλο;" Και "θέλουμε δράση ή θέλουμε αδυναμία;"».

Αυτό ήταν το μοτίβο με το οποίο ο νέος ηγέτης της χώρας και το REM πρωτοστάτησαν σε όλη την προεκλογική περίοδο για την ανάδειξη των νέων 577 βουλευτών, διαμηνύοντας ότι είναι έτοιμοι να εργαστούν για την ανάκαμψη της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητας του ντόπιου κεφαλαίου. Το «φτάνει» που διαμήνυε όλες τις προηγούμενες βδομάδες το REM αφορούσε το «φτάνει» στις προτεραιότητες και τις τακτικές που δεν έφεραν το προσδοκώμενο αποτέλεσμα για τα γαλλικά μονοπώλια. Η «δράση» που υπόσχονται αφορά τη γοργή προώθηση ανατροπών και μεταρρυθμίσεων που θα μεγαλώσουν το βαθμό εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης και θα επιταχύνουν τη συγκέντρωση του κεφαλαίου, εγκαινιάζοντας νέους γύρους αντιλαϊκών επιθέσεων, σε όλα τα επίπεδα.

Είναι χαρακτηριστική άλλωστε η νέα εργασιακή μεταρρύθμιση που ήδη ανακοινώθηκε ότι προετοιμάζεται. Οπως εξήγησαν ο πρωθυπουργός, Εντουάρντ Φιλίπ, και η υπουργός Εργασίας, Μουριέλ Πενικό, στόχος είναι το πρώτο βασικό μέρος της να έχει εγκριθεί μέχρι τα τέλη του καλοκαιριού. Η σημασία που η νέα κυβέρνηση δίνει στις νέες ανατροπές αποτυπώνεται και στη σύνθεση του επιτελείου που έχει αναλάβει να τις επισπεύσει: Η ίδια η Πενικό υπήρξε για πολλά χρόνια πρωτοκλασάτο στέλεχος ισχυρών ομίλων. Μέχρι το 2002 «υπηρέτησε» από διάφορα πόστα τον κολοσσό στον κλάδο των τροφίμων και γαλακτοκομικών προϊόντων «Danone» («Ντανόν»), ενώ στη συνέχεια ήταν για χρόνια μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της «Dassault Systemes» («Ντασό Σιστέμς»), άλλου διεθνούς κολοσσού στο χώρο του λογισμικού και της πληροφορικής. Επίσης, ήταν για χρόνια κεντρικό στέλεχος της κρατικής «Business France», του κεντρικού εργαλείου που έχει στήσει η κυβέρνηση για την προσέλκυση επενδύσεων στη χώρα και τη σύναψη νέων επιχειρηματικών συνεργασιών.

Δεν είναι λοιπόν υπερβολή να πει κανείς ότι είναι «ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση», αφού ως φυσικός εκπρόσωπος των μονοπωλίων μπορεί να διακριθεί στην αποφασιστική προώθηση των επόμενων αντεργατικών αναδιαρθρώσεων. Ενδεικτικό είναι επίσης ότι η κυβέρνηση θα αξιοποιήσει δεόντως (όπως και η προηγούμενη από την οποία υποτίθεται ότι η σημερινή διαφέρει) την τακτική των Προεδρικών Διαταγμάτων, προκειμένου να αποφύγει καθυστερήσεις από εύθραυστες ισορροπίες εντός Κοινοβουλίου.

Ηδη μέσα από τις προεκλογικές του δεσμεύσεις, ο Μακρόν είχε επισημάνει ότι ζητούμενο για την αγορά εργασίας πρέπει να είναι η υπεράσπιση των σύγχρονων αναγκών της «γαλλικής ανταγωνιστικότητας». Ηδη, μια σειρά από δημοσιεύματα αποτυπώνουν τον βαθιά ταξικό, αντεργατικό χαρακτήρα των νέων διατάξεων.

Σύμφωνα με αποκλειστικό δημοσίευμα της εφημερίδας «Λε Παριζιέν», το προσχέδιο νόμου που έχει καταρτιστεί επισημαίνει ότι βασικός στόχος είναι «να διευκολυνθεί η δημιουργία θέσεων απασχόλησης χάρη στην καλύτερη ρευστότητα της αγοράς εργασίας».

Ολόκληρο το νομοσχέδιο υπηρετεί την απαίτηση του κεφαλαίου να είναι εντελώς «ρευστά» όλα τα θέματα που αφορούν το εργασιακό περιβάλλον και τα δικαιώματα των μισθωτών. Το κείμενο διαπιστώνει ότι «αν και η οικονομία και η απασχόληση αναπτύσσονται σε βάθος, οι οργανώσεις της εργασίας, οι νόμοι και οι πολιτικές της απασχόλησης δεν έχουν αναπτυχθεί επαρκώς. Η οργάνωση της εργασίας είναι σχεδιασμένη, εδώ και μισό αιώνα, για Γάλλους που περνούσαν όλη τους τη ζωή, ή σχεδόν όλη, σε μία μόνο εταιρεία, σε ένα μόνο κλάδο. Αυτό το μοντέλο δεν είναι πια αποτελεσματικό, με μια συνεχή αύξηση της επαγγελματικής κινητικότητας, και με εναλλαγές των περιόδων δραστηριότητας, σε μισθωτή θέση ή άλλες μορφές (απασχόλησης), ή σε ανεργία...».

Ουσιαστικά, ζητούμενο είναι πώς θα ελαστικοποιηθούν πλήρως τα δικαιώματα και οι όροι εργασίας, διευκολύνοντας την αυξομείωση του προσωπικού σε κάθε χώρο ανάλογα με τις εκάστοτε ανάγκες της κερδοφορίας του αντίστοιχου ομίλου, διευρύνοντας τα περιθώρια του κεφαλαίου να απασχολεί όσα και όποια εργατικά χέρια χρειάζεται, όπως και όποτε τα χρειάζεται. «Πρέπει να διευκολυνθεί η επαγγελματική κινητικότητα» και «η αύξηση των δεξιοτήτων του καθενός», επισημαίνεται, για να εμφανιστούν η εργασιακή περιπλάνηση και η «διά βίου μάθηση» και επανακατάρτιση ως δήθεν στήριξη των εργαζομένων και όχι ως νέα εργαλεία διασφάλισης των αναγκών της μεγαλοεργοδοσίας.

Το προσχέδιο (σύμφωνα πάντα με το δημοσίευμα) στρώνει το έδαφος για να «σχετικοποιηθούν» όλα προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου. Αναφέρει ενδεικτικά:

«Σήμερα, οι διάφοροι τομείς (οικονομικής) δραστηριότητας δεν αντιμετωπίζουν τις ίδιες πραγματικότητες (...) Δεν έχει τις ίδιες ανάγκες μια PME (σ.σ. μικρομεσαία επιχείρηση, που βέβαια στα μεγέθη της Γαλλίας μπορεί να αριθμεί εκατοντάδες εργαζόμενους) και ένας μεγάλος όμιλος (...) Πρέπει να λάβουμε υπόψη τα διαφορετικά δεδομένα για να δώσουμε σε όλους το ίδιο γενικό».

Σε αυτήν τη βάση, φαίνεται ότι τείνουν προς κατάργηση γενικές διατάξεις που μέχρι σήμερα διασφάλιζαν βασικά, ισότιμα δικαιώματα για όλους και όλα θα ρυθμίζονται σε επίπεδο επιχείρησης: «Ο νόμος, όσο σχολαστικός και λεπτομερειακός κι αν είναι, δεν επιτρέπει να ρυθμιστεί σωστά η αόριστη ποικιλία των δυσκολιών που εμφανίζονται στην καθημερινότητα των επιχειρήσεων και των εργαζομένων. Ο νόμος πρέπει να ρυθμίζει τους κοινούς ελάχιστους κανόνες και στη συνέχεια να προσδιορίζει το πλαίσιο μέσα στο οποίο θα γίνεται η διαπραγμάτευση που θα δίνει καλές συμφωνίες...».

Στην ίδια κατεύθυνση διασφάλισης των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου αναφέρεται ότι «προτεραιότητα θα δίνεται στη συμφωνία κατά επιχείρηση και (μετά) τη συμφωνία κατά κλάδο», έτσι ώστε να διευκολύνονται η ενσωμάτωση και η διάσπαση των εργαζομένων, ο εγκλωβισμός τους σε ψευτοδιλήμματα και στην απογοήτευση, στη λογική του «μικρότερου κακού» και σε αυταπάτες ότι μπορούν οι δικές τους ανάγκες να προστατευτούν χωρίς να προστατευτούν συνολικά τα δικαιώματα της τάξης τους.

Ολη η λογική και ο προσανατολισμός των ανατροπών που προετοιμάζονται είναι ενδεικτικά του ποιον αποσκοπεί να υπηρετήσει η κυβέρνηση Μακρόν, την οποία πολλοί - και στη χώρα μας, με πρώτο τον ΣΥΡΙΖΑ - έσπευσαν να εμφανίσουν ως φιλολαϊκή, αλλά και ως πιθανό σύμμαχο του λαού μας.

Στήριγμα στις αντιλαϊκές μεθοδεύσεις που απαιτούν οι ανάγκες του κεφαλαίου θα προσφέρουν πολλές «παλιές» και «νέες» δυνάμεις, ανεξάρτητα από το βαθμό συνεργασίας τους με την κυβέρνηση Μακρόν και το REM. Ανθίζοντας πάνω στο έδαφος της αυξανόμενης ανησυχίας για τη γαλλική καπιταλιστική οικονομία, διάφοροι πολιτικοί σχηματισμοί (αλλά και πειραματισμοί) επιβεβαιώνουν την ετοιμότητα της αστικής τάξης να εκτονώνει και να απορροφά τη λαϊκή δυσαρέσκεια.

Για παράδειγμα, η «Ανυπότακτη Γαλλία» ισχυρίζεται ότι θα ασκήσει σθεναρή αντιπολίτευση στο REM, αυτό όμως δε σημαίνει ότι θα υπερασπιστεί τις ανάγκες της εργατικής τάξης. Είναι χαρακτηριστικό ότι ασκώντας κριτική στην εργασιακή μεταρρύθμιση που ετοιμάζεται, επέκρινε τις αλλαγές από τη σκοπιά του «εκφοβισμού» που θα «υποστεί κάθε εταιρεία από τους ανταγωνιστές της».

Την ίδια στιγμή, ενδεικτικές των διεργασιών είναι δηλώσεις στελεχών άλλων δυνάμεων εκτός REM, που διαβεβαιώνουν για τις διαθέσεις συνεργασίας με την κυβέρνηση Μακρόν - Φιλίπ. Ο πρόεδρος του κεντρώου UDI, Ζαν Κριστόφ Λαγκάρντ, σταθερού συνεργάτη των νεοφιλελεύθερων Ρεπουμπλικάνων, επανέλαβε πριν από μερικές μέρες: «Το UDI θα εργαστεί μαζί με τον Εμανουέλ Μακρόν σε όλα τα θέματα που θα επιτρέψουν στη Γαλλία να προοδεύσει και στους Γάλλους να δρέψουν καρπούς».

Επίσης, εξελίξεις αναμένονται στο χώρο της σοσιαλδημοκρατίας, με πολλούς να προμηνύουν πολύ σύντομα νέα διάσπαση του PS, του οποίου κορυφαία στελέχη ήδη χαράσσουν αυτόνομη πορεία. Οπως ο υποψήφιος στις προεδρικές εκλογές, Μπενουά Αμόν, που έχει αναγγείλει «πρωτοβουλίες» για την «αναμόρφωση της αριστεράς» στις αρχές του Ιούλη. Ενώ σημαντικές εξελίξεις δεν αποκλείονται και στην άλλη μεριά του πολιτικού φάσματος. Ηδη υπάρχουν εκτιμήσεις για μια ολόκληρη «τάση» των Ρεπουμπλικάνων που «κοιτάζει» προς το «Εθνικό Μέτωπο», στο οποίο επίσης, μετά την ήττα στις προεδρικές εκλογές, ξεκίνησε περίοδος «περισυλλογής» προκειμένου να υπερασπιστεί καλύτερα εκείνες τις μερίδες του κεφαλαίου που προσβλέπουν σε μια δραστική «επαναδιαπραγμάτευση» της σχέσης με την ΕΕ και άλλες λυκοσυμμαχίες.

Ολα τα παραπάνω βέβαια δεν προμηνύουν τίποτα θετικό για το γαλλικό λαό, που υφίσταται τις οδυνηρές συνέπειες από την απουσία επαναστατικού κόμματος, ενός ΚΚ με επαναστατική στρατηγική, αντίστοιχη και των διδαγμάτων των ιστορικών αγώνων της γαλλικής εργατικής τάξης, ενός ΚΚ ικανού να ηγηθεί της οργάνωσης και πάλης με άξονα τις σύγχρονες εργατικές - λαϊκές ανάγκες και σε σύγκρουση με την εξουσία των εκμεταλλευτών, ξεμπροστιάζοντας και αντιπαλεύοντας κάθε επιχείρηση εγκλωβισμού του εργαζόμενου λαού στις παγίδες που στήνουν οι εκμεταλλευτές του.