Σάββατο 10 Ιούνη 2017
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Στο σημερινό 4σέλιδο «Διεθνή & Οικονομία» φιλοξενούμε τα εξής θέματα:

ΤΡΑΠΕΖΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ: «Μοχλός» των αναδιαρθρώσεων στην εγχώρια καπιταλιστική οικονομία

ΦΟΡΟΑΠΑΛΛΑΓΕΣ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ: Απολαμβάνει προκλητικές παροχές ...ζητάει και άλλες

ΕΕ - ΚΙΝΑ: Τα κοινά συμφέροντα των καπιταλιστών από την εκμετάλλευση των εργατών δεν αναιρούν τον σφοδρό ανταγωνισμό, όπως ανέδειξε η πρόσφατη Σύνοδος στις Βρυξέλλες

ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ ΑΓ. ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗΣ: Οι διεκδικήσεις της ρωσικής αστικής τάξης καταγράφηκαν στο επονομαζόμενο και «ρωσικό Νταβός», όπου κλείστηκαν συμφωνίες δισεκατομμυρίων

ΕΓΧΩΡΙΟ ΤΡΑΠΕΖΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ
«Μοχλός» αναδιαρθρώσεων με κατεύθυνση τη συγκέντρωση της πίτας και των κερδών

Η διαχείριση και η απομείωση της μάζας των «κόκκινων» δανείων, η πώληση θυγατρικών εταιρειών τόσο στην Ελλάδα όσο και στην ευρύτερη περιοχή, η απεξάρτηση και αντικατάσταση από τον σχετικά ακριβό δανεισμό που έφερε η καπιταλιστική κρίση καθώς και η περαιτέρω μείωση του «λειτουργικού κόστους», αποτελούν τους κεντρικούς άξονες της στρατηγικής των εγχώριων τραπεζικών ομίλων, μπροστά στην «επόμενη μέρα» της καπιταλιστικής ανάκαμψης και στο φόντο των γενικότερων επιχειρηματικών αναδιαρθρώσεων που συντελούνται στην εγχώρια καπιταλιστική οικονομία.

Σε αυτό το πλαίσιο, χαρακτηριστικά είναι τα όσα ανέφερε τις προάλλες επιτελικό στέλεχος του ομίλου της Τράπεζας Πειραιώς ότι η κύρια τάση είναι ο «επαναπροσανατολισμός του αναπτυξιακού προτύπου», τονίζοντας ότι μια σειρά κλάδων έχουν τεθεί σε διαδικασία μιας μεγάλης κλίμακας συγκέντρωσης της επιχειρηματικής δραστηριότητας, η οποία θα καταλήξει ή έχει ήδη καταλήξει στη δημιουργία κλαδικών «ηγέτιδων - επιχειρήσεων». Μάλιστα, όπως ο ΣΕΒ και άλλα αστικά επιτελεία, το εν λόγω τραπεζικό στέλεχος επισήμανε πως το υφιστάμενο οικονομικό μοντέλο έχει φτάσει στα όριά του, καθώς, όπως λένε, βασίζεται σε μικρής κλίμακας επιχειρήσεις οι οποίες, εκ των πραγμάτων, έχουν εστιάσει σε δραστηριότητες χαμηλής προστιθέμενης αξίας.

Διεργασίες για το ενδοεπιχειρηματικό «ξεσκαρτάρισμα»

Σε αυτό το φόντο, ως νευραλγικό ζήτημα προβάλλει η μείωση των «κόκκινων» δανείων, που με τη σειρά του αποτελεί μοχλό των επιχειρηματικών αναδιαρθρώσεων. Σύμφωνα με τα διαθέσιμα στοιχεία από την Τράπεζα της Ελλάδας, η διεργασία αυτή βρίσκεται ακόμη σε πρώιμη φάση, ωστόσο με βάση τη στοχοθεσία που έχει τεθεί αναμένεται να πάρει μαζικές διαστάσεις από το 2018 και τα επόμενα χρόνια. Ειδικότερα μέχρι το τέλος του 2019, οι τέσσερις «συστημικές» τράπεζες θα έχουν προχωρήσει σε μείωση των «κόκκινων» δανείων κατά περίπου 38%, δηλαδή κατά το αστρονομικό ύψος των 40 δισ. ευρώ, ενώ βέβαια είναι φανερό το γεγονός ότι η διαδικασία του «ξεσκαρταρίσματος» θα συνδυάζεται με αναδιαρθρώσεις, συγχωνεύσεις, εξαγορές κ.ά. Σήμερα τα δάνεια αυτά διαμορφώνονται περίπου σε 106 δισ. ευρώ, ή στο 45% της μάζας του τραπεζικού δανεισμού.

Σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση από την Τράπεζα της Ελλάδας, η απομείωση των προβληματικών δανείων «θα συμβάλει στη συνολική αναδιάρθρωση της οικονομίας υπέρ των κλάδων παραγωγής εμπορεύσιμων αγαθών και υπηρεσιών, με αποτέλεσμα την άνοδο της συνολικής παραγωγικότητας». Βέβαια, το συγκεκριμένο ζήτημα σχετίζεται και με διαχείριση των μεγάλων «κόκκινων» επιχειρηματικών δανείων, σε συνδυασμό με τις αναδιαρθρώσεις σε κλάδους της οικονομίας, την απαλλαγή των τραπεζών από τα «βαρίδια» και τη διοχέτευση της χρηματοδότησης προς ισχυρούς και βιώσιμους επιχειρηματικούς ομίλους. Την «υποβοήθηση», δηλαδή, της συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης, μπροστά σε ένα νέο γύρο καπιταλιστικής ανάκαμψης.

Να σημειωθεί ότι, σύμφωνα με στοιχεία της Ελληνικής Ενωσης Τραπεζών, στο τέλος του 2007, τα «κόκκινα» δάνεια ανέρχονταν σε ποσοστό μόλις 4,5%, το οποίο ήταν πολύ κοντά στον αντίστοιχο μέσο όρο (2,9%) για πιστωτικά ιδρύματα μεσαίου μεγέθους της Ευρωζώνης.

Την ίδια ώρα, ο ΣΕΒ και άλλα τμήματα του εγχώριου κεφαλαίου προτάσσουν την ανάγκη, για προσέλκυση νέων επενδύσεων ύψους 100 δισ. ευρώ στα αμέσως επόμενα χρόνια, ενώ είναι φανερό το γεγονός ότι τα κεφάλαια αυτά δεν βγαίνουν ούτε από τα κονδύλια του ΕΣΠΑ, ούτε από την «ελλειμματική», σήμερα, δυνατότητα χρηματοδότησης των εγχώριων τραπεζικών ομίλων, οι οποίοι επιπλέον έχουν να αντιμετωπίσουν τα «κόκκινα» δάνεια, προκειμένου στη συνέχεια να ανοίξει η «στρόφιγγα» της χρηματοδότησης προς νέες κερδοφόρες επενδύσεις.

Ετσι, η κυρίαρχη γραμμή του εγχώριου κεφαλαίου, πέρα από την επιχειρηματική διαπάλη και τους μεταξύ τους ανταγωνισμούς, επικεντρώνει στην προσέλκυση άμεσων ξένων επενδύσεων, με την ταυτόχρονη ανάπτυξη επιχειρηματικών συμπράξεων με τους εγχώριους ομίλους.

Σε αυτό το πλαίσιο, πίσω από την «κουρτίνα» του «αφελληνισμού» που όλο και πιο συχνά σηκώνεται τελευταία από τμήματα του κεφαλαίου, υπάρχει το επίδικο ζήτημα των εκτεταμένων επιχειρηματικών αναδιαρθρώσεων, των συγχωνεύσεων και των εξαγορών που δρομολογούνται στο πλαίσιο των αναγκαίων βημάτων, στην προοπτική της καπιταλιστικής ανάκαμψης σε επιλεγμένους κλάδους της οικονομίας και της παραγωγής, στη γραμμή του «ανταγωνιστικού πλεονεκτήματος».

Ας σημειωθεί πως οι τράπεζες και νέοι «επενδυτές» - funds, που θα εξαγοράσουν «κόκκινα» δάνεια, μπορούν να συμμετάσχουν και στα μετοχικά κεφάλαια «προβληματικών» επιχειρήσεων που κρίνονται «βιώσιμες». Και, βέβαια, θα έχουν αποφασιστικό λόγο στη διαμόρφωση των επιχειρηματικών πλάνων, στον αριθμό των εργαζομένων και σε οτιδήποτε σχετίζεται με τις ανάγκες των επιχειρηματικών αναδιαρθρώσεων.

Σχέδια αναδιάρθρωσης των ελληνικών τραπεζών

Παράλληλα, στο πλαίσιο της τελευταίας ανακεφαλαιοποίησης το 2015, προχωρούν τα σχέδια αναδιάρθρωσης σε συμφωνία με τη Γενική Διεύθυνση Ανταγωνισμού της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Τα σχέδια αυτά είναι νομικές δεσμεύσεις των τραπεζών έναντι της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και έχουν χρονικό ορίζοντα εφαρμογής, μέχρι το τέλος του 2018, ενώ «μια από τις βασικές δεσμεύσεις τους αποτελεί ο σταδιακός περιορισμός του μεγέθους του χαρτοφυλακίου στοιχείων ενεργητικού των διεθνών δραστηριοτήτων τους σε χώρες όπου δεν θεωρούνται βασικές/κύριες αγορές παρουσίας», σύμφωνα με την ίδια έκθεση.

Αξίζει, πάντως, να καταγραφεί πως σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση της Ελληνικής Ενωσης Τραπεζών, οι ελληνικές τράπεζες, από το 2012 έχουν δρομολογήσει και σε πολλές περιπτώσεις πραγματοποιήσει την αποχώρησή τους από χώρες όπως η Τουρκία, η Πολωνία, η Ουκρανία, η Βουλγαρία, η Σερβία, η ΠΓΔΜ και η Αίγυπτος, ενώ διατηρούν ακόμη τις δραστηριότητές τους σε Κύπρο, Ρουμανία και Αλβανία.

Ξεκινούν οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί

Ταυτόχρονα, αξιοποιώντας και τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς για τα «κόκκινα» στεγαστικά δάνεια που νομοθέτησε πρόσφατα η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ με τον εφαρμοστικό νόμο - 4ο μνημόνιο, οι εγχώριες τράπεζες είτε άμεσα είτε μέσω εταιρειών διαχείρισης έρχονται να σφίξουν τη θηλιά των εκβιασμών απέναντι σε οικονομικά ανήμπορα νοικοκυριά, προκειμένου να «κόψουν το λαιμό τους» εξαναγκάζοντάς τα να πληρώσουν τις τράπεζες σε βάρος ακόμη και στοιχειωδών αναγκών τους. Είναι απόλυτα βέβαιο ότι τα φαινόμενα αυτά θα πληθύνουν και θα ενταθούν στο επόμενο διάστημα στο πλαίσιο της στοχοθεσίας των τραπεζών, ιδιαίτερα στο πλαίσιο της «δευτερογενούς αγοράς» τραπεζικών δανείων.

Να σημειωθεί ότι από την 1η Γενάρη 2018, οι τράπεζες θα έχουν τη δυνατότητα να μεταβιβάζουν σε άλλους «επενδυτές» και τα στεγαστικά δάνεια για την πρώτη κατοικία των νοικοκυριών, με αντικειμενική αξία χαμηλότερη από τα 140.000 ευρώ, στο πλαίσιο βέβαια της απομείωσης των «προβληματικών» δανείων που διατηρούν σήμερα στους ισολογισμούς τους.

Να σημειωθεί επίσης ότι με προηγούμενο νόμο της σημερινής κυβέρνησης, ως πρώτη τιμή εκκίνησης των πλειστηριασμών (είτε ηλεκτρονικά, είτε στις αίθουσες των δικαστηρίων) προβλέπεται η εμπορική αξία των ακινήτων και όχι η κατά πολύ μεγαλύτερη αντικειμενική τιμή, προκειμένου, βέβαια, να διευκολυνθεί η επιτυχής έκβαση των πλειστηριασμών.


Α. Σ.

ΕΓΧΩΡΙΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ
Απολαμβάνει προκλητικές φοροαπαλλαγές... ζητάει και παίρνει κι άλλες!

Νέες φοροελαφρύνσεις προς το κεφάλαιο προανήγγειλε ο πρωθυπουργός κατά την πρόσφατη ομιλία του στη ΓΣ του ΣΕΒ

Eurokinissi

Νέες φοροελαφρύνσεις προς το κεφάλαιο προανήγγειλε ο πρωθυπουργός κατά την πρόσφατη ομιλία του στη ΓΣ του ΣΕΒ
Αν κανείς παρακολουθήσει την «εποικοδομητική» συζήτηση όλου του τελευταίου διαστήματος ανάμεσα σε κυβέρνηση - αστικά κόμματα της αντιπολίτευσης και εγχώριο κεφάλαιο για το ποια είναι τα απαραίτητα μέτρα που θα θωρακίσουν την καπιταλιστική κερδοφορία, διαμορφώνοντας το «κατάλληλο περιβάλλον» για την ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας αλλά και την απαραίτητη γι' αυτό προσέλκυση άμεσων ξένων επενδύσεων, πλάι σε όλα τα μέτρα των προηγούμενων χρόνων που τσάκισαν την τιμή της εργατικής δύναμης και έβαλαν τις βάσεις για την ένταση της εκμετάλλευσης στο νέο γύρο καπιταλιστικής κερδοφορίας, θα βρει ως μόνιμη επωδό την ανάγκη να μειωθούν κι άλλο οι φορολογικοί συντελεστές για τους επιχειρηματικούς ομίλους, ή όπως πιο «πονηρά» λένε ορισμένοι άλλοι, την ανάγκη να διαμορφωθεί ένα «τουλάχιστον σταθερό φορολογικό καθεστώς». Είναι μάλιστα τέτοια η επιμονή και οι συνεχείς εκκλήσεις του εγχώριου κεφαλαίου που αν κάποιος εξωτερικός παρατηρητής δεν γνώριζε, θα έλεγε πως στην Ελλάδα το κεφάλαιο... φορολεηλατείται! Η πραγματικότητα βέβαια είναι τελείως διαφορετική.

Η επιθυμία τους... διαταγή

Συστηματικά, εξάλλου, όλες οι κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων επιδίωξαν την «ελάφρυνση» των φορολογικών βαρών των επιχειρήσεων, τη μείωση ή κατάργηση τελών κάθε είδους, τη συγκράτηση του ενεργειακού κόστους, παρά τα «στενά δημοσιονομικά περιθώρια».

Σοβαρές προσπάθειες προς αυτήν την κατεύθυνση καταβάλλει φυσικά και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, που όχι μόνο διατήρησε στο ακέραιο προϋπάρχοντα προνόμια που διέθετε το κεφάλαιο, με «πρώτους και καλύτερους» τους εφοπλιστές, αλλά έχει προχωρήσει σε καινούριες γενναίες παροχές προς τους ομίλους, ενώ σχεδιάζει την ικανοποίηση και των υπόλοιπων αιτημάτων των καπιταλιστών.

Χαρακτηριστικά είναι τα όσα σημείωσε ο Αλ. Τσίπρας στην πρόσφατη Γενική Συνέλευση του ΣΕΒ, όπου ανακοίνωσε καταρχήν την επικείμενη μείωση του φορολογικού συντελεστή για τις επιχειρήσεις στο 26% από το 29% που είναι σήμερα, ενώ επιπλέον υποσχέθηκε ακόμη 5 δισ. μέσω διαφόρων τύπων παροχών μέχρι το 2021, τα οποία θα χρησιμοποιηθούν για «αναπτυξιακούς σκοπούς, όπως η περαιτέρω μείωση των φορολογικών βαρών».

Υπενθύμισε επίσης τη «διευκόλυνση» που παρέχεται στο πλαίσιο του «εξωδικαστικού συμβιβασμού», όπου ανάμεσα στα «κίνητρα» που παρέχονται για τις διευθετήσεις χρεών περιλαμβάνεται και η κατάργηση φορολογικών επιβαρύνσεων από τη διαδικασία αναδιάρθρωσης των επιχειρήσεων.

Δεν παρέλειψε φυσικά να αναφερθεί στις αλλαγές που έγιναν κατά τα χρόνια διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ για τη μείωση του ενεργειακού κόστους, καθώς καταργήθηκε ο ειδικός φόρος κατανάλωσης στο φυσικό αέριο για την ηλεκτροπαραγωγή και μειώθηκε για τη χρήση του ως καύσιμο στη βιομηχανική παραγωγή.

Ολα αυτά, φυσικά, πλάι στην πρόσφατη ικανοποίηση ενός πάγιου αιτήματος του εγχώριου κεφαλαίου, αυτού της «διεύρυνσης της φορολογικής βάσης», που σηματοδότησε το νέο τσεκούρι στο αφορολόγητο μισθωτών και συνταξιούχων...

Παρ' όλα αυτά, φαίνεται πως οι ανάγκες των μεγάλων επιχειρήσεων για ανάκαμψη κερδών αλλά και «ενίσχυση» της ανταγωνιστικότητάς τους δεν ικανοποιούνται από τα παραπάνω, όπως είπε ανοιχτά άλλωστε ο πρόεδρος του ΣΕΒ Θ. Φέσσας στην ίδια εκδήλωση, κατηγορώντας την κυβέρνηση για «λάθος μείγμα πολιτικής», αφού όπως είπε συνεχίζει τις αυξήσεις φόρων και εισφορών δίχως να προχωρά στις σωστές «μεταρρυθμίσεις», που «απελευθερώνουν» αγορές προϊόντων και υπηρεσιών και επιτρέπουν τη μείωση της άμεσης και έμμεσης φορολογίας.

Γεμάτος φοροαπαλλαγές για το κεφάλαιο ο νέος αναπτυξιακός νόμος

Αλλη μια χαρακτηριστική δράση της σημερινής κυβέρνησης για την επίτευξη «φιλικού επενδυτικού περιβάλλοντος» αποτελεί η ψήφιση του νέου αναπτυξιακού νόμου 4339/2016 περί «καθεστώτων ενισχύσεων ιδιωτικών επενδύσεων», ο οποίος επικαιροποιεί προβλέψεις του προηγούμενου επενδυτικού νόμου 3908/2011, ενώ θέτει και ορισμένα νέα στοιχεία για τα ειδικά καθεστώτα ενισχύσεων των επιχειρήσεων.

Ειδικά για τις φορολογικές απαλλαγές, προβλέπεται ευθύς εξαρχής εξαίρεση «από την καταβολή φόρου εισοδήματος επί των πραγματοποιούμενων προ φόρου κερδών (...) από το σύνολο των δραστηριοτήτων της επιχείρησης» (άρθρο 10, παρ. α'). Επίσης θεσπίζεται η πάγια αξίωση του μεγάλου κεφαλαίου που δραστηριοποιείται στη χώρα μας για «σταθερό φορολογικό σύστημα», καθώς προβλέπει «σταθεροποίηση συντελεστή φορολογίας εισοδήματος» για μακρό χρονικό διάστημα από την έναρξη της επένδυσης και μετά (άρθρο 10, παρ. γ'). Το ποσό της φορολογικής απαλλαγής υπολογίζεται βάσει της αξίας των ενισχυόμενων δαπανών, όπως για παράδειγμα η προμήθεια καινούριου μηχανολογικού εξοπλισμού. Η έναρξη χρήσης της φορολογικής απαλλαγής θεμελιώνεται με την υλοποίηση του 50% του κόστους του επενδυτικού σχεδίου, ενώ ο ενισχυόμενος επιχειρηματικός φορέας μπορεί να αξιοποιήσει την απαλλαγή καταβολής φόρου για χρονικό διάστημα έως και δεκαπέντε ετών.

Πιο συγκεκριμένα, σε ό,τι αφορά τις αποκαλούμενες από τον εν λόγω νόμο «Επενδύσεις Μείζονος Μεγέθους», δηλαδή επενδύσεις που υπερβαίνουν τα 20 εκατ. ευρώ και το επενδυτικό τους σχέδιο δημιουργεί 2 θέσεις εργασίας ανά εκατομμύριο ευρώ, στο άρθρο 67 ορίζονται ως σταθερή χρονική διάρκεια της φοροαπαλλαγής τα 12 συναπτά έτη και μέχρι την εξάντληση του ποσού των 10 εκατ. ευρώ. Το σημαντικό μέγεθος των παροχών αυτών προκύπτει και από τα επίσημα στοιχεία του υπουργείου Οικονομίας, σύμφωνα με τα οποία μέχρι τις αρχές του έτους είχαν υπαχθεί στον νέο αναπτυξιακό νόμο, σε μόλις έξι μήνες έναρξης ισχύος, 821 επενδυτικά σχέδια συνολικού ύψους 2,2 δισ. ευρώ, όταν στον προηγούμενο επενδυτικό νόμο 3908/11, στα τέσσερα χρόνια ισχύος του, είχαν υπαχθεί μόλις 1.270 σχέδια. Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι το μεγαλύτερο μέρος των επενδυτικών σχεδίων (41,3%) αιτούνται φορολογικής απαλλαγής, ενώ τα υπόλοιπα αιτούνται επιχορήγησης, leasing ή ενίσχυσης μισθολογικού κόστους.

Τέλος να σημειώσουμε ότι τα κονδύλια των ενισχύσεων φτάνουν τα 4,8 δισ. ευρώ σε βάθος τετραετίας, ενώ προϋπόθεση ένταξης κάποιου επενδυτικού σχεδίου στον νέο επενδυτικό νόμο είναι το 25% του κόστους της επένδυσης να μην προέρχεται από κάποιου είδους κρατική ενίσχυση. Πλαφόν στα καθεστώτα ενίσχυσης ορίζονται τα 5 εκατ. ευρώ για επενδυτικό σχέδιο, έως 10 εκατ. ευρώ ανά επιχείρηση και έως 15 εκατ. ευρώ για τους ομίλους.

Ερχονται απ' τα παλιά οι παροχές στους εφοπλιστές...

Δεν θα πρέπει φυσικά να ξεχνά κανείς την ειδική φορολογική ασυλία που παρέχεται στο εφοπλιστικό κεφάλαιο, ήδη από τον νόμο 27/1975, οι βασικές διατάξεις του οποίου παραμένουν μέχρι και σήμερα σε ισχύ και εννοείται πως καμία κυβέρνηση αυτές τις τέσσερις δεκαετίες δεν έχει ούτε καν σκεφτεί να τις αλλάξει. Πρόκειται για μια μακρά λίστα φοροαπαλλαγών, οι οποίες περιλαμβάνουν την απαλλαγή από οποιονδήποτε φόρο εισοδήματος των κερδών που προέρχονται από την εκμετάλλευση πλοίων, μέχρι απαλλαγές από τη χρέωση και καταβολή ΦΠΑ των παραδόσεων και εισαγωγών πλοίων, ακόμη και ο εφοδιασμός τους.

Γενικότερα, οι φοροαπαλλαγές που δικαιούνται οι εφοπλιστές είναι δεκάδες, ενώ σταχυολογώντας κάποιος ορισμένες από αυτές, θα μπορούσε να ξεχωρίσει: Την απαλλαγή από κάθε φορολογία της υπεραξίας που μπορεί να προκύψει από την πώληση κάποιου πλοίου, είτε από την είσπραξη ασφαλιστικής αποζημίωσης. Την απαλλαγή από το φόρο εισοδήματος των καθαρών κερδών ή μετοχικών μερισμάτων προς κάθε ντόπια ή ξένη εταιρεία που έχει και άλλου είδους επιχειρηματικές δράσεις, πέραν των ναυτιλιακών. Την απαλλαγή από κάθε φόρο, τέλος, εισφορά ή κράτηση στο εισόδημα που δημιουργείται από την εκμετάλλευση πλοίου στο εξωτερικό, την οποία απολαμβάνουν οι μέτοχοι ή οι εταίροι των εταιρειών. Ο κατάλογος πραγματικά δεν έχει τελειωμό.

Ειδικό φορολογικό καθεστώς και για την προσέλκυση «επενδυτών»

Εξάλλου, το ειδικό φορολογικό καθεστώς είναι ένα από τα «βασικά χαρτιά» τόσο για την προσέλκυση άμεσων ξένων επενδύσεων, όσο και για τον «στρατηγικής σημασίας» στόχο για το κεφάλαιο της Ελλάδας - κόμβου Ενέργειας και εμπορευμάτων.

Χαρακτηριστικό είναι πως για τη διευκόλυνση των διαμετακομιστικών εμπορευματικών δραστηριοτήτων της «Cosco» έχει επιβληθεί ειδικό φορολογικό πλαίσιο μέσα στον ΟΛΠ, όπου μεγάλες πολυεθνικές επιχειρήσεις χρησιμοποιούν τις εγκαταστάσεις του κινεζικού μονοπωλίου για την αποθήκευση, μεταφόρτωση και διανομή των προϊόντων τους σε άλλες αγορές. Εντός της λεγόμενης «Ελεύθερης Ζώνης» στις εγκαταστάσεις της «Cosco» ισχύει ειδικό καθεστώς αναβολής της πληρωμής ΦΠΑ, για τα εισαγόμενα εμπορεύματα, ο οποίος καταβάλλεται, υποτίθεται, από τον τελικό αγοραστή των εμπορευμάτων στη χώρα όπου θα καταλήξουν τα εμπορεύματα. Εκτός όμως από το σύστημα «αναβολής» της πληρωμής, υπάρχει και η πλήρης εξαίρεση καταβολής του ΦΠΑ αν τα εμπορεύματα έχουν προορισμό χώρες όπου δεν ισχύει ο συγκεκριμένος φόρος.

Είναι αυτό το ειδικό φορολογικό καθεστώς, και ο επερχόμενος εμπλουτισμός του τα επόμενα χρόνια από παράλληλα μέτρα «ενίσχυσης της επιχειρηματικότητας», που κάνουν το εγχώριο κεφάλαιο να επισημαίνει ότι το λιμάνι του Πειραιά έχει τις δυνατότητες να γίνει «πρώτη δύναμη» στο ναυτιλιακό κλάδο, ιδίως αν ενισχυθούν κι άλλο τα κίνητρα προσέλκυσης ναυτιλιακών γραφείων, με το «κατάλληλο» φορολογικό και θεσμικό πλαίσιο.

Το ειδικό καθεστώς που απολαμβάνει η «Cosco» εντός του ΟΛΠ αποτελεί «οδηγό» και για τη λειτουργία των νέων σύγχρονων εμπορευματικών κέντρων που ετοιμάζονται, με πρώτο αυτό του Θριασίου, ενώ βασική επιδίωξη του μεγάλου κεφαλαίου είναι η ίδρυση στη χώρα μας «Ειδικών Οικονομικών Ζωνών», εντός των οποίων θα υπάρχει συνολική άρση της ισχύουσας νομοθεσίας, πέραν των φορολογικών κανόνων...


Φ.

ΕΕ - ΚΙΝΑ
«Κοινά συμφέροντα» καπιταλιστών που διευρύνουν τον ανταγωνισμό

«Ενότητα» και «ευκαιρίες» στην «κλιματική αλλαγή», παραμένουν οι ανταγωνισμοί για τους όρους των εμπορικών σχέσεων, όπως φάνηκε στη 19η Σύνοδο Κορυφής στις Βρυξέλλες

Από την κοινή συνέντευξη Τύπου μετά τη Σύνοδο Κορυφής

Copyright 2017 The Associated

Από την κοινή συνέντευξη Τύπου μετά τη Σύνοδο Κορυφής
«Η ΕΕ και η Κίνα είναι δύο από τις μεγαλύτερες εμπορικές δυνάμεις στον κόσμο. Η Κίνα είναι σήμερα ο δεύτερος μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος της ΕΕ πίσω από τις ΗΠΑ και η ΕΕ είναι ο μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος της Κίνας. Η Κίνα είναι η μεγαλύτερη πηγή εισαγωγών της ΕΕ και η δεύτερη μεγαλύτερη εξαγωγική της αγορά. Η Κίνα και η Ευρώπη εμπορεύονται προϊόντα και υπηρεσίες που η αξία τους κατά μέσο όρο ξεπερνά το 1 δισ. ευρώ την ημέρα».

Αυτή η επισήμανση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής αποτυπώνει την ουσία της 19ης Συνόδου Κορυφής ΕΕ - Κίνας (1 - 2 Ιούνη στις Βρυξέλλες), αλλά και συνολικότερα την ενίσχυση των οικονομικών σχέσεων των δύο πλευρών, όπως και της Γερμανίας με την Κίνα, ιδιαίτερα ενώ κλιμακώνεται η ενδοϊμπεριαλιστική κόντρα με τις ΗΠΑ (για το «ελεύθερο εμπόριο», το κλίμα κ.λπ.), όπως αυτή εκφράστηκε και πριν από λίγες μέρες στη Σύνοδο Κορυφής του G7 στην Ιταλία, αλλά και ενόψει Brexit.

Μια μέρα πριν από τη Σύνοδο Κορυφής στις Βρυξέλλες ο Κινέζος πρωθυπουργός, Λι Κετσιάνγκ, είχε συναντηθεί με την Γερμανίδα καγκελάριο, Αγκελα Μέρκελ στο Βερολίνο και καθόλου τυχαία η Μέρκελ υπογράμμιζε: «Η Κίνα έχει γίνει πιο σημαντικός και στρατηγικός εταίρος». «Ζούμε σε καιρούς παγκόσμιας αβεβαιότηταςκαι έχουμε την ευθύνη να διευρύνουμε την εταιρική σχέση μας σε όλους τους τομείς καινα προωθήσουμε μια παγκόσμια τάξη βασισμένη στο νόμο».

Επίσης, όχι τυχαία ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Ντόναλντ Τουσκ, χαρακτήρισε την 19η Σύνοδο Κορυφής ΕΕ - Κίνας σαν την «πιο καρποφόρα και ελπιδοφόρα» μεταξύ των δύο πλευρών, παρά τις διαφωνίες. «Για μένα το πιο σημαντικό αποτέλεσμα είναι αυτό που δήλωσε ο πρωθυπουργός Λι ότι πρέπει να βρούμε αυτά που μας ενώνουν και όχι τις διαφορές μας», πρόσθεσε μετά τις πολύωρες συζητήσεις για το διεθνές εμπόριο και τις διαφορές ΕΕ - Κίνας.

Τεράστια συμφέροντα πίσω από το «κλίμα»

Μια μέρα μετά την ανακοίνωση του Προέδρου των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, για απόσυρση από τη Συμφωνία του Παρισιού για το Κλίμα, Κίνα και ΕΕ αποφάσισαν «να εντείνουν τη συνεργασία τους στο θέμα της κλιματικής αλλαγής με ή χωρίς τις ΗΠΑ». Το κοινό ανακοινωθέν μεταξύ Κίνας και των 28 κρατών - μελών της ΕΕ τις δεσμεύει να μειώσουν τα ορυκτά καύσιμα, αναπτύσσοντας περισσότερη «πράσινη τεχνολογία». Πίσω από τις δεσμεύσεις για «καταπολέμηση της υπερθέρμανσης του πλανήτη» - εκτός από την ανάγκη για βιωσιμότητα και αειφορία - κρύβονται μεγάλα συμφέροντα, νέες επενδύσεις για τους μονοπωλιακούς ομίλους που δραστηριοποιούνται σε τομείς όπως η αυτοκινητοβιομηχανία (ηλεκτροκίνηση), οι Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, το φυσικό αέριο, η διαχείριση των απορριμμάτων κ.ά.

Ενδεικτικά, οι συμφωνίες που υπέγραψαν η Μέρκελ και ο Λι Κετσιάνγκ στο Βερολίνο περιλαμβάνουν συνεργασία σε τομείς όπως οι μεταφορές, η ηλεκτροκίνηση, τεχνικές ανακύκλωσης, η τεχνητή νοημοσύνη κ.ά. με τη συμμετοχή μεγάλων ομίλων όπως η «Airbus», η «Daimler», η «Volkswagen» και η «Bosch». Ιδιαίτερα ενδιαφέρει ο τομέας της ηλεκτροκίνησης και η καγκελάριος ζήτησε «ευνοϊκές συνθήκες για τους Γερμανούς κατασκευαστές στην Κίνα».

«Η Ευρώπη είναι έτοιμη να αναλάβει την ηγεσία του κινήματος... Υπάρχουν ισχυρές προσδοκίες στον κόσμο, στην Αφρική, στην Ασία, στην Κίνα, να αναλάβει η Ευρώπη τα ηνία... δεν θα είναι και το τέλος της ανθρωπότητας εάν αποσυρθούν οι ΗΠΑ», δήλωσε ο αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, αρμόδιος για την Ενέργεια, Μάρος Σέφκοβιτς, για να προσθέσει με νόημα ότι «η χρησιμοποίηση καθαρότερων τεχνολογιών, η αύξηση της παραγωγής Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας έχει νόημα από οικονομικής απόψεως».

Ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, δήλωσε σχετικά με την αποχώρηση των ΗΠΑ, ότι «δεν θα υπάρξει οπισθοδρόμηση στην ενεργειακή μετάβαση και στη Συμφωνία του Παρισιού». «Η κοινή ηγεσία μας βεβαιώνει τους επιχειρηματικούς κύκλους, τους επενδυτές και τους ερευνητές - τόσο στην Ευρώπη, όσο και στην Κίνα και σε όλο τον κόσμο - ότι οφείλουν να οικοδομήσουν μια παγκόσμια οικονομία χαμηλής παραγωγής άνθρακα», υπογράμμισε.

Ο τομέας «της εξοικονόμησης Ενέργειας και της προστασίας του περιβάλλοντος» θα γίνει «το νέο σημείο αναφοράς στη συνολική στρατηγική εταιρική σχέση Κίνας - ΕΕ», είπε ο Λι Κετσιάνγκ.

Επενδύσεις και διαφωνίες

Στο πλαίσιο της «Στρατηγικής Ατζέντας Συνεργασίας Κίνας - ΕΕ 2020», οι δύο πλευρές βρίσκονται σε διαπραγματεύσεις από το 2013 για την επίτευξη μιας «Επενδυτικής Συμφωνίας» που θα βελτιώσει το επενδυτικό περιβάλλον για τους επιχειρηματικούς ομίλους των δύο πλευρών. Αποφασίστηκε να επιταχυνθούν αυτές οι διαπραγματεύσεις παρά τα αγκάθια που υπάρχουν. Οι δύο πλευρές συμφώνησαν να ενισχύσουν τις συνέργειες μεταξύ της πρωτοβουλίας «Μία ζώνη, ένας δρόμος» και του επενδυτικού σχεδίου για την Ευρώπη, και δεσμεύτηκαν να προωθήσουν σχετική συνεργασία στο πλαίσιο των πολυμερών αναπτυξιακών θεσμών, όπως η Ασιατική Τράπεζα Επενδύσεων Υποδομών, η Ευρωπαϊκή Επενδυτική Τράπεζα και η Ευρωπαϊκή Τράπεζα για την Ανασυγκρότηση και την Ανάπτυξη. Ταυτόχρονα, στο περιθώριο της Συνόδου έγινε η 12η Επιχειρηματική Διάσκεψη Κίνας - ΕΕ.

Ο Κινέζος πρωθυπουργός μιλώντας στην Επιχειρηματική Διάσκεψη τόνισε τη «μεγάλη προοπτική» που «υπόσχεται στο μέλλον η οικονομική και εμπορική συνεργασία μεταξύ Κίνας και Ευρώπης»: «Με μεσαίο προς υψηλό ρυθμό ανάπτυξης περίπου 6,5%, η κινεζική οικονομία έχει εισέλθει σε ένα κρίσιμο στάδιο κατανάλωσης και βιομηχανικής αναβάθμισης που οδηγεί σε αυξανόμενες απαιτήσεις για υψηλής ποιότητας καταναλωτικά αγαθά, προηγμένη τεχνολογία και εξοπλισμό, ποιοτικές υπηρεσίες από την Ευρώπη». Και συνέχισε: «Οι επενδύσεις της ΕΕ στην Κίνα αντιπροσωπεύουν μόνο το 4% των συνολικών επενδύσεων της ΕΕ στο εξωτερικό και οι κινεζικές επενδύσεις στην ΕΕ καλύπτουν μόνο το 2% όλων των άμεσων ξένων επενδύσεων που εισρέουν στην ΕΕ».

Στο μεταξύ, διαφάνηκαν οι διαφορές των δύο πλευρών στο θέμα του παγκόσμιου εμπορίου, όπως το εμπορικό έλλειμμα της ΕΕ με την Κίνα που ήταν στα 174,5 δισ. ευρώ το 2016 (εμπόριο προϊόντων). Ο Κινέζος πρωθυπουργός επεσήμανε ότι «στο σύστημα του ελεύθερου εμπορίου μια απόλυτη ισορροπία είναι αδύνατη. Ενώ η Κίνα έχει εμπορικό πλεόνασμα με την ΕΕ, παρουσιάζει έλλειμμα με την Ιαπωνία, τη Νότια Κορέα, την Αυστραλία. Ενώ έχει πλεόνασμα με το Βέλγιο, την Ολλανδία και την Ιταλία, έχει έλλειμμα με τη Γερμανία, την Ελβετία, την Αυστρία και την Ιρλανδία. Παρά το πλεόνασμα στο εμπόριο προϊόντων, η Κίνα έχει έλλειμμα 240 δισ. δολάρια στο εμπόριο υπηρεσιών, τα 40 δισ. με την ΕΕ».

Επιπλέον, ο Γιούνκερ αναφέρθηκε στην «ανησυχητική πλεονάζουσα παραγωγική δυναμικότητα» σε συγκεκριμένους τομείς, ιδιαίτερα στον κινεζικό χάλυβα, και παρότρυνε το Πεκίνο να επιτρέψει σε ευρωπαϊκές εταιρείες να έχουν πρόσβαση σε συμβάσεις για επενδύσεις στο πλαίσιο της κινεζικής πρωτοβουλίας «Μία ζώνη, ένας δρόμος».

Σχετικά με την πλεονάζουσα παραγωγική δυνατότητα στον τομέα του χάλυβα, που θίγει τα ευρωπαϊκά μονοπώλια, ο Λι Κετσιάνγκ τόνισε πως αυτό είναι «ένα κυκλικό φαινόμενο στην οικονομία της αγοράς» και πως «εδώ και δέκα χρόνια έχουμε εισάγει μέτρα ελέγχου στις εξαγωγές χάλυβα», όπως επιβολή τελών εξαγωγής. «Το 86% του παραγόμενου χάλυβα είναι για εσωτερική κατανάλωση, οι εξαγωγές χάλυβα στην ΕΕ πέρυσι ανήλθαν σε μόλις 6,5 εκατ. τόνους και επίσης η Κίνα εισήγαγε 1,2 τόνους από την ΕΕ», επιχειρηματολόγησε ο Κινέζος πρωθυπουργός.

Ο Ζ. Κλ. Γιούνκερ αναφέρθηκε ακόμη στην εμπορική διαμάχη Κίνας - ΕΕ για τους δασμούς στο πλαίσιο του άρθρου 15 του πρωτοκόλλου για την προσχώρηση της Κίνας στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου (ΠΟΕ), αλλά και στη διαφορετική αντιμετώπιση των ευρωπαϊκών εταιρειών στην Κίνα. Για το τελευταίο, ο Λι Κετσιάνγκ σημείωσε ότι οι ξένες και οι κινεζικές επιχειρήσεις έχουν ισότιμη μεταχείριση, ενώ δεν έκρυψε ότι οι οικονομικές σχέσεις των δύο πλευρών χαρακτηρίζονται τόσο από συνεργασία, όσο και από ανταγωνισμό. Ανταγωνισμό, που «πληρώνουν» οι λαοί με περικοπές δικαιωμάτων και παροχών ή και με άθλιες συνθήκες εργασίας, ενώ σε φάση μεγάλης όξυνσης οδηγεί ακόμη και σε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις με θύμα πάλι τους λαούς...


Ε. Μ.

ΔΙΕΘΝΕΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ ΑΓ. ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗΣ
Βήμα προβολής των διεκδικήσεων και συμμαχιών της ρωσικής αστικής τάξης

Από τη συνάντηση επιχειρηματιών Ρωσίας και ΗΠΑ στο Φόρουμ, με τη συμμετοχή του Πούτιν (στο κέντρο)

Copyright 2017 TASS, all right

Από τη συνάντηση επιχειρηματιών Ρωσίας και ΗΠΑ στο Φόρουμ, με τη συμμετοχή του Πούτιν (στο κέντρο)
Το Διεθνές Οικονομικό Φόρουμ της Αγ. Πετρούπολης (SPIEF) στις 1 - 3 Ιούνη αποτέλεσε βήμα προβολής των διεκδικήσεων της ρωσικής αστικής τάξης. Η διοργάνωση αυτή, που ήδη μετράει 21 χρόνια, και χαρακτηρίζεται ως το «ρωσικό Νταβός» - σε αναλογία με το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, που γίνεται κάθε χρόνο στην ομώνυμη πόλη στην Ελβετία - συγκέντρωσε 14.000 συνέδρους, εκπροσώπους επιχειρήσεων, πολιτικούς (πρωθυπουργούς, υπουργούς, αξιωματούχους) από περισσότερες από 143 χώρες, ανάμεσά τους και διευθυντές 700 ρωσικών και 400 ξένων εταιρειών. Επίσης η διοργανώτρια αρχή και το ρωσικό υπουργείο Οικονομικής Ανάπτυξης υπέγραψαν με το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ μνημόνιο συνεργασίας, που περιλαμβάνει και τη λειτουργία του λεγόμενου «Ρωσικού σπιτιού» στο επερχόμενο Φόρουμ του 2018 στο Νταβός.

Χαρακτηριστικό είναι ακόμα ότι η ρωσική κυβέρνηση έχει ανακηρύξει το 2018 σε έτος «Made in Russia» (παράγεται στην Ρωσία), σε μια προσπάθεια να προσελκύσει ξένες άμεσες επενδύσεις.

Στη διοργάνωση επιβεβαιώθηκαν οι συμμαχίες που οικοδομεί η ρωσική αστική τάξη μέσα από ειδικές συναντήσεις εκπροσώπων των BRICS (η ένωση Βραζιλίας, Ρωσίας, Ινδίας, Κίνας και Νότιας Αφρικής), της Οργάνωσης Συνεργασίας της Σαγκάης αλλά και συναντήσεις με επιχειρηματίες των ΗΠΑ και άλλων χωρών, ειδικά της Λατινικής Αμερικής, της Καραϊβικής, της Αφρικής. Το κινεζικό σχέδιο των δρόμων του μεταξιού, «Μία ζώνη, ένας δρόμος», ενδιαφέρει και τα ρωσικά και ινδικά μονοπώλια, όπως και άλλων χωρών της περιοχής.

Ο Ρώσος Πρόεδρος Βλ. Πούτιν είχε και διμερείς συναντήσεις με τον Ινδό πρωθυπουργό Ναρέντα Μόντι, με τον υπουργό Εξωτερικών της Σερβίας Ιβιτσα Ντάτσιτς, με τον πρόεδρο της σερβικής κοινότητας της Βοσνίας - Ερζεγοβίνης Μίλοραντ Ντόντικ, τον Αυστριακό Ομοσπονδιακό καγκελάριο Κρίστιαν Κερν, τον Πρόεδρο της Μολδαβίας Ιγκόρ Ντόντον, τον πρωθυπουργό του Ιρακινού Κουρδιστάν Νεχριβάν Μπαρζανί, και τον γγ του ΟΗΕ, Αντόνιο Γκουτέρες.

Ανησυχία για την αδύναμη καπιταλιστική ανάκαμψη

Ενα από τα κύρια ζητήματα που απασχόλησαν τους συμμετέχοντες στο Φόρουμ ήταν ακριβώς η βελτίωση του επενδυτικού κλίματος και της ανάπτυξης των διμερών εμπορικών σχέσεων, δηλαδή της μεγαλύτερης συνεργασίας μεταξύ μονοπωλιακών ομίλων.

Αλλωστε, στο Φόρουμ κλείστηκαν σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση 475 συμφωνίες επενδύσεων, μνημονίων συνεργασίας και προθέσεων για συνεργασίες αξίας 1,8 τρισ. ρουβλιών (ή 40,9 δισ. δολαρίων). Από τις συμφωνίες ξεχωρίζουν αυτή της γερμανικής χημικής βιομηχανίας «Linde» με τη ρωσική ΤAIF για τη δημιουργία ενός νέου συγκροτήματος εργοστασίων, επίσης της «Rosatom» με την Πυρηνική Κρατική Υπηρεσία της Ινδίας και συνεργασίες στις υποδομές ανάμεσα στη Ρωσία, την Κίνα, την Ινδία. Ινδία και Σερβία ήταν οι δύο προσκεκλημένες χώρες που είχαν δικά τους περίπτερα στο Φόρουμ.

Οπως ήταν φυσικό, τους ηγέτες και τα στελέχη των επιχειρηματικών ομίλων απασχόλησαν οι δυσκολίες στην καπιταλιστική ανάκαμψη, όπως επιβεβαιώνουν και τα στοιχεία διεθνών οργανισμών του κεφαλαίου, όπως ο ΟΟΣΑ, που προβλέπει σε παγκόσμιο επίπεδο ρυθμούς μέτριας ανάκαμψης, στο 3,5% για το 2017 και στο 3,6% για το 2018, με εκτιμήσεις ότι μπορεί να υπάρξει και νέα πτώση ή στασιμότητα το επόμενο διάστημα. Για την Ευρωζώνη, πιο ειδικά, επισημαίνεται επίσης η ανάγκη για νέες επενδύσεις και προχώρημα των λεγόμενων διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, βλ. νέα αντεργατικά μέτρα, «απελευθέρωση αγορών» για ξεκλήρισμα μικρών παραγωγών, διευκόλυνση ροής χρήματος σε μεγάλες επιχειρήσεις, ξεπέρασμα των «κόκκινων» επιχειρηματικών δανείων.

Αυτά τα ζητήματα, άλλωστε, ξεχώρισαν και στα 127 τραπέζια συζήτησης, με έμφαση στη λεγόμενη «τέταρτη βιομηχανική επανάσταση», που περιλαμβάνει την ψηφιοποίηση της παραγωγής, τη χρήση ρομπότ, κάτι που στον καπιταλισμό συνεπάγεται και καταστροφή εργατικής δύναμης, δηλαδή περισσότερους ανέργους. Στις συζητήσεις υπήρξε υποτίθεται ανησυχία για την τύχη των ανέργων, για την αξιοπρεπή διαβίωση των εργαζομένων, την προστασία από φυσικά φαινόμενα, ζητήματα όμως που δεν μπορούν να ειδωθούν ξεκομμένα από το γεγονός ότι η άναρχη καπιταλιστική ανάπτυξη, το κυνήγι του κέρδους ως κίνητρο της παραγωγής, επιδεινώνουν τη ζωή των λαϊκών στρωμάτων, προϋπόθεση για να εξασφαλίζεται η κερδοφορία των καπιταλιστών. Βεβαίως, ανάλογα με το επίπεδο ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων, την ισχύ του κάθε καπιταλιστικού κράτους στην παγκόσμια οικονομία, οι επιπτώσεις και το χτύπημα των όποιων κατακτήσεων είχαν ως τώρα οι εργαζόμενοι διαφοροποιείται από χώρα σε χώρα, ωστόσο είναι κοινή τάση σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο.

Ετσι, φαντάζει ως ανέκδοτο η προώθηση από αναπτυγμένες καπιταλιστικά χώρες, στο πλαίσιο της «4ης βιομηχανικής επανάστασης των έξυπνων σπιτιών και πόλεων», την ίδια ώρα που στις ίδιες χώρες, πολύ περισσότερο σε αναπτυσσόμενες χώρες της Αφρικής, της Ασίας, της Λατινικής Αμερικής, δεν έχουν εξασφαλιστεί στοιχειώδη δικαιώματα, η πρόσβαση σε πόσιμο νερό, σε επαρκή τροφή, σε Παιδεία και Υγεία. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για τα απότοκα της αντίφασης, ότι ενώ η συλλογική σκέψη της ανθρωπότητας έχει κάνει απίστευτη πρόοδο στην επιστήμη και τεχνική, οι καπιταλιστικές εκμεταλλευτικές σχέσεις μπαίνουν «φρένο» στην αξιοποίηση όλων αυτών των επιτευγμάτων για την αξιοποίηση των σύγχρονων και διευρυμένων λαϊκών αναγκών.

Προειδοποιήσεις Πούτιν

Η ρωσική αστική τάξη με τους εκπροσώπους της στο Φόρουμ πρόβαλε το ζήτημα της μετατροπής της ρωσικής οικονομίας «από οικονομία παραγωγής βασικών αγαθών με υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης σε οικονομία ποιοτικής ανάπτυξης», και μάλιστα σημειώθηκε ότι «οι κυρώσεις που επιβλήθηκαν λόγω της σύγκρουσης στην Ουκρανία έδωσαν μεγαλύτερο κίνητρο στη διαδικασία αντικατάστασης των εισαγωγών».

Επίσης, σε πολλές ευκαιρίες ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν υπογράμμισε ότι η Ρωσία (βλ. δράση των ρωσικών μονοπωλίων) «δεν πρόκειται να δεχτεί κινήσεις και προσπάθειες αποκλεισμού της από τους δυτικούς εταίρους». Τόνισε χαρακτηριστικά ότι «οι κυρώσεις και οι οικονομικοί περιορισμοί δεν θα πετύχουν» και είχαν «μηδενικό αποτέλεσμα, ενώ είναι αντιπαραγωγικοί και επιβλαβείς». Δήλωσε ότι θα απαντήσει στην ανάπτυξη δυνάμεων του ΝΑΤΟ κοντά στα σύνορα της Ρωσίας και υπογράμμισε πως η ανάπτυξη ρωσικών δυνάμεων στην Ασία και τον Ειρηνικό είναι η απάντηση στην αντίστοιχη των ΗΠΑ και των συμμάχων τους με την αντιπυραυλική ασπίδα στη Νότια Κορέα και τις γενικότερες κινήσεις τους. Ο Πούτιν απέκρουσε επίσης τις κατηγορίες για κρατική εμπλοκή της Ρωσίας στις εκλογικές διαδικασίες των ΗΠΑ ή της Γαλλίας, χωρίς να αποκλείσει εντελώς τη δυνατότητα δράσης ατομικών «πατριωτών» χάκερς και δήλωσε ότι θα περιμένει την «τρέχουσα πολιτική καταιγίδα στις ΗΠΑ για να δημιουργήσει εποικοδομητικές σχέσεις με τον Πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ», τον οποίο χαρακτήρισε «έναν ευθύ και ειλικρινή άνθρωπο».

Εμφαση στην επιχειρηματική συνεργασία με τις ΗΠΑ

Ιδιαίτερη σημασία δόθηκε από τους διοργανωτές στο γεγονός ότι για πρώτη φορά μετά από 3 χρόνια πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του Φόρουμ επιχειρηματικός διάλογος Ρωσίας - ΗΠΑ, στον οποίο παραβρέθηκε και ο Βλ. Πούτιν, και μάλιστα με τη μεγαλύτερη έως τώρα συμμετοχή επιχειρηματιών από τις ΗΠΑ, που ξεπέρασαν τους 300. Διατυπώθηκε η κοινή πεποίθηση για τα «μακροπρόθεσμα οφέλη της συνεργασίας και της συμπληρωματικότητας της Ρωσίας και των ΗΠΑ στην επιχειρηματική δραστηριότητα, σε παραδοσιακές και νέες αγορές και ειδικά στις νέες τεχνολογίες».

Ο Πούτιν, απευθυνόμενος στους επιχειρηματίες, χαιρέτισε τις κοινές προσπάθειες και στάθηκε στο γεγονός ότι «ΗΠΑ και Ρωσία, δύο δυνάμεις με παγκόσμια επιρροή, διατηρούν ζωντανό διάλογο σε διάφορα πολυμερή φόρα, τον ΟΗΕ, τη G20 (σ.σ. όπου θα συναντηθούν σύντομα στη Γερμανία) και σε πολλά άλλα πλαίσια, και αυτό είναι πολύ καλύτερο να συνεχίσει να υπάρχει». Τόνισε ωστόσο ότι «χρειάστηκαν δεκαετίες για να μπουν οι βάσεις γι' αυτή την συνεργασία (σ.σ. εννοεί αυτή που προέκυψε μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ) και τα τελευταία χρόνια οι διμερείς σχέσεις να φτάσουν στο χαμηλότερο σημείο τους από τον Ψυχρό Πόλεμο». Ανέφερε ότι το διμερές εμπόριο είχε μείωση κατά 30% στη διετία από 2014 - 2016 (δηλαδή μετά τη σύγκρουση στην Ουκρανία και την ενσωμάτωση της Κριμαίας στη Ρωσία) και πρόσθεσε πως «από μια ρεαλιστική, πραγματιστική σκοπιά, ούτε οι Ρώσοι ούτε οι Αμερικανοί επιχειρηματίες μπορούν να είναι ικανοποιημένοι».

Ο Ρώσος Πρόεδρος έκανε αναφορά και στις περίπου 3.000 επιχειρήσεις αμερικανικών κεφαλαίων στη Ρωσία, με ενεργητικό πάνω από 75 δισ. δολάρια, που απασχολούν 180.000 εργάτες, και εξέφρασε την ελπίδα να διευρυνθεί η δραστηριότητα αυτή. Αναφέρθηκε επίσης στις εξαγωγές ρωσικών εταιρειών στις ΗΠΑ, ειδικά στον τομέα υψηλής τεχνολογίας, στο χώρο των μεταφορών, της μηχανικής, της πληροφορικής, που το 2015 ανήλθαν στα 900 εκατ. δολάρια ή περίπου το ένα τρίτο του συνόλου των εξαγωγών στην αγορά των ΗΠΑ.

Αναφέρθηκε σε «αμοιβαία επωφελείς κοινές πρωτοβουλίες» που μπορεί να δημιουργήσουν νέα ανταγωνιστικά προϊόντα, ενώ επανέλαβε ότι η Ρωσία θα επιδιώξει τη βελτίωση των σχέσεων σε πολιτικό επίπεδο με τη νέα κυβέρνηση των ΗΠΑ, του Ντόναλντ Τραμπ, αλλά υπογράμμισε ότι χρειάζεται πολιτική βούληση και από την άλλη πλευρά.

Βεβαίως, η όποια βελτίωση των σχέσεων επιτευχθεί - αν επιτευχθεί, καθώς υπάρχουν πολλά ανοιχτά μέτωπα - δεν πρόκειται να αναιρέσει τον σφοδρότατο ανταγωνισμό που οξύνεται. Στο ιμπεριαλιστικό στάδιο του καπιταλισμού, στην εποχή του σαπίσματός του, δεν υπάρχουν αμοιβαία συμφέροντα παρά μόνο διεκδίκηση αγορών, φυσικών πόρων, σφαιρών επιρροής, για επικράτηση απέναντι στους ανταγωνιστές. Γι' αυτό οι ιμπεριαλιστές, όταν έχουν εξαντληθεί τα διπλωματικά μέσα, προχωράνε σε επεμβάσεις και πολέμους, μακελεύοντας τους λαούς, όσο αυτοί εγκλωβίζονται σε αλλότρια ταξικά συμφέροντα και δεν διεκδικούν για τις δικές τους ανάγκες τον πλούτο που αυτοί παράγουν.


Δ.Κ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ