Από τις 30 Μάρτη μέχρι τις 2 Απρίλη 2017 συνήλθε το 20ό Συνέδριο του ΚΚΕ, στην έδρα της Κεντρικής Επιτροπής του Κόμματος.

Το 20ό Συνέδριο ενέκρινε τις Θέσεις της ΚΕ που περιλαμβάνουν τον απολογισμό δράσης του Κόμματος και τα πολιτικά του καθήκοντα μέχρι το 21ο Συνέδριο, παίρνοντας υπόψη τη συζήτηση και υπερψήφισή τους από τις Γενικές Συνελεύσεις των ΚΟΒ και τις Συνδιασκέψεις. Ενέκρινε, επίσης, την Εισήγηση της ΚΕ στο 20ό Συνέδριο καθώς και τον απολογισμό της Κεντρικής Επιτροπής Οικονομικού Ελέγχου (ΚΕΟΕ).

Το 20ό Συνέδριο του ΚΚΕ ψήφισε Πολιτική Απόφαση, με την οποία καθορίζονται τα καθήκοντα του Κόμματος έως το 21ο Συνέδριο, υπογραμμίζοντας την ανάγκη ισχυροποίησης του ΚΚΕ στη δράση για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, την ενίσχυση της Κοινωνικής Συμμαχίας, της πάλης ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, για την εργατική εξουσία. Ιδιαίτερα καθήκοντα τίθενται για την οικοδόμηση του Κόμματος στην εργατική τάξη, στις παραγωγικές ηλικίες, στη νεολαία, στις γυναίκες, για τη στήριξη της δουλειάς της ΚΝΕ, τη βελτίωση της λειτουργίας των καθοδηγητικών οργάνων, την ανάδειξη νέων στελεχών.

Τα ντοκουμέντα του 20ού Συνεδρίου εξοπλίζουν παραπέρα το ΚΚΕ, προκειμένου να ανταποκριθεί στις σύγχρονες απαιτήσεις της ταξικής πάλης και να αντιμετωπίσει με αποφασιστικότητα τις δυσκολίες, επιβεβαιώνοντας το ρόλο του ως πρωτοπορίας της εργατικής τάξης, ως Κομμουνιστικού Κόμματος παντός καιρού.

Ο καπιταλισμός διατρέχεται από οξύτατες αντιθέσεις. Οξύνεται η βασική αντίθεση ανάμεσα στο κεφάλαιο και την εργασία, ενισχύεται η τάση για απόλυτη και σχετική εξαθλίωση της εργατικής τάξης, αυξάνεται το ποσοστό της μόνιμης, μακροχρόνιας ανεργίας, αυξάνεται ο βαθμός εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης, οξύνονται όλες οι κοινωνικές αντιθέσεις.

Εκδηλώνονται ανειρήνευτοι ανταγωνισμοί μεταξύ των καπιταλιστικών κρατών, των στρατιωτικών - πολιτικών και οικονομικών - πολιτικών συμμαχιών τους, ανταγωνισμοί που έχουν οδηγήσει σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους και ανακατατάξεις.

Οι τάσεις που διαμορφώθηκαν τα προηγούμενα χρόνια είναι οι εξής:

• Τα περισσότερα από τα παλιά ισχυρά καπιταλιστικά κράτη - μεταξύ αυτών η ακόμα πρώτη καπιταλιστική δύναμη, οι ΗΠΑ - συνεχίζουν να χάνουν θέσεις στην παγκόσμια καπιταλιστική αγορά προς όφελος κυρίως της Κίνας.
• Ελάχιστες καπιταλιστικές οικονομίες πέρασαν σε επίπεδα ανάπτυξης μεγαλύτερα από εκείνα προ της συγχρονισμένης διεθνούς οικονομικής κρίσης (2008 - 2009).
• Ισχυροποιούνται τάσεις προστατευτισμού της εγχώριας παραγωγής και οικονομίας.
• Αντιφατικά εξελίσσεται η συνοχή της Ευρωζώνης. Η όξυνση των αντιθέσεων στην ΕΕ και την Ευρωζώνη ενισχύει τις αποσχιστικές τάσεις, οι οποίες με τη σειρά τους τροφοδοτούν τον αστικό «ευρωσκεπτικισμό». Πρόκειται για ένα ρεύμα εξίσου αντιδραστικό - αντιλαϊκό, που στηρίζεται από τμήματα του κεφαλαίου από ακροδεξιές και φασιστικές δυνάμεις και άλλα αστικά κόμματα.
• Δημιουργούνται νέες και ανασυνθέτονται παλιότερες καπιταλιστικές διεθνείς διακρατικές ενώσεις (π.χ. BRICS, G20 κ.λπ.), αλλά και περιφερειακές (π.χ. Οργάνωση Συνεργασίας της Σαγκάης, ALBA στη Λ. Αμερική κ.λπ.) στο πλαίσιο του διεθνούς ιμπεριαλιστικού συστήματος.

Σε αυτές τις συνθήκες, ενισχύονται οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις. Ολα τα καπιταλιστικά κράτη, με πρώτο τις ΗΠΑ, εκσυγχρονίζουν τον στρατιωτικό εξοπλισμό τους, ενώ τα ισχυρότερα επιδιώκουν να έχουν πλεονέκτημα στα πιο σύγχρονα πολεμικά μέσα.

Παραμένει πρωταρχικό το εθνικό πεδίο της ταξικής πάλης, ταυτόχρονα ο συντονισμός της σε περιφερειακό και διεθνές επίπεδο έχει μεγάλη σημασία. Το κύριο πρόβλημα είναι ότι στο διεθνές πεδίο δεν παρατηρείται ανάταση του κομμουνιστικού κινήματος, που θα αποτελούσε πραγματικό φάρο ελπίδας. Αντίθετα, πολλά από τα κόμματα που αυτοπροσδιορίζονται ως κομμουνιστικά έχουν ενσωματωθεί στην καπιταλιστική διαχείριση και επιλέγουν στρατόπεδο ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες.

ΤΑ ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΠΑΛΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ

Το 20ό Συνέδριο του ΚΚΕ εκτίμησε ότι θα συνεχιστούν οι τοπικές και περιφερειακές συγκρούσεις ως έκφραση και αποτέλεσμα των οξυμένων ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και αντιθέσεων, με πιθανά πεδία των πολεμικών επιχειρήσεων τη Μέση Ανατολή, το Αιγαίο, τα Βαλκάνια, τη Βόρεια Αφρική, τη Μαύρη Θάλασσα, την Ουκρανία, τη Βαλτική, την Αρκτική και τη Θάλασσα της Νότιας και Ανατολικής Κίνας.

Ειδικά για την περιοχή μας, είναι πιθανή η όξυνση της κατάστασης ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία με την εμπλοκή και άλλων χωρών. Η αμφισβήτηση συνόρων και κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας από την πλευρά της τουρκικής αστικής τάξης εντάσσεται στις σχέσεις ανταγωνισμού της με την ελληνική αστική τάξη στην περιοχή.

Η ελληνική αστική τάξη έχει ενεργό συμμετοχή σε ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, επεμβάσεις, ανταγωνισμούς και πολέμους, με γνώμονα την αναβάθμιση της θέσης της στην ευρύτερη περιοχή. Εχει ευθύνη για μια ενδεχόμενη πολεμική εμπλοκή της χώρας.

Το Πρόγραμμα του Κόμματος έχει καθορίσει τη θέση μας για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τη γραμμή της δράσης μας. Είναι καθήκον της πρωτοπορίας της εργατικής τάξης, του ΚΚΕ, συνεχώς να προσαρμόζει, να εξειδικεύει, να κλιμακώνει τα συνθήματα πάλης, χωρίς να χάνει το κύριο που είναι ο χαρακτήρας του πολέμου, ο οποίος είναι ιμπεριαλιστικός και από τις δύο πλευρές, ασχέτως ποιος είναι πρώτος επιτιθέμενος. Αυτήν τη θέση ζυμώνουμε στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα και σε αυτήν τη βάση σήμερα παλεύουμε στις εξής κατευθύνσεις:

• Τη διαφώτιση του λαού για τον ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα του πολέμου, τους κινδύνους, για τους υπαίτιους, για την ανάγκη πολιτικής καταδίκης τους και της πάλης για την αποτροπή κάθε προσπάθειας αλλαγής συνόρων.
• Την ανάδειξη ότι η πολιτική της αστικής κυβέρνησης σε περίπτωση πολεμικής εμπλοκής είναι συνέχεια της γενικότερης πολιτικής, σε βάρος της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων είτε βρισκόμαστε σε συνθήκες καπιταλιστικής ανάκαμψης, είτε σε συνθήκες εκδηλωμένης οικονομικής κρίσης. Την ανάδειξη της ανάγκης να μην έχει ο λαός καμιά εμπιστοσύνη στην αστική κυβέρνηση, ότι δεν μπορεί - ούτε μπορούσε ποτέ - να υπάρξει «εθνική ενότητα» ανάμεσα στην αστική και την εργατική τάξη, σε κάθε κράτος.
• Την ανάγκη αντίθεσης σε κάθε ιμπεριαλιστική συμμαχία, πάλη για να κλείσουν όλες οι ξένες βάσεις του θανάτου στην Ελλάδα, για αποδέσμευση από ΝΑΤΟ και ΕΕ, για να απομακρυνθούν όλες οι ΝΑΤΟικές πολεμικές δυνάμεις από το Αιγαίο.
• Την ανάδειξη της ανάγκης να οργανωθούν ο αγώνας, η αντίσταση και αντεπίθεση της εργατικής τάξης, των άλλων λαϊκών στρωμάτων, της Κοινωνικής Συμμαχίας τους, για να μπει τέρμα στην αλλαγή συνόρων, σε πιθανή εισβολή - κατοχή αλλά και σε συμμετοχή σε πολέμους εκτός των συνόρων μας. Να δυναμώσει η πάλη ενάντια στις κυβερνήσεις της αστικής τάξης, που προετοίμασαν το έδαφος με την αστική τάξη άλλων κρατών στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ και οδήγησαν στο σφαγείο τα παιδιά του λαού. Να συντονιστεί η πάλη με το εργατικό - λαϊκό κίνημα άλλων κρατών, να συνδεθεί με το στόχο ανατροπής της καπιταλιστικής εξουσίας στην Ελλάδα και σε γειτονικές χώρες, για να ζήσουν ειρηνικά οι λαοί τους με εργατική εξουσία.

Οι εξελίξεις απαιτούν ένταση της δράσης ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και τις επεμβάσεις, με πλατύ άνοιγμα των Κομματικών και ΚΝίτικων Οργανώσεων, αλλά και των εργατικών Συνδικάτων, του εργατικού - λαϊκού κινήματος γενικότερα, ανάπτυξη της δράσης της ΕΕΔΥΕ, ιδιαίτερα σε περιοχές με στρατιωτικές βάσεις και στρατηγεία στην υπηρεσία του ΝΑΤΟ και της «Κοινής Πολιτικής Ασφάλειας και Αμυνας» της ΕΕ.

Ο ελληνικός λαός μπορεί και πρέπει να επιλέξει ο ίδιος - με τη θέληση και τη δράση του - την έξοδο από την ΕΕ, να βάλει αυτόν το στόχο στην προμετωπίδα των συνθημάτων του, οργανώνοντας την πάλη του με τέτοιον τρόπο, ώστε να διεκδικήσει ταυτόχρονα τα «κλειδιά» της οικονομίας, τον πλούτο που παράγει, με το πέρασμα της εξουσίας στα δικά του χέρια. Αυτό αποτελεί πραγματική εναλλακτική λύση προς όφελος του λαού και αξίζει κάθε θυσία.

Η καπιταλιστική Ελλάδα με «εθνικό νόμισμα» δεν συνιστά ρήξη προς όφελος του λαού. Η υιοθέτηση ενός πιο υποτιμημένου νομίσματος δεν μπορεί να αποτελέσει κρίκο βελτίωσης της ζωής της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων μέσω της ενδεχόμενης ώθησης που θα δώσει στην ανταγωνιστικότητα και την ανάπτυξη λόγω και της φτηνότερης εργατικής δύναμης, ως συνέπειας της υποτίμησης. Η όποια ενδεχόμενη ανάκαμψη της καπιταλιστικής παραγωγής, όποτε προκύψει, δεν θα συνοδευτεί από ουσιαστική ανάκαμψη μισθών, συντάξεων, δικαιωμάτων, δεν θα ωφελήσει το λαό.

Οσες πολιτικές δυνάμεις προβάλλουν έναν τέτοιο στόχο ως «λύση» ή ως ενδιάμεσο στόχο για ριζικές αλλαγές, τουλάχιστον αντικειμενικά, εξυπηρετούν τις ιδιαίτερες ανάγκες τμημάτων του κεφαλαίου και συνολικότερα διαφοροποιήσεις της αστικής πολιτικής ως αποτέλεσμα όξυνσης των αντιφάσεών της. Αλλωστε, πολιτικές επίθεσης σε εργατικές - λαϊκές κατακτήσεις εφαρμόζονται και στις χώρες του ευρώ και σε καπιταλιστικές χώρες με εθνικά νομίσματα.

Εάν επιλεγεί από την ΕΕ και την αστική τάξη η αποχώρηση της Ελλάδας από τη Ζώνη του Ευρώ και η αλλαγή νομίσματος, το ΚΚΕ θα παλέψει, όπως και τώρα, με συγκεκριμένη γραμμή, την οποία θα προωθεί στο κίνημα, στον ελληνικό λαό. Θα παρέμβει μαχητικά για να οργανωθεί ακόμα πιο αποφασιστικά ο αγώνας για την επιβίωση του λαού, για την αλληλεγγύη, για να μη μείνει καμία λαϊκή οικογένεια, κανένας εργαζόμενος, κανένας άνεργος μόνος του στις πιο οξυμένες επιπτώσεις της αλλαγής νομίσματος (μαύρη αγορά, απότομη, μεγάλη άνοδος πληθωρισμού), στα νύχια τραπεζών και κερδοσκόπων. Το εργατικό - λαϊκό κίνημα πρέπει να συνδέσει την πάλη αυτή με τον αγώνα για πραγματική ρήξη με το καπιταλιστικό σύστημα.

Το εργατικό - λαϊκό κίνημα στην Ελλάδα και σε όλη την Ευρώπη, με συντονισμένα χτυπήματα και συνολική αντεπίθεση, να αξιοποιήσει τις όποιες αντιθέσεις στην Ευρωζώνη και την ΕΕ που δημιουργούν ρήγματα, για να ενισχύσει την πάλη για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου, την κατάκτηση της εργατικής εξουσίας σε κάθε χώρα, που θα προωθήσει και θα οργανώσει την κοινωνική ιδιοκτησία, τον κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό της οικονομίας και των υπηρεσιών, την παραγωγική ανάπτυξη σε όφελος του λαού.

Το 20ό Συνέδριο του ΚΚΕ εκτίμησε ότι, όλη την προηγούμενη περίοδο, το Κόμμα μας αντιστάθηκε σθεναρά στις πιέσεις για στήριξη ή ανοχή της πολιτικής αστικής διαχείρισης που υλοποίησαν αρχικά η κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και στη συνέχεια από το 2015 οι κυβερνήσεις ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Προειδοποίησε, αποκάλυψε τον πραγματικό χαρακτήρα του ΣΥΡΙΖΑ, τη σχέση του με τους εγχώριους και ξένους καπιταλιστές, με διάφορα ιμπεριαλιστικά κέντρα. Η ζωή δικαίωσε τις εκτιμήσεις, τις θέσεις, την πολιτική του ΚΚΕ, τη γραμμή πάλης ενάντια στο κεφάλαιο, στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, στα αστικά κόμματα, φιλελεύθερα και σοσιαλδημοκρατικά, παλιά και νέα. Το ΚΚΕ έδωσε τη μάχη ενάντια και σ' όλο το φάσμα του οπορτουνισμού, οι δυνάμεις του οποίου - εντός κι εκτός ΣΥΡΙΖΑ - ασκούσαν πίεση στο Κόμμα για τη μετατροπή του σε μέρος μιας πολιτικής διαχείρισης του συστήματος. Σε όλη την 4ετία, το ΚΚΕ ανταποκρίθηκε με επιτυχία σε αυτήν την ιδεολογική - πολιτική πάλη.

Η παρέμβαση του Κόμματος, σε αντιπαράθεση με τα διάφορα σχέδια αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος, πρέπει να βάλει στο επίκεντρο τα εξής ζητήματα:

• Να προβάλλει την αναγκαιότητα και επικαιρότητα του σοσιαλισμού, κόντρα στις ξεπερασμένες ιστορικά απόψεις ότι μπορεί μια μεταβατική κυβέρνηση στο έδαφος του καπιταλισμού να ανοίξει το δρόμο για την επαναστατική ανατροπή, αλλά και τις αυταπάτες ότι μπορεί να υπάρξει μια μεταβατική ενδιάμεση εξουσία, που θα στέκεται ανάμεσα στον καπιταλισμό και το σοσιαλισμό, εντείνοντας τη διαπάλη με τους πολιτικούς φορείς που τις εκφράζουν. Να αντιπαλεύει τον αντικομμουνισμό, που προωθείται από διάφορες αστικές δυνάμεις και επιτελεία.
• Απαιτείται σταθερό μέτωπο στους αντιλαϊκούς στρατηγικούς στόχους της αστικής τάξης (καπιταλιστική ανάκαμψη, γεωστρατηγική αναβάθμιση, ανάδειξη της Ελλάδας σε ενεργειακό - εμπορικό κόμβο, ενεργό ρόλο στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ και της ΕΕ κ.ά.). Ανάδειξη του γεγονότος ότι οι βασικές δυνάμεις του αστικού πολιτικού συστήματος συμπίπτουν σε αυτούς τους στρατηγικούς στόχους. Οι διαφορετικές απόψεις και αντιθέσεις που υπάρχουν για ζητήματα διαχείρισης αφορούν αντιθέσεις στο εσωτερικό της αστικής τάξης, στις προτεραιότητες και τα μέσα της καπιταλιστικής ανάκαμψης, ιεραρχήσεις στις διακρατικές συμμαχίες του κεφαλαίου.
• Αντιπαράθεση με τη συνεχιζόμενη προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να εμφανίζει «αριστερό» προφίλ, να αξιοποιεί «ιδεολογικές διαφοροποιήσεις» του από τη ΝΔ, προκειμένου να αποπροσανατολίζει και επαναλαμβανόμενα να εξαπατά εργατικά - λαϊκά στρώματα. Ιδιαίτερα με την επικίνδυνη προσπάθεια της κυβέρνησης να καπηλεύεται χυδαία την Ιστορία και τους αγώνες του ΚΚΕ και του εργατικού - λαϊκού κινήματος, να εμφανίζεται περίπου ως κομμουνιστική δύναμη.
• Σταθερό μέτωπο στις προσπάθειες αναζωογόνησης της σοσιαλδημοκρατίας «παλιάς» και «νέας». Τόσο αυτών που κινούνται από τον ΣΥΡΙΖΑ, αξιοποιώντας το χαρτί συνεργασίας με την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, όσο και αυτών που κινούνται από το ΠΑΣΟΚ και τη Δημοκρατική Συμπαράταξη.
• Να δυναμώσει η αντιπαράθεση με την προσπάθεια της ΝΔ να αξιοποιήσει το κλίμα δυσαρέσκειας απέναντι στην κυβέρνηση, προκειμένου να εμφανιστεί ως εναλλακτική κυβερνητική λύση, ως εκείνη η δύναμη που, υλοποιώντας με σταθερότερο τρόπο τους στόχους του κεφαλαίου, θα «βγάλει τη χώρα από την κρίση».
• Σταθερό μέτωπο στον «ευρωσκεπτικισμό», ιδιαίτερα στις οπορτουνιστικές δυνάμεις που επιδιώκουν να παίξουν ρόλο νέου αναχώματος στη ριζοσπαστικοποίηση λαϊκών συνειδήσεων, καμουφλάροντας τον αστικό χαρακτήρα της πολιτικής τους πρότασης με αντικαπιταλιστική συνθηματολογία.
• Αντιπαράθεση με τον εθνικισμό και τον ρατσισμό, αλλά και τον πρωτόγονο αντικομμουνισμό, που προβάλλεται από διάφορες δυνάμεις, οι οποίες κινούνται στον λεγόμενο «δεξιό» και «ακροδεξιό» χώρο και ιδιαίτερα τους ναζιστές της εγκληματικής Χρυσής Αυγής. Ανάδειξη του χαρακτήρα τους ως δυνάμεων στήριξης του συστήματος, των υπόπτων και ποικίλων διασυνδέσεών τους με διάφορα κέντρα εντός και εκτός της χώρας, τμημάτων του κεφαλαίου και της μεγαλοεργοδοσίας.
• Να αντιμετωπιστούν οι αυταπάτες από τις αναμορφώσεις του αστικού πολιτικού συστήματος, ο φόβος στις εργατικές - λαϊκές δυνάμεις μήπως προκύψει πολιτική αστάθεια.
• Αποκάλυψη του αποπροσανατολισμού που επιχειρείται μέσω της υποκριτικής συζήτησης για την αντιμετώπιση της διαφθοράς και της διαπλοκής, με στόχο να συσκοτίσει τις πραγματικές αιτίες της κρίσης και των επιπτώσεών της στα εργατικά - λαϊκά στρώματα, να δημιουργήσει ψευδαισθήσεις ότι το φαινόμενο της εξαγοράς και διαφθοράς μπορεί να αντιμετωπιστεί με «εξεταστικές επιτροπές», με ενίσχυση ελεγκτικών μηχανισμών του αστικού κράτους, με δήθεν αλλαγές στη Δικαιοσύνη. Ανάδειξη ότι η διαφθορά είναι σύμφυτη με τον καπιταλισμό. Ταυτόχρονα, προβολή των συγκεκριμένων επανειλημμένων προτάσεων του ΚΚΕ - που έχουν απορριφθεί από την κυβέρνηση και άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης - ως ελάχιστων μέτρων περιστολής της διαφθοράς.

Ιδιαίτερο μέτωπο θα πρέπει να ανοιχτεί στην προσπάθεια ενσωμάτωσης εργατικών - λαϊκών μαζών μέσω της λειτουργίας θεσμών και δομών του αστικού κράτους:

• Αντιπαράθεση με τις αυταπάτες ότι οι θεσμικές μεταρρυθμίσεις και η συνταγματική αναθεώρηση, που προωθείται από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, θα μετατρέψουν το αστικό κράτος σε φιλολαϊκό, ότι πρόκειται για μέτρα «διεύρυνσης της δημοκρατίας». Ανάδειξη του χαρακτήρα του σημερινού κράτους ως μηχανισμού υπεράσπισης και προώθησης των συμφερόντων του κεφαλαίου, των μονοπωλίων. Ο χαρακτήρας αυτός δεν αλλάζει, δεν τροποποιείται σε φιλολαϊκή - φιλεργατική κατεύθυνση.
• Ανάδειξη του ρόλου της Τοπικής και Περιφερειακής Διοίκησης ως μηχανισμού του αστικού κράτους στην υλοποίηση της αντιλαϊκής πολιτικής και ταυτόχρονα αντιμετώπιση της λειτουργίας της στην ενσωμάτωση εργατικών - λαϊκών μαζών σε προγράμματα και δομές διαχείρισης της φτώχειας και της ανεργίας, μέσω προγραμμάτων της ΕΕ, δομές ΜΚΟ και εθελοντισμού. Προβολή του παραδείγματος των 5 δήμων όπου έχουν την ευθύνη της διοίκησης οι κομμουνιστές (σε Πάτρα, Χαϊδάρι, Πετρούπολη, Καισαριανή, Ικαρία), οι οποίοι, στο πλαίσιο των ασφυκτικών θεσμών και οικονομικών πόρων, οργανώνουν τη διεκδίκηση, τη λαϊκή κινητοποίηση και δράση σε όφελος των αδικημένων, των λαϊκών στρωμάτων των πόλεών τους, τηρώντας την προεκλογική υπόσχεση που έδωσαν στο λαό των δήμων τους ότι θα κρατήσουν καθαρή στάση αντιπολίτευσης προς τα κεντρικά όργανα της καπιταλιστικής εξουσίας.
• Ιδιαίτερα, θα πρέπει να αποκαλυφθεί σε ευρύτερα εργατικά - λαϊκά στρώματα και πιο ειδικά σε ανέργους ο ρόλος της λεγόμενης «Κοινωνικής και Αλληλέγγυας Οικονομίας». Μέσω των διάφορων τύπων συνεταιρισμών και των λεγόμενων Κοινωνικών Συνεταιριστικών Επιχειρήσεων, της ευρείας αξιοποίησης του «εθελοντισμού», προωθείται η γενίκευση ελαστικών μορφών απασχόλησης, η εξαπάτηση των ανέργων, ενώ ταυτόχρονα διευκολύνεται η προσπάθεια το αστικό κράτος να αποποιείται τις ευθύνες του σε ζητήματα πολιτικών Υγείας, Πρόνοιας, με αποτέλεσμα την υποβάθμιση των όποιων παρεχόμενων υπηρεσιών προς τους εργαζόμενους. Στην πραγματικότητα, λειτουργεί ως ένας επιπλέον μοχλός επιδείνωσης εργασιακών σχέσεων και αύξησης του βαθμού εκμετάλλευσης μέσω της εθελοντικής εργασίας, των διευρυμένων ωραρίων, των χαμηλών μισθών, της μείωσης των κοινωνικών παροχών που προηγουμένως ήταν δωρεάν, καθώς και ως μηχανισμός χειραγώγησης και ενσωμάτωσης.

Το 20ό Συνέδριο του ΚΚΕ, με βάση τα Προγραμματικά ντοκουμέντα καθώς και την πείρα από τη δράση του Κόμματος το προηγούμενο διάστημα, προσδιόρισε τα καθήκοντα του Κόμματος σε σχέση με τη δουλειά για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος. Το βασικό περιεχόμενο της ανασύνταξης του εργατικού κινήματος προσδιορίζεται ως η προετοιμασία και ανάπτυξη της ικανότητάς του να αντιπαρατεθεί με αποφασιστικότητα και αποτελεσματικότητα, σε συμμαχία με τα λαϊκά στρώματα των αυτοαπασχολουμένων της πόλης και της υπαίθρου, στην ενιαία επεξεργασμένη στρατηγική του κεφαλαίου και της καπιταλιστικής εξουσίας.

Η υλοποίηση αυτού του καθήκοντος προϋποθέτει την ένταση της ιδεολογικής - πολιτικής πάλης στο συνδικαλιστικό κίνημα. Στα Συνδικάτα παρεμβαίνουν οργανωμένα οι αστικές πολιτικές δυνάμεις, η ίδια η εργοδοσία, οι διάφοροι κρατικοί μηχανισμοί, ο οπορτουνισμός. Η πολιτικοποίηση της δράσης των Συνδικάτων σε αντικαπιταλιστικό προσανατολισμό αφορά πρώτα απ' όλα τη γενική τους κατεύθυνση, με την έννοια ότι δεν περιορίζονται μόνο σ' ένα επιμέρους πλαίσιο πάλης. Επιδιώκουμε τα Συνδικάτα να τοποθετούνται υπέρ της ταξικής πάλης και της κατάργησης της εκμετάλλευσης, κατά της ταξικής συναίνεσης, του «κοινού εθνικού συμφέροντος», της υποταγής τελικά στους καπιταλιστές. Το εργατικό κίνημα πλήρωσε ακριβά τις αυταπάτες ότι μια «πιο πλατιά» δήθεν γραμμή, που θα επικεντρώνεται μόνο ή κυρίως στο συγκεκριμένο πρόβλημα του κάθε χώρου δουλειάς, μπορεί να διευρύνει το πλαίσιο της συσπείρωσης και να διευκολύνει τον συνολικό στόχο. Τα όποια βραχυπρόθεσμα αποτελέσματα μιας τέτοιας γραμμής σε άλλες συνθήκες έγιναν γρήγορα «φτερό στον άνεμο» και οδήγησαν στην απογοήτευση και αποστράτευση ακόμα και συνεπών δυνάμεων.

Η πολιτικοποίηση γίνεται με όρους κινήματος, συμμετοχής των εργαζομένων και υπολογίζοντας ότι τα μέλη των συνδικάτων δεν έχουν όλα κατακτημένη πολιτική ταξική συνείδηση. H δουλειά για την πολιτικοποίηση, για το ξεπέρασμα φαινομένων συντεχνιακής λογικής πρέπει να αναπτύσσεται καθημερινά με τη δημιουργική ανησυχία και φροντίδα των κομμουνιστών, για να διαμορφώνεται σωστή σχέση ανάμεσα στο Κόμμα και τα συνδικάτα, να μη δίνουν αθέλητα κάποιες φορές την εντύπωση μετατροπής των συνδικάτων σε «κομματικές οργανώσεις», μεταφέροντας ανεπεξέργαστα θέσεις, συνθήματα, μεθόδους της κομματικής δουλειάς.

Αυτό που κυρίως χρειάζεται είναι η καλύτερη εξειδίκευση, η καλύτερη επεξεργασία των αιτημάτων και του περιεχομένου κάθε αγώνα, των θέσεων και των συνθημάτων σε κάθε σωματείο, σε κάθε κλάδο, σε κάθε χώρο. Ετσι μόνο μπορεί να ξεπεραστεί η γενικολογία, η επανάληψη γενικών στρατηγικών συνθημάτων. Ο κομμουνιστής δρα φανερά, δεν κρύβει τις απόψεις του, δεν κάνει πίσω στις θέσεις και στο Πρόγραμμα του Κόμματος, ταυτόχρονα όμως κρίνεται καθημερινά και στην ικανότητα διαμόρφωσης πλαισίου πάλης και διεκδικήσεων, που διευκολύνουν τη συσπείρωση εργαζομένων και εμποδίζουν έτσι την πιο εύκολη χειραγώγηση και ενσωμάτωση.

Να αποκτήσουμε σταθερό προσανατολισμό, αλλά και μεγαλύτερη ικανότητα να ενισχύεται από τα κάτω - ξεκινώντας από τον ίδιο τον τόπο δουλειάς, από το σωματείο - η γραμμή πάλης, που θέτει στο επίκεντρο τις σύγχρονες ανάγκες των εργατικών - λαϊκών δυνάμεων. Να αποκτήσουμε ικανότητα στην αποκάλυψη του γεγονότος ότι εμπόδιο στην ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών και των αιτημάτων που τις εκφράζουν είναι η ίδια η καπιταλιστική ιδιοκτησία και το καπιταλιστικό κέρδος. Μέσα από τη διαπάλη που θα αναπτύσσεται στους μικρούς και μεγαλύτερους αγώνες πρέπει να αποκαλύπτονται πειστικά οι μηχανισμοί της εκμετάλλευσης και κυρίως οι όροι κατάργησής της. Απαιτείται ικανότητα του Κόμματος και του κάθε κομμουνιστή να δουλεύει με σχέδιο και συνέχεια μέσα στις εργατικές - λαϊκές δυνάμεις, να προωθεί την οργάνωση, τη συσπείρωση και τη διαφώτισή τους, με στόχο τη ριζοσπαστικοποίηση της συνείδησης, την άνοδο της απαιτητικότητας και της μαχητικότητας της δράσης για την ικανοποίηση όλων των σύγχρονων αναγκών τους.

Παρά το γεγονός ότι από σήμερα πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο διεκδίκησης, η ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών δεν χωράει μέσα στον καπιταλισμό, αλλά προϋποθέτει την κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής και την ένταξή τους στον κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό.

Η προβολή των αιτημάτων για ανάκτηση των απωλειών δεν εξιδανικεύει την περίοδο πριν από την κρίση, αλλά αναδεικνύει την επιδείνωση των όρων εκμετάλλευσης σε σχέση με παλιότερες γενιές και την προφανή αντίφαση αυτής της κατάστασης με τις πραγματικές σύγχρονες ανάγκες και δυνατότητες. Χρειάζεται να απαντιέται η κάλπικη επιχειρηματολογία ότι η σημερινή υποχώρηση δικαιωμάτων οφείλεται στην προηγούμενη ύπαρξη κάποιων παράλογων προνομίων.

Η ανασύνταξη του εργατικού κινήματος περνάει μέσα από τη δράση για την οργάνωση της εργατικής τάξης. Η προσπάθεια αυτή εκφράζεται με συγκεκριμένους στόχους:

• Μαζικοποίηση των Σωματείων. Η εγγραφή νέων εργαζομένων στα Σωματεία τους πρέπει να αποτελεί μόνιμο μέλημα και κριτήριο της προσπάθειας ανασύνταξης, επιμένοντας στη σημασία της οργανωμένης συλλογικής πάλης και της συγκέντρωσης δυνάμεων ενάντια στον ταξικό αντίπαλο. Μεγαλύτερη φροντίδα για την οργάνωση γυναικών, νέων και μεταναστών.
• Κάλυψη όλων των χώρων με κλαδικά Σωματεία, με παραρτήματά τους, αλλά και με επιχειρησιακά, δημιουργώντας νέα όπου κρίνεται απαραίτητο, με κριτήριο την οργάνωση και την ενότητα των εργαζομένων, ανεξάρτητα από εργασιακές σχέσεις. Ανάπτυξη ενός ολοκληρωμένου δικτύου τέτοιων συνδικαλιστικών οργανώσεων σε όλη τη χώρα.
• Σταθερή λειτουργία των σωματείων ως βασικό κριτήριο της ανασύνταξης, εξασφαλίζοντας την ίδια τη λειτουργία του ΔΣ, την ανάδειξη της σημασίας και την κατοχύρωση της Γενικής Συνέλευσης. Συνεχής ενημέρωση, αλλά και εξεύρεση τρόπων και μορφών που να διευκολύνουν τη συμμετοχή των εργαζομένων (π.χ. στον μορφωτικό, πολιτιστικό, αθλητικό τομέα).
• Συστηματική παρακολούθηση της εξέλιξης των αρχαιρεσιών, της αλλαγής του συσχετισμού υπέρ των ταξικών δυνάμεων. Να αξιοποιηθεί η θετική πείρα, που αφορά στον πιο συστηματικό και στενό έλεγχο από τα όργανα, στην έγκαιρη προετοιμασία, στην προσπάθεια συσπείρωσης νέων δυνάμεων, στην ανάδειξη νέων συνδικαλιστικών στελεχών.
• Ενίσχυση της αλληλεγγύης, της αλληλοβοήθειας και της ταξικής στήριξης της εργατικής - λαϊκής οικογένειας, των εργατών και εργατριών. Δεν πρόκειται βασικά για μέσο προσέλκυσης, αλλά κυρίως για μέσο διαμόρφωσης προσανατολισμού, κριτηρίων, καλλιέργειας αγωνιστικής στάσης. Ιδιαίτερη σημασία έχει εδώ η σχετική ειδική δουλειά με ανέργους και με μετανάστες - πρόσφυγες που έχουν εγκατασταθεί μόνιμα στη χώρα μας.

Τα Σωματεία πρέπει να δένονται με τον τόπο κατοικίας, να αποκτήσουν οργανωτική πρόσβαση στις γειτονιές, όπου μένει και εργάζεται μεγάλο τμήμα ανοργάνωτων συνδικαλιστικά εργαζομένων.

Το ΠΑΜΕ - ως ταξική συσπείρωση της εργατικής τάξης στο συνδικαλιστικό κίνημα, στις γραμμές του οποίου συμμετέχουν δεκάδες Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα και εκατοντάδες Σωματεία, Επιτροπές Αγώνα και συνδικαλιστές - έχει γραμμή συσπείρωσης και πάλης σε αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση, αποτελεί μεγάλη κατάκτηση του κινήματος. Η πρωτοβουλία για την ίδρυσή του από τους κομμουνιστές και άλλους, συνεργαζόμενους με τους κομμουνιστές, αλλά και η συνεχής δράση του όλα αυτά τα χρόνια υπηρετεί - όπως και γενικά η ίδια η δουλειά των κομμουνιστών στα Συνδικάτα - το στόχο της ανάπτυξης αγωνιστικών δεσμών με τις μάζες για τη συσπείρωσή τους στην κατεύθυνση της ανατροπής του καπιταλιστικού συστήματος.

Η πρόσφατη Πανελλαδική Συνδιάσκεψή του συνέβαλε, με την προετοιμασία και τις τελικές αποφάσεις της, στη διεύρυνση της εμβέλειας, της συσπείρωσης δυνάμεων γύρω του.

Στο Πρόγραμμα του ΚΚΕ αναφέρεται αναλυτικά η σημασία της συγκρότησης της Κοινωνικής Συμμαχίας για την εκπλήρωση του ηγετικού ρόλου της εργατικής τάξης, για την επαναστατική ανατροπή. Το 20ό Συνέδριο του ΚΚΕ, εξετάζοντας την πείρα από τη δουλειά του Κόμματος για τη συγκρότηση της Κοινωνικής Συμμαχίας, κάνει τις εξής επισημάνσεις:

Πρώτο: Η εργατική τάξη από τη θέση της στην καπιταλιστική παραγωγή είναι αντικειμενικά η μόνη επαναστατική τάξη, οικοδόμος της σοσιαλιστικής - κομμουνιστικής κοινωνίας, άρα και ηγετική δύναμη σε σχέση με τις άλλες λαϊκές δυνάμεις. Μόνο το εργατικό κίνημα μπορεί να πάρει ολοκληρωμένα επαναστατικά χαρακτηριστικά, να εξελιχτεί σε ταξικά συνεπές επαναστατικό κίνημα. Είναι ζήτημα συνεχούς πάλης και προσπάθειας, τα λαϊκά τμήματα των μεσαίων στρωμάτων, ως δυνάμει σύμμαχοι της εργατικής τάξης και τα αντίστοιχα κινήματά τους να τραβηχτούν περισσότερο ή λιγότερο ενεργά στην επαναστατική πάλη κι άλλα να ουδετεροποιηθούν. Η ανατροπή του καπιταλισμού, στην οποία ηγείται η εργατική τάξη, συμφέρει και τα λαϊκά στρώματα, δίνει διέξοδο στο δικαίωμα στην εργασία, σε όλα τα κοινωνικά δικαιώματα του αυτοαπασχολούμενου, του ατομικού εμπορευματοπαραγωγού, στην προοπτική ένταξής του στην άμεσα κοινωνική εργασία.

Η Κοινωνική Συμμαχία πραγματοποιείται στην πράξη με ευθύνη του ΚΚΕ, της ιδεολογικής - πολιτικής οργανωμένης πρωτοπορίας της εργατικής τάξης στην Ελλάδα. Πραγματοποιείται με την πολιτική δράση του ΚΚΕ για τα προβλήματα των λαϊκών στρωμάτων, με την ανάλογη δράση των μελών του Κόμματος, της ΚΝΕ, των φίλων του Κόμματος και μέσα στο συνδικαλιστικό εργατικό κίνημα.

Δεύτερο: Η Κοινωνική Συμμαχία σε αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση αφορά κοινωνικές δυνάμεις, οι οποίες προσδιορίζονται με κριτήριο τη θέση τους ως προς τον κυρίαρχο τρόπο παραγωγής, χωρίς διακρίσεις σε φύλο ή ηλικία. Οι γυναίκες και οι νέοι σε ηλικία ανήκουν σε συγκεκριμένες κοινωνικές δυνάμεις, ενώ ακόμα και για αυτά τα τμήματα που δεν είναι ενταγμένα στην παραγωγή η κοινωνική τους θέση καθορίζεται από εκείνη της οικογένειάς τους.

Τρίτο: Η Κοινωνική Συμμαχία δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται σχηματικά και να ταυτίζεται με την κοινή δράση των υπαρχουσών αντιμονοπωλιακών - αντικαπιταλιστικών συσπειρώσεων όπως είναι το ΠΑΜΕ, η ΠΑΣΕΒΕ, η ΠΑΣΥ, η ΟΓΕ, το ΜΑΣ. Ιδιαίτερα, θέλει προσοχή γιατί η ΟΓΕ, ως ριζοσπαστικό κίνημα γυναικών εργατικής - λαϊκής ένταξης ή καταγωγής, και το ΜΑΣ, ως συσπείρωση φοιτητών - σπουδαστών, δεν μπορεί να θεωρούνται φορείς έκφρασης κοινωνικών δυνάμεων. Η ορισμένη μορφή που πήρε με το κοινό πλαίσιο δράσης, το οποίο διαμορφώθηκε τα προηγούμενα χρόνια, δεν μένει στατική, θα αναπτύσσεται ανάλογα με τη συγκεκριμένη φάση του κινήματος και του συσχετισμού, θα εμφανίζει και άλλες μορφές, θα δυναμώνει και θα αναδιατάσσεται με όρους κινήματος, πραγματικής κίνησης μαζών, δυναμώνοντας και εμβαθύνοντας τους αντικαπιταλιστικούς - αντιμονοπωλιακούς στόχους της συμμαχίας, διευρύνοντας συνεχώς την εμβέλειά της.

Τέταρτο: Ιδιαίτερα θα πρέπει να μελετηθεί το ζήτημα της ανάπτυξης του κινήματος των συμμάχων της εργατικής τάξης λαϊκών στρωμάτων. Χρειάζεται καλύτερα να κατανοηθεί η αντίληψή μας πώς υπηρετείται η δουλειά της Κοινωνικής Συμμαχίας μέσα από τη δράση μας στο αγροτικό κίνημα, την ΠΑΣΥ και την Πανελλαδική Επιτροπή των Μπλόκων που αποτελεί μια νέα μορφή συντονισμού, που διαμορφώθηκε το 2014 και που έχει εξελιχθεί σε Πανελλαδική Συντονιστική Επιτροπή Ομοσπονδιών, Συλλόγων, Επιτροπών Αγροτών. Ο κύριος προσανατολισμός σήμερα είναι η οργάνωση των αγροτών σε Συλλόγους, Ομοσπονδίες κ.λπ. Ανάλογα πρέπει να δούμε την κατάσταση με τους Συλλόγους των αυτοαπασχολούμενων ΕΒΕ, με την αντιμονοπωλιακή συσπείρωση της ΠΑΣΕΒΕ.

Οι ριζοσπαστικές συσπειρώσεις σε αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται στατικά, αλλά ενταγμένες στην ίδια τη δυναμική της ταξικής πάλης που δεν είναι μονοσήμαντη και ευθύγραμμη. Το βάθος του αντικαπιταλιστικού - αντιμονοπωλιακού περιεχομένου της πάλης δεν είναι ίδιο σε όλες τις φάσεις, κάτι που θα αποτυπώνεται και στις μορφές που θα παίρνει η συμμαχία, οι οποίες θα εξελίσσονται.

Το 20ό Συνέδριο του Κόμματος κατέληξε η νέα ΚΕ να οργανώσει Πανελλαδικό Σώμα, ώστε να συζητηθούν συνολικά και αναλυτικά τα θέματα της Κοινωνικής Συμμαχίας, η επικαιροποίηση του πλαισίου πάλης και διεκδικήσεων και ειδικότερα τα ζητήματα που σχετίζονται με το αγροτικό κίνημα (τις μορφές οργάνωσης, τη συμμαχία, την αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή συσπείρωση κ.λπ.).

Πέμπτο: Οι Λαϊκές Επιτροπές ως μορφές έκφρασης της Κοινωνικής Συμμαχίας σε εδαφικό - τοπικό επίπεδο χρειάζεται να τεθούν σε καλύτερη βάση. Να ξεπεραστούν φαινόμενα ορισμένες να προσομοιάζουν με «κινήσεις πολιτών», όπου συμμετέχουν κάποια μέλη οργανώσεων και φορέων κυρίως μέλη και φίλοι του Κόμματος, χωρίς να εκφράζουν υπαρκτά Σωματεία, Επιτροπές Αγώνα, φορείς του λαϊκού κινήματος σε επίπεδο πόλης, συνοικίας όπου συσπειρώνονται εργατικές - λαϊκές δυνάμεις. Πρέπει να αποτελούν συσπειρώσεις με πρωταγωνιστικό ρόλο των εργατικών Σωματείων ή παραρτημάτων τους, με τη συμμετοχή μορφών οργάνωσης και συσπείρωσης αυτοαπασχολούμενων ΕΒΕ και αγροτών, τη συμμετοχή Συλλόγων της ΟΓΕ ή του ΜΑΣ, επιτροπών φοιτητών, σπουδαστών, μαθητών, σε επίπεδο συνοικίας, τόπου κατοικίας.

Eκτο: Η Κοινωνική Συμμαχία - από τον ίδιο το χαρακτήρα της ως συμμαχία κοινωνικών κινημάτων - δεν είναι συνεργασία κομμάτων, ούτε συνεργασία του ΚΚΕ με μαζικές οργανώσεις. Στο βαθμό που άλλες πολιτικές δυνάμεις μικροαστικού χαρακτήρα δρουν με μέλη τους στις συσπειρώσεις της Κοινωνικής Συμμαχίας, θα συναντιούνται στην κοινή πάλη με τους κομμουνιστές με όρους κινήματος κι εκεί θα διεξάγεται ιδεολογική - πολιτική διαπάλη. Η όποια κοινή δράση και διαπάλη θα εκφράζεται στις γραμμές και στα όργανα πάλης της Κοινωνικής Συμμαχίας, που θεμελιώνεται στον τόπο δουλειάς, στη Γενική Συνέλευση του Σωματείου και του Συλλόγου, στις Επιτροπές Αγώνα στη γειτονιά κ.λπ.

Το ΚΚΕ - με τη δράση του τόσο αυτοτελώς ως κόμμα όσο και μέσω της δράσης των μελών του στις γραμμές των φορέων της Κοινωνικής Συμμαχίας και των συσπειρώσεων που δημιουργούνται για την αποτελεσματικότερη προώθησή της - συνειδητοποιεί την ευθύνη του να δουλέψει πιο αποτελεσματικά, με στόχο την προσέγγιση και τη συσπείρωση εργατικών - λαϊκών μαζών. Σε αυτήν την προσπάθεια, θέτει το ερώτημα: Με ποια πολιτική γραμμή δίνεται πραγματική απάντηση στα προβλήματα του λαού, με τα μονοπώλια ή ενάντια στην κυριαρχία τους; Με την εξουσία των μονοπωλίων, του κεφαλαίου ή με την εξουσία του εργαζόμενου λαού, του δημιουργού όλου του πλούτου της κοινωνίας;

Η συσπείρωση της πλειοψηφίας της εργατικής τάξης με το ΚΚΕ και η προσέλκυση πρωτοπόρων τμημάτων των λαϊκών στρωμάτων θα περάσει από διάφορες φάσεις. Το εργατικό κίνημα, τα κινήματα των αυτοαπασχολούμενων στις πόλεις και των αγροτών και η μορφή έκφρασης της συμμαχίας τους με αντιμονοπωλιακούς - αντικαπιταλιστικούς στόχους, με την πρωτοπόρα δράση των δυνάμεων του ΚΚΕ, σε μη επαναστατικές συνθήκες, αποτελούν το πρόπλασμα για τη διαμόρφωση του επαναστατικού εργατικού - λαϊκού μετώπου σε επαναστατικές συνθήκες.

Οι εργατικές - λαϊκές μάζες, μέσα από την πείρα της συμμετοχής τους στην οργάνωση της πάλης σε κατεύθυνση σύγκρουσης με τη στρατηγική του κεφαλαίου, θα πείθονται για την ανάγκη να πάρει η οργάνωση και η αντιπαράθεσή τους χαρακτήρα εφ' όλης της ύλης και με όλες τις μορφές σύγκρουσης με την οικονομική, πολιτική κυριαρχία του κεφαλαίου.

Το ΚΚΕ ως εργατική πρωτοπορία έχει την ευθύνη της καθοδήγησης του κινήματος, όχι μόνο ως γενική προγραμματική κατεύθυνση ή με το περιεχόμενο των ανακοινώσεών του, αλλά και μέσα από τον «οργανωτικό» δρόμο, δηλαδή μέσω των καθοδηγητικών οργάνων, των ΚΟΒ, των Κομματικών Ομάδων που δουλεύουν άμεσα στο κίνημα, των συντρόφων εκλεγμένων στα συνδικαλιστικά όργανα.

Ο καθοδηγητικός ρόλος του Κόμματος εξασφαλίζεται μέσα από τη δράση των κομμουνιστών στις γραμμές των Συνδικάτων, των μαζικών φορέων των αυτοαπασχολούμενων, των αγροτών, των ριζοσπαστικών συσπειρώσεων, δουλεύοντας για την εξασφάλιση του αντικαπιταλιστικού - αντιμονοπωλιακού προσανατολισμού τους.

Αυτόν τον καθοδηγητικό - πρωτοπόρο ρόλο δεν μπορούν να έχουν ούτε οι παρατάξεις, ούτε τα ψηφοδέλτια, ούτε οι κινήσεις που υπάρχουν ή δημιουργούνται, ούτε οι συσπειρώσεις στο κίνημα, ακόμα και αν κινούνται σε ξεκάθαρη αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή γραμμή. Ο βασικός ρόλος τους είναι η συγκέντρωση δυνάμεων, η συσπείρωση Σωματείων, Ομοσπονδιών, Επιτροπών Αγώνα, ομάδων εργατοϋπαλλήλων σε αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση, να συντονίζουν την κοινή δράση τους, να προωθούν ευρύτερα μέσα στις εργατικές - λαϊκές μάζες την αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή πάλη, δυναμώνοντας και εμπλουτίζοντας αυτήν την κατεύθυνση.

Το Κομμουνιστικό Κόμμα δρα και αυτοτελώς και μέσα στο κίνημα. Εξασφαλίζει τη σύνδεση του καθημερινού αγώνα με την επαναστατική ανατροπή, με τη στρατηγική πρόταση του Κόμματος για τη σοσιαλιστική εξουσία και οικοδόμηση. Η ζύμωση, η διαπάλη στο κίνημα, το ίδιο το περιεχόμενο του αγώνα πρέπει να θέτουν το ζήτημα και τον στόχο της εξουσίας χωρίς να αποσπάται από το επιμέρους, το προσωρινό, το άμεσο. Είναι αναγκαίο η πάλη που διεξάγουμε σήμερα να αποκτά αντικαπιταλιστικά - αντιμονοπωλιακά χαρακτηριστικά, να είναι αγώνας για την εργατική εξουσία. Και αυτό πρέπει να διαπερνά το κίνημα ως αντικείμενο ζύμωσης και διαπάλης.

Πρόκειται για ένα βασικό καθήκον των κομμουνιστών, που πρέπει όμως ταυτόχρονα να δουλεύουν, κατανοώντας την ανάγκη της πειθούς και της κλιμακούμενης επιχειρηματολογίας. Είναι καθήκον τους να αποκτήσουν την ικανότητα να θέτουν αυτό το ζήτημα εκλαϊκευτικά, πειστικά, γνωρίζοντας ότι σε μη επαναστατικές συνθήκες αποτελεί σύνθημα κατεύθυνσης και όχι άμεσης δράσης.

Η κομματική οικοδόμηση στη Βιομηχανία, σε κλάδους στρατηγικής σημασίας, σε ανερχόμενους δυναμικούς κλάδους της οικονομίας, η αύξηση της δύναμης και επιρροής του Κόμματος στη μεγάλη μάζα της εργατικής τάξης και ιδιαίτερα στα νεότερα τμήματά της, είναι βασικός παράγοντας που καθορίζει το ρόλο και την αποτελεσματικότητα του Κόμματος στο εργατικό κίνημα, στην ταξική πάλη, στη δουλειά για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος. Εχει γενικότερα στρατηγική σημασία.

Ξεχωρίζει ως βασικό καθήκον η οικοδόμηση γερών και μαζικών Κομματικών Οργανώσεων στους μονοπωλιακούς ομίλους, στα εργοστάσια, στα μεγάλα οικονομικά, βιομηχανικά, εμπορικά κέντρα, καθήκον που πρέπει να συγκεντρώσει την προσοχή καθοδηγητικών οργάνων και Κομματικών Οργανώσεων. Επισημαίνουμε τα εξής βασικά ζητήματα:

• Η διάταξη δυνάμεων και στελεχών με επίκεντρο τους χώρους εργασίας είναι αυτή που δίνει ώθηση προς τα εμπρός σε όλη την κομματική δουλειά. Δεν πρέπει να υπάρχει υποχώρηση σε αυτό. Η προσαρμογή απαιτεί χρόνο, γερό τιμόνι, ώστε να μη μας παρασύρουν οι εξελίξεις. Πρέπει να παρακολουθείται συστηματικά η κινητικότητα στη διάρθρωση των κλάδων ως αποτέλεσμα της συγκεντροποίησης, των επιχειρηματικών ανταγωνισμών και των νέων τεχνολογικών δεδομένων της παραγωγής για να προσαρμόζεται αντίστοιχα η παρέμβασή μας. Να βελτιώνεται συνεχώς ο τρόπος καθοδήγησης, να βοηθά στη συσσώρευση και στη γενίκευση της πείρας, στην ανάπτυξη της ικανότητας των κομματικών μελών, στη δημιουργία νέων εργατικών στελεχών.
• Η «προφύλαξη», στερέωση και ενδυνάμωση της κομματικής παρέμβασης στους κλάδους αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για την ενίσχυση ζωτικών δεικτών του Κόμματός μας. Να αξιοποιηθούν τα θετικά βήματα στο συντονισμό και στον ενιαίο προσανατολισμό της δουλειάς ανάμεσα στις κλαδικές και τις εδαφικές Κομματικές Οργανώσεις. Η κλαδική και η εδαφική δουλειά δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται αντιπαραθετικά η μία στην άλλη. Για όλες τις Οργανώσεις ο προσανατολισμός πρέπει να είναι κοινός: Η δουλειά στην εργατική τάξη, στους κλάδους, στους μεγάλους εργασιακούς χώρους. Να ξεπεραστούν φαινόμενα εργαζόμενοι που δουλεύουν σε μεγάλους κρίσιμους κλάδους και επιχειρήσεις να παραμένουν οργανωτικά στη γειτονιά, να μην προχωράει η κατεύθυνση της αναδιάταξης.
• Να επικεντρώσουμε στο κεντρικό πρόβλημα της κομματικής οικοδόμησης που συνίσταται σε καθυστερήσεις στην ανάπτυξη του Κόμματος στις μεγάλες βιομηχανίες και τους κλάδους στρατηγικής σημασίας, ιεραρχώντας τους εξής χώρους: Λιμάνια και αεροδρόμια (συνολικά Μεταφορές), Ενέργεια, Τηλεπικοινωνίες, Μέταλλο, Χημική Βιομηχανία, Φάρμακο, Τρόφιμα, Κατασκευές - μεγάλα έργα, μεγάλα εμπορικά κέντρα κ.λπ.
• Προϋπόθεση για να γίνουν βήματα στην επιρροή και την οργανωτική δύναμη του Κόμματος είναι η διαμόρφωση κομματικού περίγυρου μέσω της μαζικής ιδεολογικής, πολιτικής δουλειάς στα εργοστάσια και τους τόπους δουλειάς, μέσω της σταθερής και συστηματικής διάδοσης των θέσεων και της πολιτικής του, με βασικό δείκτη τη διακίνηση του «Ριζοσπάστη». Αυτή η παρέμβαση πρέπει να είναι στο επίκεντρο της δράσης κάθε ΚΟΒ, κάθε κομμουνιστή, ως βασική προϋπόθεση για την οικοδόμηση. Να διευρυνθούν και οι μέθοδοι διαφώτισης, να μην περιορίζονται σε καμπανιακές μορφές δράσης. Να ενισχυθεί από κάθε ΚΟΒ η μελέτη και διάδοση του «Ριζοσπάστη», της ΚΟΜΕΠ, του ιδεολογικού - πολιτικού, ιστορικού, ακόμα και λογοτεχνικού βιβλίου της «Σύγχρονης Εποχής», αλλά και η πλατιά ζύμωση και συζήτηση των θέσεων και εκτιμήσεων του Κόμματος στη βάση της επικαιρότητας. Στόχος η διεύρυνση της επιρροής σε κάθε χώρο, γειτονιά, κλάδο, η ένταξη στον ταξικό αγώνα όλο και περισσότερων δυνάμεων.

Η βασανιστική προσπάθεια, που έγινε το προηγούμενο διάστημα, έφερε ορισμένα αποτελέσματα, τα οποία εκφράζονται με την αναπλήρωση ορισμένων δυνάμεων, την οικοδόμηση Κομματικών Οργανώσεων, τη διαμόρφωση ενός περίγυρου και κυρίως έφερε βελτίωση της κοινωνικής σύνθεσης του Κόμματος. Η πείρα αυτή πρέπει να αξιοποιηθεί στην περαιτέρω βελτίωση των σχεδίων στρατολογίας και οικοδόμησης στους χώρους δουλειάς από τις Κομματικές Οργανώσεις.

Επιμένουμε στο στόχο να πετύχουμε ένα άλμα στην κομματική οικοδόμηση και στην ιδεολογική και πολιτική ισχυροποίηση του ΚΚΕ στην εργατική τάξη μπροστά στο γιορτασμό των 100 χρόνων του Κόμματος. Αυτό το καθήκον μπορεί να συνοψιστεί στους παρακάτω κωδικοποιημένους στόχους για την κομματική οικοδόμηση, που πρέπει να αποτελέσουν και αντικείμενο άμιλλας ανάμεσα στις Κομματικές Οργανώσεις:

• Βελτίωση του ποσοστού βιομηχανικών εργατών και εργατριών και του αριθμού των ΚΟΒ σε μεγάλες επιχειρήσεις στρατηγικής σημασίας.
• Βελτίωση της κοινωνικής σύνθεσης του Κόμματος, μέσω της αύξησης του ποσοστού εργατών και εργατριών.
• Βελτίωση της ηλικιακής σύνθεσης, με αύξηση των στρατολογιών από την ΚΝΕ και από τις ηλικίες 18 - 40 ετών.
• Αύξηση στρατολογίας γυναικών και ενίσχυση του ποσοστού τους στο σύνολο του Κόμματος και στα καθοδηγητικά όργανα.

Η ΚΝΕ αποτελεί βασικό αιμοδότη του Κόμματος. Το να περάσει σε φάση σημαντικής ανάπτυξης των δυνάμεών της και της κομμουνιστικής διαπαιδαγωγητικής ικανότητάς της αποτελεί αναμφισβήτητα αναπόσπαστο στοιχείο της επαναστατικής συνέχειας του ΚΚΕ και της κομματικής οικοδόμησης. Τα κομματικά όργανα πρέπει να αντιμετωπίζουν το συγκεκριμένο καθήκον ως όρο για να δυναμώσει το Κόμμα ποσοτικά και ποιοτικά.

Η κομματική δουλειά στις πιο νέες ηλικίες, πριν βγουν στην παραγωγή αποκλειστικά, στους χώρους εκπαίδευσης και μαθητείας, ιδιαίτερα σε ΕΠΑΛ, ΤΕΙ, ΙΕΚ, επαγγελματικές σχολές, ΑΕΝ, στα γυμνάσια, τα λύκεια και τα ΑΕΙ είναι κρίσιμη για τη δουλειά στην εργατική τάξη στις νέες βάρδιές της.

Το περιεχόμενο της δουλειάς του Κόμματος πρέπει να βρίσκεται σταθερά προσηλωμένο σε αυτήν την κατεύθυνση, με ενιαίο σχέδιο και πρόγραμμα δουλειάς, από τα όργανα του Κόμματος και της ΚΝΕ μέχρι το επίπεδο ΚΟΒ - ΟΒ, με βασικά όπλα τον ιδεολογικό - πολιτικό εξοπλισμό και την κομμουνιστική διαπαιδαγώγηση για πρωτοπόρα δουλειά διαφώτισης και δράσης. Αυτό το σχέδιο πρέπει να πατάει καλά πάνω στα οξυμένα προβλήματα, έτσι όπως εκφράζονται στις συγκεκριμένες ηλικίες. Δραστηριότητα που πρέπει να είναι καλά στερεωμένη στον πολιτισμό και τον αθλητισμό, αντιμετωπίζοντας μαχητικά ιδεολογικά και πολιτικά κοινωνικά προβλήματα, όπως η εξάπλωση της χρήσης ναρκωτικών.

Τα θετικά βήματα που έχουν γίνει στη δουλειά με μικρότερες ηλικίες σε συνεργασία του Κόμματος με την ΚΝΕ πρέπει να σταθεροποιηθούν και να ενισχυθούν.

Το Κόμμα αναλαμβάνει την ευθύνη να ανοίγει δρόμο, ώστε η ΚΝΕ να εκπληρώνει τον σκοπό ύπαρξης και δράσης της. Σε αυτήν την προσπάθεια, ιδιαίτερη είναι η σημασία της μετάδοσης των αξιών και των επαναστατικών σκοπών του Κόμματος και της ΚΝΕ στους μαθητές και τις μαθήτριες των εργατικών - λαϊκών οικογενειών, στους μαθητές - σπουδαστές της επαγγελματικής - τεχνικής εκπαίδευσης, στους φοιτητές εργατικής - λαϊκής καταγωγής. Ειδικότερα, χρειάζεται άμεσα και με συγκεκριμένα μέτρα να αναβαθμιστεί η δουλειά μας στην επαγγελματική εκπαίδευση, σε συνεργασία με τις Κομματικές Ομάδες των Ομοσπονδιών και των κλαδικών Συνδικάτων και με τη συμβολή των δυνάμεών μας στους εκπαιδευτές της κατάρτισης.

Το Κόμμα αναλαμβάνει την ευθύνη για την ιδεολογικοπολιτική προετοιμασία των μελών της ΚΝΕ, τη μαρξιστική μόρφωση, την αφομοίωση του Προγράμματος και των επεξεργασιών του Κόμματος, των συμπερασμάτων από τη μελέτη της Ιστορίας του κομμουνιστικού και εργατικού κινήματος, τη μετάδοση της ζωντανής κομματικής πείρας, τη βοήθεια για ενεργητική συμμετοχή στην εσωτερική ζωή της ΚΝΕ, την προετοιμασία και στήριξη όλων των μελών της ΚΝΕ ως αυριανών μελών του Κόμματος.

Η ανισοτιμία και οι διακρίσεις σε βάρος της γυναίκας σε όλα τα επίπεδα (στην οικογένεια, στη δουλειά, στον αγώνα, στην πολιτική πάλη) έχουν βαθιά ταξική ρίζα και αγγίζουν και το εργατικό κίνημα. Μόνο το Κομμουνιστικό Κόμμα μπορεί να εκφράσει με συνέπεια την ταύτιση της πάλης για τη χειραφέτηση και την ισοτιμία με την πάλη για τη συνολική απελευθέρωση από την εκμετάλλευση και των ανδρών και των γυναικών. Αυτό όμως προϋποθέτει πρωτοπόρα δράση των Κομματικών Οργανώσεων, των κομμουνιστριών εργατοϋπαλλήλων και διανοουμένων, που, με την παρέμβασή τους στις γραμμές του γυναικείου κινήματος, μπορούν να το ριζοσπαστικοποιούν σε αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση.

Πρέπει να ξεπεραστούν συγχύσεις ως προς την αναγκαιότητα και το περιεχόμενο της εξειδικευμένης δουλειάς του Κόμματος στις γυναίκες και της δράσης των κομμουνιστριών στο ριζοσπαστικό γυναικείο κίνημα με ευθύνη των καθοδηγητικών οργάνων. Το ζήτημα αυτό αφορά ιδιαίτερα τα γυναικεία στελέχη που γενικεύουν τη δική τους στάση ζωής, υποτιμώντας πρόσθετες αντικειμενικές δυσκολίες που περιορίζουν την πολιτική και κοινωνική δράση των γυναικών, ακόμα και κάποιων από αυτές που έκαναν το βήμα να γίνουν μέλη του Κόμματος ή της ΚΝΕ.

Η αφομοίωση της ουσίας του γυναικείου ζητήματος είναι απαραίτητη για τη συνειδητοποίηση της αναγκαιότητας ανάπτυξης του κινήματος για την ισοτιμία και τη χειραφέτηση των γυναικών εργατικής και λαϊκής προέλευσης ή ένταξης. Επίσης, είναι αναγκαία και για την αύξηση της ικανότητας των κομματικών μελών - ανδρών και γυναικών - να προσεγγίζουν γυναίκες εργάτριες, υπαλλήλους, άνεργες, αυτοαπασχολούμενες ΕΒΕ ή αγρότισσες, νέες εργαζόμενες, μητέρες, φοιτήτριες, μετανάστριες, συνταξιούχους, αλλά και γυναίκες αποκλεισμένες από την εργασία, όπως οι νοικοκυρές.

Στόχος παραμένει η βελτίωση της συμμετοχής των γυναικών μέσα στο κομματικό δυναμικό, που σήμερα είναι αναντίστοιχη του ποσοστού των γυναικών στον γενικό πληθυσμό της χώρας και στον οικονομικά ενεργό γυναικείο πληθυσμό. Ο στόχος αυτός πρέπει ιδιαίτερα να απασχολήσει συγκεκριμένες Κομματικές Οργανώσεις Περιοχής, ιδιαίτερα της επαρχίας, που η σύνθεσή τους σε σχέση με το γυναικείο δυναμικό τους είναι πολύ χαμηλά, πολύ κάτω από τον πανελλαδικό μέσο όρο.

Το καθήκον ισχυροποίησης του Κόμματος περνάει μέσα από την αναβάθμιση της δουλειάς και της ικανότητας των καθοδηγητικών οργάνων. Ιδιαίτερα σημαντικός κρίκος, όπου πρέπει σήμερα να συγκεντρώσουμε την προσοχή μας, είναι οι Τομεακές Επιτροπές (ΤΕ). Οι ΤΕ πρέπει να αποκτήσουν χαρακτηριστικά πραγματικών επιτελείων μάχης. Η ουσιαστική βελτίωση της δουλειάς των παραπάνω καθοδηγητικών οργάνων, από την Κεντρική Επιτροπή μέχρι τις Επιτροπές Περιοχής, είναι προϋπόθεση για την αναβάθμιση της δουλειάς των ΤΕ.

Να αποκτήσουν τα καθοδηγητικά όργανα ικανότητα εξειδίκευσης της δουλειάς τους. Οταν λέμε εξειδίκευση, εννοούμε τέτοια βοήθεια από την ΚΕ, τις ΕΠ προς τα Τομεακά όργανα ώστε:

Πρώτο: Να αποκτήσουν οι ΤΕ την ικανότητα να προσαρμόσουν τις γενικές κατευθύνσεις στα δεδομένα του χώρου τους, λαμβάνοντας υπόψη μια σειρά από παράγοντες, όπως είναι η κοινωνική σύνθεση του κάθε χώρου, το πραγματικό βιοτικό επίπεδο, οι αντιλήψεις που επικρατούν κ.λπ. Δηλαδή, όχι απλά να επαναλαμβάνουν τις γενικές κατευθύνσεις, όπως γίνεται συνήθως, πέφτοντας έτσι σε μια γενική συζήτηση ή σε έναν τυπικό έλεγχο και σε μια στείρα απαρίθμηση κάποιων οργανωτικών καθηκόντων.

Δεύτερο: Να προχωρούν σε γενίκευση της δικής τους πείρας, τροφοδοτώντας έτσι με νέο υλικό, εκτιμήσεις, σκέψεις, συμπεράσματα, τη διαμόρφωση των κεντρικών επεξεργασιών, θέσεων και κατευθύνσεων.

Τρίτο: Εξειδίκευση σημαίνει και ιεράρχηση των στόχων των ΤΕ με βάση τους κεντρικούς γενικούς στόχους. Πώς, δηλαδή, θα εκφράζεται στο χώρο ευθύνης της κάθε ΤΕ ο στόχος για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος. Πώς θα προωθείται στον κάθε χώρο η Κοινωνική Συμμαχία. Πώς θα ξεδιπλωθεί η ιδεολογική και πολιτική διαπάλη, τόσο αυτοτελώς από το Κόμμα όσο και μέσα στο κίνημα, στον συγκεκριμένο χώρο δράσης.

Το ιδεολογικό υπόβαθρο των οργάνων αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση, για να δουλέψουν και να λειτουργήσουν ως πραγματικά επιτελεία μάχης. Απαιτείται συνεχής προσπάθεια των ΤΕ, όλων των καθοδηγητικών οργάνων, προκειμένου να ενισχυθεί η ικανότητά τους στην ιδεολογικοπολιτική διαπάλη που εξελίσσεται σε κάθε χώρο.

Για να αντλούν τα Τομεακά όργανα επαρκή και χρήσιμη πείρα, χρειάζεται να ενθαρρύνουν και να επιδιώκουν οι ΚΟΒ του χώρου τους να συζητούν προγραμματισμένα ευρύτερα θέματα σε συνδυασμό με τα θέματα που απασχολούν καθημερινά την εργατική - λαϊκή οικογένεια.

Στόχος είναι το επόμενο διάστημα να αναδειχτούν πολλά στελέχη από την εργατική τάξη, με εργατική - λαϊκή καταγωγή, που θα βοηθηθούν για να αποκτήσουν πολύπλευρες ικανότητες, εξειδίκευση σε τομείς δουλειάς, καλό ιδεολογικό - πολιτικό επίπεδο, ικανότητα επαφής με τις μάζες και καθοδήγησής τους, ικανότητα προσανατολισμού της δουλειάς στην κατεύθυνση της ανασύνταξης του κινήματος, της προώθησης της Κοινωνικής Συμμαχίας, της συσπείρωσης γύρω από το Κόμμα και της οργάνωσης νέων δυνάμεων.

Για να φέρουμε σε πέρας αυτό το σπουδαίο καθήκον, απαιτείται σχέδιο, εντοπισμός, έγκαιρη και ειδική προετοιμασία στις δυνάμεις της ΚΝΕ. Χρειάζεται να στηριχτούν ιδιαίτερα στελέχη που είναι διατεταγμένα στη δουλειά στην εργατική τάξη, ενώ παράλληλα απαιτείται πιο συστηματική αξιοποίηση επιστημόνων και καλλιτεχνών μελών του Κόμματος, που θα θέτουν τη δουλειά τους στην υπηρεσία της εργατικής τάξης και των στόχων της σοσιαλιστικής προοπτικής. Να επιμείνουμε σε μέτρα βοήθειας στα στελέχη που έχουν ευθύνη καθοδήγησης ΚΟΒ και ΟΒ. Ολα τα στελέχη, ανεξάρτητα από τον καταμερισμό τους σε τομείς (οργανωτικό, μαζικό, ιδεολογικό), χρειάζεται να αποκτήσουν άμεση προσωπική πείρα από τη διαφώτιση και επικοινωνία με εργαζόμενους μέσα στα σωματεία, στις μαζικές οργανώσεις, στους αγώνες, ώστε με συγκεκριμένο και ζωντανό τρόπο να εξειδικεύουν τα καθήκοντα στο κίνημα, να «τριφτούν» άμεσα στις απαιτήσεις της ιδεολογικοπολιτικής διαπάλης.

Η συνολική βελτίωση της δουλειάς μας σχετίζεται άμεσα με τη βελτίωση της απόδοσης και συνεισφοράς των Τμημάτων της ΚΕ, των επιτελείων της. Προέχει η αναγκαιότητα για παραπέρα ενίσχυση και στελέχωση όλων των βασικών επιτελείων της ΚΕ με νέους συντρόφους και συντρόφισσες που θα εκπαιδευτούν στο πλάι των παλιότερων. Η νέα ΚΕ να συμβάλει περισσότερο στις επεξεργασίες των Τμημάτων της ΚΕ με συλλογική συζήτηση και να καθοδηγήσει την αντίστοιχη δουλειά σε επίπεδο Επιτροπών Περιοχής και Τομεακών Επιτροπών, αντίστοιχα στα όργανα της ΚΝΕ.

Οι συνθήκες της ταξικής πάλης θα γίνονται όλο και πιο σύνθετες, όλο και πιο δύσκολες. Γι' αυτό πρέπει να προετοιμαζόμαστε. Βασικό κριτήριο - συνολικά για την ΚΕ, τα στελέχη, όλα τα καθοδηγητικά όργανα - είναι το επίπεδο ετοιμότητας για άμεση ανταπόκριση σε πιο δύσκολα καθήκοντα, αλλά και η ικανότητα πρόβλεψης ακόμα και σε ζητήματα της καθημερινής τρέχουσας δουλειάς και των πολιτικών εξελίξεων.

Ιδιαίτερα, επειδή σήμερα αναδεικνύεται ένα νέο στελεχικό δυναμικό με μικρότερη σχετικά πείρα, χρειάζεται να ενισχύονται ορισμένα ζητήματα λειτουργίας των καθοδηγητικών οργάνων που δεν είναι αυτονόητα. Πρέπει να τηρούνται απαρέγκλιτα οι καταστατικές αρχές λειτουργίας του Κόμματος, η συζήτηση διαφορετικών γνωμών και απόψεων, που είναι κάτι αντικειμενικό και φυσιολογικό, πρέπει να είναι ανοιχτή, ειλικρινής, να μη συμβάλλει στην άδικη καχυποψία, να μην πλήττει τη συνοχή των οργάνων, να μη διαμορφώνονται συμπάθειες και αντιπάθειες, φιλικότητες κ.λπ. Ιδιαίτερο ρόλο σε αυτήν την κατεύθυνση θα πρέπει να παίζουν τα παλιότερα ηλικιακά και πιο έμπειρα στελέχη.

Το 20ό Συνέδριο επιβεβαίωσε ότι η ανασυγκρότηση και η ανάπτυξη του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος αποτελούν μόνιμο, σταθερό καθήκον του Κόμματός μας. Πηγάζει από τον παγκόσμιο χαρακτήρα της ταξικής πάλης.

Το Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα βρίσκεται σε υποχώρηση, δυσκολεύεται να αντιδράσει στην επίθεση του ταξικού αντιπάλου, η οποία γίνεται όχι μόνο με κατασταλτικά αλλά και με ιδεολογικά - πολιτικά μέσα, με την επίδραση του οπορτουνισμού.

Ιδιαίτερο ρόλο στη στήριξη του οπορτουνισμού μέσα στο Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα παίζει το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ) ως κέντρο συντονισμού οπορτουνιστικών δυνάμεων σε επίπεδο Ευρώπης. Τα Κομμουνιστικά Κόμματα που συμμετέχουν στο ΚΕΑ δρουν σαν «πολιορκητικός κριός» της παραπέρα απώλειας κομμουνιστικών χαρακτηριστικών και άλλων Κομμουνιστικών Κομμάτων.

Το 20ό Συνέδριο του ΚΚΕ ενέκρινε τις πρωτοβουλίες που πάρθηκαν το προηγούμενο διάστημα, για να συγκεντρωθούν κομμουνιστικές δυνάμεις από όλο τον κόσμο, να αναπτυχθεί κοινή δράση και προσανατόλισε στο να συνεχιστεί η δουλειά μας σε αυτές τις κατευθύνσεις. Συγκεκριμένα:

• Στην προσπάθεια, ώστε να διαμορφωθούν όροι που θα δώσουν ώθηση στην υπόθεση της κοινής στρατηγικής των Κομμουνιστικών Κομμάτων, μέσα από τη δουλειά της «Διεθνούς Κομμουνιστικής Επιθεώρησης», μέσω της κυκλοφορίας του περιοδικού, αλλά προοπτικά και με άλλες μορφές.
• Στην παρέμβαση που έχει ξεκινήσει στην Ευρώπη με τη συγκρότηση της «Ευρωπαϊκής Κομμουνιστικής Πρωτοβουλίας» ως μιας μορφής περιφερειακής συνεργασίας 29 Κομμουνιστικών Κομμάτων.
• Να δοθεί συνέχεια στις Περιφερειακές Συναντήσεις Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων. Στις Ευρωπαϊκές Κομμουνιστικές Συναντήσεις, στις Συναντήσεις των Κομμουνιστικών Κομμάτων της Ανατολικής Μεσογείου, Ερυθράς και Περσικού Κόλπου και τις Συναντήσεις των Βαλκανικών Κομμουνιστικών Κομμάτων.
• Στην προσπάθεια να διατηρηθούν τα κομμουνιστικά χαρακτηριστικά των Διεθνών Συναντήσεων των 120 Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων που συμμετέχουν σε αυτές.

Η διαδικασία της επαναστατικής ανασυγκρότησης θα είναι αργόσυρτη, βασανιστική, ευάλωτη, θα στηριχτεί στην κατάκτηση της ικανότητας των Κομμουνιστικών Κομμάτων να δυναμώνουν ολόπλευρα στη χώρα τους ιδεολογικοπολιτικά και οργανωτικά. Ξεπερνώντας λαθεμένες θέσεις που κυριάρχησαν στο Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα τις προηγούμενες δεκαετίες και αναπαράγονται με διάφορες μορφές σήμερα. Χτίζοντας γερές βάσεις στην εργατική τάξη, σε στρατηγικούς κλάδους της οικονομίας, ενισχύοντας την παρέμβασή τους στο εργατικό - λαϊκό κίνημα.

Παραμένει για το Κόμμα μας ο στόχος της συγκρότησης ενός μαρξιστικού - λενινιστικού πόλου στο Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα. Από τα βήματα που θα κάνουν και άλλα Κομμουνιστικά Κόμματα θα εξαρτηθούν και οι παραπέρα συγκεκριμένες μορφές που μπορεί να πάρει η διαμόρφωσή του. Το Κόμμα μας θα συμβάλει με κάθε πρόσφορο τρόπο, σε διμερές και πολυμερές επίπεδο, σε αυτήν την προσπάθεια, αναπτύσσοντας και την αυτοτελή ιδεολογικοπολιτική του παρέμβαση.

Το ΚΚΕ διατηρεί σχέσεις, συζητάει, ανταλλάσσει απόψεις και επιδιώκει κοινές δράσεις με δεκάδες Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα και θα εντείνει αυτήν την προσπάθεια και το επόμενο διάστημα, ανεξάρτητα από το επίπεδο συμφωνίας ή διαφωνίας σε επιμέρους ή και συνολικότερα ζητήματα.

Το ΚΚΕ εκφράζει και θα συνεχίσει να εκφράζει την αλληλεγγύη του στα δίκαια αιτήματα και την πάλη όλων των λαών. Ιδιαίτερα, εκφράζει την αλληλεγγύη του στον λαό της Παλαιστίνης, που υποφέρει από την ισραηλινή κατοχή και στρατιωτική επιθετικότητα.

Το ΚΚΕ εκφράζει διαχρονικά την αλληλεγγύη του στον κυπριακό λαό ενάντια στην τουρκική εισβολή - κατοχή και σε κάθε είδους διχοτομική «λύση». Το Κόμμα μας παλεύει για Κύπρο ενιαία, για ένα και όχι δύο κράτη, με μία κυριαρχία, μία ιθαγένεια, μία διεθνή προσωπικότητα, για κοινή πατρίδα Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, χωρίς κατοχικά και άλλα ξένα στρατεύματα, χωρίς ξένες βάσεις, εγγυητές και «προστάτες», με τον κυπριακό λαό αφέντη στον τόπο του.

Συνολικά, το ΚΚΕ υπερασπίζεται την πάλη κάθε λαού ενάντια στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πολέμους, για τη φιλία και αλληλεγγύη των λαών. Δίνει τον καλύτερο εαυτό του στο πλαίσιο του διεθνούς μαζικού κινήματος για την πρωτοπόρα δράση στην ΠΣΟ, στο ΠΣΕ, στην ΠΔΟΓ, στην ΠΟΔΝ.

Το Κόμμα βγαίνοντας από μια περίοδο που αναγκάστηκε να πάρει δύσκολες αποφάσεις για τα οικονομικά του (π.χ. κλείσιμο τηλεόρασης και ραδιοφώνου «902», σταμάτημα λειτουργίας της «Τυποεκδοτικής», μείωση σελίδων του «Ριζοσπάστη», μείωση εξόδων των ΚΟ κ.ά.) μπόρεσε να καλύψει τις βασικές ανάγκες του σε διαφωτιστική δουλειά, ενημέρωση, προβολή των θέσεών του. Αντεπεξήλθε με την καθοριστική προσφορά και των κομμουνιστών και κομμουνιστριών, των μελών της ΚΝΕ, των πολυάριθμων φίλων του Κόμματος.

Νιώθει περηφάνια για τους εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους σε όλη τη χώρα, αλλά και μετανάστες στο εξωτερικό, που το ενισχύουν από το υστέρημά τους - τόσο κατά τη διάρκεια των Οικονομικών Εξορμήσεων όσο και όλο το χρόνο - όπως και για τα χιλιάδες μέλη και στελέχη του Κόμματος και της ΚΝΕ που δίνουν καθημερινά τη μάχη της οικονομικής ενίσχυσης του Κόμματος, ώστε να μπορεί να ανταποκρίνεται στους υψηλούς στόχους του για το καλό των εργαζομένων, όλων των λαϊκών στρωμάτων.

Το Κόμμα έχει διανύσει και εξακολουθεί να διανύει μια περίοδο ιδιαίτερα δύσκολη για το σύνολο της εργατικής τάξης, του ελληνικού λαού. Οι συνέπειες της κρίσης εξακολουθούν να βασανίζουν τις λαϊκές οικογένειες. Η στενή, συντροφική, αγωνιστική, πολιτική σχέση των εργαζομένων με το Κόμμα, εδώ και 100 χρόνια, ακόμα και στις πιο δύσκολες καμπές του αγώνα, εκφράζεται και με την οικονομική ενίσχυση, με την περαιτέρω ανάπτυξη των δεσμών του Κόμματος και της ΚΝΕ με τους οπαδούς και φίλους τους.

Η αύξηση των εσόδων από την οικονομική δουλειά και ενίσχυση των Οργανώσεων, η αύξηση της κυκλοφορίας του «Ριζοσπάστη», της «Κομμουνιστικής Επιθεώρησης», του «Οδηγητή», των εκδόσεων της «Σύγχρονης Εποχής», εκτός από τη γενικότερη σημασία που έχουν για την ιδεολογική - πολιτική παρέμβαση, μπορούν να συμβάλουν σημαντικά στην ενίσχυση των οικονομικών του Κόμματος.

Στην επίθεση που κλιμακώνουν ο ταξικός αντίπαλος και τα κόμματά του, μέσω των μηχανισμών του κράτους και των κυβερνήσεών του, επιβάλλεται το Κόμμα να έχει μεγαλύτερη ετοιμότητα, επάρκεια, αυτάρκεια οικονομικών μέσων για σοβαρή πολιτική, ιδεολογική, εκδοτική δραστηριότητα, για να φτάνει πιο αποφασιστικά, μαζικά, πλατιά και ολοκληρωμένα η πολιτική του μέσα στον ελληνικό λαό.

• Πανελλαδική Συνδιάσκεψη για τον έλεγχο της Απόφασης για την ανασύνταξη του εργατικού - συνδικαλιστικού κινήματος, την προώθηση της Κοινωνικής Συμμαχίας, την επικαιροποίηση του κοινού πλαισίου δράσης των συσπειρώσεων στις οποίες δραστηριοποιείται το Κόμμα, την κομματική οικοδόμηση (ιδιαίτερα μέσα στην εργατική τάξη και τους χώρους στρατηγικής σημασίας).
• Ευρεία Ολομέλεια της ΚΕ ή Πανελλαδική Συνδιάσκεψη για τη μελέτη των αυτοαπασχολούμενων στις πόλεις (ιδιαίτερα στα μεγάλα αστικά κέντρα) και του κινήματός τους.
• Ευρεία Ολομέλεια της ΚΕ ή Πανελλαδική Συνδιάσκεψη για τη μελέτη του αγροτικού ζητήματος, του κινήματος, των συσπειρώσεων και της δράσης του Κόμματος στο χώρο της μικρομεσαίας αγροτιάς.
• Ολοκλήρωση της μελέτης για την ταξική διάρθρωση της ελληνικής κοινωνίας.
• Συνέχιση της πλατιάς διαφωτιστικής δουλειάς πάνω στην πρόταση του Κόμματος για το ενιαίο 12χρονο σχολείο, αλλά και ολοκλήρωση μιας σειράς επεξεργασιών που αφορούν τη θέση του για την Προσχολική Αγωγή, την Επαγγελματική και την Ενιαία Ανώτατη Εκπαίδευση.
• Επικαιροποίηση των θέσεων σε θέματα Υγείας - Κοινωνικής Ασφάλισης - Πρόνοιας.
• Πανελλαδική Συνδιάσκεψη για τη συνολική έγκριση του αναμορφωμένου πρώτου τόμου της Ιστορίας του Κόμματος, που αναφέρεται στην περίοδο από τα χρόνια που προηγήθηκαν της ίδρυσής του μέχρι το 1949. Να προχωρήσει η ολοκλήρωση της μελέτης για την περίοδο της δικτατορίας. Ταυτόχρονα, να συνεχιστεί η προσπάθεια να προχωρήσει και να ολοκληρωθεί η ιστορική έρευνα για τη συγγραφή της ιστορικής περιόδου 1974 - 1991.
• Η ΚΕ επωμίζεται το καθήκον της συνεχούς και συστηματικής παρακολούθησης της πορείας των εκδηλώσεων, εκδόσεων και άλλων πολιτιστικών και πολιτικών δραστηριοτήτων των τελευταίων βημάτων προς τη μεγάλη επέτειο των 100 χρόνων του Κόμματος το 2018, με βασικό καθήκον την έγκριση της Διακήρυξης της ΚΕ για τα 100χρονα. Να συζητηθεί το θέμα σε Ευρεία Ολομέλεια της ΚΕ.
• Κατάλληλη στελέχωση των Τμημάτων της ΚΕ, ώστε να προχωρήσει περαιτέρω η μελέτη της σοσιαλιστικής οικοδόμησης κατά τον 20ό αιώνα, η μελέτη της στρατηγικής του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος και ειδικότερα της Κομμουνιστικής Διεθνούς.
• Αποφασιστική προώθηση και ολοκλήρωση των Σχολών μαρξιστικής μόρφωσης σε επίπεδο Τομεακών Οργανώσεων και κυρίως του κύκλου των μαθημάτων του Προγράμματος σε επίπεδο ΚΟΒ - ΟΒ.
• Οργάνωση συζήτησης στην ΚΕ για την προπαγάνδα και τις μορφές της, για τα διαδικτυακά μέσα του Κόμματος και την αναβάθμιση της παρέμβασής μας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ειδική συζήτηση για την ανάπτυξη της δουλειάς και της κυκλοφορίας του «Ριζοσπάστη».

Αθήνα 30 Μάρτη - 2 Απρίλη 2017

Το 20ό Συνέδριο του ΚΚΕ