Εχοντας ξεκάθαρο ότι η αύξηση της επιρροής του ΚΚΕ στο λαό θα είναι αποτέλεσμα της ανάπτυξης του ταξικά προσανατολισμένου εργατικού - συνδικαλιστικού κινήματος με στόχο τη ρήξη και την ανατροπή, θέλοντας να συμβάλω στον προσυνεδριακό διάλογο θα σταθώ στα εξής:

Η μη συμμετοχή των εργαζομένων στα σωματεία, στους αγώνες, στις απεργίες και στις διαδηλώσεις, η υψηλή αποχή που καταγράφηκε στις τελευταίες εκλογές, έπληξε κι εμάς, αναδεικνύει μια πολιτική στάση αποστροφής μεν στο πολιτικό σύστημα, η οποία όμως δεν αποτελεί καν ενεργητική, θετική καταδίκη του ίδιου του συστήματος.

Εξακολουθούν δηλαδή οι εργαζόμενοι να εντοπίζουν τις αιτίες των προβλημάτων στις «κακές» πολιτικές διαχείρισης του συστήματος (ρεμούλες, μίζες, ρουσφέτια κ.λπ.) και όχι στο ίδιο το σύστημα.

Σε δύο ζητήματα, σύντροφοι, νομίζω, θα πρέπει να εστιάσουμε στην αναζήτηση της στάσης αυτής ως προς την προσέγγιση των εργαζομένων προς τις δικές μας απόψεις, τα οποία είναι αλληλένδετα μεταξύ τους:

1. Στην υποχώρηση - οπισθοδρόμηση των αγωνιστικών διαθέσεων των εργατικών - λαϊκών μαζών, η οποία είναι εντελώς αναντίστοιχη με τα προβλήματα και τις ανάγκες. Χρειάζεται ως εκ τούτου άμεση ανασυγκρότηση σε όλα τα επίπεδα. Σίγουρα δεν είναι ούτε εύκολο, ούτε απλό, αλλά δεν υπάρχει άλλος δρόμος, δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Απαιτείται η ανάκαμψη του εργατικού κινήματος, ενός κινήματος το οποίο δεν θα περιορίζεται μόνο να παλεύει με όρους οικονομικού αμυντισμού, αλλά θα παλεύει για την αλλαγή του τρόπου παραγωγής και ανάπτυξης της οικονομίας της χώρας και

2. Στις ανατροπές που έγιναν στις χώρες στις οποίες έγινε η πρώτη απόπειρα να οικοδομηθεί ο Σοσιαλισμός. Οι ανατροπές αυτές δυστυχώς θα συνεχίσουν να βαραίνουν και στο άμεσο μέλλον μετά τη στροφή προς τις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής τα τελευταία χρόνια, της Κίνας, του Βιετνάμ και πιο πρόσφατα της Κούβας.

Εχοντας ως δεδομένες και τις πιο πάνω δυσκολίες, πρέπει να είναι πρώτιστο μέλημά μας η προπαγάνδα του Προγράμματος του Κόμματος, γιατί η ενίσχυση του ΚΚΕ εξαρτάται από το κατά πόσο πείθεται ο λαός μέσα από τους αγώνες στο ότι μπορούν να εφαρμοστούν αυτά που λέει στο Πρόγραμμά του.

Στη συνείδηση του λαού έχει, δυστυχώς, επικρατήσει η έννοια της κατάρρευσης και όχι της ανατροπής, ότι δηλαδή η εφαρμογή ενός δίκαιου συστήματος όπως ο Σοσιαλισμός απέτυχε. Πρέπει σε αυτή την κατεύθυνση να αξιοποιηθούν και τα ντοκουμέντα του 18ου Συνεδρίου, τα οποία είναι σε άμεση και διαλεκτική σχέση με τα ντοκουμέντα του 19ου Συνεδρίου.

Χρειάζεται, όπως δείχνει η πείρα, περισσότερη και πιο εξειδικευμένη εκλαΐκευση ως προς τα πρακτικά μέτρα που θα πάρει η νέα εργατική εξουσία. Αυτή την εκλαΐκευση καλείται να επεξεργαστεί, κατά τη γνώμη μου, μεταξύ άλλων, το Κόμμα στο 20ό Συνέδριό του.

Για ένα τμήμα του λαού, στις δεδομένες συνθήκες της κρίσης και της οπισθοχώρησης, αυτά που λέμε θεωρούνται ανέφικτα, ανεδαφικά, δεν γίνονται ούτε στη Δευτέρα Παρουσία. Για ένα τμήμα όμως του λαού, διόλου ευκαταφρόνητο, μεταξύ άλλων και ενός τμήματος που στήριξε τον ΣΥΡΙΖΑ και απογοητεύτηκε, θεωρώ ότι έχουν γίνει βήματα στη συνείδησή του. Δεν σε ρωτάνε μόνο αν μπορούν να εφαρμοστούν αυτά που λέμε, αλλά πώς θα εφαρμοστούν πρακτικά και όχι γενικά και αόριστα.

Αυτό προκύπτει από τα ερωτήματα που τίθενται σε συσκέψεις, συζητήσεις, εκδηλώσεις, εξορμήσεις, στις τελευταίες εκλογές και τα οποία ενδεικτικά είναι τα εξής:

Αν βγούμε, με μια κυβέρνηση Λαϊκής Εξουσίας από την ΕΕ, πού θα πάμε; Προς τα πού θα συγκλίνουμε με τον ήδη υπάρχοντα αρνητικό συσχετισμό δυνάμεων; Κατά πόσο είναι εφικτό να βγούμε από το ΝΑΤΟ; Τι συνέπειες θα είχε αυτή η κίνηση που εμπεριέχει και πιθανή επέμβαση της λυκοσυμμαχίας προκειμένου να πνίξει τη νέα εξουσία στο αίμα; Η εγκαθίδρυση της Λαϊκής Εξουσίας προϋποθέτει νέο εμφύλιο πόλεμο; Πόσο είναι εφικτή η εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου της χώρας από τη Λαϊκή Εξουσία, μιας και υπάρχουν συγκεκριμένοι μονοπωλιακοί όμιλοι που τον καρπώνονται; Πώς θα εξάγουμε και σε ποιους, αφού με τον υπάρχοντα αρνητικό συσχετισμό δυνάμεων θα επακολουθήσει εμπάργκο; κ.λπ.

Σε αυτά τα ζητήματα, σύντροφοι, παρά τα θετικά βήματα που κάναμε το προηγούμενο χρονικό διάστημα, δυσκολεύεται η πλειοψηφία των μικρομεσαίων στελεχών μας, των μελών μας και των οπαδών μας πειστικά να απαντήσει, να εκλαϊκεύσει, να πείσει.

Δεν φτάνει μόνο το κλισέ που κατά κανόνα λέμε: «μονομερής διαγραφή του χρέους, έξοδο από ΕΕ και από το ΝΑΤΟ με Λαϊκή Εξουσία, λαϊκή οικονομία».

Πρέπει να εκλαϊκεύσουμε περισσότερο την πρότασή μας σε συνάρτηση με την άνοδο του ταξικά προσανατολισμένου εργατικού - λαϊκού κινήματος, να αναδείξουμε ότι είμαστε κόμμα εξουσίας, αλλιώς θα εξακολουθεί να υφίσταται και να κερδίζει περισσότερο έδαφος η άποψη ότι το ΚΚΕ είναι καλό μονάχα για αντιπολίτευση, δεν θέλει να κυβερνήσει.

Ιδιαίτερα πρέπει να προβληθούν μέτρα άμεσης ανακούφισης των λαϊκών στρωμάτων και της αναγκαιότητας ανάπτυξης κινήματος για τη διεκδίκηση αυτών. Πρέπει αυτή η πάλη να δένεται με την προοπτική της λαϊκής εξουσίας, να αναδεικνύουμε ταυτόχρονα την αναγκαιότητα ανατροπής του συστήματος, διότι καμία κατάκτηση δεν μπορεί να είναι σταθερή, μόνιμη και δεδομένη στον καπιταλισμό.

Πρέπει, επίσης, να ξεκαθαριστούν μερικά ζητήματα που διαμορφώνουν τη στάση του λαού απέναντι στο ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα. Π.χ. σύγχυση για τις αιτίες της κρίσης: κακή διαχείριση, διαφθορά κ.λπ., καθώς και κάλπικες αντιθέσεις του τύπου ο «κακός» δημόσιος τομέας - ο «καλός» ιδιωτικός τομέας, ενοχοποίηση της μόνιμης και σταθερής σχέσης εργασίας, η αποδοχή του βασικού δόγματος να επενδύσει το κεφάλαιο, για να προκόψει ο εργαζόμενος κ.λπ.

Αυτή είναι η κατάσταση και οι δυσκολίες που συνεπάγονται, σε συνθήκες ύφεσης των εργατικών - λαϊκών αγώνων, χειραγώγησης της εργατικής - λαϊκής συνείδησης από την αστική ιδεολογία και αρνητικού διεθνούς συσχετισμού δύναμης.

Υπάρχουν δυσκολίες στο να σπάσει η στατική θεώρηση και να αναδειχθεί η δυναμική των εξελίξεων που απαντά σε πολλά από τα παραπάνω σχετικά με τη στάση και δράση του κινήματος σε άλλες χώρες απέναντι στην επαναστατική αλλαγή σε μια χώρα. Είναι αξιόλογες οι προσπάθειες που κάνει το Κόμμα σε αυτή την κατεύθυνση με τις διεθνείς συναντήσεις των ΚΚ, τη Διεθνή Κομμουνιστική Επιθεώρηση, την Κομμουνιστική Πρωτοβουλία στην Ευρώπη.

Στις διαχειριστικές αντιλήψεις που κυριαρχούν και σε μέρος της δικής μας ακόμη επιρροής και με όσες δυσκολίες σημαίνει αυτό για την κατανόηση της πολιτικής του ΚΚΕ, να αντιτάξουμε ένα ισχυρό, μαζικό, ταξικό πόλο, με ανοιχτούς διαύλους επικοινωνίας με το κίνημα και το λαό και τις επεξεργασίες του ΚΚΕ. Πιστεύω ακράδαντα ότι μπορούμε να συνεχίσουμε τη διαδικασία επανάκαμψης με σκληρή δουλειά «για να γενούνε τα σκοτάδια λάμψη» όπως έλεγε ο ποιητής.