Τρίτη 7 Μάρτη 2017
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
«Εστια»-σμένοι στη διαστρέβλωση της Ιστορίας και των τοποθετήσεων του ΚΚΕ

Η εφημερίδα ΕΣΤΙΑ διαμόρφωσε χτες ρεπορτάζ με τίτλο «Το ΚΚΕ δικαιώνει τον Κ. Μητσοτάκη»! Αναφερόταν στην Ανακοίνωση της ΚΕ του ΚΚΕ για τα πενήντα χρόνια από το στρατιωτικό πραξικόπημα της 21 Απριλίου 1967, που δημοσιεύτηκε στον «Ριζοσπάστη της Κυριακής». Αφού διαστρέβλωσε ένα βασικό σημείο της Ανακοίνωσης, επιχείρησε να την εντάξει στον γνωστό παμπάλαιο κορσέ των ενδοαστικών αντιθέσεων. Διάλεξε 2 - 3 μικρά σημεία της Ανακοίνωσης, τα απόσπασε από το σύνολο και πήγε να κάνει τη δουλειά της, γράφοντας ότι στον Μητσοτάκη «ο Ανδρέας Παπανδρέου επιχείρησε να φορτώσει τις ευθύνες για τη δικτατορία», γεγονός που ανατρέπει το ΚΚΕ με την Ανακοίνωσή του! («Ξέχασε» η ΕΣΤΙΑ ότι και ο Κων. Μητσοτάκης έχει αποδώσει και στον Α. Παπανδρέου ευθύνες για τα «Ιουλιανά» και κατ' επέκταση για τη δικτατορία, στο πλαίσιο της ενδοαστικής πολιτικής κοκορομαχίας).

1. Διαστρεβλώνοντας την τοποθέτηση του ΚΚΕ, η ΕΣΤΙΑ έγραψε ότι η Ανακοίνωση «προχωρεί σε λελογισμένη αυτοκριτική για την παθητικότητα με την οποία συμπεριεφέρθη ο λαός και το ίδιο το ΚΚΕ (αρχικώς) κατά το ξέσπασμα της δικτατορίας».

Πουθενά δεν αναφέρεται στην Ανακοίνωση ότι το ΚΚΕ επέδειξε παθητικότητα. Τονίζεται ότι από το ΚΚΕ και την ΕΔΑ «δεν υπήρξε καμιά ιδεολογική, πολιτική και οργανωτική προετοιμασία του εργατικού λαϊκού κινήματος». Αυτή η επισήμανση δεν είναι καινούργια. Την έχει κάνει το ΚΚΕ από το 1973 (9ο Συνέδριο), επισημαίνοντας ως μια από τις αιτίες ότι το ίδιο είχε διαλύσει τις Κομματικές του Οργανώσεις από το 1958. Ταυτόχρονα, χιλιάδες μέλη και στελέχη του είχαν συλληφθεί από τις πρώτες ώρες του πραξικοπήματος, γεγονός που αποκεφάλισε το λαϊκό κίνημα. Ομως, η Ανακοίνωση της ΚΕ περιέχει και τα εξής, που επίσης σκοπίμως η ΕΣΤΙΑ παρέβλεψε:

«Παρ' όλα αυτά το ΚΚΕ αντέδρασε από τη πρώτη στιγμή (...) κάλεσε σε δράση για την ανατροπή της δικτατορίας. Ξεκίνησε την προσπάθεια δημιουργίας των πρώτων αντιδικτατορικών οργανώσεων». Και άλλα.

2. Το γνωστό αστικό δίλημμα «Δεξιά ή Αντιδεξιά», με το οποίο χρόνια τώρα η άρχουσα τάξη και τα κόμματά της παίζουν στην πλάτη του λαού τον συνήθη αντιλαϊκό τους χαβά, επανέρχεται από την ΕΣΤΙΑ, η οποία ανασύρει την αντιπαράθεση Α. Παπανδρέου - Κων. Μητσοτάκη, δηλαδή «ΠΑΣΟΚ και ΝΔ», προκειμένου να «ερμηνεύσει» την Ανακοίνωση της ΚΕ του ΚΚΕ.

Καμία έκπληξη. Το ίδιο έργο, που θα το δούμε σε κατά κόρον επαναλήψεις και από πολλές πλευρές όσο πλησιάζουμε προς την 21η Απριλίου, έχει σαφείς στόχους:

Πρώτον, να αποκρύψει ότι η δικτατορία του 1967 - 1974 επιβλήθηκε για να υπερασπίσει τα συμφέροντα του κεφαλαίου, που επίσης τα υπεράσπισαν με συνέπεια τόσο ο Α. Παπανδρέου (όπως και ο Γ. Παπανδρέου) όσο και ο Κων. Μητσοτάκης, στο πλαίσιο άλλης μορφής άσκησης της δικτατορίας του κεφαλαίου (της κοινοβουλευτικής), σε αντίθεση με τη χούντα που έκανε τα ίδια, καταργώντας την κοινοβουλευτική δημοκρατία.

Δεύτερον, η επαναφορά της αστικής αντίθεσης «Δεξιά - Αντιδεξιά», στην οποία εγκλωβίστηκαν και τα μεγάλα τμήματα των λαϊκών μαζών, στοχεύει στο να κρύψει το αντικομμουνιστικό θεσμικό πλαίσιο που ίσχυσε στην Ελλάδα από το 1946 έως το 1974, το οποίο αποτέλεσε το θερμοκήπιο της χούντας, αλλά και που το διατήρησαν άθικτο όλες οι προχουντικές κυβερνήσεις της ΕΡΕ του Κ. Καραμανλή, της ΕΚ του Γ. Παπανδρέου και των «αποστατών» των Κων. Μητσοτάκη και λοιπών. (Βέβαια, για να είμαστε αντικειμενικοί, πρέπει να θυμηθούμε ότι η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου δεν απελευθέρωσε 77 κομμουνιστές πολιτικούς κρατούμενους που είχαν καταδικαστεί από την ΕΡΕ για «κατασκοπία». Τους απελευθέρωσε η κυβέρνηση του «αποστάτη» Στέφ. Στεφανόπουλου το 1966).

3. Η δικτατορία του 1967 - 1974 βγήκε από τα σπλάχνα των ενδοαστικών συγκρούσεων ανάμεσα στο Παλάτι και τα αστικά κόμματα, τα οποία ταυτόχρονα συνεργάζονταν με το Παλάτι, καθένα χωριστά εναντίον του άλλου. Το Παλάτι συμμαχούσε πότε με την ΕΡΕ εναντίον του «Κέντρου», πότε με το «Κέντρο» εναντίον της ΕΡΕ, πότε με τμήματα του «Κέντρου» («Ιουλιανά») μαζί με την ΕΡΕ εναντίον του υπόλοιπου «Κέντρου», πότε εμφανιζόταν ως ενωτικό, συμμαχώντας και με την ΕΡΕ και με το «Κέντρο» (Μνημόνιο - Συμφωνία Π. Κανελλόπουλου - Γ. Παπανδρέου το 1966).

Εξάλλου, όπως ο Κων. Μητσοτάκης ηγήθηκε μαζί με άλλους «Κεντρώους» για την ανατροπή της κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου («Ιουλιανά» 1965), έτσι και η ηγεσία της «Ενωσης Κέντρου» (στην οποία συμμετείχε και ο Κων. Μητσοτάκης) ζητούσε προηγουμένως (1963) από τον βασιλιά να ανατρέψει την κυβέρνηση της ΕΡΕ με κοινοβουλευτικό πραξικόπημα. Ο Γ. Παπανδρέου είχε στείλει επιστολή στον βασιλιά Παύλο, στην οποία έγραψε ανάμεσα σε άλλα:

«Δικαιούται επομένως ο βασιλεύς, εκτός της διαλύσεως της Βουλής, πρώτον, να συμβουλεύη τους συμβούλους του. Και αν αι συμβουλαί δεν εισακουσθούν και κρίνη ότι το γενικώτερον συμφέρον της χώρας το υπαγορεύει, δικαιούται να σχηματίση νέαν Κυβέρνησιν και να απευθυνθή προς την Βουλήν, από την οποίαν η Κυβέρνησις να ζητήση εμπιστοσύνην».1

Ολα τα παραπάνω τα έκρυψε επιμελώς η αστική ιστοριογραφία, όπως και η προπαγάνδα του ΠΑΣΟΚ υπό τον Α. Παπανδρέου μαζί με τον φιλικό τους Τύπο, φυσικά και η αντιπαπανδρεϊκή ΕΣΤΙΑ.

4. Το γεγονός ότι η χούντα διαφοροποιήθηκε σε ορισμένες περιπτώσεις από τις αξιώσεις των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ, δεν ήταν πρωτοφανές γεγονός μέχρι τότε για το αστικό πολιτικό σύστημα, ούτε συνιστά «αντιιμπεριαλιστικές χουντικές διαθέσεις». Στο παρελθόν ο Κ. Τσαλδάρης είχε εκφράσει επιφυλάξεις για την ένταξη της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ, ο Σοφ. Βενιζέλος έθεσε εν αμφιβόλω την παρουσία των πυραυλικών βάσεων των ΗΠΑ στην Ελλάδα, ενώ το 1974 ο Κ. Καραμανλής προχώρησε στην έξοδο της Ελλάδας από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ. Το ίδιο είχε κάνει ο Ντε Γκολ όσον αφορά στη Γαλλία. Οι αντιθέσεις των αστών δεν σημαίνουν και επιλογή φιλολαϊκής στρατηγικής. Η επιλογή, π.χ., της Μ. Βρετανίας να βγει από την Ευρωπαϊκή Ενωση δεν την καθιστά φιλολαϊκή, όπως δεν σημαίνει ότι είναι υπέρ των λαϊκών συμφερόντων η σημερινή της κυβέρνηση. Η ενδοϊμπεριαλιστική διαπάλη εμπεριέχει και τέτοια φαινόμενα, αφού πρόκειται για λυκοσυμμαχίες. Η χούντα ήταν φιλοΝΑΤΟική και σ' αυτό το πλαίσιο έκανε και κάποιους ελιγμούς.

5. Στην ΕΣΤΙΑ προκάλεσαν αίσθηση οι αναφορές της Ανακοίνωσης για την επιδίωξη της χούντας να προσεταιριστεί εργατικές - λαϊκές δυνάμεις με στεγαστικά δάνεια κ.ά. Και αυτό, παρά το γεγονός ότι γνωρίζει καλά πως όλες οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου χρησιμοποιούν και το «καρότο» μαζί με το «μαστίγιο». Αυτό γινόταν και στη δικτατορία και προηγουμένως και μετά από αυτήν έως τις μέρες μας, με στόχο να ενσωματώνονται οι εργατικές - λαϊκές δυνάμεις στο σύστημα και να επιλέγουν κάθε φορά το «μικρότερο κακό», αντί να επιλέξουν αυτό που τις συμφέρει και που είναι η ανατροπή της αστικής πολιτικής και της εξουσίας του κεφαλαίου, με όποια μορφή κι αν παρουσιάζεται.

Παραπομπή:

1. Κωνσταντίνος Καραμανλής, αρχείο, Γεγονότα και Κείμενα, τ. 5Β΄, σελ. 593, εκδ. «Η Καθημερινή», Αθήνα, 2005.


Του
Μάκη ΜΑΪΛΗ *
*Ο Μ. Μαΐλης είναι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, υπεύθυνος του Τμήματος Ιστορίας της ΚΕ

ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΑ...
Εντείνονται οι διεργασίες για αναμόρφωση στο αστικό πολιτικό σύστημα

Είναι πλέον ολοφάνερο ότι εντείνονται μέρα με τη μέρα οι διεργασίες στο αστικό πολιτικό σύστημα. Διεργασίες που βρίσκονται σε εξέλιξη και είναι αναγκαίες, αφού υπάρχουν ορισμένα σημαντικά δεδομένα που επιδρούν σε αυτές, όπως: οι δυσκολίες ανάκαμψης της καπιταλιστικής οικονομίας στην Ελλάδα, οι αντιφάσεις που εκδηλώνονται με αφορμή και τη διαπραγμάτευση, οι προβληματισμοί για τη σταθερότητα του αστικού πολιτικού συστήματος, οι διεθνείς εξελίξεις, οι αντιθέσεις που εκδηλώνονται και αφορούν ακόμα και τη συνοχή της Ευρωπαϊκής Ενωσης και της Ευρωζώνης. Είναι απολύτως λογικό, λοιπόν, να αναζητείται ένα νέο ανακάτεμα της τράπουλας, μία νέα πολιτική «συνταγή» με στόχο τη διαμόρφωση «αξιόπιστων εναλλακτικών» για την αστική διαχείριση, στις ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης. Ο προβληματισμός για το πώς το αστικό πολιτικό σύστημα θα αναμορφωθεί για να βάλει ακόμα πιο αποτελεσματικά πλάτη στην υλοποίηση της πολιτικής για την ανάκαμψη του κεφαλαίου, κινεί αστικές πολιτικές δυνάμεις και επιχειρηματικούς πόλους ώστε να αναζητηθούν τα υλικά για την καλύτερη συνταγή... Αυτές οι διεργασίες διαπερνούν όλο το φάσμα των αστικών κομμάτων και σχημάτων. Αλλωστε, μόνο τις τελευταίες μέρες, όσα συμβαίνουν σε ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ, Χρυσή Αυγή, Ποτάμι, είναι ενδεικτικά ακριβώς αυτής της κατάστασης.

* * *

Εχουμε και λέμε: Η συζήτηση που έχει ανοίξει για τον επόμενο κυβερνητικό συνασπισμό και μάλιστα με πρωτοβουλία στελεχών του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ, που γλυκοκοιτάζουν προς το ΠΑΣΟΚ με πρόσχημα την προσπάθεια διεύρυνσης του ΣΥΡΙΖΑ προς το λεγόμενο χώρο της κεντροαριστεράς. Οι αντιδράσεις από τον κυβερνητικό εταίρο των ΑΝΕΛ, που «καρφώνουν» τις απιστίες του ΣΥΡΙΖΑ με το ΠΑΣΟΚ. Τοποθετήσεις στελεχών του ΠΑΣΟΚ που αφήνουν ανοιχτά όλα τα ενδεχόμενα, αλλά και οι αντιδράσεις άλλων στελεχών του ΠΑΣΟΚ που βάζουν εμπόδια σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Οι αποχωρήσεις στελεχών του Ποταμιού που πήγαν στο ΠΑΣΟΚ. Η συμφωνία συνεργασίας ΠΑΣΟΚ με το ΚΙΔΗΣΟ του Γ. Παπανδρέου. Η ανεξαρτητοποίηση του φασιστοειδούς Κουκούτση από την κοινοβουλευτική ομάδα της Χρυσής Αυγής και οι ψίθυροι ότι αυτό ευνοεί το ΠΑΣΟΚ, που, ως τρίτο κοινοβουλευτικό κόμμα πλέον, μπορεί να πάρει ακόμα και διερευνητική εντολή... Οι χτεσινές προειδοποιήσεις του αρχηγού της ΝΔ προς το καραμανλικό στρατόπεδο ότι «όποιος δεν μπορεί, ή δεν θέλει να ακολουθήσει, ή νιώθει ότι πρέπει να συμβιβαστεί με τη σημερινή τυχοδιωκτική ομάδα που κυβερνά τη χώρα, θα μείνει πίσω». Δηλώσεις που έγιναν με αφορμή τις δηλώσεις Μεϊμαράκη περί «τζάμπα μαγκιάς» να λες ότι δεν θα ψηφίσεις τα μέτρα που θα φέρει η κυβέρνηση. Σε όλα αυτά πρέπει να προσθέσουμε τις πληροφορίες που εμφανίζονται πιο συχνά το τελευταίο διάστημα και κάνουν λόγο για συναντήσεις πολιτικών παραγόντων και μεγάλων επιχειρηματιών στις οποίες συζητιούνται ο «πολιτικός χάρτης» και οι διεργασίες που είναι σε εξέλιξη...

* * *

Ολα αυτά, βέβαια, τα φαινόμενα δεν είναι κάτι καινούργιο. Η έντασή τους, όμως, σχετίζεται με το ότι τα ζόρια της καπιταλιστικής ανάκαμψης είναι μεγάλα, όπως μεγάλη είναι και η ανάγκη του κεφαλαίου να επιταχυνθούν οι αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις για τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του. Επιπλέον, τέτοια φαινόμενα εντείνονται, επίσης, όσο μεγαλώνει η ανάγκη να ανανεώνονται αποτελεσματικά η χειραγώγηση της λαϊκής δυσαρέσκειας και οι προσδοκίες των λαϊκών στρωμάτων από την κυβερνητική εναλλαγή, την εναλλαγή εταίρων και σχημάτων που θα παίξουν αντιλαϊκό, αντιδραστικό ρόλο. Βέβαια, όλοι οι πρωταγωνιστές αυτών των διεργασιών είναι γνωστοί στο λαό. Στο σύνολό τους σχεδόν υπηρέτησαν με ζήλο την αστική εξουσία, άσκησαν για χρόνια διαχείριση, πλήθος αντιλαϊκών μέτρων φέρουν τη σφραγίδα και υπογραφή τους. Για παράδειγμα, το ΠΑΣΟΚ, στο οποίο τώρα κάποιοι στον ΣΥΡΙΖΑ βλέπουν έναν καλύτερο «εταίρο», έχει το δικό του αντιλαϊκό «βίο και πολιτεία». Και μαζί με όλες τις άλλες αστικές πολιτικές δυνάμεις συμπίπτουν στους στρατηγικούς στόχους της αστικής τάξης, που συνοπτικά αφορούν στα εξής ζητήματα: Πορεία ανάκαμψης της καπιταλιστικής οικονομίας. Προσπάθεια γεωστρατηγικής αναβάθμισης της χώρας ως εμπορικού και ενεργειακού κόμβου. Αύξηση του ενεργού ρόλου στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Αποκατάσταση των θέσεων της ελληνικής αστικής τάξης στην ευρύτερη περιοχή της Νοτιοανατολικής Ευρώπης και Ανατολικής Μεσογείου που έχουν υποστεί πλήγμα στα χρόνια της κρίσης.

* * *

Γι' αυτόν ακριβώς το λόγο, τα σχέδια απόσπασης ενεργού λαϊκής στήριξης στη διαδικασία αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος πρέπει να αποτύχουν. Να αντιμετωπιστούν αυταπάτες και ψευδαισθήσεις που καλλιεργούνται, ότι το ανακάτεμα της τράπουλας θα φέρει θετικές για το λαό εξελίξεις. Η αστική τάξη διατάσσει και αναδιατάσσει το πολιτικό της προσωπικό αναλόγως των αναγκών και συμφερόντων της, που σε κάθε περίπτωση υπονομεύουν τα λαϊκά συμφέροντα, όπως άλλωστε αποδεικνύει και το πρόσφατο παράδειγμα του ΣΥΡΙΖΑ. Ο λαός να γυρίσει την πλάτη σε διεργασίες ισχυροποίησης του συστήματος που τον τσακίζει, να μην υπακούσει σε κελεύσματα συναίνεσης που αξιώνουν ουσιαστικά να βάλει πλάτη στην αντιλαϊκή πολιτική, να χαράξει δική του ρότα σε συμπόρευση με το ΚΚΕ.


Κ. Πασ.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ