Σάββατο 25 Φλεβάρη 2017 - Κυριακή 26 Φλεβάρη 2017
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 14
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΚΥΠΡΙΑΚΟ
Αβεβαιότητα και διαξιφισμοί που δεν αφορούν στα λαϊκά συμφέροντα

Από την πρόσφατη επίσκεψη του Τούρκου ΥΠΕΞ στα Κατεχόμενα, όπου επαναλήφθηκαν οι πάγιες τουρκικές αξιώσεις

Copyright 2017 The Associated

Από την πρόσφατη επίσκεψη του Τούρκου ΥΠΕΞ στα Κατεχόμενα, όπου επαναλήφθηκαν οι πάγιες τουρκικές αξιώσεις
Η αναβολή της συνάντησης που είχε προγραμματιστεί να γίνει την περασμένη Πέμπτη, 23 Φλεβάρη, ανάμεσα στον Κύπριο Πρόεδρο, Νίκο Αναστασιάδη, και τον ηγέτη του ψευδοκράτους, Μουσταφά Ακιντζί, είναι ενδεικτική της ρευστότητας που μεγαλώνει γύρω από τη διαδικασία «λύσης» του Κυπριακού. Παρά τα προσχήματα που προβλήθηκαν, οι εξελίξεις αναδεικνύουν πόσο βαθιές αντιθέσεις υπάρχουν, πόσο δύσκολο είναι να «ισορροπήσουν» - έστω και προσωρινά - συμφέροντα καπιταλιστικών κρατών και ισχυρών μονοπωλίων που δηλώνουν ότι θέλουν «λύση».

Δε πρέπει να ξεχνάμε ότι οι συνομιλίες για την επανένωση της Κύπρου, με μοχλό το νέο σχέδιο διχοτόμησης του Νησιού που σε πολλά σημεία του είναι ακόμα χειρότερο από το «σχέδιο Ανάν» του 2004, συνεχίζονται σε μια περίοδο αλλά και μια περιοχή όπου οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί οξύνονται, με φόντο πάντα την αυξανόμενη ανησυχία για τους αναιμικούς ρυθμούς ανάπτυξης της καπιταλιστικής οικονομίας.

Οι πιθανότητες ενίσχυσης των στρατιωτικών δυνάμεων (π.χ. των ΗΠΑ) στη Μέση Ανατολή, οι νέες δυσκολίες στις συνομιλίες για το μέλλον της Συρίας, οι παρατεταμένες «τριβές» στις σχέσεις της Τουρκίας με την ΕΕ και γενικά με τη Δύση (βλ. νέα συζήτηση περί αγοράς αντιπυραυλικού συστήματος από τη Ρωσία), αλλά και η πολύ «εύθραυστη» βάση στην οποία διερευνώνται νέες συνεργασίες (βλ. τις νέες «πικρές κουβέντες» που αντάλλαξαν Αγκυρα - Τεχεράνη), η ευρύτερη προκλητικότητα που επιδεικνύει η τουρκική αστική τάξη και στο Αιγαίο, δείχνουν ότι όποιες απόπειρες συμβιβασμών εξετάζονται θα προχωρήσουν μέσα σε μια πολύ τεταμένη ατμόσφαιρα, όπου παλιές και νέες εστίες έντασης αλληλεπιδρούν με συνολικότερες γεωπολιτικές ανακατατάξεις.

«Πάγωμα» διαδικασίας σε όχι τυχαία στιγμή

Ο ηγέτης του ψευδοκράτους ανακοίνωσε ότι δεν θα συμμετάσχει στη συνάντηση της Πέμπτης, επιμένοντας να ζητά «διόρθωση» της απόφασης που πήρε στις 10 Φλεβάρη 2017 η κυπριακή Βουλή, ώστε να περιλαμβάνεται στις σχολικές επετείους η ημερομηνία διεξαγωγής του δημοψηφίσματος του 1950 για την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα.

Κατεχόμενα και Τουρκία αξιοποίησαν την απόφαση αυτή για να ισχυριστούν ότι στην άλλη πλευρά διατηρούνται επιδιώξεις που ουσιαστικά απειλούν την ασφάλεια των Τουρκοκυπρίων και - συνέχισαν - δικαιώνεται η θέση για διατήρηση και τουρκικών εγγυήσεων και τουρκικών στρατευμάτων στην Κύπρο.

Παράλληλα, έσπευσαν να επιχειρηματολογήσουν ξανά για την ανάγκη να διασφαλιστεί - «αν υπάρξει συμφωνία» όπως διευκρίνισε και ο Τούρκος πρωθυπουργός Μπιναλί Γιλντιρίμ - η «ισότιμη» συμμετοχή των Τουρκοκυπρίων στη διακυβέρνηση, τονίζοντας πάλι τη «σημασία» να κατοχυρωθεί η εκ περιτροπής προεδρία. Αντίστοιχα, τις τελευταίες βδομάδες τίθεται με μεγάλη επιμονή και η εξασφάλιση της εφαρμογής των «τεσσάρων ελευθεριών» της ΕΕ και για τους Τούρκους υπηκόους που θα έρχονται στην «ομόσπονδη» Κύπρο, θέμα για το οποίο - σημειωτέον - υπάρχουν και «κακές γλώσσες» που λένε ότι στις Βρυξέλλες δεν είναι όλοι αρνητικοί.

Μέχρι την Παρασκευή το βράδυ, η κυπριακή κυβέρνηση εξέφραζε «ετοιμότητα για συνέχιση του ουσιαστικού διαλόγου», στη βάση πάντα «και της κοινής διακήρυξης των δύο ηγετών το 2014» (σ.σ. όπου γίνεται ρητά λόγος για «δύο συνιστώντα κράτη») και υποστήριζε ότι δεν υπάρχει ναυάγιο στις συνομιλίες.

Βεβαίως, μετά την αναβολή της συνάντησης της Πέμπτης, «στον αέρα» βρίσκεται συνολικά η διαδικασία, δηλαδή και η «Διάσκεψη για την Κύπρο» που κατά ορισμένους θα συνεχιζόταν μέσα στις επόμενες βδομάδες.

Τις εξελίξεις παρακολουθούν ασφαλώς όλα τα ισχυρά ιμπεριαλιστικά κέντρα, όπως οι ΗΠΑ, με εκπρόσωπο του Στέιτ Ντιπάρτμεντ να κρίνει σκόπιμο - αποφεύγοντας να σχολιάσει την αναβολή της συνάντησης - να σημειώσει ότι η σημερινή ευκαιρία είναι η καλύτερη εδώ και δεκαετίες, για να επιτύχουμε μια συνολική και διαρκή λύση του Kυπριακού και ότι «οι ΗΠΑ είναι προετοιμασμένες να προσφέρουν όποια βοήθεια οι ηγέτες θεωρούν πως θα ήταν χρήσιμη».

Ενώ και ο γγ του ΟΗΕ, Αντόνιο Γκουτέρες, εμφανίστηκε «στη διάθεση των δύο κυπριακών κοινοτήτων και των εγγυητριών δυνάμεων για να υποστηρίξουμε την αναζήτηση μιας λύσης του Κυπριακού που θα είναι αποδεκτή από όλους».

«Τραπέζια διαλόγων» εχθρικά για τις λαϊκές ανάγκες

Από την πρώτη στιγμή, η «εμπλοκή» που δημιουργήθηκε, αναζωπύρωσε την προσπάθεια να πειστούν οι λαοί (καταρχήν ο κυπριακός, αλλά όχι μόνο, αφού αντικειμενικά το Κυπριακό συνδέεται με ευρύτερες ισορροπίες στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου) ότι αν οι συνομιλίες «παγώσουν» προσωρινά ή ανασταλούν οριστικά, αυτό θα ανακόψει μια διαδικασία που θα ικανοποιήσει προσδοκίες για «περισσότερη σταθερότητα» και «ειρήνη» στην περιοχή.

Ειδικά στην ίδια την Κύπρο, και φυσικά στην Ελλάδα, που ιστορικά επηρεαζόταν σε κάθε φάση από την κατάσταση στο Κυπριακό, επειδή αυτή αλληλεπιδρά με τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, οι πολιτικές δυνάμεις και οι μερίδες του κεφαλαίου που στήριξαν (τουλάχιστον μέχρι τώρα) τις συνομιλίες καλλιεργούν την εντύπωση ότι οι συνομιλίες για το Κυπριακό είναι από τους παράγοντες εκείνους που μπορούν να συμβάλουν στην «αναβάθμιση» της «γειτονιάς» μας, στην προσέλκυση περισσότερων επιχειρήσεων που θα εντοπίσουν «φλέβα χρυσού» από τις ευκαιρίες «αξιοποίησης» των υδρογονανθράκων της, κυπριακών, ελληνικών, ισραηλινών, αιγυπτιακών κ.τ.λ.

Τέτοια διλήμματα είναι κάλπικα και για το λαό της Κύπρου και για το λαό όλης της περιοχής. Οπως κάλπικες είναι και οι προσδοκίες που η τουρκική πλουτοκρατία καλλιεργεί στο λαό της γειτονικής μας χώρας ότι, αν διασφαλιστούν η «κυριαρχία» και «ασφάλεια» του «έθνους», θα μπορέσει να κοιμάται ήσυχος.

Τα δεδομένα που σήμερα υπάρχουν στο Κυπριακό δεν μπορούν να αξιολογηθούν για όλους από την ίδια πλευρά. Είναι η τάξη στην οποία ανήκει καθένας αυτό που καθορίζει και την αφετηρία από την οποία οι εξελίξεις θα τον επηρεάσουν.

Για το κεφάλαιο, υπάρχουν «ευκαιρίες» που «αναδύονται» για νέες επιχειρηματικές επενδύσεις, καταρχάς στην Ενέργεια, όπου μια πιθανή «επανένωση» της Κύπρου θα επηρεάσει ποικιλότροπα τα πολλά και συχνά ανταγωνιστικά σχέδια για τη μεταφορά φυσικού αερίου, προς τις μεγάλες ευρωπαϊκές αγορές και όχι μόνο.

Για τον εργαζόμενο λαό υπάρχει ένας τεράστιος φυσικός πλούτος, που, ενώ του ανήκει, θα γίνει ξανά βορά στα νύχια μονοπωλίων, και εκείνος θα μετρά πόσοι πολυεθνικοί κολοσσοί ξεκοκαλίζουν την περιουσία του και στεριώνουν την «παρουσία» τους στην ευρύτερη γειτονιά, προμηνύοντας «κόντρες» σε πολλά επίπεδα, πολλαπλά επικίνδυνες.

Για το κεφάλαιο, υπάρχει η «ανησυχία» για τη διασφάλιση της «ασφάλειας», στο όνομα της «ανάγκης αντιμετώπισης» «απειλών», όπως οι «τρομοκράτες» τύπου «Ισλαμικού Κράτους» που είναι δημιούργημα των ίδιων των ιμπεριαλιστών. Υπάρχουν τα σχέδια για την προώθηση της «σταθερότητας» σε όλη την περιφέρεια, στην ικανοποίηση των οποίων θα επηρεάσει και ο συσχετισμός δύναμης στην Κύπρο, όπου ήδη έχουν στρατιωτική «παρουσία», με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, ισχυρά ιμπεριαλιστικά κέντρα, όπως η Βρετανία (σ.σ. έχει στρατιωτικές βάσεις), η Γαλλία και η Ρωσία (που έχουν υπογράψει συμφωνίες «διευκολύνσεων» ή δυνατότητας «χρήσης» κυπριακών λιμανιών και αεροδρομίων). Υπάρχουν ενδοϊμπεριαλιστικές κόντρες που οξύνονται, σε όλα τα επίπεδα, οικονομικό, γεωπολιτικό αλλά και στρατιωτικό, και μέσα σε αυτές τις συνθήκες κάθε πλευρά ψάχνει τα πιο ευνοϊκά για την ίδια δεδομένα, με στόχο πάντα πώς θα «ξεφορτωθεί» ανταγωνιστές, για να μπορεί με νέα ορμή να πρωτοστατήσει στο ξεζούμισμα των εργατών και την καταδυνάστευση των λαών.

Για τον εργαζόμενο λαό, υπάρχουν οι κίνδυνοι που δημιουργεί η πρωτόγνωρη συγκέντρωση ισχυρών μονοπωλίων και υπερσύγχρονων οπλικών συστημάτων στην ευρύτερη περιφέρεια της Κύπρου. Υπάρχει η ίδια η εμπειρία που λέει ότι ποτέ η «ασφάλεια» των ιμπεριαλιστών δεν ταυτίστηκε με την «ασφάλεια» των λαϊκών στρωμάτων, το αντίθετο συμβαίνει. Ο μόνος τρόπος μέσα από τον οποίο εξασφαλίζονταν πάντα τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστών ήταν η προετοιμασία νέων αντιλαϊκών επιθέσεων, με όλους τους τρόπους και σε όλα τα επίπεδα.

Με βάση τα παραπάνω, χρειάζεται να συνειδητοποιηθεί από τον κυπριακό λαό ότι στα τραπέζια των διαπραγματεύσεων εκπροσωπούνται συμφέροντα εχθρικά για τον ίδιο. Αυτό που για εκείνον μετρά, όπως και για το λαό της Ελλάδας, το λαό της Τουρκίας, της Κύπρου (ανεξαρτήτως εθνοτικής καταγωγής) είναι η ενίσχυση της οργάνωσής του ενάντια σε όσους αντιμετωπίζουν τις ανάγκες του ως «κόστος», ενάντια σε όσους θεωρούν τα δικαιώματά του βαρίδι για την «ανταγωνιστικότητα». Αυτό που μετρά για τους λαούς όλης της περιοχής είναι η οργάνωση και πάλη τους σε αντιιμπεριαλιστική κατεύθυνση, ο συντονισμός των αγώνων τους σε ρήξη με τα μονοπώλια. Να αξιοποιηθούν τα πολύτιμα συμπεράσματα από το πόσο υποχωρούσε ο αγώνας υπεράσπισης των σύγχρονων λαϊκών αναγκών κάθε φορά που προτάσσονταν τα σχέδια και οι προτεραιότητες της μιας ή της άλλης μερίδας του κεφαλαίου, της μιας ή της άλλης λυκοσυμμαχίας.


Α. Μ.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ