Οι Θέσεις για το 20ό Συνέδριο, με την ανάλυση των διεθνών και εγχώριων εξελίξεων, αντανακλούν το κατεκτημένο από το Κόμμα επίπεδο επιστημονικής μελέτης. Δίνουν, επιπλέον, τις κατευθύνσεις ώστε ολόκληρο το Κόμμα να προσαρμοστεί, να πάρει τα κατάλληλα μέτρα, για να μπορεί αποτελεσματικά να παλεύει τη στρατηγική του, όπως αυτή αποφασίστηκε στα προηγούμενα συνέδρια. Ιδιαίτερα η συζήτηση που ανοίγουν οι Θέσεις για το ενδεχόμενο ιμπεριαλιστικού πολέμου απαντάει στον προβληματισμό και την αγωνία που έχει αρκετός κόσμος βλέποντας τις εξελίξεις στην περιοχή μας.

Το σύνολο του κειμένου με βρίσκει σύμφωνο.

Αναμφίβολα έχει γίνει σημαντική δουλειά τα τελευταία χρόνια στις επεξεργασίες του Κόμματός μας. Πλήθος μελετών για τις τάσεις στην καπιταλιστική οικονομία, για τα ζητήματα της ανασύνταξης του κινήματος, τις διεθνής εξελίξεις. Εξαιρετικά σημαντικές είναι οι επεξεργασίες σχετικά με τη στρατηγική μας αντίληψη, τον Σοσιαλισμό - Κομμουνισμό.

Μπαίνει όμως το ερώτημα: Σε ποιο βαθμό αυτές οι επεξεργασίες κατανοούνται και αξιοποιούνται σε όλα τα επίπεδα οργάνων, μέχρι και τις ΚΟΒ; Και κατ' επέκταση, πόσο αυτές φτάνουν στον περίγυρο του Κόμματος, στην Εργατική Τάξη, στα σύμμαχα στρώματα; Με άλλα λόγια: Πόσο έχει προχωρήσει ο στόχος για εξειδίκευση των Θέσεων σε κάθε χώρο ευθύνης;

Θεωρώ ότι έχουμε ακόμα μεγάλο δρόμο να διανύσουμε, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν έχει υπάρξει προσπάθεια. Υπάρχει όντως θετική εμπειρία. Για παράδειγμα, το βάρος που δόθηκε στη συζήτηση του Προγράμματος στις ΚΟΒ (μέσω διαλέξεων - μαθημάτων), βοηθάει τα μέλη μας να σταθούν πιο γερά στην καθημερινή αντιπαράθεση. Κυρίως βοηθάει στο να προσανατολίσουν τη συζήτηση στα βασικά ζητήματα: στην αναγκαιότητα ανατροπής του καπιταλιστικού συστήματος και στις προϋποθέσεις ώστε αυτός ο στόχος να μπορεί να πραγματοποιηθεί. Επίσης, η προσθήκη στο Καταστατικό που ψηφίστηκε στο προηγούμενο Συνέδριο και ορίζει ως προϋπόθεση για τα δόκιμα μέλη να παρακολουθούν κύκλο αυτομόρφωσης πριν γίνουν τακτικά μέλη, επιβεβαιώθηκε ότι ήταν ορθή.

Ωστόσο, στα πλαίσια της λειτουργίας των ΚΟΒ, υπάρχει ακόμα απόσταση ανάμεσα στη συζήτηση του Προγράμματος και στη συζήτηση για τον προγραμματισμό της δράσης. Το Πρόγραμμα λαμβάνεται συχνά ως ένα εργαλείο «για την κουβέντα» και όχι ως ένα εργαλείο που καθορίζει τη δράση. Υπό το βάρος της καθημερινότητας, της συνήθειας και του πλήθους των ζητημάτων που πρέπει να λυθούν, καταλήγουμε να κυνηγάμε κάθε φορά την κινητοποίηση, τις αρχαιρεσίες του σωματείου κ.τ.λ. Είναι αλήθεια ότι έχουμε γίνει πιο ικανοί στο να μπορούμε να ανταπεξερχόμαστε στη συνεχή δραστηριότητα, έχουμε δείξει αντοχή σε παρατεταμένες περιόδους κινητοποιήσεων, εκλογικών μαχών κ.τ.λ. Ομως αυτή η δουλειά μπορεί κάθε φορά να μας πάει μόνο μέχρι ένα συγκεκριμένο επίπεδο - έχει ένα «ταβάνι».

Το στοιχείο εκείνο που θα βοηθήσει να κάνουμε το επόμενο βήμα, είναι η αξιοποίηση των επεξεργασιών του Κόμματος και του Προγράμματος στην καθημερινότητα, ως εργαλείο για τον προσανατολισμό της δράσης μας και των στόχων που θέτουμε.

Για παράδειγμα, προσδιορίζοντας τους κλάδους στρατηγικής σημασίας, βλέπουμε ποιους χώρους ιεραρχούμε για παρέμβαση. Γνωρίζοντας τις νομοτέλειες της καπιταλιστικής οικονομίας μελετάμε τους χώρους ευθύνης μας και εμπλουτίζουμε τις επεξεργασίες, όχι μόνο για τις εξελίξεις, αλλά και για την προγραμματική μας αντίληψη, για τη δυνατότητα οικοδόμησης του Σοσιαλισμού. Υπάρχει θετική πείρα από την προσπάθεια να μελετηθούν οι εξελίξεις στους κλάδους σε τοπικό επίπεδο, καθώς αυτή η διαδικασία έδωσε κατεύθυνση στη δράση των ΚΟΒ. Ο σχεδιασμός με γνώμονα την οικοδόμηση της Συμμαχίας βοήθησε να παρθούν σημαντικές πρωτοβουλίες σε επίπεδο κινήματος, με κοινή δράση εργατών, αυτοαπασχολούμενων και αγροτών.

Αντιλαμβανόμαστε βέβαια καθημερινά ότι αυτή η δουλειά θέλει υπομονή και μεθοδικότητα. Και αυτό γιατί, ενώ η θεωρία και οι στόχοι που θέτουμε είναι επαναστατικά (το ίδιο βέβαια είναι και οι αρχές λειτουργίας μας και η δράση μας), ο κόσμος στον οποίο απευθυνόμαστε έχει πολλά βαρίδια στη συνείδησή του. Υπάρχει και εδώ μεγάλη απόσταση που πρέπει να καλυφθεί. Η σύγχυση στο μυαλό του εργαζόμενου αφορά ακόμα και λέξεις που εμείς χρησιμοποιούμε με ευκολία στο λόγο μας και στις ανακοινώσεις μας («σύστημα», «εξουσία», «λαός» και πολλές άλλες). Μέσα σε όλη αυτή τη σύγχυση, θέτουν ερωτήματα για τα οποία θέλουν άμεση απάντηση, εδώ και τώρα. Χρειάζεται να μην έχουμε το άγχος να τα εξηγήσουμε όλα σε μια κουβέντα ή σε μια ανακοίνωση. Εξάλλου, αυτό το πρόβλημα δεν λύνεται μόνο με συζήτηση. Θέλει και δράση - εκεί είναι που επιβεβαιώνεται η θεωρία.

Με βάση τα παραπάνω, δεν πρέπει μόνο να ψάχνουμε για αυτούς που έχουν κατανοήσει σε «ικανοποιητικό» βαθμό την αντίληψή μας, ώστε να πιάσουμε επαφή μαζί τους (και μόνο η απουσία οργανωμένων δυνάμεων σε βασικούς χώρους δεν μας αφήνει αυτήν την πολυτέλεια). Υπάρχει μεγάλη απειρία και έχουμε καθήκον να καθοδηγήσουμε αυτόν τον κόσμο. Μην φοβόμαστε να τους βάλουμε στη δράση, να χρεώσουμε καθήκοντα. Σημαντικό στοιχείο της δράσης μας πρέπει να είναι η επιδίωξη για απολογισμό και συμπεράσματα βάση αυτών των καθηκόντων. Για παράδειγμα, ένα σωματείο, μια επιτροπή αγώνα, όλοι όσοι κατέβαλαν προσπάθεια για την πραγματοποίηση μιας κινητοποίησης ή μιας απεργίας, να συζητήσουν τα συμπεράσματα της δράσης τους. Με αυτόν τον τρόπο, μαθαίνουμε στον κόσμο που απευθυνόμαστε την οργανωμένη δράση και παράλληλα θέτουμε τα κριτήρια με βάση τα οποία ένας αγώνας σήμερα κρίνεται ως αποτελεσματικός ή όχι. Αυτού του είδους η δράση μπορεί να εξοπλίσει με αντοχή. Υπάρχουν τα αρνητικά παραδείγματα εργαζομένων που ενώ ξεχώρισαν σε κάποια στιγμή, μπήκαν μπροστά σε μια διεκδίκηση, τελικά απομακρύνθηκαν από το κίνημα λόγω της δύσκολης καθημερινότητας ή/και λόγω της πολύμορφης παρέμβασης της εργοδοσίας. Δεν είχε γίνει αντιληπτό σε αυτούς το ευρύτερο σχέδιο στο οποίο πρέπει να ενταχθεί ο αγώνας τους, ο στόχος για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος.

Η ΚΟΒ είναι το όργανο εκείνο του Κόμματος που βρίσκεται σε πιο άμεση επαφή με τους εργαζόμενους και αυτοαπασχολούμενους ενός κλάδου. Οι Τομεακές Επιτροπές είναι που έχουν την άμεση ευθύνη για καθοδήγηση των ΚΟΒ. Χωρίς την αναβάθμιση της λειτουργίας των ΤΕ, η εξειδίκευση των Θέσεων μέσω της αξιοποίησής τους για δράση δεν μπορεί να προχωρήσει. Είναι ένα καθήκον που ίσως να απαιτεί οργανωτικές αναδιατάξεις, ανάδειξη νέων στελεχών ή και αλλαγές χρεώσεων σε παλαιότερα στελέχη. Είναι όμως απαραίτητος όρος για την αποτελεσματικότερη λειτουργία του Κόμματος.