Κυριακή 19 Φλεβάρη 2017
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 6
20ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΚΚΕ - ΠΡΟΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ
Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα: Να ενισχυθεί η αντικαπιταλιστική γραμμή πάλης

Στις Θέσεις της ΚΕ για το 20ό Συνέδριο γίνεται σοβαρή προσπάθεια γενίκευσης της εμπειρίας που έχει συσσωρεύσει το Κόμμα, εντοπισμού των αδυναμιών, χωρίς να υποτιμάται η τεράστια προσπάθεια που έχουμε κάνει την περίοδο που εξετάζουμε.

Αξιόλογη ήταν η προσπάθεια που έγινε από το Κόμμα μας στην παρέμβασή του στο Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα (ΔΚΚ). Προβάλαμε μαχητικά τις θέσεις μας για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, για τη μη συμμετοχή σε αστικές κυβερνήσεις, τα συμπεράσματά μας από τη σοσιαλιστική οικοδόμηση, την ανάγκη για επεξεργασία σύγχρονου επαναστατικού προγράμματος του ΚΚ. Πολλαπλασιάσαμε τις προσπάθειες για συγκρότηση διακριτού κομμουνιστικού πόλου, με στόχο να ανακάμψει το ΔΚΚ από το πλήγμα της ανατροπής του σοσιαλισμού.

100 χρόνια μετά τη Μεγάλη Οχτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση το ΔΚΚ παραμένει σε συνθήκες βαθιάς υποχώρησης: Κυριαρχεί ο ιδεολογικοπολιτικός κατακερματισμός ενώ υπάρχει ισχυρή επίδραση του οπορτουνισμού. Αυτά εκφράζονται μεταξύ άλλων με: 1. Αναβολή του επαναστατικού καθήκοντος της πάλης για την εργατική εξουσία, στο όνομα του αρνητικού συσχετισμού δυνάμεων, υιοθέτηση διαφόρων ενδιάμεσων σταδίων («αντιιμπεριαλιστικά», «πατριωτικά») που αποτελούν αποδοχή από το ΚΚ της αστικής δημοκρατίας και ενσωμάτωσής του σε αυτή, 2. Ρηχός «αντι-ιμπεριαλισμός» που εκφράζεται σαν αντίθεση μόνο στην επιθετική - επεκτατική πολιτική των ισχυρών κρατών (ΗΠΑ - ΕΕ - ΝΑΤΟ) που οδηγεί στη στήριξη άλλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων (Ρωσία - Κίνα) και συμμαχιών αφού «αφαιρούν ζωτικό χώρο από τον ιμπεριαλισμό». 3. Αποδοχή των «εθνικών ιδιαιτεροτήτων» στο όνομα των οποίων ακυρώνεται η ουσία της σοσιαλιστικής οικοδόμησης.

Αναλύοντας τις πρόσφατες εξελίξεις στο Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα, αναφέρουμε «...η καπιταλιστικοποίηση της Κίνας και στη συνέχεια η ενίσχυση των καπιταλιστικών σχέσεων σε χώρες που επιδίωκαν τη σοσιαλιστική οικοδόμηση, όπως το Βιετνάμ και η Κούβα, χειροτέρευσαν την κατάσταση στο διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα». Ωστόσο, γύρω από αυτά τα ζητήματα εξακολουθούν να υπάρχουν στο Κομμουνιστικό Κίνημα συγχύσεις.

Η Κίνα είναι μία χώρα με πληθυσμό 1,4 δισεκατομμύρια, οικονομικά 2η παγκοσμίως με ΑΕΠ 12 τρισ. δολάρια, ενταγμένη στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου. Στο έδαφός της δραστηριοποιούνται διεθνείς μονοπωλιακοί όμιλοι σε «ζώνες ελεύθερης αγοράς» 14 παράκτιων περιοχών, 5 μεγάλων πόλεων και μιας ολόκληρης επαρχίας με συνολικό πληθυσμό πάνω από 200 εκατομμύρια κατοίκους. Εχει καταγεγραμμένες 32 εκατομμύρια ιδιωτικές επιχειρήσεις, η καλλιεργήσιμη γη είναι ιδιωτικοποιημένη και το 2015 επένδυσε 14,8 δισ. δολάρια σε Νοτιοανατολική Ασία, Ινδοκίνα, Αφρική. Το σύνολο των κινεζικών επενδύσεων για το 2016 στις ΗΠΑ ξεπερνάει τα 50 δισ. δολάρια, ενώ κατέχει δημόσιο χρέος των ΗΠΑ σε ομόλογα που ξεπερνάνε τα 1,3 τρισ. δολάρια. Τα κινεζικά μονοπώλια μεταφορών διακινούν το 67% του συνόλου των εμπορευματοκιβωτίων παγκοσμίως, ενώ μπορούν στο ταξίδι τους να περνάνε μόνο από λιμάνια που ανήκουν σε κινεζικές επιχειρήσεις.

Οι μισθοί των εργαζομένων κυμαίνονται στα 300 - 400 ευρώ, με τάσεις μείωσης λόγω της επιβράδυνσης της οικονομίας, σε μία κοινωνία όπου το κόστος ζωής ανεβαίνειi, ii. Το 2015 διοργανώθηκαν περισσότερες από 2.700 απεργίες - κινητοποιήσεις κυρίως στις «ζώνες ελεύθερης αγοράς» διεκδικώντας την καταβολή επιδομάτων και μισθών. 500 ήταν οι κινητοποιήσεις μόνο το Γενάρη 2016iii.

Σύμφωνα με το ΚΚ Κίνας, «οικοδομείται ο σοσιαλισμός με κινεζικά χαρακτηριστικά, όχι κάποιος άλλος -ισμός»iv. Καθοδηγητής της διαδικασίας είναι το ΚΚ, το οποίο εδώ και χρόνια αποφάσισε να αποδέχεται τους καπιταλιστές ως μέλη του Κόμματος, σε μία χώρα που είχε το 2015 περισσότερους από 200 δισεκατομμυριούχους (σε δολάρια)v.

Ορισμένα ΚΚ αποδέχονται τον «σοσιαλισμό με αγορά», δηλαδή «σοσιαλισμό με καπιταλισμό». Απεμπολούνται βασικά συμπεράσματα από την εμπειρία της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, ενώ θεωρούνται ορθοί οι μηχανισμοί που οδήγησαν στην καπιταλιστική συσσώρευση και στην ανατροπή του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ. Αρνούνται βασικές αρχές της σοσιαλιστικής επανάστασης: Οτι η σοσιαλιστική βάση δεν μπορεί να δημιουργηθεί εάν δεν εξαλειφθεί η καπιταλιστική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, ότι ο κομμουνισμός και ο καπιταλισμός είναι συστήματα ανταγωνιστικά, δεν μπορούν ποτέ να συνυπάρχουν.

Δεν είναι τυχαίο ότι ΚΚ που δεν έχουν μελετήσει ακόμη τη σοσιαλιστική οικοδόμηση, που μιλούν για 2+ στάδια στην επανάσταση, δυσκολεύονται να δουν καθαρά ότι η επαναστατική εξουσία είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την επιβολή νέων σχέσεων κοινωνικής ιδιοκτησίας κι αυτή η επαναστατική διαδικασία δεν πρέπει να συγχέεται με μεταβατικούς στόχους εξουσίας ανάμεσα στην αστική και την εργατική εξουσία. Ετσι, υποστηρίζουν έναν δήθεν «χαλιναγωγημένο» καπιταλισμό, με αναφορές στην Κίνα.

Ταυτόχρονα, η στάση της Κίνας, που υπογραμμίζει την ανάγκη να τεθεί αυτή επικεφαλής της διεθνούς οικονομίας, «μετατρέποντας την καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση σε σοσιαλιστική»vi, χρησιμοποιεί τις καθυστερήσεις - ταλαντεύσεις, τροφοδοτώντας οικονομικές προσδοκίες στις δυνάμεις που έχουν άμεσο στόχο τη διαχείριση του καπιταλισμού.

Σε ανάλογα βήματα ενίσχυσης της «αγοράς» έχει προχωρήσει και η Λαϊκή Δημοκρατία Κορέας, όπου το Κόμμα Εργατών Κορέας, κυρίαρχο κόμμα του κυβερνητικού συνασπισμού, εδώ και χρόνια έχει απεμπολήσει το μαρξισμό - λενινισμό και πλέον μιλά για «κιμιλσουνγκισμό - κιμγιονγκιλισμό», παραβιάζοντας κάθε έννοια σοσιαλιστικής δημοκρατίας, εργατικού ελέγχου, με ένα καθεστώς οικογενειοκρατίας.

Βεβαίως, οι κομμουνιστές δεν είναι αλάνθαστοι. Κρίνονται από το πόσο γρήγορα μπορούν να εντοπίσουν και να διορθώσουν τα λάθη τους. Λάθη όμως που διαπράττονται επί των νομοτελειών της σοσιαλιστικής επανάστασης και οικοδόμησης, αποτελούν λάθη αρχών που οδηγούν σε παρέκκλιση.

Οι παραπάνω εξελίξεις δεν ακυρώνουν τον μνημειώδη αγώνα «της στρατιάς που κατέβηκε το Κίτρινο Ποτάμι», ή την πάλη του κορεατικού λαού ενάντια σε Γιαπωνέζους και Αμερικανούς ιμπεριαλιστές, ούτε των Βιετ - Μινχ που δύο φορές απελευθέρωσαν τη χώρα τους από την ιμπεριαλιστική κατοχή, ή τη Νίκη της Κουβανικής Επανάστασης σε μία περίοδο που η ανάλυση του Διεθνούς Κινήματος στρεφόταν προς τον «ειρηνικό δρόμο».

Αντιθέτως, αυτά τα παραδείγματα αποδεικνύουν ότι η ακατάλυτη πίστη στην επαναστατική προοπτική, η ανειρήνευτη πάλη με την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο όπως κι όπου αυτή εκφράζεται, η καθημερινή διαπαιδαγώγηση των μαζών με τη δυνατότητα και αναγκαιότητα του σοσιαλισμού, σε συνδυασμό με ένα ιδεολογικά - πολιτικά - οργανωτικά ατσαλωμένο Κομμουνιστικό Κόμμα στην καθοδήγηση του εργατικού - λαϊκού κινήματος μπορούν να ξεπεράσουν κάθε σκόπελο.

Είναι επομένως ανάγκη το Κόμμα μας, άλλα ΚΚ που έχουν κάνει βήματα στη μελέτη της σοσιαλιστικής οικοδόμησης και βρίσκονται σε πορεία επεξεργασίας σύγχρονου επαναστατικού προγράμματος, όπως τα ΚΚ της Διεθνούς Κομμουνιστικής Επιθεώρησης, της Ευρωπαϊκής Κομμουνιστικής Πρωτοβουλίας, να παρεμβαίνουν με σχέδιο στο Διεθνές ΚΚ, χωρίς συναισθηματισμούς, με στόχο τη σκληρή αντιπαράθεση με την επίδραση του οπορτουνισμού, για να κερδίζονται όλο και περισσότερες δυνάμεις με την επαναστατική γραμμή ρήξης με τον καπιταλισμό.

Παραπομπές:

i http://www.chinalaborwatch.org/report/121

ii Στο Πεκίνο μία γκαρσονιέρα ενοικιάζεται 500-600 ευρώ/μήνα.

iii China Labour Bulletin, http://www.clb.org.hk/strikes/en

iv Δημόσιο Διάγγελμα για τα 95χρονα του ΚΚ Κίνας, Xi Jinping, Ιούλης 2016

v Λίστα Forbes 2015

vi ΚΚ Κίνας στη 18η Διεθνή Συνάντηση ΚΚ (http://solidnet.org/china-communist-party-of-china/18-imcwp-contribution-of-cp-of-china-en)


Λευτέρης Νικολάου
Μέλος του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ