Κυριακή 29 Γενάρη 2017
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 6
20ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΚΚΕ - ΠΡΟΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ
Για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τη δουλειά μας στους μετανάστες

Συμφωνώ με τις Θέσεις της ΚΕ για το 20ό Συνέδριο του ΚΚΕ. Αποτυπώνουν ολοκληρωμένα τις συνθήκες μέσα στις οποίες καλούμαστε να δράσουμε, φωτίζουν με συγκεκριμένο τρόπο τις αδυναμίες στη δράση μας τι πρέπει άμεσα και αποφασιστικά να λύσουμε.

Οπως αναδεικνύεται από το ίδιο το κείμενο των Θέσεων η περίοδος που διανύουμε δείχνει έντονα τα σημάδια των δυσκολιών της καπιταλιστικής οικονομίας να οδηγηθεί σε δυναμική ανάκαμψη. Το γεγονός αυτό αποτυπώνεται έντονα και στις αναλύσεις και εκτιμήσεις των αστικών επιτελείων και μηχανισμών, όπου εκφράζονται έντονες ανησυχίες για την πορεία της παγκόσμιας οικονομίας. Από τα ίδια τα πράγματα, λοιπόν, γίνεται φανερό πως η κρίση μόνο παρελθόν δεν αποτελεί, αλλά αντιθέτως είναι σοβαρό το ενδεχόμενο μιας νέας και πιο βαθιάς συγχρονισμένης καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες, η «διέξοδος» του πολέμου, της σύγκρουσης ανάμεσα στις διάφορες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις γίνεται όλο και πιο πιθανή. Μια σύγκρουση που στόχο έχει το ξαναμοίρασμα των αγορών.

Από αυτήν τη σκοπιά, μπορεί να εξηγηθεί και η ένταση των ανταγωνισμών και συγκρούσεων ιδιαίτερα στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, με επίκεντρο τη Συρία, αλλά και στα Βαλκάνια. Η συγκέντρωση ισχυρής στρατιωτικής δύναμης από τις μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις στη γειτονιά της Ελλάδας, μια εξέλιξη που κάνει πολύ πιθανή την εμπλοκή της χώρας σε περίπτωση γενικευμένης πολεμικής σύρραξης στην περιοχή.

Μπροστά, λοιπόν, στο ενδεχόμενο των παραπάνω εξελίξεων χρειάζεται με μεγαλύτερη ένταση, σχέδιο και επεξεργασία να ανοίξει η συζήτηση γύρω από το χαρακτήρα του πολέμου και τη στάση της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων απέναντι σε αυτόν. Με άνοιγμα που θα αγκαλιάζει τους φίλους και οπαδούς του Κόμματος, αλλά ταυτόχρονα θα απευθύνεται πλατιά σε όλους τους εργαζόμενους που συναντάμε στους χώρους δουλειάς και τις συνοικίες. Να αποτελέσει αυτό αναπόσπαστο κομμάτι της ιδεολογικής - πολιτικής μας παρέμβασης, του συνολικού μας σχεδιασμού για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος.

Σε τέτοιες συνθήκες, η αστική τάξη θα επιδιώξει, η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, να στοιχηθούν κάτω από τη δική της σημαία. Αλλωστε, στη χώρας μας έχει αποδείξει πως διαθέτει το πολιτικό προσωπικό και εκείνους τους μηχανισμούς για να πετύχει τη συστράτευση των εργαζομένων με τις επιδιώξεις της. Το απέδειξε το προηγούμενο διάστημα όπου με κυβέρνηση τους ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ κατάφερε να αποσπάσει τη στήριξη ή τουλάχιστον την ανοχή μεγάλης μερίδας εργαζομένων απέναντι στα αντιλαϊκά μέτρα που πήρε για τη στήριξη της κερδοφορίας του κεφαλαίου.

Ταυτόχρονα, χρειάζεται να παίρνουμε υπόψη μας ότι την ίδια τακτική ακολουθούν και οι αστικές τάξεις των γειτονικών μας χωρών. Η επαναφορά μειονοτικών ζητημάτων και εδαφικών διεκδικήσεων από τις κυβερνήσεις της Αλβανίας, των Σκοπίων και της Τουρκίας, εξυπηρετούν πέρα από πραγματικές επιδιώξεις και το στόχο της ενίσχυσης του εθνικισμού.

Χρειάζεται, λοιπόν, να μας προβληματίσει, όχι μόνο το αν, αλλά και το πώς ανοίγουμε το ζήτημα του ιμπεριαλιστικού πολέμου, των συμφερόντων που αυτός εξυπηρετεί. Το πώς θα είμαστε πειστικοί και αποδεικτικοί και δεν θα στεκόμαστε μόνο σε μια γενική και περιορισμένη πολιτική τοποθέτηση, στο ότι οι εργάτες δεν πρέπει να γίνουν κρέας για τα κανόνια των ιμπεριαλιστών, το οποίο αν και είναι σωστό δεν αρκεί.

Η συζήτηση για τον πόλεμο και τη στάση του εργατικού κινήματος απέναντι σε αυτόν αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ιδεολογικής - πολιτικής παρέμβασης του Κόμματος, της δουλειά μας για την ανάδειξη των νομοτελειών του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης. Αυτή πρέπει να γίνεται πλατιά και ενιαία σε όλη την εργατική τάξη και τα σύμμαχα λαϊκά στρώματα. Να μην ξεχνάμε ότι μεγάλο κομμάτι της εργατικής τάξης της Ελλάδας αποτελείται από μετανάστες, το οποίο μάλιστα θα αυξηθεί από εκείνους τους πρόσφυγες που θα μείνουν τελικά στη χώρα μας και θα βρουν δουλειά στα εργοστάσια και τα χωράφια.

Αυτοί οι εργαζόμενοι, ανεξάρτητα από φυλή, θρησκεία, χρώμα δέρματος έχουν τα ίδια ταξικά συμφέροντα με τους Ελληνες εργαζόμενους. Οπως στο χώρο δουλειάς, έτσι και στον πόλεμο, επιδίωξή μας πρέπει να είναι ενιαία Ελληνες και μετανάστες να οργανώσουν την πάλη τους ενάντια στις επιδιώξεις οποιασδήποτε αστικής τάξης. Είτε αυτή είναι η ελληνική, είτε είναι η αστική τάξη της χώρας καταγωγής τους.

Πρέπει να έχουμε καθαρό ότι στους μετανάστες γίνεται σταθερή και συστηματική παρέμβαση από πρεσβείες και πολιτικές δυνάμεις. Ιδιαίτερα στους Αλβανούς μετανάστες που είναι και το πολυπληθέστερο κομμάτι, παρεμβαίνουν τόσο πολιτικά κόμματα της χώρας τους όσο και ελληνικά.

Είναι εργαζόμενοι που ζουν και εργάζονται πολλά χρόνια στην Ελλάδα και που σε περίπτωση πολεμικής σύρραξης με συμμετοχή της Ελλάδας θα γίνει προσπάθεια να αξιοποιηθούν από τις αστικές τάξεις των χωρών τους (π.χ. οι Αλβανοί σε σχέση με το ζήτημα της Τσαμουριάς, Βούλγαροι, Ρουμάνοι κ.ά.).

Η πείρα που έχουμε, από τη μέχρι τώρα επαφή και παρέμβασή μας στους μετανάστες, ιδιαίτερα από αυτούς που βρίσκονται στον περίγυρό μας, δείχνει πως όταν η συζήτηση περιστρέφεται γύρω από τα ζητήματα της οικονομικής πάλης και των καθημερινών προβλημάτων υπάρχει μια γενική συμφωνία. Οταν όμως η κουβέντα πάει στο ζήτημα του χαρακτήρα του ιμπεριαλιστικού πολέμου και της στάσης των εργαζομένων τότε σε γενικές γραμμές υπάρχει πάγωμα και σιωπή.

Η ιδεολογική - πολιτική παρέμβαση στους μετανάστες και πρόσφυγες, τόσο γενικά όσο και συγκεκριμένα γύρω από τα ζητήματα του πολέμου έχει επιπλέον δυσκολίες. Χρειάζεται περισσότερο ψάξιμο, να λαμβάνει υπόψη της τις ιδιαιτερότητες των χωρών τους, ιστορικά στοιχεία που μπορεί να επιδρούν να διαμορφώνουν τη συνείδησή τους. Με άλλα λόγια, δεν μπορείς να πεις ότι παρεμβαίνεις κάνοντας γενικές αναφορές και τοποθετήσεις. Οσο αυτό δεν αρκεί για να ανοίξεις αυτιά και να πείσεις τους Ελληνες εργάτες άλλο τόσο και περισσότερο δεν αρκεί για να ανοίξεις, να ξεκλειδώσεις τη σκέψη των μεταναστών και προσφύγων. Να καταλάβεις πρώτα και κύρια τι σκέφτονται, ώστε να μπορέσεις ουσιαστικά να παρέμβεις, να τους πείσεις να σε ακολουθήσουν.

Τα παραπάνω είναι ζητήματα που σαν κόμμα είμαστε σε θέση να αντιμετωπίσουμε. Βασικό όπλο σε αυτό είναι η επεξεργασμένη στρατηγική του Κόμματος όπως αυτή εκφράζεται μέσα από το Πρόγραμμά του και τις θέσεις και επεξεργασίες του σε μια σειρά ζητήματα. Χρειάζεται όμως τώρα να λάβουμε εκείνα τα οργανωτικά μέτρα που θα μας επιτρέψουν με γοργούς ρυθμούς τόσο να αυξήσουμε όσο και να βελτιώσουμε την ποιότητα της παρέμβασής μας.


Μπάμπης Βαΐου
Μέλος της Επιτροπής Μεταναστών της ΚΟ Αττικής


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ