Παρατηρείται στην κοινωνία η τάση για υποκατάσταση της γνώσης από την πληροφορία. Σε μεγάλο βαθμό έχει δεχτεί πλήγμα η σχέση - ιδιαίτερα - των νέων με τη μελέτη. Την ίδια στιγμή φαίνεται σαν να έχει δημιουργηθεί μια νέα δυνατότητα να μαθαίνονται όλα άμεσα, γρήγορα και κυρίως χωρίς κόπο, με ένα «κλικ»... Ωστόσο, αυτή η αμεσότητα, συνολικά η ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων και της τεχνογνωσίας - που πρέπει να παρακολουθείται και να αξιοποιείται από τους κομμουνιστές - δεν αναιρεί ότι η διαδικασία του διαβάσματος και της μελέτης αποτελεί μια ιδιαίτερη γνωστική διαδικασία αναντικατάστατη στην καλλιέργεια ολοκληρωμένης και με συνοχή σκέψης.

Πολύ περισσότερο που το ζητούμενο δεν είναι απλά η συνεκτική σκέψη, η δυνατότητα αφομοίωσης, αλλά η καλλιέργεια ταξικού κριτηρίου, η διαμόρφωση αγωνιστικής στάσης στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, τη νεολαία που προέρχεται από αυτά. Μιας και το κοινό στοιχείο αυτής της νεολαίας δεν είναι ότι μπορούμε να «συνδεθούμε με ένα κλικ», αλλά οι όροι ζωής, η περιπλάνηση από τη δουλειά στην ανεργία, ότι είμαστε μια γενιά που ζει χειρότερα από τους γονείς της. Καθήκον των κομμουνιστών είναι να επιδράσουμε σε αυτήν τη νεολαία, ώστε να «συνδεθούμε» στον οργανωμένο και συλλογικό αγώνα για τη ζωή που μας αξίζει.

Ορος για να μπορούμε να ανταποκριθούμε σε αυτό το καθήκον είναι να γίνει στροφή στη μελέτη του «Ριζοσπάστη». Η καθημερινή μελέτη του αποτελεί αναντικατάστατο όπλο για τους κομμουνιστές, ώστε να γίνουμε καλύτεροι διαφωτιστές, ικανότεροι στη διάδοση των θέσεων και της πολιτικής πρότασης του Κόμματος. Ο «Ριζοσπάστης» δεν είναι απλώς μια εφημερίδα που ενημερώνει για τις εξελίξεις. Το βασικό, εξάλλου, δεν είναι η μετάδοση της είδησης, αφού αυτή γίνεται γνωστή σε ελάχιστο χρόνο από άκρη σε άκρη, σχεδόν σε όλο τον κόσμο. Το βασικό είναι να μπορούμε να «αναγνώσουμε» όσα γίνονται με το δικό μας ταξικό φίλτρο και όχι μέσα από τους παραμορφωτικούς φακούς των ΜΜΕ. Η μαχητική στάση απέναντι στη μελέτη των εξελίξεων μπορεί να αποτελέσει φάρο ελπίδας και για άλλους νέους στους χώρους που παρεμβαίνουμε.

Πολλές φορές, οι εξελίξεις φαίνεται σαν να κινούνται αργά, βασανιστικά, μοιάζουν σχεδόν «ακίνητες». Αυτό δεν σημαίνει ότι μειώνεται η απαίτηση στην παρακολούθησή τους. Ισα - ίσα. Εξάλλου, συχνά αυτή η φαινομενικά αθόρυβη καθημερινότητα κρύβει μέσα της και ραγδαίες εξελίξεις. Απέναντι σε αυτές, οι κομμουνιστές χρειάζεται να είμαστε θωρακισμένοι, με την απαιτούμενη ικανότητα διαμορφωμένη ώστε να καθοδηγήσουμε τους νέους να μη μείνουν παθητικοί θεατές, αλλά να κρατήσουν αγωνιστική στάση. Αυτή η προετοιμασία περνάει σε μεγάλο βαθμό από την καθημερινή μελέτη του «Ριζοσπάστη». Τέτοια παραδείγματα υπάρχουν πολλά.

Για παράδειγμα, οι προσφυγικές ροές τον προηγούμενο χρόνο θα έμοιαζαν κάτι ξαφνικό, απρόοπτο, αποτέλεσμα γενικά και αόριστα μιας τεράστιας αδικίας αν εμείς οι κομμουνιστές δεν κάναμε προσπάθεια να αποκαλύψουμε την αιτία του φαινομένου. Δηλαδή, ότι είναι αποτέλεσμα του ιμπεριαλιστικού πολέμου που μαίνεται στη Συρία - σε άλλες χώρες παλιότερα - για τα συμφέροντα των μονοπωλίων. Ο εγκλωβισμός χιλιάδων προσφύγων στη χώρα μας, η κατάσταση στους καταυλισμούς των προσφύγων, τα τεράστια προβλήματα που διογκώθηκαν και λόγω του χιονιά, θα έμοιαζαν σαν ένα κακώς κείμενο αν εμείς οι κομμουνιστές δεν αναδεικνύαμε την ουσία της πολιτικής της ΕΕ και της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Αν δεν αναδεικνύαμε ότι η κατεύθυνση της ΕΕ είναι να ανοιγοκλείνει η «στρόφιγγα» της μετεγκατάστασης των προσφύγων σε άλλες χώρες της ΕΕ με βάση τα συμφέροντα των μονοπωλίων για φθηνό επιστημονικό και εργατικό δυναμικό. Το ρατσιστικό μένος των φασιστών της ΧΑ θα μπορούσε πιο εύκολα να δηλητηριάσει τη συνείδηση εργατικών - λαϊκών στρωμάτων αν δεν αναδεικνύαμε το ρόλο τους ως το μακρύ χέρι του συστήματος. Οτι οι φασίστες της ΧΑ δείχνουν ως εχθρό τον αλλόθρησκο, τον αλλόχρωμο, τον κυνηγημένο, για να κρύψουν τον πραγματικό εχθρό. Την ίδια στιγμή, από άλλη μπάντα - δήθεν «επαναστατική» - η φιλανθρωπία διάφορων ΜΚΟ και «αναρχοαυτόνομων» ομάδων θα λειτουργούσαν σαν πλυντήριο για τη συνείδηση του λαού και της νεολαίας αν δεν αποκαλύπταμε το βρώμικο ρόλο τους στην αθώωση του συστήματος. Οτι το σύνθημα «refugees welcome» ήταν η μεγάλη επιδίωξη του κεφαλαίου, όπως των Γερμανών βιομηχάνων που βρήκαν στους πρόσφυγες την «χρυσή ευκαιρία», μισό εκατομμύριο φθηνά εργατικά χέρια.

Αυτές τις εξελίξεις δεν θα μπορούσαμε να τις ερμηνεύσουμε, σε αυτή τη σύνθετη διαπάλη δεν θα μπορούσαμε να ανταποκριθούμε χωρίς τον καθημερινό μας σύντροφο, τον «Ριζοσπάστη». Πολύ περισσότερο, που σε αυτό το πλαίσιο, οι κομμουνιστές έχουμε χρέος να οργανώσουμε τη δική μας μαχητική απάντηση. Για παράδειγμα, όσον αφορά το Προσφυγικό έπαιξε ρόλο η προβολή στον «Ριζοσπάστη» των πρωτοβουλιών αλληλεγγύης που πάρθηκαν από δεκάδες σωματεία, συλλόγους φοιτητών, άλλους φορείς του κινήματος ώστε αυτές να πολλαπλασιαστούν. Η στάση μεγάλου τμήματος του λαού και της νεολαίας αποτέλεσε «ζωντανή» απάντηση απέναντι στο ρατσισμό.

Ο «Ριζοσπάστης» αποτελεί οδηγό δράσης. Πέρα από το γεγονός ότι αναδεικνύει εστίες αντίστασης, ότι μεταφέρει την αγωνιστική πείρα που μπορεί να συμβάλει στο παραπέρα δυνάμωμα του αγώνα, η ίδια η παρέμβαση με βάση το περιεχόμενό του μπορεί να ανοίξει δρόμους σε κάθε χώρο. Στο ίδιο παράδειγμα (του Προσφυγικού) η συζήτηση με την αντίστοιχη αρθρογραφία, η διακίνησή του έπαιξε ρόλο ώστε να σπάνε αντιλήψεις, να μην πιάνει τόπο η επιχειρηματολογία και η προπαγάνδα του αντιπάλου. Η επίμονη δουλειά με αυτόν τον τρόπο, ακόμα και όταν φαίνεται ότι «δεν κουνιέται φύλλο», αργά ή γρήγορα αποδίδει καρπούς. Δεν είναι λίγα τα παραδείγματα ανθρώπων που μας αναζήτησαν, μας έψαξαν να ρωτήσουν, να συζητήσουν μαζί μας γιατί αναγνωρίζουν την πρωτοπορία, τη συνέπεια σε εμάς τους κομμουνιστές. Τέτοια παραδείγματα μας «υπενθυμίζουν» ότι επιδρούμε και πέρα από αυτό που φαίνεται άμεσα, πέρα και από εκείνους που μας ακολουθούν.

Γύρω από όλα τα ζητήματα, τις εξελίξεις, ο αντίπαλος δουλεύει διαρκώς τα επιχειρήματά του, με διάφορους τρόπους και μέσα από διάφορα κανάλια παρεμβαίνει στη νεολαία. Η αστική τάξη, τα αστικά ΜΜΕ, πολιτικές δυνάμεις κ.λπ. διαμορφώνουν την «ημερήσια διάταξη» συζήτησης σε όλους τους χώρους. Οι κομμουνιστές παρεμβαίνουμε βάζοντας το μικρόβιο της αμφισβήτησης, θέτοντας προβληματισμούς, προβάλλοντας τη διέξοδο. Ο «Ριζοσπάστης» δεν δίνει μόνο τη δική μας απάντηση - που και αυτό χρειάζεται -, αλλά η σταθερή παρακολούθησή του μπορεί να καλλιεργήσει κριτήριο, αντανακλαστικά, την ταξική ματιά σε όσα γίνονται. Οπου «μπαίνει» ο «Ριζοσπάστης», «μπαίνει» η φωνή του Κόμματος, είναι στοιχείο αναμέτρησης με τον ταξικό αντίπαλο!