Associated Press |
ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ, ΧΕΒΡΩΝΑ, ΠΕΚΙΝΟ, ΚΡΟΦΟΡΝΤ και ΒΕΡΟΛΙΝΟ.
Οι ούτως ή άλλως λιγοστές ελπίδες που καλλιέργησε η παρέμβαση που εκδήλωσε ο υπουργός Εξωτερικών της Γερμανικής κυβέρνησης Φίσερ και θα αποφέρει σε χρόνο που δεν είναι ακόμη καθορισμένος επακριβώς μια συνάντηση του Ισραηλινού υπουργού Εξωτερικών Πέρες και του Προέδρου της Παλαιστινιακής Αρχής Αραφάτ στο Βερολίνο, εξανεμίστηκαν μέσα σε τρεις μέρες. Ημέρες εντατικών αποπειρών «στοχευμένων δολοφονιών» που χωρίς να πετύχουν κόστισαν θανάτους Παλαιστινίων, πυροβολισμών εναντίον ουσιαστικά άοπλων πολιτών και ωμών εισβολών σε κατοικημένες περιοχές με άρματα μάχης. Ως «κερασάκι» ήρθε η εισβολή στη Χεβρώνα την Παρασκευή, που, μετά από εκείνη στην Τζενίν και με δεδομένη την απαράδεκτη για τους Παλαιστινίους κατοχή της Ανατολικής Ιερουσαλήμ και του Οίκου της Ανατολής, επιβεβαιώνει ξανά την απόλυτη στροφή της κυβέρνησης Σαρόν στην καταφυγή στο ανώτερο από τεχνολογικής πλευράς οπλοστάσιό της (αγορασμένο από τις ΗΠΑ ή ανεπτυγμένο εγχωρίως) και την κρατική τρομοκρατία.
Η σημερινή κατάσταση φυσικά και δεν είναι απότοκη, όσον κι αν γι' αυτό προσπαθούν να πείσουν οι Σαρόν και Μπους, της «τρομοκρατίας» των παλαιστινιακών οργανώσεων. Οι επιθέσεις αυτοκτονίας και τα πυρά των Παλαιστινίων αποτελούν την απάντηση στις εν ψυχρώ δολοφονίες παιδιών - που τραγικά επιβεβαιώνει η δίωξη από Ισραηλινό στρατοδικείο εναντίον τεσσάρων μελών της Ταξιαρχίας Σαμσόν του Ισραηλινού Στρατού επειδή πυροβόλησαν και σκότωσαν αόπλους, πυροβόλησαν εναντίον δημοσιογράφων, προέβησαν σε ξυλοδαρμούς Παλαιστινίων κρατούμενων, προπηλάκισαν και χτύπησαν διπλωμάτες, κ.ο.κ. Η δράση των τεσσάρων δεν αποτελεί φυσικά «μεμονωμένη περίπτωση», κάθε άλλο, την Τετάρτη ένας 11χρονος Παλαιστίνιος πυροβολήθηκε εν ψυχρώ και σκοτώθηκε από Ισραηλινούς στρατιώτες επειδή τους πέταγε πέτρες...
Το Μεσανατολικό καμίνι βράζει και δε διαφαίνεται αλλαγή της κατάστασης στη συνάντηση Σαρόν και Πέρες, όποτε γίνει, ούτε στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, από το οποίο οι Παλαιστίνιοι απέσυραν, όπως έγινε γνωστό το Σάββατο το πρωί, την πρόταση ψηφίσματος που σχεδίαζαν να υποβάλουν, μετά την αμερικανική απειλή άσκησης βέτο. Παρά το ότι ο Αραφάτ πέτυχε να εξασφαλίσει την κινεζική στήριξη στο ταξίδι του στο Πεκίνο, με τον Ζιανγκ Ζεμίν να δηλώνει την Παρασκευή πως θα υιοθετήσει το αίτημα αποστολής παρατηρητών στην περιοχή, και επίσης παρά το ότι η διπλωματία της ΕΕ (δηλαδή Γερμανία και Γαλλία) μοιάζει να εποφθαλμιά για τους δικούς της ασφαλώς λόγους ρόλο πρωταγωνιστή, εκμεταλλευόμενη το «κενό» που αφήνει η λίγο πολύ προαποφασισμένη στάση της κυβέρνησης Μπους (συγκατάβαση προς το Ισραήλ, πίεση προς τους Παλαιστινίους, αποφυγή της εντατικής εμπλοκής στο θέμα ωσότου να είναι βέβαιη μια «επιτυχία»), μια θεαματική εξέλιξη φαίνεται απίθανη. Αντίθετα, στον ορίζοντα διαγράφεται ο κίνδυνος η κυβέρνηση Σαρόν όχι μόνο να προχωρήσει κι άλλο στον ολισθηρό κατήφορο της δολοφονικής πολιτικής, αλλά, ακόμα χειρότερα, να εισακουστούν οι φωνές (π.χ. του Μπαράκ) που καλούν για «μονομερή πράξη διαχωρισμού» του Ισραήλ από τους Παλαιστινίους και την «ανέγερση τειχών» ανάμεσα στους δύο λαούς. Σχέδιο που σχολιαστής της «Χα' αρέτζ» χαρακτηρίζει θεμελιωδώς βλακώδες: βάζοντας τον εαυτό του σε καραντίνα και κηρύσσοντας τον πόλεμο στους Αραβες, το Ισραήλ έχει μόνο να χάσει.