Οι αντιξοότητες, η έλλειψη προοπτικών, η μεγάλη φτώχεια και η πείνα είναι οι χειρότεροι σύμβουλοι. Πολλές οικογένειες στη Νότια Ασία αναγκάζονται να οδηγούν τα παιδιά τους στη σεξουαλική δουλεία για ένα κομμάτι ψωμί, ανέφερε πολύ πρόσφατα ερευνήτρια των Ηνωμένων Εθνών, σε 43σέλιδη έκθεση, με υπότιτλο «Μερικές φορές ένα παιδί μπορεί να πουληθεί για 200 ινδικές ρουπίες», δηλαδή περίπου 1.500 δρχ.

Η έκθεση αφορά την κατάσταση των γυναικών και των παιδιών στο Μπανγκλαντές, το Νεπάλ και την Ινδία, που περιγράφεται με τα πιο μελανά χρώματα. Σε όλο το Νεπάλ και το Μπανγκλαντές η πώληση παιδιών αποτελεί μορφή εμπορίου ανθρώπων που αφορά και τις γυναίκες, σύμφωνα με τη Ραντίκα Κουμαρασουάμι, από τη Σρι Λάνκα, ειδική, στην Επιτροπή των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, σε θέματα βίας κατά των γυναικών. Επίσης, η Κουμαρασουάμι ανέφερε ότι, σύμφωνα με μαρτυρία, εκτιμάται πως στο Μπανγκλαντές, μια από τις πιο φτωχές χώρες στον κόσμο, 10.000-15.000 κορίτσια και γυναίκες αποτελούν αντικείμενο εμπορίου κάθε χρόνο προς την Ινδία. Πολλές γυναίκες, που κάνουν απεγνωσμένες προσπάθειες να ξεφύγουν από τη φτώχεια και τις διακρίσεις, που υφίστανται στη χώρα τους, καταλήγουν να συνεργούν στο εμπόριο του ίδιου του εαυτού τους, τουλάχιστον σε αρχικό στάδιο, ανέφερε η Κουμαρασουάμι.

Τα περισσότερα νέα κορίτσια, τα οποία βρίσκονται σε οίκους ανοχής στη Βομβάη και στην Καλκούτα, κρατούνταν παρά τη θέλησή τους, βασανισμένες, εξευτελισμένες, σοβαρά χτυπημένες και επανειλημμένα θύματα επίθεσης στο κάτω μέρος του σώματός του. Στερούνται την τροφή και το νερό μέχρι να υποταχθούν. Η πλειοψηφία των θυμάτων εξαναγκάζονται να εξυπηρετούν περισσότερους από 10 πελάτες τη βραδιά. Μολονότι συνήθως χρησιμοποιούνται για πορνεία, κορίτσια, αγόρια και γυναίκες χρησιμοποιούνται και για εμπόριο οργάνων, εξαναγκάζονται να ζητιανεύουν, να παντρεύονται ή να προσφέρουν οικιακή υπηρεσία.

Οι διεθνείς υπηρεσίες υπολογίζουν ότι από 100.000 έως 200.000 γυναίκες από το Νεπάλ έχουν εξαναγκαστεί να εκδίδονται στη Βόρεια και Κεντρική Ινδία, ενώ αυξάνονται οι περιπτώσεις στη Νότια Ασία και τη Μέση Ανατολή. Η ελάχιστη πρόσβαση σε εργασία, σε ιδιοκτησία γης ή σε κληρονομιά κάνουν τις γυναίκες εύκολη λεία για τους εμπόρους, οι οποίοι εκμεταλλεύονται την επιθυμία των γυναικών να μεταναστεύσουν, καταλήγει η έκθεση. Οι γάμοι σε παιδική ηλικία και η αδυναμία των γυναικών να διεκδικήσουν διαζύγιο κάνουν τις γυναίκες υπερβολικά ευάλωτες στις «ιδιοτροπίες» των συζύγων τους.

Παράλληλα, η Ινδική Ενωση για τη Διάσωση των Εκδιδομένων Γυναικών, μία μη κυβερνητική οργάνωση, εκτιμά ότι το 1992 υπήρχαν 8 εκατομμύρια εργαζόμενες σε οίκους ανοχής στην Ινδία και άλλα 7,5 εκατομμύρια «κολ γκερλ». Ο μέσος όρος ηλικίας στρατολόγησης γυναικών κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '90 ήταν 10-14 ετών, αναφέρει η μελέτη, ενώ υπογραμμίζει ότι ο μισός από τον πληθυσμό αυτό μπορεί να έχει προσβληθεί από τον ιό του AIDS, τον HIV. Οι έμποροι χρησιμοποιούν το δόλο, την απάτη, τον εκφοβισμό, τα ναρκωτικά και τη βία, για να μεταφέρουν εκτός συνόρων τα ευάλωτα άτομα. Οι έμποροι εργάζονται μόνοι τους, σε μικρές συμμορίες ή ως μέλη συνδικάτων οργανωμένου εγκλήματος, αναφέρει η έκθεση.

Τα θύματα ανέφεραν ότι πολλοί αστυνομικοί είναι πελάτες των οίκων ανοχής και έχουν καλές σχέσεις με τους εμπόρους, τους ιδιοκτήτες και τους μαστροπούς. Τα θύματα και οι ομάδες γυναικών στις τρεις αυτές χώρες θεωρούν τη διαφθορά της αστυνομίας δεδομένη. Το εμπόριο ανθρώπων συχνά ακολουθεί τις ίδιες οδούς με τη νόμιμη μετανάστευση, γεγονός που καθιστά δύσκολο τον εντοπισμό των εμπόρων, δεδομένων των μεγάλων μετακινήσεων πληθυσμών από το Νεπάλ στην Ινδία, λόγω των ανοιχτών συνόρων, αναφέρει η έκθεση.