Εχοντας τοποθετήσει τους κατάλληλους ανθρώπους στις κατάλληλες θέσεις κατά τον πρόσφατο ανασχηματισμό, ο Αλ. Τσίπρας εξέφραζε περισσότερο βεβαιότητα παρά υπόδειξη όταν μίλησε, στην πρώτη συνεδρίαση του νέου υπουργικού συμβουλίου, για την ανάγκη επιτάχυνσης του αντιλαϊκού έργου της κυβέρνησης, «χωρίς κωλυσιεργίες και άσκοπες καθυστερήσεις»! Το ίδιο στίγμα, της «κυβέρνησης ειδικού σκοπού» για το κεφάλαιο για την οποία μίλαγε η «Αυγή», εξέπεμψαν και οι νέοι υπουργοί κατά την παραλαβή των χαρτοφυλακίων τους την περασμένη Δευτέρα, κάνοντας καθαρή την αποφασιστικότητά τους να ολοκληρώσουν τη βρώμικη δουλειά που ανέλαβαν για λογαριασμό του κεφαλαίου.

Ο πρωθυπουργός στην πρώτη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου ανέγνωσε τη «βαριά» ατζέντα του κεφαλαίου για το επόμενο διάστημα, που καλείται να «τρέξει» με ακόμα γρηγορότερους ρυθμούς το νέο κυβερνητικό σχήμα, ώστε το κεφάλαιο να περάσει στο «ξέφωτο της ανάπτυξης που προβλέπεται πολύ υψηλή για το 2017», με προϋπόθεση φυσικά τα παλιά και νέα αντεργατικά μέτρα. Στο πλαίσιο αυτό, έκανε αναφορές σε γνωστούς στόχους του κεφαλαίου, εκφρασμένους κατ' επανάληψη από τον ΣΕΒ και τους υπόλοιπους εργοδοτικούς φορείς, όπως στη γρήγορη ολοκλήρωση των αντεργατικών ανατροπών που περιλαμβάνονται στη δεύτερη «αξιολόγηση», την πρόσβαση του κεφαλαίου σε «φτηνό χρήμα» και δανεισμό, την προσέλκυση κεφαλαίων, την εκκαθάριση του πεδίου (βλέπε «κόκκινα» επιχειρηματικά δάνεια κ.ά.), ώστε να ξαναπάρει μπρος η καπιταλιστική κερδοφορία.

Συγκεκριμένα, ο Αλ. Τσίπρας, μιλώντας για τον «οδικό χάρτη» που υπαγορεύουν οι ανάγκες του κεφαλαίου, αναφέρθηκε στην ανάγκη «να ολοκληρώσουμε τάχιστα, εντός χρονοδιαγράμματος, την 2η αξιολόγηση. Χωρίς υποχωρήσεις αρχών, αλλά και χωρίς κωλυσιεργίες και άσκοπες καθυστερήσεις. Και αμέσως μετά, να ανοίξει στην ώρα της και χωρίς καθυστερήσεις η συζήτηση για τα απαραίτητα μέτρα που θα εξασφαλίζουν τη βιωσιμότητα του δημόσιου χρέους», ενώ παραδέχτηκε ότι κύριος στόχος «της αναδόμησης του κυβερνητικού σχήματος» είναι «η βελτίωση της δουλειάς μας και στον τομέα της προσέλκυσης επενδύσεων. Και όχι μόνο της προσέλκυσης. Αλλά και της υλοποίησης σε συντομότερο χρονικό διάστημα».

Εξέφρασε, ταυτόχρονα, τη βεβαιότητα ότι η δεύτερη «αξιολόγηση» «μπορεί να κλείσει και θα κλείσει στην ώρα της», ώστε στο Γιούρογκρουπ της 5ης Δεκέμβρη να δρομολογηθεί η συζήτηση «για τα συγκεκριμένα μέτρα, βραχυπρόθεσμα, μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα για την απομείωση του ελληνικού χρέους», που προβλέπουν βέβαια και τα αντίστοιχα μόνιμα βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα αντιλαϊκά μέτρα, ενώ ανοίγουν την πόρτα και σε ένα νέο 4ο μνημόνιο, όπως αποτυπώθηκε και από τη σχετική συζήτηση μέσα στη βδομάδα (βλέπε αναλυτικότερα και σελ. 4 στο σημερινό «Ριζοσπάστη»).

Κωδικοποιώντας τα ζητούμενα αυτά, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Δ. Τζανακόπουλος, περιέγραψε ως εξής την πορεία αυτή: «Πρώτον: Η τάχιστη ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης (...) Δεύτερον: Η έναρξη της συζήτησης για τον προσδιορισμό των συγκεκριμένων μέτρων για τη ρύθμιση του ελληνικού χρέους... Τρίτον: Η ενίσχυση της επενδυτικής δραστηριότητας στην ελληνική οικονομία».

Λίγες μέρες μετά, από το βήμα της εκδήλωσης της Ενωσης Ελλήνων Εφοπλιστών, ο πρωθυπουργός είχε την ευκαιρία να απευθυνθεί απευθείας στο κεφάλαιο και δη το εφοπλιστικό, για να επαναλάβει τον αντιλαϊκό προγραμματισμό με ορίζοντα την καπιταλιστική ανάκαμψη, να μιλήσει για τα όσα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έχει κάνει για το κεφάλαιο ώστε να φτάσει η στιγμή «να αναγνωριστούν οι προσπάθειές μας μέσω της λήψης των απαραίτητων μέτρων για την ελάφρυνση του χρέους» και να τους διαβεβαιώσει ότι μπορεί «οι προκλήσεις για το μέλλον (να) είναι μεγάλες. Ωστόσο, η πολιτεία θα συνεχίσει να είναι αρωγός και συνταξιδιώτης στις τρικυμίες και στις νηνεμίες» τους στη θάλασσα των κερδών.

Ο «οδικός χάρτης», άλλωστε, του νέου κυβερνητικού σχήματος οριοθετείται έτσι κι αλλιώς πολύ αυστηρά και συγκεκριμένα από τις ανάγκες της αστικής τάξης, όπως αποτύπωσαν και τα συχαρίκια προς την κυβέρνηση που - όπως γράφτηκε στις αρχές της βδομάδας - «ρυμουλκείται όλο και πιο πολύ στον ευρωρεαλισμό και στις δανειακές υποχρεώσεις της (...)», οι διαπιστώσεις ότι «όσο παραπάνω μένει ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, τόσο περισσότερο μοιάζει με τους προκατόχους του», τα δημοσιεύματα του ξένου Τύπου για ανασχηματισμό «στήριξης της πολιτικής λιτότητας και μεταρρυθμίσεων» («Spiegel»), «κατευνασμού των δανειστών» («Financial Times»), «για να καλμάρουν οι πιστωτές, ώστε να προχωρήσουν οι μεταρρυθμίσεις και να ξεκινήσουν οι διαπραγματεύσεις για την ελάφρυνση του χρέους» («New York Times»), ενδεικτικά των προσδοκιών αλλά και... προειδοποιήσεων προς το νέο κυβερνητικό σχήμα.

Οπως και να 'χει, λιγότερο ή περισσότερο πρόσκαιρα, η εμπιστοσύνη της αστικής τάξης στην κυβέρνηση παραμένει, όπως αποτύπωνε γλαφυρά και δημοσίευμα στον αστικό Τύπο στις αρχές της βδομάδας, που μιλούσε για το γεγονός ότι «ο ανασχηματισμός φρονηματισμού σε κέντρα, σε επιχειρηματίες και στον ξένο παράγοντα ήταν παραπάνω από εμφανής. Η επιτάχυνση της δεύτερης αξιολόγησης και η διαχείριση του πλήθους παραμένουν οι όροι που διαφοροποιούν τον ΣΥΡΙΖΑ και τον ενισχύουν στα μάτια των ξένων (...) Οι κυβερνήσεις πέφτουν όταν χάνεται η εμπιστοσύνη σε αυτές (...) Δεν υπάρχει κάτι τέτοιο τώρα»...

Εξάλλου και ο ΣΥΡΙΖΑ επενδύει ανάμεσα στα άλλα και στην ικανότητά του να περιτυλίγει την αντιλαϊκή πολιτική με αριστερό αμπαλάζ και να χειραγωγεί τις λαϊκές αντιδράσεις, για να πλασαριστεί ως ικανότερος εκπρόσωπος της αστικής τάξης. Ετσι, μετά τις αναφορές του Αλ. Τσίπρα στο υπουργικό συμβούλιο περί «ενασχόλησης με την καθημερινότητα των πολιτών», που τους έχουν κάνει το βίο αβίωτο για λογαριασμό του κεφαλαίου, δεν είναι τυχαία και η χτεσινή αναφορά σε συνέντευξη του Αλ. Τσίπρα στην «Εφημερίδα των Συντακτών» για το ότι «η δύναμη αυτής της κυβέρνησης είναι η εμπιστοσύνη του λαού και η σχέση τιμής που έχουμε μαζί του. Με αυτή τη δύναμη, προχωράμε με σταθερά βήματα προς τους στόχους μας»...

Την ίδια ώρα, βέβαια, κάθε άλλο παρά τυχαία ήταν και η πιο «κριτική προσέγγιση» στη νέα κυβέρνηση. Εκεί όπου εκφράστηκε σε ένα βαθμό και ο υπαρκτός προβληματισμός και φόβος στους κόλπους της αστικής τάξης για το κατά πόσο το νέο σχήμα, αλλά και συνολικότερα το αστικό πολιτικό προσωπικό, θα μπορέσει να ανταποκριθεί στις προσδοκίες, δεδομένων των δυσκολιών της οικονομίας να ανακάμψει, της λαϊκής δυσαρέσκειας και των διεργασιών στα λεγόμενα «εθνικά θέματα», που προμηνύονται έντονες το επόμενο διάστημα, στο φόντο των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών στους οποίους η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ συμμετέχει με τα μπούνια για λογαριασμό του κεφαλαίου.

Προβληματισμοί που με τη σειρά τους δίνουν νέα ώθηση στο «εκκρεμές» του αστικού πολιτικού συστήματος που είναι «καταδικασμένο» να κινείται ανάμεσα στη συναίνεση, στην επιβεβαίωση δηλαδή της στρατηγικής συμφωνίας όλων των αστικών κομμάτων στα βασικά ζητούμενα για το κεφάλαιο, και ταυτόχρονα να τροφοδοτεί το «δίπολο» για τον εγκλωβισμό των λαϊκών αντιδράσεων και την προετοιμασία εναλλακτικών κυβερνητικών σχημάτων για το κεφάλαιο, είτε στήνοντας ψεύτικες διαχωριστικές γραμμές (προς το λαό), είτε διαφημιζόμενοι ως πιο «ικανοί» να κάνουν τη δουλειά του κεφαλαίου.

Και κάπως έτσι, μιας που σ' αυτή τη φάση το μήνυμα του κεφαλαίου προς τα αστικά κόμματα και της αντιπολίτευσης είναι ότι χρειάζεται «σοβαρότητα», τη βδομάδα που πέρασε τα αστικά κόμματα έσπευσαν να κλείσουν στα γρήγορα το μάλλον δευτερεύον σε σχέση με τα υπόλοιπα ζήτημα του ΕΣΡ και να επιβεβαιώσουν τη δέσμευση όλων στα βασικά.

Χαρακτηριστικά, ο πρόεδρος της ΝΔ, Κυρ. Μητσοτάκης, μιλώντας την Τρίτη στα Χανιά, ξανακινήθηκε στη γραμμή του «αντιπολιτεύομαι μεν, αλλά βάζω πλάτη όπου χρειαστεί», λέγοντας: «Αν συνεχίσουν (σ.σ. οι κυβερνώντες) με αυτούς τους ρυθμούς και με αυτά τα μυαλά, τα χειρότερα θα είναι μπροστά μας. Εμείς θα κάνουμε ό,τι περνά από το χέρι μας για να το αποτρέψουμε. Και θα βάλουμε πλάτη στη διεθνή σκηνή, για τη διασφάλιση των καλύτερων συμφωνιών για τη χώρα μας».

Η ΝΔ επανήλθε την Πέμπτη, διαρρέοντας ότι «μια αποτελεσματική, μεταρρυθμιστική κυβέρνηση θα είχε, ήδη, πετύχει το στόχο της ποσοτικής χαλάρωσης», διαβεβαιώνοντας ωστόσο ότι «παρ' όλα αυτά, η ΝΔ κάνει τα πάντα για να συμβάλει σε αυτόν τον στόχο, παρά τις τραγικές ολιγωρίες της κυβέρνησης»...

Από κοντά και η Γεννηματά, που ανάμεσα στους δυο πόλους πλειοδοτεί υπέρ της «υποχρέωσης των πολιτικών δυνάμεων του τόπου να συνεννοηθούμε γύρω από ένα Εθνικό Σχέδιο παραγωγικής και οικονομικής ανασυγκρότησης της χώρας».