Ενταγμένες σε μια βδομάδα σημαντικών διεθνών εξελίξεων ήταν οι συνομιλίες ανάμεσα στον Κύπριο Πρόεδρο, Νίκο Αναστασιάδη, και τον ηγέτη του ψευδοκράτους, Μουσταφά Ακιντζί, που ξεκίνησαν την περασμένη Δευτέρα στο Μοντ Πελεράν της Ελβετίας. Τόσο η ανάδειξη του Ντόναλντ Τραμπ στην Προεδρία των ΗΠΑ, όσο και η έναρξη της επιχείρησης για την ανακατάληψη και της Ράκα (παράλληλα με αυτήν για τη Μοσούλη) ανέδειξαν ότι ισχυρά μονοπωλιακά επιτελεία εντείνουν τις μεθοδεύσεις τους τόσο σε γεωπολιτικό, όσο και σε στρατιωτικό επίπεδο, με την περιοχή στην οποία ανήκει και η Κύπρος να διατηρεί την κρίσιμη σημασία της για ισχυρά ιμπεριαλιστικά συμφέροντα.

Λίγο μετά τα μεσάνυχτα της Παρασκευής, ο ΟΗΕ εξέδωσε ένα πολύ λιτό Κοινό Ανακοινωθέν αναφέροντας: «Στη διάρκεια των πέντε προηγούμενων ημερών συζητήθηκε το εδαφικό κεφάλαιο και άλλα ζητήματα σε αλληλεξάρτηση. Επιτεύχθηκε σημαντική πρόοδος. Μετά από αίτημα του Ελληνοκύπριου ηγέτη, κ. Αναστασιάδη, αποφασίστηκε οι δύο ηγέτες να διακόψουν και να συναντηθούν στη Γενεύη ξανά την Κυριακή 20 Νοέμβρη 2016, για να συνεχίσουν τις διαπραγματεύσεις τους από το Μοντ Πελεράν».

Ολες οι πληροφορίες που έφταναν από το πρωί μέσω των αστικών ΜΜΕ, καλλιεργούσαν ανάμεικτες προσδοκίες, σχετικά με το αν θα υπάρξει συμφωνία, θολώνοντας κι άλλο τις ταξικές επιδιώξεις, γύρω από τις οποίες όλους τους τελευταίους μήνες επιταχύνονται οι διεργασίες στο Κυπριακό, προσπαθώντας να κρύψουν το κύριο:

Οτι, δηλαδή, αυτό που προωθείται είναι ένα νέο διχοτομικό σχέδιο, ότι η επανένωση της Κύπρου, για την οποία ενδιαφέρονται να συμβάλουν όλα τα ιμπεριαλιστικά «θηρία» του πλανήτη, δεν αποτελεί παρά ένα βασικό προαπαιτούμενο για την επίσπευση κρίσιμων επιχειρηματικών και γεωπολιτικών σχεδιασμών πολλών μονοπωλίων, τόσο στο μέτωπο της «αντιμετώπισης της τρομοκρατίας», όσο και σε κλάδους στρατηγικής σημασίας, όπως η Ενέργεια, όπου οι υδρογονάνθρακες της Ανατολικής Μεσογείου και οι δρόμοι μεταφοράς τους από τη γειτονιά μας αποτελούν ήδη πεδία σκληρής ενδοϊμπεριαλιστικής κόντρας.

Αν και επίσημα, οι διαπραγματεύσεις στην Ελβετία φερόταν να επικεντρώνονται στο Εδαφικό, είναι σίγουρο ότι στο τραπέζι τέθηκαν όλα τα κεφάλαια.

Ενδεικτική είναι η βάση στην οποία η Τουρκία συνέχισε να διακηρύσσει την ετοιμότητά της να ενταθεί το παζάρι. Οπως είπε ο «πρωθυπουργός» του ψευδοκράτους, Χουσεΐν Οζγκιουργκιούν, μετά από συνάντησή του με τον Τούρκο Πρόεδρο, ο Ρ. Τ. Ερντογάν τού επανέλαβε ότι «η Μόρφου δεν θα δοθεί ποτέ» και συνέχισε ως εξής: «Τις συμφωνίες εγγυήσεων δεν τις ακουμπώ ποτέ, αλλά εάν οι Ελληνοκύπριοι επιδείξουν συμβιβαστική στάση στο θέμα του χάρτη στο Εδαφικό και το αποτέλεσμα είναι εντάξει, τότε μπορούμε να καθίσουμε με την Ελλάδα στην πενταμερή και να συζητηθεί, αλλά πριν από αυτό δεν υπάρχει δυνατότητα να γίνει ποτέ».

Φυσικά, Τουρκία και ψευδοκράτος δεν σταμάτησαν λεπτό τις προκλήσεις. Ετσι, μετά την ανακοίνωση ότι το «Μπαρμπαρός» σύντομα θα επιστρέψει στην περιοχή, μεσοβδόμαδα εμφανίστηκαν νέες απειλές του Ερντογάν για «προσάρτηση του βόρειου μέρους» της Κύπρου, αν δεν υπάρξει λύση εντός του 2016. Ζήτημα που δεν σχολίασε ούτε ο εκπρόσωπος του γγ του ΟΗΕ Στ. Ντουζάρτις, ενώ και η ιστοσελίδα της Κυπριακής Προεδρίας κατέγραψε επίσημα ένα τόσο σοβαρό γεγονός χωρίς άλλη διευκρίνιση.

Επίσης, μέσω του Τούρκου πρέσβη στον ΟΗΕ, το ψευδοκράτος έστειλε επιστολή στον Οργανισμό, όπου χαρακτηρίζει «ατυχές» γεγονός το ότι «η ελληνοκυπριακή διοίκηση επιμένει σε μονομερή βήματα εις βάρος των απαράγραπτων και ισότιμων δικαιωμάτων του τουρκοκυπριακού λαού» στους κυπριακούς υδρογονάνθρακες.

Επισημαίνονται, μάλιστα, οι αντιρρήσεις που έχει θέσει και η Τουρκία «στις προσπάθειες της ελληνοκυπριακής πλευράς να επιβάλει τετελεσμένα στο θέμα των υδρογονανθράκων», αλλά και ότι οι «μονομερείς ενέργειες» που συνεχίζει η «ελληνοκυπριακή πλευρά» παραβλέπουν τη σημείωση της Κοινής Διακήρυξης της 11ης Φλεβάρη του 2014 (όπου πρωτοκαθορίστηκαν τα «δύο συνιστώντα κράτη» που σχεδιάζεται να δημιουργηθούν) ότι «η κυριαρχία εκπηγάζει ισότιμα από τους Τουρκοκυπρίους και τους Ελληνοκύπριους».

Επίσης, το ψευδοκράτος καταγγέλλει και ενεργειακές συνεργασίες, όπως αυτή με την Αίγυπτο, που η Λευκωσία συμφώνησε πρόσφατα, απειλώντας ουσιαστικά ότι «για την επίτευξη αυτού του στόχου είναι τεράστιας σημασίας η διαδικασία να μην εκτραπεί και να μην υπονομευθεί από παράγοντες όπως αυτός των υδρογονανθράκων», δηλαδή από την «αξιοποίησή» τους χωρίς να έχει νωρίτερα συμφωνηθεί πώς θα γίνει η μοιρασιά. «Η "ελληνοκυπριακή διοίκηση" είναι προτιμότερο να εμπλακεί ειλικρινώς με την τουρκοκυπριακή πλευρά για μια συνολική λύση εντός του 2016, πριν το παράθυρο ευκαιρίας κλείσει», καταλήγει η «επιστολή».