Οι ζώντες ακόμη Χιμπακούσα κι οι συνεχιζόμενες τερατογενέσεις τέταρτης γενεάς αποτελούν τη ζωντανή παρουσία των συνεπειών ενός ιμπεριαλιστικού πολέμου. Ακόμη κι η τερατώδης αυτή συνέπεια θα μπορούσε, ίσως, να γλυκάνει στη ροή του πανδαμάτορος χρόνου. Αυτό δεν μπόρεσε να γίνει διότι η εγκληματική αυτή ενέργεια του ιμπεριαλισμού των ΗΠΑ δεν επέφερε καταστροφή μόνο στον τότε παρόντα χρόνο που έγινε. Αποτέλεσε, ταυτόχρονα, την αρχή μιας νέας τυραννίας στη μετέπειτα βασανιστική πορεία του ανθρώπου.

Οταν το 1945 η Ιαπωνία ένιωθε στο κορμί της την έλευση της ανερχόμενης αμερικανικής ατομικής ισχύος, η ανθρωπότητα ζούσε στην ανακούφιση της ελευθερίας από τον κατακτητικό ζυγό του ναζιστικού άξονα, μέλος του οποίου ήταν κι η χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου. Στην έξαρση εκείνων των ημερών και με τα εκατομμύρια των θυμάτων του πολέμου, των μαχών, των βασανιστηρίων και των εκτελέσεων ο άνθρωπος αδυνατούσε να κατανοήσει την ιστορική σημασία του αμερικανικού εγκλήματος στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι.

Χωρίς υπερβολή, η σωτηρία του αμερικανικού ιμπεριαλισμού από μια τραγική γι' αυτόν διεθνή καταδίκη, που θα άλλαζε τον ρου της Ιστορίας, οφείλεται εν πολλοίς στη σωτηρία της αστικής Ευρώπης που ξεπρόβαλλε μέσα από τα ερείπια του ιμπεριαλιστικού πολέμου. Η ήττα του γερμανικού ναζισμού, η νίκη του αντάρτικου και γενικότερα του αντιστασιακού κινήματος κι η νικηφόρα επέλαση του σοβιετικού στρατού έπεσαν σαν ώριμα φρούτα στην ποδιά μιας εθνικά και κοινωνικά προδοτικής αστικο-ευρωπαϊκής τάξης. Από εκεί και μετά το κίνημα της καπιταλιστικής ανασυγκρότησης με επικεφαλής τις ΗΠΑ έμπαινε στην ημερήσια διάταξη. Ο ατομικός και μετέπειτα πυρηνικός καπιταλιστικός ιμπεριαλιστικός μιλιταρισμός έγινε ο διάδοχος των καπιταλιστικών μονοπωλίων που άρχισαν να εμφανίζονται από το τέλος του 19ου αιώνα.

Στίγμα αυτής της θεσμοθετημένης υπερεθνικής λειτουργίας του χρηματιστικού κεφαλαίου είναι ότι μπορεί να υπάρχει ταυτόχρονα σε κάθε σημείο του πλανήτη με κάθε μορφή που επιλέγει (βιομηχανικό, εμπορικό, εφοπλιστικό, τραπεζικό, κτηματομεσιτικό, χρηματιστηριακό κλπ., κλπ.). Μόνιμη αιτία των μεταβολών του είναι η παμπάλαια αναζήτηση μεγαλύτερου ποσοστού κέρδους. Με την πείρα των δυο παγκόσμιων πολέμων του 20ού αιώνα οδηγείται στις μιλιταριστικές επενδύσεις. Δημιουργεί το ίδιο τις συνθήκες της μεγαλύτερης κατανάλωσης των προϊόντων του, των όπλων, με τη μέθοδο της υποδαύλισης πολέμων, κρίσεων και της δημιουργίας υπερεθνικών ιμπεριαλιστικών και μιλιταριστικών οργανισμών, ΕΕ, ΝΑΤΟ κλπ. Εδώ, ακριβώς, βρίσκεται το νόημα του ατομικού βομβαρδισμού της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι ως αρχή μιας μακάβριας πορείας.