«Ποια νησιά;». Μόνο αυτό δεν είπε προχτές ο εκπρόσωπος του γερμανικού υπουργείου Εξωτερικών, Μ. Σέφερ, όταν ρωτήθηκε για τις δηλώσεις του Τούρκου Προέδρου, που ευθέως αμφισβητούν τη Συνθήκη της Λοζάνης και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας στα ελληνικά νησιά, διαβεβαιώνοντας ότι... δε γνώριζε τις δηλώσεις του Ρ. Τ. Ερντογάν, αλλά γνώριζε ότι υπάρχουν «διαφορές μεταξύ των δύο πλευρών», όπως και ότι η Γερμανία «δεν θα πάρει το μέρος κανενός», ενώ πιο μετά το γερμανικό υπουργείο έστειλε και διευκρινιστική δήλωση, για να πει ότι «από τη σκοπιά της γερμανικής κυβέρνησης, η Συνθήκη της Λοζάνης εξακολουθεί να ισχύει»! Πάλι καλά, δηλαδή, που δεν την πήρε (ακόμα) η μπάλα των «ίσων αποστάσεων» που επιβάλλουν τα συμφέροντα των μονοπωλιακών ομίλων και των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων στην περιοχή, που όπως αποδεικνύεται ξανά, οδηγούν σε ευθεία αμφισβήτηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας και επικίνδυνες εξελίξεις για τον ελληνικό και τους άλλους λαούς της περιοχής. Βέβαια, το «αυτάκι» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ δεν ιδρώνει ούτε απ' αυτά, ούτε απ' τις φωνές των ανταγωνιστών, που «ακούγονται» πότε στα ελληνικά νησιά, πότε στη Θράκη και πότε στην Ηπειρο. Δεμένη στο μεσιανό κατάρτι του κεφαλαίου, οδεύει απτόητη στην «Ιθάκη» της γεωστρατηγικής αναβάθμισης του ελληνικού κεφαλαίου, διαβεβαιώνοντας τον ελληνικό λαό, που περνάει απ' τα «χίλια μύρια κύματα» των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, ότι το «ευρωπαϊκό κεκτημένο» και οι «ΝΑΤΟικοί σύμμαχοι» διασφαλίζουν την «ασφάλεια» και τη «σταθερότητα»...