Κυρίες και κύριοι,

Το τελευταίο διάστημα στήνεται σκόπιμα ένα αποπροσανατολιστικό δίπολο γύρω από τα ζητήματα και της Παιδείας. Σιγοντάρεται - είναι αλήθεια - και από την κυβέρνηση και από τη Νέα Δημοκρατία.

Ρίχνονται στο τραπέζι μια σειρά δίπολα όπως: Ισότητα ή ποιότητα, κρατισμός ή ιδιωτική πρωτοβουλία.

Κατηγορείται, μάλιστα, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ για «σοβιετικό μοντέλο» στην Εκπαίδευση.

Η Νέα Δημοκρατία σάς κάνει πολύ μεγάλη τιμή, χωρίς ίσως να το συνειδητοποιεί και η ίδια ακριβώς, χωρίς αντίκρισμα μάλιστα, όταν σας κατηγορεί ότι πάτε να εφαρμόσετε σοβιετικό μοντέλο στην Παιδεία.

Φυσικά, η Νέα Δημοκρατία επιδιώκει έτσι να διαχωριστεί ιδεολογικά από την κυβέρνησή σας.

Βλέπετε, όταν προσπαθούν να αντιπαρατεθούν μεταξύ τους δυο διαφορετικές εκδοχές της ίδιας αστικής πολιτικής, έχουν αμοιβαίο συμφέρον να υποβαθμίζουν και να υπενθυμίζουν καλύτερα, ο ένας στον άλλο - και οι δυο μαζί στους ταγούς τους - ποιος είναι ο πραγματικός αντίπαλος.

Και πραγματικά, είναι να απορεί κανείς για το γεγονός ότι η κατηγορία για δήθεν σοβιετισμό ανέκυψε σε σχέση με ένα άρθρο που αφορούσε ρυθμίσεις για τους εργαζόμενους στην Ιδιωτική Εκπαίδευση.

Καταρχήν, να σας ενημερώσουμε, για όσους δεν το ξέρετε, γιατί αρκετοί εδώ μέσα κι άλλοι που λείπουν, που δε βρίσκονται αυτή τη στιγμή στην αίθουσα και το ξέρουν και το παραξέρουν, αφού πολλοί σπούδασαν εκεί, είτε στη Σοβιετική Ενωση είτε σε άλλες τέτοιες χώρες, ότι εκεί δεν υπήρχε Ιδιωτική Εκπαίδευση. Ηταν όλα - και σωστά κατά τη γνώμη μας - αποκλειστικά δημόσια και σε μια πορεία δωρεάν για όλους.

Ομως, πέρα από αυτό. Αξίζει να σημειώσουμε ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ουσιαστικά πήρε ένα μέτρο ελέγχου ορισμένων τομέων της Ιδιωτικής Εκπαίδευσης και όχι όλων, ενώ εγκαλούσε μάλιστα τη ΝΔ γιατί απομακρυνόταν από τις αρχές του Γεώργιου Ράλλη! Το ακούσαμε και λίγο πριν.

Και μιας που μας δίνεται η δυνατότητα, ας μιλήσουμε για ορισμένα μόνο απ' τα επιτεύγματα του σοβιετικού μοντέλου στην Εκπαίδευση. Μιας και έχουμε και δευτερολογία και δεν προλάβαμε να τα πούμε στην πρωτολογία.

Οσοι κυκλοφορούν στην Αθήνα με το μετρό, θα έχουν δει ίσως μια διαφήμιση ενός ιδιωτικού ΙΕΚ το οποίο επιχαίρει για το ότι, σύμφωνα με την έρευνά του, το 64% των αποφοίτων του εργάζεται στο αντικείμενο των σπουδών του.

Αυτοί που πουλάνε την ελπίδα της επαγγελματικής αποκατάστασης σε παιδιά που δεν τα κατάφεραν στις πανελλήνιες, βρίσκουν ως άξιο διαφήμισης αυτό το ποσοστό, προφανώς και σε αντιδιαστολή με ό,τι συμβαίνει με τους αποφοίτους πανεπιστημίων και ΤΕΙ.

Κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ, αλλά και των υπόλοιπων κομμάτων, δεν μπορείτε να κρύψετε την πραγματικότητα που βίωνε η νεολαία τότε στη Σοβιετική Ενωση:

Οτι με το που τελείωναν δηλαδή τις σπουδές τους - γι' αυτό είπα το παράδειγμα το παραπάνω - ήξεραν τη θέση εργασίας στην οποία θα τοποθετούνταν, με βάση και τα ενδιαφέροντα και τις επιλογές τους, αλλά και τις ανάγκες που υπήρχαν στην οικονομία.

Πώς μπορείτε να απαντήσετε σε αυτό, όλοι εσείς, οι υπερασπιστές του καπιταλιστικού δρόμου και του ευρωμονόδρομου, που έχει στο DNA του και την ανεργία και την εκμετάλλευση;

Στην ΕΣΣΔ, για παράδειγμα, οι οικογένειες των φοιτητών που σπούδαζαν σε άλλες πόλεις δεν ήξεραν καν τι σημαίνει ψάχνω σπίτι για να μείνει το παιδί μου. Το πρόβλημα της φοιτητικής στέγης ο σοσιαλισμός το είχε λύσει. Οι φοιτητικές εστίες αποτελούσαν συστατικό μέρος κάθε ιδρύματος Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης.

Δεν είναι, όμως, μόνο αυτά. Πάνω από το 80% των σπουδαστών έπαιρναν από το σοβιετικό κράτος κάθε μήνα και επίδομα, τέτοιο ώστε να μπορούν και να καλύπτουν τις ανάγκες τους, χωρίς να επιβαρύνουν τις οικογένειές τους.

Αυτό τους εξασφάλιζε και τη διατροφή και την καθημερινότητά τους συνολικά, τις μετακινήσεις τους, την ένδυσή τους, τον πολιτισμό τους, την υπόδησή τους κ.λπ. Θυμίζει τίποτα από όλα αυτά η ελληνική, σημερινή, στον 21ο αιώνα πλέον, πραγματικότητα;

Την ίδια στιγμή, ο σοσιαλισμός έδωσε απάντηση ότι και γενίκευση της εκπαίδευσης μπορούμε να έχουμε και ποιότητα στα αποτελέσματά της.

Το σοβιετικό εκπαιδευτικό σύστημα αναγνωριζόταν και από τους δυτικούς για τη σαφέστατη, συντριπτική υπεροχή του στη σφαιρικότητα των γνώσεων που έδινε στους νέους.

Ο προβληματισμός των Αμερικανών ειδικών, που εντάθηκε μετά το «Σπούτνικ σοκ» του 1957 - οι νεότεροι το 'χετε διαβάσει, οι παλιότεροι μπορεί να το θυμούνται - για «το τι διδάσκεται ο Ιβάν αλλά δεν διδάσκεται ο Τζόνι», εξέφραζε την κατανόηση της εκπαιδευτικής, μορφωτικής υστέρησης τότε των ΗΠΑ σε σύγκριση με τη Σοβιετική Ενωση.

Εφτασε το 1959 η Σοβιετική Ενωση να έχει νικήσει ολοκληρωτικά την αγραμματοσύνη. Το 1970 πάνω από τα 3/4 του απασχολούμενου πληθυσμού στις πόλεις και το 50% των εργαζομένων στην ύπαιθρο, στο χωριό να έχουν αποκτήσει τουλάχιστον μέση και ανώτερη μόρφωση.

Κυρίες και κύριοι,

Το τελευταίο διάστημα ακούγονται πολλά και διάφορα περί καινοτομίας, επιχειρηματικότητας, όπως επίσης και περί κομματισμού στα πανεπιστήμια. Ακούστηκαν κι εδώ μέσα.

Για μας η ύπαρξη κομμάτων μέσα στα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ είναι αντικειμενική. Εκφράζει την ύπαρξη άλλωστε διαφορετικών, αντίθετων κοινωνικών και οικονομικών συμφερόντων.

Το ζήτημα του κομματισμού στα πανεπιστήμια, βέβαια, είναι λιγάκι αστείο να το σηκώνει η Νέα Δημοκρατία, καθώς η παράταξη που στηρίζει στα πανεπιστήμια και στα ΤΕΙ, σε αρκετά πανεπιστήμια και ΤΕΙ είναι κυριολεκτικά «κράτος ένα κράτει», με τη στήριξη ενός μέρους του ΔΕΠ. Γνωστό στο πανελλήνιο αυτό.

Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ παλεύουν ώστε το φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα να ανασυγκροτηθεί ουσιαστικά, να αποκτήσει αγωνιστικό περιεχόμενο, να ξεπεράσει τον εκφυλισμό στον οποίο βρίσκεται σήμερα και που, κακά τα ψέματα, έχουν ευθύνες και δυνάμεις με τις οποίες ο ΣΥΡΙΖΑ, το σημερινό κυβερνητικό κόμμα, φλερτάρει.

Κυρίες και κύριοι,

Θέλω όμως να βάλω και μια ακόμα πλευρά, γιατί πλέον πρέπει να σταματήσει όλη αυτή η φιλολογία ότι δήθεν η επιχειρηματικότητα είναι η κινητήριος δύναμη για την καινοτομία, μια θέση που πλέον κατακλύζει και τα αμφιθέατρα και τις διάφορες ημερίδες και συνέδρια που διοργανώνονται σωρηδόν.

Δεν είναι τυχαίο ότι αυτή η επιχειρηματολογία αναπτύσσεται τόσο από εσάς, κύριοι και κυρίες του ΣΥΡΙΖΑ, όσο και από τη Νέα Δημοκρατία και τα υπόλοιπα κόμματα, αλλά και από τον ΣΕΒ και άλλους βέβαια - φυσιολογικό αυτό - εκπροσώπους του κεφαλαίου.

Αλήθεια, αν είναι έτσι, τότε πώς εξηγείται ότι στο σοσιαλισμό που γνωρίσαμε τέλος πάντων, στην τότε ΕΣΣΔ, αναλογούσαν πάνω από το 20% των νέων εφευρέσεων - αυτό που στη σύγχρονη ορολογία λέτε πατενταρισμένες καινοτομίες - που καταχωρούνταν κάθε χρόνο σε ολόκληρο τον κόσμο;

Πώς μπορείτε να εξηγήσετε ότι στην ΕΣΣΔ το 1987 υπήρχε το 25% των επιστημόνων παγκοσμίως;

Κι αυτό έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον να το θυμόμαστε σήμερα, να το συζητήσουμε σήμερα, που όλα τα άλλα κόμματα και φυσικά και εσείς μαζί, κύριοι και κυρίες της κυβέρνησης, χύνετε κροκοδείλια δάκρυα για το λεγόμενο «brain-drain», τη μαζική φυγή επιστημονικού δυναμικού στο εξωτερικό.

Και είναι πραγματικά κροκοδείλια αυτά τα δάκρυα, γιατί η ενίσχυση της κινητικότητας του επιστημονικού δυναμικού είναι στρατηγική επιλογή του κεφαλαίου και της ΕΕ, που υπηρετείτε και με τη δική σας πολιτική, όπως ακριβώς άλλωστε και οι προηγούμενοι.

Στόχος είναι να συγκεντρώνονται οι απαραίτητες κρίσιμες μάζες επιστημονικού δυναμικού σε κέντρα και πρότζεκτ «αριστείας» κι αυτό γιατί το κεφάλαιο απαιτεί και πιέζει, ώστε τα παραγόμενα ερευνητικά αποτελέσματα να περνούν πιο γρήγορα και πιο αποτελεσματικά στη φάση της ενσωμάτωσης στην παραγωγή και στην αγορά.

Γιατί, λοιπόν, ενώ όλοι δήθεν αγωνιάτε για το μέλλον των νέων επιστημόνων, κρύβετε απ' το λαό μας ότι στόχος σας δεν είναι να περιορίσετε τη διαρροή σε απόλυτα μεγέθη, αλλά, όπως ομολογείται στα επίσημα κείμενα, να αντιστρέψετε το λόγο εισροής / διαρροής;

Δηλαδή, να το πούμε με απλά λόγια, δεν είναι για εσάς να φεύγουν λιγότεροι, αλλά να έρχονται περισσότεροι από όσους φεύγουν.

Κι αυτό είναι βασικός άξονας των σχεδιασμών σας, ώστε σε συγκεκριμένες θεματικές περιοχές να ενισχυθεί η παρουσία των εν Ελλάδι ερευνητικών δομών, χωρίς να νοιάζεστε για το τι θα συμβεί με τις υπόλοιπες και τους εργαζόμενους σε αυτές.

Δεν σας ενδιαφέρει ποιες είναι οι πραγματικές ανάγκες του ελληνικού λαού για να αξιοποιήσει τα αποτελέσματα της ερευνητικής δραστηριότητας για τη βελτίωση του βιοτικού του επιπέδου, της ποιότητας της ζωής του.

Γνωρίζετε πόσοι νέοι επιστήμονες έχουν φύγει από την Ερευνα αφότου έληξαν τα προγράμματα από τα οποία χρηματοδοτούνταν τα έργα στα οποία εργάζονταν;

Και μένοντας αυτοί άνεργοι, φυσικά, πάει στράφι και η τεχνογνωσία τους και η δυνατότητα συνέχειας του ερευνητικού έργου, ενώ και τα ινστιτούτα αποψιλώνονται από δυναμικό.

Κι ένα τελευταίο: Ο κύριος Φίλης εξακολουθεί να ξύνεται στην γκλίτσα του τσοπάνη. Στην ομιλία μου καθαρά είπα ότι οι κύριοι της κυβέρνησης όταν τοποθετηθήκαμε εδώ μέσα και δημόσια, με ανακοινώσεις και προσωπικά με τοποθετήσεις, για όλα αυτά τα ζητήματα που έθεσε φαίνεται είτε έλειπαν είτε δεν άκουγαν ή δεν ξέρω με τι άλλο ασχολούνταν...

Πρέπει, είναι ευκαιρία, να επαναλάβουμε για ακόμα μία φορά, δε θα υπεκφύγω, όπως υπονοήσατε. Η αναγκαιότητα, λέμε εμείς, και η ωριμότητα να καταργηθούν οι αναχρονισμοί, όσοι υπάρχουν, αυτοί που επιβιώνουν όσον αφορά διάφορα θέματα και στο μάθημα των Θρησκευτικών είναι για μας ζήτημα εκ των ων ουκ άνευ. Αυτό είναι ξεκάθαρο και είναι πάγια τοποθέτηση του ΚΚΕ. Ομως, αυτό δεν μπορεί να δικαιολογήσει προσεγγίσεις και απλουστεύσεις τύπου Φίλη. Το ΚΚΕ ξεκάθαρα π.χ. θεωρεί ότι είναι ανάγκη και επίκαιρο ο χωρισμός της Εκκλησίας από το κράτος.

Ομως, αυτό δεν μπορεί να οδηγεί τον υπουργό Παιδείας και Θρησκευμάτων του ΣΥΡΙΖΑ να μιλά και ανιστόρητα και απλουστευτικά, ενοχοποιώντας, για παράδειγμα, το σύνολο της Εκκλησίας, το σύνολο του λαϊκού κλήρου. Π.χ. στην Κατοχή συνέβη με την Εκκλησία - για να γίνει κατανοητό περισσότερο αυτό που λέω - ό,τι συνέβη και με τον υπόλοιπο πολιτικό αστικό κόσμο κ.λπ. Δηλαδή, ένα κομμάτι συμβιβάστηκε, ένα κομμάτι συνεργάστηκε με τους κατακτητές και ένα κομμάτι μπήκε στην Αντίσταση ενεργά και μάλιστα και στην ένοπλη Εθνική Αντίσταση με το ΕΑΜ, τον ΕΛΑΣ, με την Εθνική Αλληλεγγύη κ.λπ. Και μαζικά εδώ κυρίως ήταν ο κατώτερος λαϊκός κλήρος και τμήματα της ιεραρχίας, ακόμα και μητροπολίτες.

Ο παππούς μου, για παράδειγμα, ο ιερέας, ο παπά Δημήτρης ο Κουτσούμπας, του οποίου έχω και τ' όνομα, ο πατέρας του πατέρα μου, εκτελέστηκε το 1944 απ' τους Γερμανούς κατακτητές για τη συμμετοχή του ως υπεύθυνος της Εθνικής Αλληλεγγύης στην Επαρχία Δομοκού στα χωριά που ήταν εκεί και ως μέλος του ΕΑΜ. Ας είμαστε, λοιπόν, πιο προσεκτικοί, κύριε υπουργέ της κυβέρνησης της «αριστεράς». Επίσης, δεν μπορεί η κατάργηση αυτών των αναχρονισμών να προτάσσεται και για προπαγάνδα και για στάχτη στα μάτια μπροστά σε όλους τους άλλους αναχρονισμούς, που εξακολουθούν να υπάρχουν και κυριαρχούν στην Εκπαίδευση.

Δε θα επιτρέψουμε, σας το λέμε, να στήσετε νέες κάλπικες διαχωριστικές γραμμές του στιλ είσαι με τον Φίλη εναντίον της Εκκλησίας ή είσαι με την Εκκλησία και με τον Ιερώνυμο. Είσαι με τους παλιούς καναλάρχες ή με τους καινούργιους και με την κυβέρνηση και με τον κύριο Παππά, που έδωσε ή δεν ξέρω τι έκανε το διαγωνισμό με τις άδειες, που το ΚΚΕ τον έχει καταψηφίσει εδώ μέσα ως νόμο.

Γι' αυτό δίνουμε βάρος στην ουσία. Γιατί για μας εξίσου και μεγαλύτερος αναχρονισμός είναι τα παιδιά μας να κάνουν μάθημα σε ακατάλληλες αίθουσες, ένας εκπαιδευτικός να κάνει δυο και τρία μαθήματα εκτός της ειδικότητάς του και όλα όσα είπαμε τα υπόλοιπα στην πρωτολογία μας για πάνω από μισή ώρα και κάνατε πως δεν τα ακούσατε.