Ιστορικό περίπατο στα χνάρια που άφησαν οι μαχητές του ΔΣΕ στην περιοχή Μιτζέλα Πηλίου οργάνωσαν την Κυριακή 28/8 η ΚΟΒ Ζαγοράς του ΚΚΕ και η ΟΒ Ζαγοράς της ΚΝΕ.

Η αναχώρηση των νέων και των μεγαλύτερων που συμμετείχαν στην εκδήλωση έγινε στις 9 το πρωί από το Δημαρχείο Ζαγοράς. Με αγροτικά αυτοκίνητα κατευθύνθηκαν στην περιοχή της Μιτζέλας, βόρεια του Πουρίου. Ο δρόμος κακοτράχαλος, χωματόδρομος. Μετά από 1 ώρα και 20 λεπτά έφτασαν στην περιοχή της Παναγίας, όπου βρίσκονταν τα έμπεδα του ΔΣΕ. Αφησαν τα αυτοκίνητα και πήραν το μονοπάτι που συνδέει το Πουρί με το Βένετο και συνεχίζει στον Ολυμπο. Μετά από 50 λεπτά δύσκολης διαδρομής έφτασαν στον προορισμό τους, στην τοποθεσία «Μπασδέκη Αράδια», όπου ήταν το λημέρι του ΔΣΕ.

Κάτω από τον βαθύ ίσκιο που προσέφεραν τα αράδια, ξεκουράστηκαν, κολάτσισαν και στη συνέχεια, μετακινήθηκαν ακριβώς δίπλα, στα ερείπια καλύβας, στην εξωτερική πλευρά της οποίας είχε στηθεί το μνημείο για τον ΔΣΕ.

Για την επιλογή του χώρου του μνημείου, αντιπροσωπεία συντρόφων επισκέφτηκε την μαχήτρια του Δημοκρατικού Στρατού στην περιοχή του Πηλίου, Σμαρώ Λεφούση, στην Κάπουρνα όπου ζει, από την οποία πήρε συνέντευξη. Επίσης, ομάδα συντρόφων μελέτησε το βιβλίο του Γιώργη Τρικαλινού «292 μέρες μετά το Γράμμο - Βίτσι», όπου γίνεται εκτενής αναφορά στην περιοχή.

Βίντεο με τη συνέντευξη της μαχήτριας του ΔΣΕ αλλά και της εκδήλωσης παρουσιάστηκε στην προφεστιβαλική εκδήλωση που διοργάνωσε η ΟΒ Ζαγοράς της ΚΝΕ την 1η Σεπτέμβρη.

Στο χώρο του μνημείου μίλησε ο Βασίλης Τσαπράζης, μέλος της Τομεακής Επιτροπής Υπαίθρου Μαγνησίας του ΚΚΕ, σημειώνοντας ανάμεσα στα άλλα:

«Μπροστά στο γιορτασμό των 100 χρόνων του Κόμματός μας, η ανάδειξη του αγώνα του ΔΣΕ έχει τεράστια σημασία. Τιμάμε τον ΔΣΕ, την προσφορά του και εμπνεόμαστε από τον τιτάνιο αγώνα του.

Μελετάμε, διδασκόμαστε, συνεχίζουμε. Αυτή είναι η καλύτερη και μεγαλύτερη τιμή για τους χιλιάδες μαχητές και μαχήτριες του ΔΣΕ που "έπεσαν σε άνιση μάχη κι αγώνα".

Και η σημερινή εκδήλωση προσφέρεται για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι.

(...) Εδώ, αυτήν την περιοχή της Μιτζέλας, τη θέση του Μπασδέκ' τ' αράδια, που πήρε το όνομά της από τους Μπασδεκαίους, καπεταναίους, οπλαρχηγούς της Επανάστασης που οργάνωσαν το αρματολίκι του Πηλίου, χρησιμοποίησε για λημέρι ο ΔΣΕ στην περιοχή του Πηλίου.

Τιμούμε τις ανταρτοομάδες του Πηλίου. Κάθε ραχούλα, κάθε μονοπάτι, κάθε σπιθαμή γης φιλοξένησε τους μαχητές και τις μαχήτριες του ΔΣΕ. Από τη Λαγωνίκα και τα Κοκκινόγεια, του Μασδέκ' τ' Αράδια, λημέρια των μαχητών και μαχητριών, έως τις Σπηλιές που βρισκόταν το αναρρωτήριο, την Παναγίτσα που βρίσκονταν τα έμπεδα και το τηλεφωνείο, κάθε γωνιά της Μιτζέλας υπερήφανο κάστρο του αγώνα ενάντια στις δυνάμεις του κυβερνητικού στρατού, της Εθνοφυλακής, της Αστυνομίας και των ΜΑΥδων.

Τιμούμε όλους αυτούς, που, σε αφάνταστα δύσκολες συνθήκες, συνέχισαν την παράνομη δράση για την ενίσχυση του ΔΣΕ. Ολους όσοι στους τόπους εξορίας και στο εκτελεστικό απόσπασμα κράτησαν ψηλά τη σημαία του ΚΚΕ...

(...) Τιμάμε ιδιαίτερα τις νέες κοπέλες, αγωνίστριες του ΔΣΕ, όπως η συντρόφισσα Σμαρώ Λεφούση, που την επισκεφτήκαμε στο σπίτι της στην Κάπουρνα. Απλές χωριατοπούλες, που ένιωσαν στον αγώνα για έναν καλύτερο κόσμο τη δικαίωση της ύπαρξής τους, το αληθινό νόημα της ζωής, αλλά και γνώρισαν στον πολιτικό αγώνα το πλαίσιο για την κατάκτηση της ισοτιμίας και της χειραφέτησης των γυναικών.

Τον Γιώργη Τρικαλινό, τον Φεραίο, τους Σταύρο και Θόδωρο Κασίδη, τον Αλέκο Μαριανό, τη Φώνη, τη Λίβαινα, τον μπαρμπα - Στεφανή και τους υπόλοιπους μαχητές και μαχήτριες του Δημοκρατικού Στρατού που έδρασαν στην περιοχή του Πηλίου το διάστημα 1946 - 1949, αλλά και κατόπιν, μετά την ήττα του ΔΣΕ, για 292 μέρες με το όπλο στο χέρι, να υπερασπιστούν αυτή τη φορά την ήττα και να αποτρέψουν διωγμούς και φυλακίσεις αγωνιστών».