Το ενδοαστικό παζάρι στην Ισπανία για το σχηματισμό κυβέρνησης μετά τις εκλογές της 26ης Ιούνη (οι δεύτερες μετά από αυτές του Δεκέμβρη του 2015) είναι σε πλήρη εξέλιξη μετά από μια πρώτη συμφωνία μεταξύ του φιλελεύθερου Λαϊκού Κόμματος και των «Πολιτών» (ένα συνονθύλευμα αντίστοιχο με το Ποτάμι στη χώρα μας) και τον ορισμό της 30ής Αυγούστου ως μέρας που θα ξεκινήσει στην ισπανική Βουλή η διαδικασία της ψήφου εμπιστοσύνης στον εντολοδόχο υπηρεσιακό πρωθυπουργό και ηγέτη του Λαϊκού Κόμματος, Μαριάνο Ραχόι. Ηδη, τα δύο αυτά κόμματα έχουν συστήσει επιτροπές διαπραγματευτών πάνω στους λεγόμενους 6 όρους που έθεσαν οι «Πολίτες», αλλά και μια γκάμα θεμάτων που σχετίζονται με τον αστικό εκσυγχρονισμό, που πλασάρεται στο λαό ως δήθεν επίλυση προβλημάτων του.

Θυμίζουμε ότι οι «Πολίτες», του Αλμπερτ Ριβέρα, στους 6 όρους τους δίνουν ιδιαίτερη έμφαση στο ζήτημα της διαφθοράς (λες και δεν το «γεννάει» ο ίδιος ο καπιταλισμός που υπερασπίζονται), ζητώντας: να εκδιωχθούν από το Λαϊκό Κόμμα όλοι οι βουλευτές που έχουν κατηγορηθεί για διαφθορά, να μη δοθεί καμία χάρη στους διεφθαρμένους, να γίνει εξεταστική στη Βουλή για τα λεγόμενα «μαύρα ταμεία» του Λαϊκού Κόμματος με τον ταμία του Λουίς Μπαρσένας, να καταργηθεί το δικαίωμα ασύλου των βουλευτών, οι θητείες του προέδρου της κυβέρνησης να περιοριστούν σε δύο. Επίσης, έγινε γνωστό ότι στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων συζητιούνται και θέματα φορολογίας που θα διευκολύνουν την επιχειρηματικότητα, οι εργασιακές σχέσεις που υποτίθεται πρέπει να κανονικοποιηθούν (επί της ουσίας να νομιμοποιηθεί η ύπαρξη της πολύ διαδεδομένης στην Ισπανία μερικής απασχόλησης που κάνει χιλιάδες εργαζόμενους να φυτοζωούν στην κυριολεξία), ζητήματα για την εκπαίδευση, χωρίς ακόμα να διευκρινίζεται τι ακριβώς αφορούν. Πάντως, οι «Πολίτες» επιμένουν ότι η διαπραγμάτευση δεν είναι για κυβερνητικό πρόγραμμα αλλά μόνο για την ψήφο εμπιστοσύνης και δεν θα συμμετάσχουν σε κυβέρνηση Ραχόι.

Και τα δύο κόμματα, το Λαϊκό με 137 έδρες και οι «Πολίτες» με 32, ακόμα και με τη στήριξη κάποιων εθνικιστικών κομμάτων, δεν συγκεντρώνουν τις απαραίτητες 176 έδρες για κυβέρνηση πλειοψηφίας στην 350μελή Βουλή και εμμένουν να πείσουν το δεύτερο κόμμα των Σοσιαλιστών με 85 έδρες, τουλάχιστον να απόσχει, προκειμένου να δώσει τη δυνατότητα σχηματισμού κυβέρνησης μειοψηφίας. Το ενδεχόμενο αυτό προς το παρόν απορρίπτεται και έτσι είναι πιθανό ο Ραχόι να μην πάρει ψήφο εμπιστοσύνης. Σε αυτή την περίπτωση, είναι πιθανό οι Σοσιαλιστές να λάβουν εντολή σχηματισμού κυβέρνησης χωρίς επίσης πολλές πιθανότητες επιτυχίας. Σε αυτό το ενδεχόμενο, η τρίτη στη σειρά εκλογική συμμαχία «Ενωμένοι Μπορούμε» («Unidos Podemos»), με 71 έδρες του σοσιαλδημοκρατικού μορφώματος «Ποδέμος» και της οπορτουνιστικής «Ενωμένης Αριστεράς» (όπου συμμετέχει και το μεταλλαγμένο ΚΚ Ισπανίας), καλλιεργεί αυταπάτες περί «εναλλακτικής κυβέρνησης» με τους Σοσιαλιστές και τους «Πολίτες». Στην περίπτωση αυτή, τα «κουκιά» βγαίνουν με 188 έδρες, αλλά με δεδομένο ότι οι «Πολίτες» έχουν απορρίψει συνεργασία με τους «Ποδέμος», είναι λίγες οι πιθανότητες να συμβεί.

Πάντως, τόσο τα επιτελεία της ΕΕ όσο και οι ενώσεις καπιταλιστών πιέζουν τις πολιτικές δυνάμεις να τα βρουν και να μην γίνουν τρίτες εκλογές, γιατί, όπως λένε, «αυτό θα είναι καταστροφικό για την οικονομία». Την ίδια ώρα, απαιτείται να έχει ψηφιστεί ο κρατικός προϋπολογισμός έως τις 15 Οκτώβρη. Το βέβαιο, ωστόσο, είναι ότι ανεξάρτητα από την όποια παραλλαγή κυβέρνησης ή νέες εκλογές, τα λαϊκά στρώματα θα είναι αυτά που θα ματώνουν για τη διέξοδο από την καπιταλιστική κρίση. Παρά τις υπαρκτές διαφορές, όλα τα προαναφερόμενα κόμματα αστικής διαχείρισης συμφωνούν στα στρατηγικά ζητήματα, του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, της εξουσίας των μονοπωλίων, της ένταξης στις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες ΕΕ και ΝΑΤΟ.

Αυτή την επισήμανση κάνει και το ΚΚ Λαών της Ισπανίας, που καλεί τους εργάτες και τα λαϊκά στρώματα να μην περιμένουν τίποτα από τον ταξικό τους αντίπαλο και να μη χάνουν καιρό, αλλά να οργανώσουν την πάλη τους ενάντια στο σύστημα εκμετάλλευσης, πρώτα και κύρια στους τόπους δουλειάς.