Ακόμη ένα αρχιτεκτονικό, ιστορικό «θύμα» του Μετρό απασχόλησε την τελευταία συνεδρίαση του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου, αναδεικνύοντας, για μια ακόμη φορά τους τεράστιους κινδύνους που επιφύλαξε και επιφυλάσσει το έργο για τα μνημεία της πολιτιστικής μας κληρονομιάς.

Με αφορμή την έγκριση από το ΚΑΣ της μελέτης αποκατάστασης και ανάδειξης του ναού της Παντάνασσας στο Μοναστηράκι, παρουσιάστηκαν «ανάγλυφα» οι απειλές προς το βυζαντινό αυτό μνημείο, το οποίο, ούτε λίγο ούτε πολύ, αυτή τη στιγμή, στέκεται μετέωρο σε μια στήλη εδάφους, περικυκλωμένο, κυριολεκτικά, από το δίκτυο του ηλεκτρικού και τις σήραγγες του Μετρό...

Οι σεισμοί του 1981 και του 1999 και ο «μετροπόντικας», έχουν προκαλέσει στο μνημείο έντονες, διαμπερείς ρωγμές και καθιζήσεις. Το πρώτο «χτύπημα» ο ναός το δέχτηκε με τη σήραγγα του ΗΣΑΠ το 1885, η οποία περνά σύρριζα μπροστά από το μνημείο! Το 1911 υπέστη νεοκλασικίζουσες μετασκευές με ευτελή υλικά. Ο ναός είναι του 16ου αιώνα και μέχρι την καταστροφή του Μοροζίνι αποτελούσε το καθολικό μονής, ενώ τώρα είναι ενοριακός. Το σημερινό καθεστώς του έμπλεξε τα πράγματα στο ΚΑΣ, αφού η Εκκλησία θέλει την κατασκευή υπογείων χώρων για τις λειτουργικές ανάγκες του ναού, κάτι που, από ορισμένα μέλη του Συμβουλίου δε θεωρήθηκε και τόσο «αθώο», αφού θεώρησαν ότι ενέχεται ο κίνδυνος να απαγορεύσουν οι ιερείς την περιμετρική πρόσβαση στο μνημείο. Ετσι το θέμα αυτό αφέθηκε ανοιχτό, για να επανέλθει με νέα πρόταση. Αναλόγως συζητήθηκε και το ποια μορφή θα πρέπει να έχει το μνημείο μετά τις παρεμβάσεις και καταλήχθηκε να έχει αυτή που είχε πριν το 1911. Βασικός όρος του ΚΑΣ είναι ο περιβάλλων χώρος να είναι ελεύθερος.