Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ, Νίκος Καθανασόπουλος, μιλώντας αργά το βράδυ της Τρίτης στην Ολομέλεια, σημείωσε όσον αφορά τη συζήτηση σε αυτήν, ότι η κυβέρνηση επέλεξε την αντιπαράθεση με τη ΝΔ και τα άλλα αστικά κόμματα γιατί είναι εύκολοι αντίπαλοι. «Η κριτική τους εστιάζεται στο να δοθούν όλο και μεγαλύτερα προνόμια, όλο και μεγαλύτερη ασυδοσία στη δράση του μεγάλου κεφαλαίου», σημείωσε.

Τόνισε ότι ο «αναπτυξιακός νόμος» είναι ένα από τα εργαλεία του αστικού κράτους για την ικανοποίηση κάθε φορά των αναγκών του κεφαλαίου, ενώ εστίασε την κριτική του σε τρία βασικά ζητήματα, τα οποία η κυβέρνηση τα εμφανίζει ως στοιχεία που διαφοροποιούν τάχα το δικό της «αναπτυξιακό νόμο» από αυτούς των προηγούμενων κυβερνήσεων.

-- «Το πρώτο είναι η εξωστρέφεια που λέει η κυβέρνηση». Με άλλα λόγια, τόνισε, «το ποιοι κλάδοι θα αναπτυχθούν και ποιοι όχι δεν τους καθορίζετε εσείς, ούτε οι λαϊκές ανάγκες, τους καθορίζουν τα συμφέροντα του κεφαλαίου, ο διεθνής καπιταλιστικός ανταγωνισμός». Δεν είναι κάτι καινούργιο, τόνισε ο Ν. Καραθανασόπουλος. Η εξωστρέφεια έχει ως «αποτέλεσμα την καταστροφή μιας σειράς κλάδων»: Κλωστοϋφαντουργία, Ιματισμός, Δέρμα καταστράφηκαν την εποχή της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Επιπρόσθετα, τόνισε, το «μοντέλο» της «εξωστρέφειας» «είναι ευάλωτο στον διεθνή ανταγωνισμό, γιατί σήμερα μπορεί ο συγκεκριμένος κλάδος, π.χ. Τουρισμός, να είναι ανταγωνιστικός, όμως οι συνθήκες αλλάζουν αύριο, μεθαύριο, άρα η όποια παραγωγική δραστηριότητα αναπτυχθεί, θα πεταχτεί στο καλάθι των αχρήστων».

-- «Δεύτερο, λέτε ότι θέλετε να επενδύσετε στην υψηλή προστιθέμενη αξία και στην καινοτομία». Και τόνισε: «Υποτάσσετε την έρευνα, την τεχνολογία και τα αποτελέσματά της στα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων. Η έρευνα και η τεχνολογία αποτελεί παραγωγική δύναμη και δεν είναι δική σας ανακάλυψη». Η καινοτομία συνεπάγεται αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας, που «στον καπιταλισμό διασφαλίζει την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων, για να γίνουν πιο ανταγωνιστικοί», ενώ τα λαϊκά στρώματα θα πληρώνουν πολύ πιο ακριβά τα εμπορεύματα, όπως δείχνει το παράδειγμα του Φάρμακου, όπου ο επιχειρηματίας αξιοποιεί την όποια πατέντα. Χώρια ότι η έρευνα θα αναπτυχθεί μόνο σε τομείς που αποδίδουν κέρδη προς τους επιχειρηματικούς ομίλους.

Η καινοτομία στον καπιταλισμό, σημείωσε, από τη στιγμή που έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας, σημαίνει ότι καθιστά όλο και λιγότερο το αναγκαίο εργατικό δυναμικό: «Αρα οδηγεί στην αύξηση της ανεργίας. Πρόσφατα, μια μεγάλη πολυεθνική στην Κίνα, η οποία προχώρησε στον αυτοματισμό ενός τομέα της, απέλυσε 65 χιλιάδες εργαζόμενους». Στην Ελλάδα, συνέχισε, «είναι πολύ μικρό το κομμάτι της πρωτογενούς έρευνας και τεχνολογίας». Οι επιχειρήσεις που θα επιδοτηθούν «είναι στην ουσία τα παραρτήματα, τα "φασονάδικα" των πολυεθνικών».

Οπως σημείωσε, αυτά τα δύο σημεία δεν είναι καινούργια. «Εξωστρέφεια, τεχνολογία και καινοτομία» έλεγαν και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, «γιατί το αναπτυξιακό μοντέλο δεν το καθορίζει η εκάστοτε κυβέρνηση, αλλά τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων (...) Αλλωστε, αυτοί κρατούν τα κλειδιά της οικονομίας» και συνολικά η στρατηγική της ΕΕ.

-- «Το τρίτο στοιχείο είναι αυτό που λέτε "δίκαιη ανάπτυξη"» που «περισσότερο μοιάζει με ανέκδοτο». Πώς μπορεί, τόνισε, να γίνεται λόγος για «δίκαιη ανάπτυξη», όταν τα αντιλαϊκά μέτρα των προηγούμενων κυβερνήσεων και της σημερινής «διαμορφώνουν ένα περιβάλλον βίαιης επίθεσης στην εργατική τάξη», «μηχανισμούς αναπαραγωγής πολύ φτηνής εργατικής δύναμης». Οταν σε συνθήκες ελεύθερης αγοράς, εκτοπίζονται μαζικά αυτοαπασχολούμενοι, μικρές οικογενειακές επιχειρήσεις, φτωχομεσαία αγροτιά.

Αλλωστε, επισήμανε, «το παράδειγμα που έδωσε ο πρωθυπουργός μιλώντας στα "Ποσειδώνια" είναι αποκαλυπτικό». Εφερε ως παράδειγμα τη ναυτιλία, δηλαδή τα προνόμια και τη φοροασυλία των εφοπλιστών, την άγρια εκμετάλλευση των ναυτεργατών, για να δείξει τι θεωρεί «δίκαιη ανάπτυξη», εξωστρεφή και καινοτόμα.

«Δύο στρατηγικές συγκρούονται» κατέληξε ο Ν. Καραθανασόπουλος. «Η μία, με τις όποιες παραλλαγές, είναι αυτή που έχει στο επίκεντρό της το καπιταλιστικό κέρδος (...) Η άλλη έχει στο επίκεντρό της τις ανθρώπινες ανάγκες. Ο κεντρικός σχεδιασμός γίνεται με επιστημονικά και όχι με κερδοσκοπικά κριτήρια, όπως στον καπιταλισμό. Αξιοποιεί το σύνολο των παραγωγικών δυνατοτήτων. Τα επιστημονικοτεχνολογικά επιτεύγματα και η αύξηση της παραγωγικότητας πάνε προς όφελος των εργαζομένων, με μείωση του χρόνου εργασίας και αύξηση των αποδοχών, αλλά και στα λαϊκά στρώματα, γιατί έχουν ποιοτικά και πιο φτηνά προϊόντα».

«Αυτό, όμως», υπογράμμισε, «προϋποθέτει κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, εργατικό έλεγχο και αποδέσμευση από την ΕΕ (...) Αυτή η στρατηγική υπερέχει. Σε αυτή εμείς λέμε ότι πρέπει ο λαός να στρατευτεί».