ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ.-

Ακόμη και σε αυτή την εποχή, τη χαρακτηριζόμενη από πολλούς οικονομικούς αναλυτές ως «περίοδο μεγάλης ευμάρειας» για τους Αμερικανούς, σχεδόν το ένα τρίτο των χαμηλόμισθων Αμερικανών δεν μπορούν να εξασφαλίσουν φαγητό, ενοίκιο και ασφάλιση υγείας, σύμφωνα με έκθεση του Ινστιτούτου Οικονομικής Πολιτικής στην Ουάσιγκτον.

Στην έκθεση αναφέρεται ότι η εργασία δεν αρκεί στις οικογένειες για να μπορέσουν να ξεπεράσουν τα προβλήματα της καθημερινότητας και τουλάχιστον το 29% αυτών κατορθώνει και επιβιώνει ελάχιστα λίγο πάνω από τα επίσημα όρια της φτώχειας. Κύριο θύμα αυτών των οικογενειών είναι τα παιδιά, καθώς οι γονείς τους, ένας στους τέσσερις Αμερικανούς, σύμφωνα με στοιχεία έρευνας του Ινστιτούτου, άγγιξαν μισθολογικά τα όρια φτώχειας κατά το 1999, παρότι όπως παρατηρεί η έκθεση η κατάσταση έχει βελτιωθεί έκτοτε, αλλά οι αποδοχές παραμένουν σε χαμηλά επίπεδα.

Από τα στοιχεία της έρευνας προκύπτει επίσης ότι τα ελάχιστα απαραίτητα για τη ζωή στις ΗΠΑ, είναι το χαμηλό ενοίκιο, η πρόνοια για τα παιδιά και η ασφάλεια υγείας, κάτι όμως που πια παύει να ισχύει, ειδικά όσον αφορά την υγεία και την περίθαλψη, ενώ σύμφωνα με την έκθεση, όσοι μπορούν απλά να καλύψουν τα έξοδα στέγης, ζουν στα όρια της φτώχειας κάτι που παρατηρείται ευρέως στην έρευνα, για τις οικογένειες των χαμηλά αμειβόμενων εργαζομένων.

Ετσι, ο καθηγητής Νομικής του πανεπιστημίου Georgetown, Πίτερ Εντελμαν, σχολίασε το φαινόμενο των χαμηλών μισθών λέγοντας ότι «παραβιάσαμε το κοινωνικό συμβόλαιο», αφού μπορεί η κρατική μέριμνα, η μείωση των φόρων για τα χαμηλά εισοδήματα και τα προγράμματα παιδικής πρόνοιας να έχουν βοηθήσει αρκετές οικογένειες, όμως το πρόγραμμα της κυβέρνησης Μπους, όπως είπε χαρακτηριστικά, «βασίζεται απλά στην καλή πίστη» και δε δείχνει ότι μπορεί να ανακουφίσει τις μαστιζόμενες οικογένειες. Υπενθυμίζεται ότι η ομοσπονδιακή κυβέρνηση υπό τον Μπους, σχεδιάζει νομικές μεταρρυθμίσεις που θα επιτρέψουν σε 350.000 θρησκευτικές οργανώσεις που ασχολούνται με την κοινωνική πρόνοια - ανοίγοντας τους ασκούς του Αιόλου για ωμή παρέμβαση «κοινωνικού χαρακτήρα» της Εκκλησίας - να διαγωνιστούν για την ανάληψη κρατικών έργων τέτοιου τύπου.